Romans współczesny

[Księżycowa Kawa]

Mnie się Przyrodni brat nie podobał jakieś to dziwne było i nie wiem czy sięgne po drugą część.

Mocno fabularnie zgrzytało i było takie naciągane, jakby na siłę pisane.

[Dorotka]

OPIS: Poppy wiedzie szczęśliwe życie z mężczyzną swoich marzeń, którego poznała podczas studiów. I nagle wszystko się zmienia. Nagle przestaje być żoną i obiektem zazdrości przyjaciółek-singielek. Teraz ludzie patrzą na nią z litością, szepcąc za jej plecami jedno słowo: wdowa. Po kilku latach od tragicznej śmierci Jamiego, pełnych bólu, cierpienia i tęsknoty, Poppy postanawia zrealizować jego urodzinową listę życzeń i zrobić wszystko to, co zawsze chciał zrobić - bo, kto wie, może dzięki temu zacznie żyć na nowo.

Całkiem fajna historia, choć byłaby jeszcze fajniejsza, gdyby nie została aż tak bardzo rozwleczona, bo przyznam, że w którymś momencie miałam dosyć tej całej listy i jej spełniania, szczególnie, że niektóre punkty były odhaczane na odwal się, byle je tylko zaliczyć. Ale za to podobał mi się wątek romansowy, bo przystojny policjant o imieniu Cole to po prostu cud, miód i orzeszki. Drogi Poppy i Cole'a po raz pierwszy przecięły się owego tragicznego dnia, kiedy zginął mąż Poppy, bo to właśnie on przyniósł jej wiadomość o jego tragicznej śmierci, a potem przez długie godziny przy niej czuwał. Pięć lat później znów się spotykają i od tej chwili niemal nieustannie na siebie wpadają. I to właśnie Cole pomoże jej realizować marzenia jej byłego męża. Ogólnie było dobrze, a chwilami nawet bardzo dobrze. Podobało mi się.

[Lucy]

zachęciłaś mnie
a te życzenia były chociaż ciekawe?

[Księżycowa Kawa]

Chyba dzisiaj to mi mignęło przed oczami w bibliotece...

[Dorotka]

Mąż Poppy był nieco zwariowanym dwudziestoparolatkiem, który miewał dość szalone pomysły, więc wśród życzeń do spełnienia była nauka gry na ukulele, kąpiel w zielonej galaretce, naprawa starego zdezelowanego pikapa, zaliczenie wszystkich karuzel na Wesołym Miasteczku czy lekcje karate.
Nieco humoru zapewniają dwaj staruszkowie, którzy są poniekąd związani z Poppy.

[Lucy]

kąpiel w zielonej galaretce ? obrzydlistwo.

[Dorotka]

Mnie nie przeraża sama kąpiel w galaretce, tylko to ile pracy trzeba włożyć, żeby ją przygotować.

[Lucy]

To też, ale nie wyobrażam się w niej taplać.

[Papaveryna]

Ja pomalutku produkuję opinię o tej książce i wyprodukować nie mogę
Galaretka jak galaretka. Mnie najbardziej dobijał Cole. Matko, czego on nie umiał, jaki to nie był wyrozumiały i cierpliwy, we wszystkim pomógł, zawsze był tam, gdzie trzeba i oczywiście mega seksowny i z kaloryferem, o wielu zainteresowaniach... Zapewne nawet jak pierdział, to roznosił się subtelny aromat konwalii

[Lucy]

Taki był idealny?

[Papaveryna]

Tak i może jakby książka była nieco krótsza, to jakoś bym to przeżyła. A tak zaczęło mnie już mierzić, bo ile można
Zabrakło mi w tej książce jakiegoś 'kopa'

[Janka]

Mnie nie przeraża sama kąpiel w galaretce, tylko to ile pracy trzeba włożyć, żeby ją przygotować.

A mnie ile pracy trzyba włożyć, by ją z siebie zmyć.

