Young Adult + New Adult

[Ancymonek]

Cieszę się Sol, że Ci się podoba

Druga część jest spokojniejsza, ale Dawn i Spencer są super na swój sposób fajne jest to, że ci bohaterowie są totalnie inni i autorka nic nie powiela.

No a trzecia część i Isaac..no mój Ci on

Ile ja tych książkowych facetów kocham to hoho. Dobrze, że mąż mój jest nieświadomy i myśli, że tylko Rhys zagościł w moim sercu

[•Sol•]

podoba i bardzo chcę też przeczytać historię Dawn i Spencera póki co o trzeciej nie powiem tego bo nie znam bohatera. Bohaterka to ta małpa co się koło Kadena kręci tak?
Trochę mi cała sytuacja z nią, że wcześniej nie lubimy a okazuje się super, przypomina Sabrinę z Off Campus

Ancymonku, ja też mam pojemne serduszko, a mój chłop myśli że kocham tylko Hooka z Once Upon a Time i Currana

[Ancymonek]

Tak, to ona

Nie znam Sabriny, ale z Sawyer tak właśnie jest. Pozory mylą Tylko, że tak w sumie już w drugiej części, jak się ona zaprzyjaźnia z Dawn to można poznać jej ludzką stronę

Chociaż Sawyer jest specyficzna i powiem szczerze, że po pierwszej części nie chciałam kompletnie jej tomu czytać, ale dobrze, że jednak dałam szansę

Isaaca i jego urocze czerwienienie się poznajemy z drugiej części tak trochę, ale jednak już jest

To może lepiej że te nasze chłopy są nieświadome

[Szczypta_Kasi]

Oj w pierwszej części to ona jest okropna.
Dziewczyny a może by ten cykl wziąć do RKD. Na październik na przykład?

[Ancymonek]

Ja jestem jak najbardziej za Sawyer da się polubić dopiero w drugiej części

[LiaMort]

I tu się zgodzę z Ancymonkiem... im dalej tym lepiej. I Isaac... słodziak z niego. ;D myślałam, że

Spoiler:

jest prawiczkiem...

a tu takie buty.

Lia ja też miałam takie podejrzenia, ale w sumie nawet jakby był to ja kupuje go w całości

Spoiler:

lepszy fajny i kreatywny prawiczek w garści, niż zużyty playboy na dachu

żeś teraz pojechała..
Isaac trochę mi Carter'a (od Roberts) przypomina ale tylko trochę.

[Księżycowa Kawa]

To znaczy, że jeszcze nic w tym gatunku Cię nie porwało?

No mam problem od lat...
Jestem w stanie łyknąć różne ekranizacje, ale proza..

No chyba że do gatunku zaliczymy też komiksy aka powieści graficzne - The End of the F***ing World Charlesa Forsmana - łykam i komiks i serial z przyjemnością
Albo Zabijam gigantów - film i oryginał są fajne.
I dla mnie to jest YA...

Może jak trafi się okazja, spróbuj z „Miłość nas zderzyła” Emery Lord albo „Wyskok” Elisa Carbone.

[•Sol•]

Isaac trochę mi Carter'a (od Roberts) przypomina ale tylko trochę.

o matko to jest zachęta jedna na milion

Skończyłam Begin again i było cudnie

[Ancymonek]

I tu się zgodzę z Ancymonkiem... im dalej tym lepiej. I Isaac... słodziak z niego. ;D myślałam, że

Spoiler:

jest prawiczkiem...

a tu takie buty.

Lia ja też miałam takie podejrzenia, ale w sumie nawet jakby był to ja kupuje go w całości

Spoiler:

lepszy fajny i kreatywny prawiczek w garści, niż zużyty playboy na dachu

żeś teraz pojechała..
Isaac trochę mi Carter'a (od Roberts) przypomina ale tylko trochę.

Dziewczyny a co to za Carter, hę?

Sol, to jestem spokojna o dalsze części

[•Sol•]

Carter jest z pierwszego tomu Kwartetu weselnego Norki, dokładnie z Portretu w bieli.
Facet ideał

skoro tak to ja też Ancymonku i cieszę się że mam jeszcze dwie dobre książki przed sobą

[LiaMort]

Ancy ty nie znasz jeszcze Carter'a?

