Katarzyna Berenika Miszczuk

[Karina32]

Mnie się jednak "Druga szansa" bardziej podobała. Może przez klimat i całą otoczkę. To fakt, że język nie jest jakiś skomplikowany, ale to nie przeszkadza według mnie w odbiorze:).
"Paranoja" była jakaś taka chyba nie do końca dopracowana

[•Sol•]

Fakt, nawet Diablica jest tak pisana że widać, że Miszczukowa dopiero się wprawiała
Ale znów Paranoja nie jest pisana jakimś wybitnym językiem... Jedyne co, że autorka ma wiedzę medyczną z której czerpie i to jest jakaś tam przewaga.
Ale błędy i skróty fabularne mnie wykańczały...
Kasiu, sama powiedz, usatysfakcjonowała Cię końcówka Paranoi? To

Spoiler:

że 'złapanie' mordercy odbyło się przez telefon?

[Szczypta_Kasi]

Ja to raczej odebrałam jako, coś niezakończonego. Może furtkę do następnej powieści.

[•Sol•]

oby tak było
bo jak to jest koniec sprawy to licho...

Spoiler:

A w zasadzie słowa nie było, że go mają czy że go dopiero łapać będą...
Zabrakło mi tej informacji,

[klarek]

Chyba wypisze się z kolejki w bibliotece

[•Sol•]

Aralku, tak to nie
jednak za darmo można próbować,jedynie od kupna bym Cię odwodziła ale spróbuj, na odprężenie i dla rozwinięcia romansu. Dla Marka

[klarek]

No chyba że tak Zresztą dla Marka można

[Duzzz]

Karino, podrzucisz opinię o "Drugiej szansie" do działu z recenzjami?

[Karina32]

Zrobione. Nie byłam pewna pod co to podpiąć, więc dałam jako "Literatura nieromansowa"

[Lucy]

Ja jestem bardzo rozczarowana. Z recenzji Sol wywnioskowałam, że bardzo szybko odgadła sprawcę, a mnie w ogóle ta osoba nie przyszła na myśl. Po "Postułce" i "Obsesji", liczyłam na interesujący motyw mordercy, a dostałam jakieś banialuki. Stawiałam na faceta

Spoiler:

w studiu tv, gdzie rozmawiali o kabale. Myślałam, że skoro czerwony sznurek, to jakiś kabalista zaczął mordować.

Na samą końcówkę autorka nie miała pomysłu i tak to zakończyła.
Podobała mi się postać prokurator Świetlik i możliwe, że szykuje się kolejna para. Muszę też przyznać, że przecierałam oczy, kiedy Sebastian zaczął umawiać się z tą pustą laską. Zaskoczył mnie jego gust.
Marek i Asia - nie było tak emocjonująco jak w pierwszej części. Aśka denerwowała mnie niekiedy, np. jak po ucieczce nie dała znaku życia. Seba ciągle do niej dzwonił i nawet nie potrafiła wysłać mu wiadomości, że wszystko u niej w porządku. I to, że że w pewnym momencie zaczęła myśleć o powrocie do Sławka
Widać wyraźnie, że kobieta po przeżytej traumie, powinna była poszukać jakiejś pomocy.
Na dużo liczyłam i się niestety przeliczyłam.

[Lucy]

Gdyby moja znajomość z autorką, zaczęła się od tych książek, to w życiu nie sięgnęłabym po inne.
Nastoletnia Margo, wraz z rodzicami, przeprowadza się z Nowego Jorku do miasteczka Wolftown. Oczywiście nie jest zadowolona, ponieważ musi znaleźć nowych znajomych i będzie nowa w szkole. Jej matka dostała intratną propozycję pracy w instytucie medycznym, stąd taka decyzja. Mimo obaw, dziewczyna zaprzyjaźnia się z Ivette i wpada w oko przystojnemu Peterowi. Jak to w szkole są grupki : sportowcy, kujoni, pseudo raperzy, wykolejeńcy i metalowcy. Do tej ostatniej grupy należy Maks, który z kolei wpada w oko Margo.
Dziewczyna jest pod wielkim wrażeniem Maksa, mimo iż on wiecznie burczy pod nosem i wypowiada raptem kilka wyrazów. Ale ona się w nim zakochuje i zostają para. Później okazuje się, że metalowcy to wilkołaki i chcą dowiedzieć się przyczyn przemiany. Wszystkie drogi prowadzą oczywiście do instytutu, do którego postanawiają się włamać.

