Motywy, których brakuje nam w romansach

przez **Kawka** » 10 marca 2019, o 19:49

mdusia123 napisał(a):Co do romansów historycznych, to nie uważacie, że panuje pewna dysproporcja jeżeli chodzi o epoki? Mam wrażenie, że najczęściej akcja romansu przebiega w okresie wojen z Napoleonem i tuż po nich. Inne lata też się pojawiają, ale ja mam wrażenie, że jakoś rzadziej i cały czas ten przedział 1800-1820 króluje.

Mdusiu - znowu się z Tobą zgodzę. Ciągle regencja albo średniowiecze, jakby nie było niczego poza tym. :roll:

przez **kejti** » 10 marca 2019, o 19:55

Liberty napisał(a):Jej, dwa dni mnie nie było a dyskusja wystrzeliła jak z procy
Fringilla napisał(a):Ja przy okazji bym też dorzuciła też obecny margines, który jest ciekawy romansowo: różne wariacje aseksualne.
Zgadzam się, straszliwy margines a daje tyle możliwości. Swego czasu sfera ff do Sherlocka Holmesa dość mocno zafiksowała się na jego potencjalnym aseksualizmie i było co czytać. I chyba gdzieś mam zapisany romans gejowski w tym wątkiem, który z opisu obiecuje ucztę literacką. Tylko gdzie ja to wrzuciłam?

Fringilla napisał(a):Co do pulchnych bohaterek: zgadzam się i nie tylko jeśli chodzi o literaturę. W ogóle pierwszy i jedyny jak dotąd udany wg mnie film, jaki widziałam z pulchną bohaterką, to Kluseczka.
Kluseczka - i tak i nie. Najbardziej udany film z bohaterką plus size do tej pory tak, ale sam w sobie nie. Po obejrzeniu miałam w głowie długą litanię rzeczy które mi się nie podobały. Więc nadal czekam na przełom. Może Jak romantycznie! ale nie wstrzymuję oddechu.

kejti napisał(a):masz rację mdusia, chociaż nie podoba mi się relacja k/k (nie mam nic przeciwko) to z chęcią bym przeczytała żeby zobaczyć jak to wszystko by wyglądało, oczywiście sceny seksu bym pominęła

Romans lesbijski to totalna nisza nawet na angielskojęzycznym rynku, ale jest. Chyba w ff można znaleźć najlepsze kawałki. Sporo tekstów powstało do Diabeł ubiera się u Prady i tu mogę polecić fik, który rozwija się tak powoli i ma taką chemię, że nawet jak się boisz scen to może być to

ja nie czytam ff

i też nie pali się. Jak kiedyś wpadnie taki motyw to przeczytam z ciekawości

przez **mdusia123** » 10 marca 2019, o 20:12

Kawka napisał(a):Mdusiu - znowu się z Tobą zgodzę. Ciągle regencja albo średniowiecze, jakby nie było niczego poza tym.

Jeszcze XVIII wiek można spotkać dosyć często.

Wirtualnego konia z rzędem temu kto poda mi tytuł romansu historycznego, którego akcja toczy się w 20-leciu międzywojennym. A przecież to taka wdzięczna i specyficzna epoka.

Wiecie, to też nie jest tak, że innych epok nie ma wcale. Ale cały czas gdzieś ta regencja jest najpopularniejsza.

Wiecie czego jeszcze mi w sumie trochę brakuje w romansach historycznych? Dworu królewskiego. Tak ogólnie, bez konkretnych preferencji państwowych. Chętnie bym poczytała na przykład o jakiejś fikcyjnej dwórce królowej Wiktorii i szlachcicu, który by się o nią starał. Dworskie intrygi zawsze spoko, nie?

przez **Kawka** » 10 marca 2019, o 20:19

Mdusiu - mówisz i masz "Smak marzeń" LaVyrle Spencer. Akcja zaczyna się w 1917 r. Chyba jeszcze Elizabeth Hawsksley "Komedianci" i tu nie jestem pewna na 100% ale LaVyrle Spencer "Serce w listopadzie" też chyba pasuje. :mysli:

Dawaj tego wirtualnego konia.

przez **mdusia123** » 10 marca 2019, o 21:01

Kawka napisał(a):Mdusiu - mówisz i masz "Smak marzeń" LaVyrle Spencer. Akcja zaczyna się w 1917 r. Chyba jeszcze Elizabeth Hawsksley "Komedianci" i tu nie jestem pewna na 100% ale LaVyrle Spencer "Serce w listopadzie" też chyba pasuje. Dawaj tego wirtualnego konia.