[Ancymonek]

Właśnie nie znam

Ja za Norą nigdy jakoś specjalnie nie przepadałam, ale jeśli ten cały Carter jest chociaż trochę podobny do Isaaca to ja muszę to przeczytać zdecydowanie

[•Sol•]

Ancymonku no ale jak to tak
Weź się za Kwartet weselny, zwłaszcza jak Ci dramy i traumy będą uszami wychodzić, to idealna odtrutka

przeczytałam Trust Again.
Dla chętnych pełnia wrażeń:

Spoiler:

Emocje. Ta książka to czyste emocje, tak jak cykl zdjęć Dawn robionych przez Sawyer, od radości przez wkurzenie po smutek.
Autorka bardzo umiejętnie steruje tym co mamy czuć, kiedy mamy się zirytować a kiedy mieć 'oczy w mokrym miejscu'.
Podobało mi się to. I zdecydowanie takich książek czasem mi trzeba, zwyczajnych, o zwyczajnych ludziach, zwyczajnych miejscach. O bohaterach ludzkich, nie papierowych, popełniających błędy, kochających na zabój, pokonujących przeciwności losu i podejmujących walkę z demonami przeszłości.

Dawn początkowo mnie wkurzała, narzekałam w myślach, że tak łatwo dała się złamać facetowi. Ale gdy w całość układanki wskoczyły brakujące elementy... Wszystko stało klaunasię jasne.
Spencer... Z pozoru lekkoduch, jego urok powodował, że bardziej wkurzałam się na Dawn, że go nie chce. Ale maska klauna też kryje ciężkie przejścia.
Nic nie jest takim na jakie wygląda, poza przyjaźnią łączącą paczkę z Woodshill. Ta jest niezachwiana, niezłomna, na zawsze i wbrew wszystkim przeciwnościom. Taka że można im tylko zazdrościć tej więzi.

To prosta historia. Właściwie znów nie ma tu niczego wybitnego, a jednak ma urok. Ma takie zestawienie tych znanych nam elementów, traum i pasji bohaterów, ich upodobań i cech charakteru że czyta się to lekko, czyta się szybko i z ogromną przyjemnością.
Teraz okropnie czekam na historię dzikiej Sawyer i kujonowatego Isaaca
A Trust again bardzo polecam

pełnia wrażeń z Begin Again jakby ktoś chciał:

Spoiler:

Stęskniłam się za dobrym NA. Studenckim, z motywem kto się czubi ten się lubi, z dobrą, wiarygodną traumą bohaterów i z samymi bohaterami do pokochania.
Bo Begin again pełnokrwistych bohaterów odmówić nie można.

Allie walczy o siebie z całych sił, zaczyna wszystko od nowa, na co trzeba ogromu odwagi. Nie miała łatwego dzieciństwa z nieobecnym ojcem i matką o chorych ambicjach.
Ale daje sobie radę, przezwycięża wszystko, nie jest zarozumialcem tylko normalną dziewczyną. Wręcz zbyt nieśmiałą jak na takie pochodzenie, ale ma to swój urok.
Kaden natomiast jest nazbyt śmiały, ale czyż pozory niekiedy nie mylą?
Niby bad boy, bawidamek-podrywacz, ale dla przyjaciół skoczy w ogień.

Tych dwoje od pierwszego spojrzenia ciągnie do siebie. Sami początkowo tego nie chcą, bronią się, ale czymże jest ludzka wola wobec siły miłości?

Bohaterowie drugoplanowi też są cudni. Może ci źli trochę za bardzo lecą stuprocentowym złolem, ale przymknijmy oko. Pozytywni zdecydowanie nadrabiają za nich z nawiązką.
I cieszę się nieziemsko na to jak autorka zaplanowała pairing w drugim tomie. Spencera już kocham, zresztą Dawn nie mniej.

Dram w książce nie brak, ale na szczęście nie przytłaczają. Wiecie, nie lubię jak bohaterowie są po takich przejściach, że żaden normalny człowiek nie dałby sobie rady z bagażem bez zakucia w kaftan z za długimi rękawami. Tu przeszłość jest poważna, ale nie na tyle by to bohaterów złamało.
Nie brakuje też humoru i lekkości, co ma ogromny urok. Tak, można się uśmiechnąć niejednokrotnie, można się też wzruszyć
A zaborczość Kadena jest taka urocza

Jeśli wielbicie Off Campus Elle Kennedy warto zainteresować się Begin again. Wiadomo, nie jest to, to samo, ale punktów wspólnych trochę ma. A jeśli nie wielbicie, to przez te różnice może pokochacie ekipę z Woodshill

[Ancymonek]

Wezmę się, wezmę. Bo czasem mi te traumy bokami wyłażą i muszę się odmóżdżyć

cieszę się, że nie tylko j odebrałam tak te książki. Teraz czekam na wrażenia po trzeciej części, ale pamiętaj, że po Isaaca trzeba się w kolejce ustawić jakby coś

Sol, a jak tam odbiór

Spoiler:

mamusi Allie i tatusia Kadena? Milusi, co?