[Dorotka]

Papaveryno - Cole rzeczywiście był chodzącym ideałem, ale przecież Poppy też taka była [śliczna, mądra, cierpliwa, życzliwa wszystkim, zdolna i pracowita itd., itd...], więc pasowali do siebie jak ulał. Ta książka była przesłodzona, to prawda, i zdecydowanie za długa, bo ileż w końcu można czytać o tym samym [czyli o kolejnych spełnianych marzeniach nieżyjącego męża], ale sama chyba przyznasz, że to idealna lektura przedświąteczna. Ja byłam zadowolona. Ona jest taka ciepła, kojąca, po prostu mega pozytywna, więc jeśli ktoś nastawi się na taką opowieść, to będzie usatysfakcjonowany.
W tej książce nie ma szalonych zwrotów akcji, wątek kryminalny jest tak minimalny, że ledwo się go dostrzeże, za to słodycz z niej wprost skapuje.

[Lucy]

W takim razie zacznę czytać bliżej świat.

[Papaveryna]

ale sama chyba przyznasz, że to idealna lektura przedświąteczna. Ja byłam zadowolona. Ona jest taka ciepła, kojąca, po prostu mega pozytywna, więc jeśli ktoś nastawi się na taką opowieść, to będzie usatysfakcjonowany.

Nieee, dla mnie to po prostu jedna z tych książek, na które szkoda życia

[Dorotka]

Ale dlaczego? Co ci w niej nie odpowiadało? Za mało się działo? Było za bardzo cukierkowo? Bo ja akurat na to nie narzekałam, a jedyne co mnie zniechęcało, to za dużo tych całych życzeń do spełnienia. Po szóstym miałam ich definitywnie dość.
Być może odebrałam tę książkę tak pozytywnie, bo ostatnio trafiałam na same traumy i dramatozy, więc to była dla mnie miła odmiana. Nawet te świąteczne książki były raczej tak na poważnie.

[Papaveryna]

Mnie na pewno zniechęciło to, że przy spotkaniu na lekcji karate już natychmiast zaczęło ich do siebie ciągnąć. Potem ta perfekcyjność Cole'a w każdej dziedzinie. Jestem zbyt cyniczna na takie rzeczy chyba Choć ogólnie lubię słodkie, urocze historie. Po prostu ta była dla mnie jakaś bezpłciowa

[Lucy]

To moje pierwsze spotkanie z autorką i zapamiętam je na długo.
Griselda i Holden spotykają się w rodzinie zastępczej i tworzy się między nimi więź. Pewnego dnia, będąc z rodziną zastępczą nad wodą, zostają porwani przez nieznajomego mężczyznę. Facet ubzdurał sobie, że dzieci są jego rodzeństwem i się kochają. Postanawia ''wyplenić" z nich zło i dlatego je bije, cytując Biblię. Po trzech latach niewoli, Gris udaje się uciec. Dziewczynka myśli, ze Holden zmarł, a Holden, że Gris została zabita. Mija 10 lat i ta dwójka spotyka się przypadkowo na nielegalnych walkach, w których bierze udział Holden.
Dla obydwu to szok, ale i szansa na nowy rozdział. Gris jest w toksycznym związku, ponieważ uważa, że nie zasługuje na nic lepszego, a Holden wegetuje, ponieważ nie można inaczej tego nazwać. Obydwoje postanawiają dać sobie szansę i wszystko zmierza do szczęśliwego zakończenia, kiedy wyskakuje kochanka Holdena z informacją, że jest w ciąży ...

To nie jest zwykłe romansidło, tylko historia, która chwyta za serce. Teraźniejszość przeplata się z przeszłością, gdzie możemy zobaczyć, jak Gris i Holden przeżyli trzy lata niewoli. To jak autorka opisała rodzące się ich uczucie
Ta historia, to nie bajka. Bohaterowie musieli wiele przeżyć, żeby w końcu być razem. W morzu podobnych książek, ta wyróżnia się zdecydowanie i polecam ją wam bardzo.

[•Sol•]

może przy drugim tomie się autorka trochę przyłożyła bardziej bo w pierwszym był taki chaos, że głowa mała.
Sam romans spoko i nawet dobrze mi się to czytało, ale nie wiedziałam kiedy oni wspominają a kiedy mówią o teraźniejszości aż się musiałam kilka razy cofać, a to i tak nic nie dało...