Hmm...okazuje się, że konia to my tutaj niestety nie mamy, zresztą jeździectwo to jednak dosyć ryzykowny sport

. W każdym razie dziękuję. Aczkolwiek dalej uważam, że ta epoka to wciąż nieodkryty romansowo ląd.

przez **Lilia ❀** » 10 marca 2019, o 23:07

Jayne Ann Krentz jako Amanda Quick ostatnio osadza swoje książki w latach trzydziestych XX wieku.
W ogóle ostatnio jest boom na tzw. Gilded Age. Na razie w USA, ale może do nas dojdzie.

przez **Fringilla** » 10 marca 2019, o 23:32

A gdyby tak popatrzeć pod innym kątem: czy my aby nie mamy jednak pewnego wysypu opowieści z lat 30. - przedwojenne i wojenne realia - tylko z perspektywy przygodowej dla chłopców? Te wszystkie bojowe dziewczyny, waleczni chłopcy i patriotyczna walka?

przez **•Sol•** » 11 marca 2019, o 13:21

coś dobrego (czytaj nie JAK) i romansowego z lat 20 i 30 XX wieku to bym z przyjemnością przeczytała

Ten klimat dwudziestolecia międzywojennego bardzo jest miły

przez **Liberty** » 12 marca 2019, o 21:29

A proszę, tu taka fajna seria kryminałów z lekkim wątkiem romansowym: viewtopic.php?f=144&t=3173

albo taki klasyk: https://www.amazon.co.uk/dp/B0042FZVQW/ ... amp=217145

przez **aleqsia** » 12 marca 2019, o 23:39

Fringilla napisał(a):
aleqsia napisał(a):Mnie brakuje dobrych thrillerów romantycznych coś w stylu Lisy Jackson czy Beverly Barton, nawet Linda Howard byłaby pożądana. Z tego co pamiętam Amber miał chyba serię "thriller romantyczny", szkoda że do tego nie wrócili. Dobrze czyta się książki Pameli Clare, ale wolałabym je mieć po polsku

Chyba się zgodzę i podejrzewam, że to jednak wynika z tego, że trochę więcej czasu zajmuje popełnienie porządnego thrillera (z lub bez romansu) - też temat na oddzielną dyskusję.
A uznałabys serię In Death za thriller/kryminał romantyczny?

Dobre pytanie, muszę się zastanowić, ale na szybko mysle ze każda książkę "wrzucalam" na półkę science fiction. Do thrillera In Death w ogóle nie zaliczalam. Ale tez nie mam rozeznania jakie elementy definiują gatunek.

przez **Fringilla** » 13 marca 2019, o 01:47

Hm, bo science fiction to czasem może być sztafaż

dla mnie In Death to właśnie thriller+romans w sztafażu science fiction.

przez **Dorotka** » 13 marca 2019, o 11:29

•Sol• napisał(a):coś dobrego (czytaj nie JAK) i romansowego z lat 20 i 30 XX wieku to bym z przyjemnością przeczytała
Ten klimat dwudziestolecia międzywojennego bardzo jest miły

A wiesz, że ja też chętnie przeczytałabym jakąś mega romantyczną historię obsadzoną w tamtych latach, bo lata dwudzieste i trzydzieste bardziej mi się kojarzą z Herkulesem Poirot, niż z romansem. :mrgreen:

przez **•Sol•** » 13 marca 2019, o 13:01

Liberty napisał(a):A proszę, tu taka fajna seria kryminałów z lekkim wątkiem romansowym: http://romansoholiczki.pl/viewtopic.php?f=144&t=3173

albo taki klasyk: https://www.amazon.co.uk/dp/B0042FZVQW/ ... amp=217145

oczywiście zagranicą menu jest szersze

u nas by mogli iść w różnorodność naprawdę...

Lil, no właśnie, Amanda Quick

czyli nadal autorka nieczytalna dla mnie

ale jest to jakiś promyczek, bo jak ona zacznie to inne może się pokuszą o inspirację.

Frin, właśnie, przygodówek to jest troszkę. Potem są książki nadal przygodowe z lat powojennych.
A romansów ni huhu. A taki czar PRLowskiego romansu to też jest coś co bym poczytała :evillaugh:

Dorotko no właśnie!
Ten klimat tylko żeby był tłem dla gorącej miłości :mrgreen:

przez **giovanna** » 13 marca 2019, o 13:08

PRLowski romans mógłby być fajny. Co do Quick to nie lubię tej serii o Holywood. Jakoś starsze książki lepiej mi podchodzą

przez **Dorotka** » 13 marca 2019, o 16:19

A ja coraz bardziej tęsknię za dawnymi, dobrymi romansami Garwood, tymi z czasów Da Capo, szczególnie tymi z dzielnymi Szkotami w rolach głównych. Gdyby ktoś pisał podobnie, to byłabym zachwycona. Tam był i humor, i cudna historia miłosna, a seks opisywany był subtelnie i ze smakiem. Bo mam już zdecydowanie dosyć tych wszystkich wulgarnych pornoopowiastek w stylu "365 dni", "Turbulencja" i tym podobnych.

