Brittainy C. Cherry

[Lilia ❀]

free

[Szczypta_Kasi]

Ooooo. Podebrałam.
Od dawna miałam w planach poznać się z autorką.

[Księżycowa Kawa]

„Ogień, który ich spala” wyjątkowo trafny tytuł; tym razem fabularnie poszło sprawnie, nawet wiarygodnie, chociaż z pewnymi pominięciami, aczkolwiek bohaterzy nie do końca mi przypadli do gustu. W każdym razie było o wiele lepiej.
Czytał to ktoś?

[Duzzz]

Czytałam, chociaż wielkiego wrażenia na mnie nie zrobiło. A ostatnia Woda, która niesie ciszę mnie załamała

[Księżycowa Kawa]

Lepsze niż pierwsza część. Trójki nie widziałam jeszcze.

[klarek]

Jesli lepsze niż jedynka to ja bardzo chętnie zajrzę. Nie tykalam bo jakoś miałam wrażenie że to kalka pierwszej części będzie

[Księżycowa Kawa]

Fabularnie zdecydowanie lepiej, a historia jest w porządku.

[klarek]

I zapisałam sobie

[•Sol•]

pierwsza mnie nie zachwyciła chociaż była ok
a skoro coś jest lepszego od pierwszej to chętnie sprawdzę

[Papaveryna]

Aniu zacznij od Kochajac pana Danielsa... powinno ci sie spodobac...

Ten pan Daniels chodzi za mną już hoho i jeszcze trochę i zawsze jak o tej książce myślałam, to coś mnie od niej odrzucało, nie mam pojęcia dlaczego

Tak, tak, to był Twój dobry duszek. I miał cholerną rację! Zaprawdę powiadam Ci - nie czytaj Pana Danielsa nigdy. Mnie nikt nie zdążył ostrzec na czas

Czytałam jakiś czas temu Powietrze, którym oddycha i tutaj miałam problem z pierwsza połową książki. Było dla mnie za smutno, zbyt depresyjnie. Ciągle ktoś padał w spazmach na kolana. Ja wiem co to żałoba, ale może lepiej, jakby dłuższy czas minął i nie musiałabym tego wszystkiego przeżywać wraz z bohaterami.
Nadrobiłam wątek i mi się przypomniała akcja z psią kupą. To było świetne. W ogóle przypadła mi do gustu ta koleżanka bohaterki dzięki swoim tekstom.
Też mnie na początku zaniepokoiła osoba Sama, za to nigdzie nie zauważyłam, by w bohaterce kochało się nagle całe miasto. Jakaś bzdura

Ostatnio upolowałam w bibliotece "Siła, która ich przyciąga" i muszę powiedzieć, że to najlepsza książka Cherry, jaką czytałam. Też mam trochę zastrzeżeń - pewne sytuacje mi się mocno z jakąś telenowelą kojarzyły. Końcówka jakaś taka szybka, rozlazła i dziwna. Nie do końca też pasowała mi postać Lucy. Większe na mnie wrażenie zrobił Graham.
Nie podoba mi się, że Cherry tworzy bohaterki poboczne, które trzymają się za wszelką cenę jakiegoś beznadziejnego typa, bo się boją, że ich nikt inny nie pokocha. Tutaj była Mari, a w Panu Danielsie Hailey. Niewiele one wnoszą do całości, a tylko nerwy psują.
No i obowiązkowo w każdej książce musi być ktoś uśmiercony, bo inaczej nie ma zabawy

[Duzzz]

Za mną Siła, która ich przyciąga I to jest chyba jak dla mnie najlepsza książka z cyklu o żywiołach.
Byłam fanką Powietrza, ale jest tam sporo niedociągnięć. W Sile tego nie ma, ale co się znowu wypłakałam to moje.
Przez większość książki coś mnie rozwalało i ryczałam Za miętka jestem
Strasznie wkurzały mnie siostry Lucy, na początku tylko jedna, a potem i druga zaczęłam schodzić na psy Ale na szczęście się w końcu ocknęła
Polubiłam zarówno Lucy jak i Graham.
No i ten motyw samotnego rodzica i do tego pisarz.... No cóż zostałam kupiona