Ale spróbuję ten drugi tom na tyle jeszcze podobał mi się Weteran i na tyle mnie zachęcasz Lucy

[Ancymonek]

Lucy dzięki wielkie, to ja teraz z czystym sumieniem sobie po to sięgnę w najbliższej przyszłości

[kejti]

To moje pierwsze spotkanie z autorką i zapamiętam je na długo.
Griselda i Holden spotykają się w rodzinie zastępczej i tworzy się między nimi więź. Pewnego dnia, będąc z rodziną zastępczą nad wodą, zostają porwani przez nieznajomego mężczyznę. Facet ubzdurał sobie, że dzieci są jego rodzeństwem i się kochają. Postanawia ''wyplenić" z nich zło i dlatego je bije, cytując Biblię. Po trzech latach niewoli, Gris udaje się uciec. Dziewczynka myśli, ze Holden zmarł, a Holden, że Gris została zabita. Mija 10 lat i ta dwójka spotyka się przypadkowo na nielegalnych walkach, w których bierze udział Holden.
Dla obydwu to szok, ale i szansa na nowy rozdział. Gris jest w toksycznym związku, ponieważ uważa, że nie zasługuje na nic lepszego, a Holden wegetuje, ponieważ nie można inaczej tego nazwać. Obydwoje postanawiają dać sobie szansę i wszystko zmierza do szczęśliwego zakończenia, kiedy wyskakuje kochanka Holdena z informacją, że jest w ciąży ...

To nie jest zwykłe romansidło, tylko historia, która chwyta za serce. Teraźniejszość przeplata się z przeszłością, gdzie możemy zobaczyć, jak Gris i Holden przeżyli trzy lata niewoli. To jak autorka opisała rodzące się ich uczucie
Ta historia, to nie bajka. Bohaterowie musieli wiele przeżyć, żeby w końcu być razem. W morzu podobnych książek, ta wyróżnia się zdecydowanie i polecam ją wam bardzo.

super, że druga część taka fajna pierwsza mi się podobała, założę się że i z tą tak będzie dzięki Lucy

[aniazlipca]

To moje pierwsze spotkanie z autorką i zapamiętam je na długo.
Griselda i Holden spotykają się w rodzinie zastępczej i tworzy się między nimi więź. Pewnego dnia, będąc z rodziną zastępczą nad wodą, zostają porwani przez nieznajomego mężczyznę. Facet ubzdurał sobie, że dzieci są jego rodzeństwem i się kochają. Postanawia ''wyplenić" z nich zło i dlatego je bije, cytując Biblię. Po trzech latach niewoli, Gris udaje się uciec. Dziewczynka myśli, ze Holden zmarł, a Holden, że Gris została zabita. Mija 10 lat i ta dwójka spotyka się przypadkowo na nielegalnych walkach, w których bierze udział Holden.
Dla obydwu to szok, ale i szansa na nowy rozdział. Gris jest w toksycznym związku, ponieważ uważa, że nie zasługuje na nic lepszego, a Holden wegetuje, ponieważ nie można inaczej tego nazwać. Obydwoje postanawiają dać sobie szansę i wszystko zmierza do szczęśliwego zakończenia, kiedy wyskakuje kochanka Holdena z informacją, że jest w ciąży ...

To nie jest zwykłe romansidło, tylko historia, która chwyta za serce. Teraźniejszość przeplata się z przeszłością, gdzie możemy zobaczyć, jak Gris i Holden przeżyli trzy lata niewoli. To jak autorka opisała rodzące się ich uczucie
Ta historia, to nie bajka. Bohaterowie musieli wiele przeżyć, żeby w końcu być razem. W morzu podobnych książek, ta wyróżnia się zdecydowanie i polecam ją wam bardzo.