Powiem wam, że jest to strasznie płytka i infantylna historia. Widać, że napisana przez nastolatką, ponieważ nie ma żadnej głębi. Dziewczyna zakochuje się na śmierć i życie, tylko ma problem z powiedzeniem za co go kocha. To taka miłość, jaką każda z nas przeżyła w młodości, wieszając na ścianach plakaty z ulubionym piosenkarzem. Maks był tak bezpłciową postacią, że trudno o nim coś napisać. Było też dużo nielogicznych sytuacji, np. kiedy jeden wilkołak nie zwracał uwagi na Ivette, a w pewnym momencie zaczął zachowywać się, jakby mu zależało . Kiedy między nimi coś zaiskrzyło, to nie wiemy. I znowu sranie banie o miłości

To było takie głupie jedyny plus, że szybko się czytało.
Nie, nie i jeszcze raz nie
1/6

[Janka]

Lucy, biedactwo, bardzo Ci współczuję, że się z nimi musiałaś przemęczyć.

[Karina32]

Dzięki za ostrzeżenie, Lucy. Podziwiam, że przeczytałaś

[Lucy]

Byłam ciekawa końcówki i się nie zawiodłam Taka sama jak cała książka.

[Karina32]

Nie wiem, czy widziałyście, ale w maju będzie kolejna część serii "Kwiat paproci". Prequel (chyba tak się nazywa część, która dotyczy wcześniejszych wydarzeń), czyli historia Jagi. W sumie sama nie wiem, czy się cieszę, czy nie Mam nadzieję, że nie będzie naciągane, tylko po to żeby uszczęśliwić czytelników.

https://www.facebook.com/katarzynaberen ... =3&theater

[•Sol•]

okładka mi się bardzo podoba
ale pomysł powstania... Chciałam czegoś o Jadze, byłam jej ciekawa, ale teraz gdy już wiemy jak skończy się jej historia, chociaż mniej więcej... No nie wiem.
Mam mieszane uczucia, ale pewnie znając życie kupię i przeczytam

[Karina32]

Ze mną pewnie będzie tak samo, ale miałam nadzieję, że to będzie coś innego Kiedyś, ze 2 lata temu, na stronie autorki pojawiły się jej pomysły na książki i jeden był naprawdę fajny. Miałam nadzieję, że to będzie coś nowego.

[•Sol•]

wydaje mi się, że Miszczuk nie umie rozstawać się ze swoimi bohaterami. To samo jest w kwestii tej Ja Diablica, Anielica i Potępiona. Też planuje kolejną.
Miszczuk lepsza by była w jednotomowych. Zawsze serię zaczyna mocno a potem jest... różnie.

[joakar4]

"Jaga" Katarzyna Bernika Miszczuk

Kiedy dowiedziałam się, że powstanie prequel serii „Kwiat paproci”, nie byłam przekonana czy to dobry pomysł. Wydawało mi się, że ta historia jest już zamknięta i kolejna książka nie wniesie do niej nic nowego. Dodatkowo obawiałam się, że znając dalsze losy poszczególnych bohaterów, nie będę w stanie z zainteresowaniem czytać o tym jak to wszystko się zaczęło. Jak się okazało – nie mogłam się bardziej mylić! Cudownie było znowu przenieść się do Królestwa Polskiego i poczuć atmosferę słowiańskich wierzeń czy obrzędów. I co najważniejsze - ponownie spotkać Gosię i zobaczyć jak sobie radzi w nowej roli.