[Lilia ❀]

99 centów

[•Sol•]

To co ta książka robi z czytelnikiem to głowa mała.
Weźcie ją jak macie się chęć wypłakać. Gwarantuję, pójdzie jak z płatka. Albo to ja jestem miękką pipą co płacze od małej dramki

A tak serio.
Ochłonęłam, bo czytałam książkę do nocy i do oporu, przerwać się nie dało, potem się przespałam i z nową myślą o niej piszę. Na gorąco byłyby same zachwyty, ocena sięgnęłaby zenitu, a ja piałabym nad walorami. Ale wstrzymaj konie Sol, powoli. Jednak to nie książka idealna
Zacznijmy od tego, że to nie jest romans, nie przede wszystkim. To historia dwójki zagubionych dzieci a potem bardzo nieszczęśliwych dorosłych. Dwójka ludzi którzy nie mogą sobie poradzić z tym co zesłał im los.
Historia Jasmine, której matka zrobiła z niej tresowaną małpę, nie obdarzając choć odrobiną miłości, Jasmine, która miłości dla obcego chłopaka miała tyle by oddać dla niego niemal wszystko.
Oraz opowieść o Elliocie który od rówieśników zaznał największego piekła a potrafił grać jak anioł.
Jest to też powieść o tym, że człowiek człowiekowi potrafi zgotować najgorszy los. Znęcanie i szykany, molestowanie, ignorancja.

Trudno czytało mi się o cierpieniu obojga tych bardzo młodych osób. To naprawdę była beczka dziegciu z łyżką miodu. Ale ten miód, ta ich miłość do siebie, miłość ludzi którzy tworzyli ich rodzinę, nie zawsze oznaczającą więzy krwi, to była ogromna przyjemność.
Do tego klimat Nowego Orleanu i ta wszechobecna muzyka.
To piękna historia. Trudna, smutna, ale dająca nadzieję.
Mnie za mało było miodu, ale wiem, że autorka nie lubi za mocno słodzić

[Księżycowa Kawa]

Sama niedawno to czytałam, miałam nawet wspomnieć, ale jakoś nie było okazji.
Jak w pewnej chwili zrobiłam sobie przerwę, myślałam, że jednak nie wrócę. Było mi jakoś tak ciężko. Dlatego później czytałam ciągiem, bo przecież zdecydowanie jest o czym. Czasem bywa, że ludziom przydarzają się gorsze rzeczy, ale jakoś to nie robi wrażenia, w sumie nic nie znaczy, ale tutaj… to rusza. Tak czy owak, to dobrze napisana historia; jedna z lepszych autorki.

[Nancy]

To chyba ja jestem jakaś nieczuła, jakiś czas temu to czytałam i mi się nie podobało. Matko główną bohaterkę to chciałam zdzielić w łeb za to

Spoiler:

jej puszczanie się, by się nie znęcali nad bohaterem.

, no nie mogłam tego zrozumieć. Główny bohater też mnie nie zachwycił.

[Księżycowa Kawa]

Na początku zdecydowanie nie radzili sobie dobrze z tym wszystkim.
I nie musi Ci to odpowiadać. Są inne historie, które do Ciebie przemówią

[Duzzz]

Na mnie też ta książka specjalnego wrażenia nie zrobiła

[Szczypta_Kasi]

Przeczytałam właśnie "Siłę, która ich przyciąga"
Jaka to była świetna książka. Jestem nią zachwycona. Czytałam po angielsku. Niedociągnięć więc nie zauważyłam żadnych
Prawie się spłakałam kilka razy.
Graham to moja nowa miłość. A Lucy też polubiłam.

[•Sol•]

Kasiu, przypomniałaś mi, że miałam kontynuować serię z żywiołami
Poza rytmem weszło mi dobrze chociaż we łzach, to muszę wziąć się za inne jej książki

[Szczypta_Kasi]

Ja mam w planach uzupełnić środkowe żywioły. A resztę chyba też kiedyś przeczytam.