świetna książka i seria w ogóle chociaż mi chyba bardziej Weteran przypadł do serca

[Lucy]

Druga część z cyklu : Bluff Point.
Pierwsze skrzypce gra tu Carly, która straciwszy pracę w Nowym Jorku, przenosi się z powrotem do rodzinnego miasteczka Bluff Point. Wraz z nią przybywa odziedziczony zwierzyniec sztuk dwa : papuga miotająca przekleństwa i uroczy piesek. Kobieta nie jest szczęśliwa z sytuacji w jakiej się znalazła. Szuka nowej pracy, żeby przeprowadzić się znów na swoje i szuka nowych opiekunów zwierzaków, ponieważ zależy jej na całkowitej swobodzie. Swoboda ta dotyczy też mężczyzn - Carly lubi wyrywać facetów na jedną noc. Kiedy spotyka na swej drodze przystojnego fizjoterapeutę, zaczynają się kłopoty. Ona nie chce się wiązać, a James owszem.

Druga książka z tej serii i znów ten sam schemat. Mężczyźni są męscy i zarazem słodcy i co najważniejsze, nie chodzi im tylko o zaliczenie. Natomiast wieczny problem mają kobiety, tak jak w tym wypadku Carly. Z jakiegoś powodu (rozwiązanie na koniec), dziewczyna woli ubrać się w sukienkę ledwie zakrywającą tyłek, cycki i poderwać nieznajomego w barze niż wejść w głębszą relacje. Jej zachowanie niejednokrotnie mnie irytowało i podziwiałam Jamesa, że miał do niej cierpliwość.

Małomiasteczkowość, grupka przyjaciół i zwierzyniec Lubię takie klimaty i gdyby nie zachowanie głównej bohaterki, to dałabym więcej.
4/6

[klarek]

Dla mnie brzmi fajnie

Zamówiłam sobie i 1 i 2

[Lucy]

W tych historiach najlepsze są zwierzaki, a szczególnie papuga Ike

Spoiler:

W pokoju zapadła cisza. Carly wystawiła głowę spod kołdry, żeby sprawdzić, czy James się już ubrał. O wiele łatwiej byłoby go wtedy
wyrzucić. Niestety, przekonała się, że stoi nagi przed klatką Ike’a. Przyglądał się papudze, która patrzyła na niego z ukosa.
– Hej, przystojniaku – rzekł do ptaka. – Niezły z ciebie piękniś, Ike.
– James, och, James! – odparł Ike. Następnie potrząsnął opalizującozielonym łebkiem i uniósł jedną nogę w pozie kung-fu.
James wybuchnął śmiechem. Odwrócił się do Carly z szerokim i ciepłym uśmiechem, a ona odpowiedziała mu w taki sam sposób, choć wiedziała, że nie powinna.
– Brzmi zupełnie jak ty – orzekł. Poruszył sugestywnie brwiami. – To mnie podnieca.

*******************************

W przeszłości miała okazję widzieć, jak rozbija dziobem orzech, jakby był z papieru. Naprawdę nie chciała, aby to samo zrobił z jej dłonią.
Odetchnęła głęboko i dotknęła palcem jego brzucha, żeby mógł wejść na jej wyciągniętą dłoń.
Ike pokiwał głową i spojrzał na nią z ukosa.
– Jeśli chcesz z nami jechać, to musisz wyjść z klatki – poinformowała go Carly.
Ike nastroszył się, ale po chwili wszedł na jej dłoń, a konkretnie na tę miękką część między kciukiem a palcem wskazującym. Wiedziała, że to niemądre, ale ucieszyła się, że zaufał jej na tyle, aby to zrobić.
– W sumie to nawet dobrze, bo i tak muszę go zabrać do Gavina na badanie – stwierdziła. – Jestem umówiona na drugą. Mam nadzieję, że powie mi, jak powściągnąć jego lingwistyczne zapędy.
– Zamknij jadaczkę – skrzeknął Ike.
Carly umieściła go w mniejszej klatce i westchnęła.
– To ci nie pomoże znaleźć fajnego domu, panie Ike.
– Fajny dom – zaskrzeczał. – James, och, James!
Saul szczeknął i miała pewność, że się z niej śmieje. Jillian parsknęła. Carly oblała się rumieńcem.
– Hmm, chyba jednak wolę przekleństwa.