[Księżycowa Kawa]

A więc tak – Allan Stratton – Powrót do domu. Mówcie co chcecie, ale dla mnie to niesamowita książka. Pod kilkoma względami. Po pierwsze to nie typowe YA, choć opowiada o młodych ludziach. Po drugie, to nie romans, który jakoś tak kojarzy nam się z YA. Po trzecie, to bardzo dojrzała książka skierowana do młodych ludzi, z których wielu z nich może odbić się od niej jak od ściany. Po któreś tam… Jest pełna, bo oprócz z perspektywy wydawać by się mogło głupich żartów rówieśników, jest tam strasznie dużo spraw ludzi dorosłych, ciężkich spraw okupionych godzinami bólu i płaczu. Tutaj mamy nastolatkę, która pozostawiona sama sobie (bo rodzina akurat na początku trafiła się jej jakoś nie najlepsza, choć głownie przez niezrozumienie) bierze na siebie za wiele, za dużo, za ciężko. Ubrana w odrzucenie rodziny (postrzegane głównie przez nią), chęć uratowania babci (i tu już większy problem) podejmuje kroki, które prowadzą ją noclegu jakiego nigdy w życiu nikt z nas nie chciałby przeżyć. Do odkrycia ważnych rzeczy i tego co można pokonać, aby ludzie nam nieobojętni byli zaopiekowani.
Niesamowita książka. Niesamowita bohaterka. Bardzo chciałabym, aby takich młodych ludzi było jak najwięcej. Niemal. Zdarta z kartek książki, ale w sumie kto wie co w nich drzemie.
Zdecydowanie polecam, żeby nie powiedzieć, że wypadałoby przeczytać. Aby zobaczyć jako można nie rozumieć swojego dziecka, jak bardzo można nie okazywać jak kocha się swoich rodziców, jak wiele w naszym życiu zależy od tolerancji. Dla młodych znakomita pozycja, a i starszy nic nie straci podczas lektury

Faktycznie niezła pozycja, trochę inna i nieźle to wszystko zostało ujęte.

[•Sol•]

Wezmę się, wezmę. Bo czasem mi te traumy bokami wyłażą i muszę się odmóżdżyć

cieszę się, że nie tylko j odebrałam tak te książki. Teraz czekam na wrażenia po trzeciej części, ale pamiętaj, że po Isaaca trzeba się w kolejce ustawić jakby coś

Sol, a jak tam odbiór

Spoiler:

mamusi Allie i tatusia Kadena? Milusi, co?

a ja się już ustawiłam, nie zauważyłaś? jak Lia powiedziała o Carterze i podobieństwie Isaaca i Cartera właśnie

Spoiler:

Milusi jak ból zęba.
Ale widzę, że autorka lubi tak, żeby jedno z rodziców było koszmarkiem - matka Dawn też zwiała, a ojciec Spencera to świnia. Widzę tak na zmianę

Ciekawa jestem jak u Sawyer będzie i Isaaca w tej kwestii
niedługo się biorę

[Ancymonek]

Ja się cieszę, że to w sumie tylko

Spoiler:

jeden z rodziców. Chociaż u Allie to obydwoje byli do odstrzału

Isaac zdecydowanie zasługuje na długą kolejkę

A jakie odczucia względem Sawyer masz po dwóch częściach? Ja pamiętam, że po pierwszej miałam myśli "nie ma bata, nie będę o niej czytać", a po drugiej: "no mooooże przeczytam"

[•Sol•]

Spoiler:

Tatuńcio Allie też powinien dostać czapę za olewanie dziecka. Jakby pohamował dzikie żądze żony to byłoby znacznie łatwiej...

Prawda, ciekawa postać z niego

Wiesz co, tylko przez pół pierwszej książki miałam takie 'eeee że ona ma być bohaterką trójki?' Ale potem przypomniałam sobie Sabrinę z Off Campus i zrozumiałam
Bardzo podobny schemat w tej kwestii, Sabrinę też oceniamy po pozorach i nie znosimy a potem się okazuje super silną dziewczyną z jajami. Dlatego w pierwszej do Sawyer czułam jedynie zaciekawienie a po drugiej już wiem że ją lubię

[Ancymonek]

Obydwoje wysłałabym w kosmos w jedną stronę a ta akcja

Spoiler:

że ojciec Allie miał wypadek? No co za sucz

Sawyer okazała się spoko babką fajne jest w tej serii to, że każda osoba jest zupełnie inna

[•Sol•]

Spoiler:

weź za to jedynie dusić... Ale tak czułam że coś jest na rzeczy z tym wypadkiem. Taki dziwny zbieg okoliczności że akurat wtedy, zbyt dziwny

Bardzo spoko i dobrą przyjaciółką
tak, nawet ten Scott, gdzie go za wiele nie ma

[•Sol•]

Nie ma jak pozytywne zaskoczenia
Czerwieni rubinu jak i całej Trylogii czasu byłam bardzo ciekawa, ale odsuwałam czytanie z wielu powodów. Bo podróże w czasie których nie znoszę. Bo młodzieżówka i to paranormalna a ja z nimi to tak różnie się lubię. Bo niemiecka autorka, a ja zawsze stawiałam na angielskie i amerykańskie.