[•Sol•]

Chyba warto w większości.
Powietrze czytałam dawno i nie ukrywam, że wtedy bardzo kręciłam nosem. Ale wtedy też inne oczekiwania miałam. Mimo, że zawsze wzruszenie przychodziło łatwo, wtedy chyba nie do końca przemawiała do mnie niemożność poradzenia sobie z żałobą. Zresztą bohaterowie też byli specyficzni.

Nie tak dawno sięgnęłam po Poza rytmem i mimo, że znów bohaterowie, żałoba, dramatoza i cały ten kram to jednak kupiłam to w całości.
Dlatego myślę żeby się odważyć
Ale te dwa:
Art & Soul
Kochając pana Danielsa
nie wiem czemu ale utrwaliły mi się jako bez HEA. Dlatego no... Chyba powiem im nie.

[Szczypta_Kasi]

Czytaj Siłę Sol. Jak dla mnie genialna. A facet po prostu boski. I to jak musiał sobie radzić z niemowlakiem

[•Sol•]

Przeczytam
Może nawet szybciej niż później na odtrutke będzie mi potrzebne coś dobrego

[Księżycowa Kawa]

Ale te dwa:
Art & Soul
Kochając pana Danielsa
nie wiem czemu ale utrwaliły mi się jako bez HEA. Dlatego no... Chyba powiem im nie.

W obu jest HEA, a „Art & Soul” jest dobre.

[klarek]

Zawsze i wszędzie
Brittainy C.Cherry

Niestety, zbyt rzadko zdarza się sytuacja, kiedy sięgam po książkę, na którą trafiłam przypadkiem i w sumie wcale nie chcę jej czytać, a potem okazuje się, że nie potrafię się od niej oderwać. I choć może nie jest żadnym wielkim odkryciem, czyta się ją fantastycznie. Bohaterowie wydają się naturalni, są ludźmi, a nie wykreowanymi przez autorkę bohaterami cudownymi i przecudnymi. Miasteczko w którym toczy się akcja, nie jest wymarzonym małym kochającym się miejscem do jakich przekonują nas liczni autorzy, ale miasteczkiem pełnym ludzi zawistnych, złośliwych, poszukujących sensacji. Poznajemy rzeczywiste problemy bohaterów. Bardzo ludzkie i bardzo bolesne. Od Emery odszedł mąż po kilkunastu latach małżeństwa, przeżyła wiele poronień i w bólu i cierpieniu stara się ułożyć sobie na nowo życie, jej rodzina nie potrafi jej wesprzeć, a wiecznie niezadowolona, roszczeniowa i bardzo okrutna matka, niszczy dziewczynę. Jackson dawny narkoman, przeskakujący z kobiety na kobietę, trwający u boku wiecznie pijanego i staczającego się ojca, też ma za sobą przeszłość, która ukształtowała go w taki sposób.
Bohaterowie starli się na samym początku. I wiele czasu zajęło im dojście do momentu kiedy nie patrzyli na siebie, jak na najgorszego wroga. Sam etap poznawania był równie długi i obfitujący w niespodzianki i przedziwne okoliczności. A kiedy już zrobili krok w przód, świat ich zatrzymał i nie pozwolił pójść dalej.
Jak dla mnie to pełna ciepła i miłości książka o pogubionych ludziach poszukujących przyjaciela. I co ważne, znajdujących go. To nie przesłodzona historia, ale bardzo rzeczywista, pełna złych ludzi, złych ludzi i złych emocji.
Jak przystało na Brittainy C.Cherry oczywiście, że jest „nieoczekiwany” splot wydarzeń, ale nie jest tak bijący po oczach, jak w innych jej książkach.
Nie ukrywam, że jestem zaskoczona tą książką. Różną od jej innych, również dlatego, że porusza problemy ludzi dorosłych, choć sami bohaterowie, aż tak dorośli nie są.
Polecam. Bardzo.