Ale o czym w ogóle jest ta książka? Najprościej mówiąc o Babie Jadze. Kiedy poznajemy Jarogniewę, kobieta jest powszechnie szanowaną i majętną szeptuchą. Ale nie zawsze tak było. Pierwsze lata pracy były dla niej naprawdę trudne. I o nich właśnie opowiada ta powieść. Młoda Jaga, wbrew woli rodziców, przeprowadza się do Bielin by objąć po zmarłej babci stanowisko szeptuchy. Od pierwszego dnia spotyka ją jednak wiele nieprzyjemnych niespodzianek. Okazuje się na przykład, że ktoś włamał się do chatki, w której ma mieszkać i doszczętnie ją okradł. Ocalały tylko najcięższe meble. Jaga nie ma też praktycznie żadnych pacjentów. Mieszkańcy jej nie ufają, uważają, że powinna zdobyć więcej doświadczenia. Wolą więc pójść ze swoimi problemami do lekarza lub skorzystać z porady szeptuchy w sąsiedniej wiosce. Jakby tego było mało, to w Bielinach nagle pojawia się coraz więcej upirów i innych mitycznych stworzeń.


Wielkim plusem tej książki jest postać głównej bohaterki. Jarogniewa bardzo się różni od Gosi. Wprawdzie obie są młode i niedoświadczone, ale Jaga wydaje się dojrzalsza i samodzielniejsza. Ze spokojem przyjmuje wszystko co ją spotyka i z prawdziwym uporem walczy o swoje. Nie boi się sprzeciwić nawet Swarożycowi, z którym ma interesującą relację. Jest przy tym zabawna i zaskakująco wyzwolona, również w stosunkach z mężczyznami. Niespodzianką jest też postać Mszczuja, który zupełnie nie przypomina swojej starszej wersji.

Jeśli zastanawiacie się w jakiej kolejności czytać książki z tej serii, to uważam, że powinniście zacząć od „Szeptuchy”. Ona lepiej wprowadzi Was w słowiański świat, który w „Jadze” jest opisany mniej szczegółowo. Myślę, że wynika to z tego, że główna bohaterka wiedziała na jego temat o wiele więcej od Gosi, spokojniej też przyjmowała obecność bogów czy innych mitycznych stworzeń. Autorka wprawdzie podaje podstawowe informacje na temat obrzędów czy wierzeń, ale robi to mniej dokładnie. Za czytaniem „Jagi” jako ostatniej części serii przemawia też fakt, że można się z niej dowiedzieć jak potoczą się losy Gosi po wydarzeniach z „Przesilenia”.

Odnoszę wrażenie, że Baba Jaga, nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa. I przyznam, że jestem z tego powodu bardzo zadowolona.

[Karina32]

Twoja opinia, joakar, brzmi zachęcająco. Też byłam sceptycznie nastawiona do tej części i miałam nadzieję na jakąś całkiem nową książkę autorki, a nie ciągnięcie tego cyklu.

[joakar4]

Wydaje mi się, że będzie dalej go ciągnąć. Ona relacjonowała swoją historię Gosi i na koniec jej powiedziała, że ma jeszcze wiele do opowiedzenia. Zresztą nie dotarła nawet do tego, co wiemy o niej z poprzednich książek.
Ogólnie bardzo polecam. Sama jestem zdziwiona, że tak mi się podobało. Jest tam poruszone kilka kwestii, o których nie było wcześniej mowy. Przez co książka nie jest kopią poprzednich tomów. Bardzo polubiłam tez Jagę. Dużo ludzi narzeka na Gosię, mnie absolutnie jej panikarstwo i hipochondria nie przeszkadzały, wręcz mnie bawiły. Ale Jaga jest zupełnie inna. Taka z niej baba z jajami.
Ostrzegam, że jest to obyczajówka i romansu jako takiego nie ma.

Spoiler:

Chociaż Jaga raz przespała się z Mszczujem i raz z innym bohaterem. No i ma super chemię ze Swarożycem.

[•Sol•]

Mam w planie Jagę I liczę, mimo wszystkich negatywnych opinii jakie sypią się na Miszczuk, że będzie pisać więcej o tym słowiańskim świecie. Jednak wychodzi jej to znacznie lepiej niż te pseudo kryminały...

[Duzzz]

"Jaga" Katarzyna Berenika Miszczuk

Joakar, podrzucisz opinię do działu z recenzjami?

[Karina32]

Nie wiem, czy widziałyście zapowiedź nowej Miszczuk:

https://www.facebook.com/katarzynaberen ... =3&theater

Ja się raczej nie skuszę

[joakar4]

Ja się jeszcze nad nią zastanawiam, lubię książki o kotach. Ale wolałabym żeby napisała kolejny tom Obsesji.