Ale na szczęście w końcu coś mnie tknęło i pchnęło do lektury. Podróże w czasie są urocze i sama chciałabym przenieść się w wiele miejsc, czy czasów. Młodzieżówka okazała się zgrabnie napisana i wciągająca a bohaterów nie da się nie lubić. Przynajmniej kilku a niemiecka autorka umieściła akcję swojej powieści w jakże cudownie opisanym Londynie. Tym współczesnym, ale i pozwala zwiedzić ten sprzed lat. I widać, że czuje to miasto.

Czerwień rubinu ma klimat. Ma swój czar i powiew nowości. To stara powieść, nie nowość wydawnicza, dlatego też widać, że pomysły były nowe a nie przemielone przez wiele pisarzy na wiele sposobów.
Oczywiście nie brakuje tu nowych pojęć czy grup społecznych jak ten cały Zakon, co znamy z wielu innych tworów, ale znów - jest inaczej.
I na szczęście dla czytelnika, Gwendolyn o regułach rządzących podróżami w czasie i całą okolicą tego zamieszania wie tyle co nic, dzięki temu wraz z nią możemy zdobywać informacje.

Pierwsza część to jedynie podrażnienie apetytu na przygodę, zaciekawienie i wstęp do wszystkiego co dopiero ma się wydarzyć. Kilka kwestii nurtujących czytelnika na początku, zaczyna się rozjaśniać, ale pytań bez odpowiedzi nie brakuje. Bo czy Lucy i Paul stoją po dobrej stronie? Czy Gwendolyn i Gideon poprą tą dwójkę czy zostaną z hrabim de St. Germainem? Czy sam hrabia to czarny charakter serii? A może złolem jest jego kumpel - Rakoczy? A czy wizje ciotki Maddy to prawda czy tylko rojenia starszej kobiety?
No i o co chodzi z tą położną?
Mnie coś świta, na każde z tych pytań odpowiadam sobie już w głowie, ale czy się mylę? Sięgam właśnie po Błękit szafiru, może czegoś się dowiem

[Lilia ❀]

Poproszę do działu recenzji

Opracuj tam cała trylogię

[Lucy]

Znowu traumy, ale dla mnie w bardzo strawnym wydaniu.

Echo posiada blizny na rękach i wie, że to sprawka jej matki, która cierpi na chorobę dwubiegunową. Całe zajście dziewczyna wymazała z pamięci i dlatego teraz próbuje sobie wszystko przypomnieć.
Noah stracił rodziców w pożarze i koncentruje się na tym, żeby odzyskać braci, którzy są w rodzinie zastępczej. Obydwojgu pomaga terapeutka szkolna, która spika tych dwojga. Echo ma dawać za pieniądze korepetycje chłopakowi - on poprawi oceny, a ona zarobi kasę na części do samochodu. Mimo iż obydwoje obracają się w innym towarzystwie, szybko zbliżają się do siebie. Ta sytuacja niepokoi przyjaciółki Echo dla których popularność jest najważniejsza ...

Nie jest to lekka historyjka, momentami było troszkę przygnębiająco. Jest dużo spraw z którymi muszą się zmierzyć główni bohaterowie. Najdziwniejszy był wątek przyjaźni, która była miedzy Echo i jedną z jej przyjaciółek. Echo przez blizny była postrzegana jako dziwna, co więcej, mówiono, że sama się pocięła. Jej ''przyjaciółka'', w szkole nie zwracała na nią uwagi, ponieważ nie należała już do popularnych dziewczyn. Widzieliście kiedyś prawdziwą przyjaźń, która opiera się na popularności? Dziwne, że Echo w ogóle chciała mieć do czynienia z takim pustakiem.
Dla mnie książka zasługuje na solidną czwórkę.

[•Sol•]

Robi się Lilio
i pewnie, że opracuję

[Duzzz]

Podrzucisz opinie do działu z recenzjami?
Sol, podrzucisz swoją opinię o tych książkach również do recenzji?
Z góry dziękuję