przez **Antenka** » 13 marca 2019, o 17:35

Tego właśnie nie rozumiem jest teraz moda na erotyki i tylko to wydają. Już mam dosyć książek gdzie na okładce jest jakaś goła klata :zalamka:

i też tęskni mi się za starym dobrym Da Capo. Żałuje że nie wydają już Garwood Balogh Johanny Lindsey i wielu innych fajnych autorek a skupiają się na takim g..... :shit:

.

przez **giovanna** » 13 marca 2019, o 20:14

Popieram dziewczynki, ale widzicie co się robi, romansów historycznych jak na lekarstwo

przez **mdusia123** » 15 marca 2019, o 22:35

Chyba znalazłam kolejny tytuł gdzie akcja dzieje się w niezbyt popularnym romansowo (przynajmniej u nas) czasie. Jojo Moyes napisała książkę pod tytułem "The girl you left behind". Czas akcji- 1916 rok. Sam opis fabuły też wydaje się być ciekawy. Ale nie wiem czy u nas wyszło.

przez **•Sol•** » 16 marca 2019, o 17:29

Wychodzi na to, że owszem: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/4062263/ ... a-kochales

przez **mdusia123** » 16 marca 2019, o 18:04

Tak podejrzewałam, że to może być właśnie to. Generalnie przeczytałabym z miłą chęcią.

przez **•Sol•** » 16 marca 2019, o 18:48

Mnie troszkę przeraża że to Moyes

ale może... Na forum chyba nikt nie czytał :mysli:

przez **mdusia123** » 16 marca 2019, o 19:00

A co z Moyes nie tak? Mam na półce jedną z jej książek i pamiętam, że była całkiem fajna.

przez **giovanna** » 16 marca 2019, o 21:18

•Sol• napisał(a):Mnie troszkę przeraża że to Moyes
ale może... Na forum chyba nikt nie czytał

Ja czytałam, akcja ksiązki dzieje się wspólcześnie i podczas I Wojny Światowej. Jak dla mnie rewelacja to nie jest, ale dość fajnie się czytało. Wg mnie najlepsza i ulubiona tej autorki to Razem będzie lepiej i nic jej nie pobije

przez **mdusia123** » 16 marca 2019, o 21:49

Ja wręcz dopiero teraz znalazłam tę książkę na book depository. Chyba rzeczywiście nie jest za bardzo znana.

Teraz sobie uświadomiłam, że w romansach historycznych trochę brakuje mi niższych warstw społecznych. Bo nawet jak już mamy jakąś służącą, często okazuje się ona być przebraną hrabiną, która standardowo wychodzi za księcia, a przebrała się, bo jej brat zaginął, a ona go szuka. A ja bym nawet chętnie poczytała o pokojówce romansującej (tylko, żeby obowiązkowo było HEA i ślub, a nie, że parka wylądowała na sianie, a potem on się ulotnił) z jakimś stajennym. Ileż można czytać o szlachcie.

O kupcach też byłoby całkiem fajnie poczytać.

przez **Fringilla** » 18 marca 2019, o 22:56

A z trochę innej strony: tak sobie przeglądając romanse polskie, mam wrażenie, że dominuje jeden typ bohatera (o bohaterkach kiedy indziej) i to bez większego nawet wewnętrznego zróżnicowania, taki "męski do bólu"(plus dosyć konkretna definicja męskości).
A zarazem nie widzę go za bardzo w produkcjach filmowych/serialowych. I zastanawiam się, dlaczego..

I mi się skojarzyło z takim opisem z recenzji najnowszej części Kogla-Mogla oraz jaki model męski w polskiej popkulturze dominuje (dzięki Łepkowskiej między innymi):

Łepkowska od wielu lat uprawia prymitywną wersję feminizmu, która po to, żeby pozornie dowartościować kobiety, degraduje mężczyzn. Jeśli ktoś przyczynił się do popularyzacji i ugruntowania modelu: silna, apodyktyczna matka kontra ojciec pierdoła, który nie jest w stanie ugotować sobie herbaty, to właśnie ona. Nasze mamy od lat oglądają produkcje, które wyszły spod pióra Łepkowskiej, scenarzystki, która bez żenady mówi, że każdy facet lubi mieć uprane, ugotowane. Ewentualnie może być młodym, przystojnym łobuzem, który zdradza, kombinuje, ale seksowanie się uśmiecha. Bardzo dużo u Łepkowskiej pogardy do mężczyzn, ale nie mniej do kobiet. One są jeszcze bardziej żałosne – nadskakują nieudacznikom, nieustannie im wybaczają. No bo kobieta to taki jakby lepszy człowiek, więc musi się pochylić nad tym urwisem, łobuzem, wytrzeć mu buźkę. A że on pije, zdradza, wpada w długi (bo kobiety przecież nie piją, nie zdradzają, nie wpadają w długi)? No, ale to taki mój słodki chłopiec!

Wydaje mi się, czy też takie rzeczy można faktycznie zaobserwować?

Motywy, których brakuje nam w romansach

Kto przegląda forum