Polska strefa

przez **Lucy** » 9 września 2018, o 00:57

Kurczę, podoba mi się ta seria

Róża Krull znów w akcji.
Tym razem autorka poczytnych kryminałów, zostaje zaproszona na bal charytatywny. W jego trakcie, zostaje zamordowana znana wokalistka. Pierwszym podejrzanym okazuje się Mario, bohater poprzedniej części. Róża nie wierząc w winę przyjaciela, postanawia rozpocząć własne śledztwo. Okazuje się ,że denatka miała mnóstwo wrogów...
I tak Róża naraża się policji, a właściwie pewnemu detektywi ...

Bardzo polubiłam Różę i czekam z niecierpliwością na kolejne części. :smile:

przez **•Sol•** » 9 września 2018, o 17:02

lekko napoczęłam Ukochanego z piekła rodem Rogozińskiego i powiem szczerze, że z jednej strony mi się to fajnie czyta bo nasuwa się skojarzenie z Chmielewską ale z drugiej...
Autor tak pisze, że czuję, że jest strasznie zarozumiałym człowiekiem :evillaugh:

przez **Roma** » 9 września 2018, o 18:50

Oj tam. Ma tylko ego wielkości Jowisza. :hihi:

przez **giovanna** » 9 września 2018, o 22:21

Ja się nie mogę do niego przekonać po tej aferze i cyrków jakie urządzał gdy ktoś źle napisał o jego książce

przez **Dorotka** » 10 września 2018, o 08:31

Mnie też to zraziło do niego i do Witkiewiczowej, która razem z nim knuła przeciwko innej autorce. To takie płytkie, niehonorowe. A poza tym ja nie lubię kryminałów.

przez **Karina32** » 10 września 2018, o 08:53

Próbowałam czytać Zapomnij o mnie" Haner i mówię temu zdecydowane nie :nonono:

Doszłam do jakieś 40 strony i nie dam rady dalej. Nie rozumiem zachwytów nad tą pozycją.
Jedyny plus to narracja z męskiego punktu widzenia.
Z tego, co się można dowiedzieć na tych kilkunastu początkowych stronach oboje bohaterowie mają niezłe problemy z psychiką. On, w wieku 15 lat zabił dziewczynę kierując autem pod wpływem narkotyków, lubił dużo pić i przygody na jedną noc. Ona dała się już poznać jako niestabilna ćpunka i chyba panienka do towarzystwa.
Co najbardziej przeszkadza - to język i styl w jakim jest napisana książka. Jest strasznie infantylny (chociaż jest sporo przekleństw) i autorka nie ma chyba zbyt dobrego warsztatu. Zdania są krótkie, a dialogi dziwne i drętwe i jakieś takie nierealne.

Miałam dobre chęci, ale nie wyszło. Zdecydowanie mi nie po drodze z tą panią :bezradny:

przez **Dorotka** » 10 września 2018, o 09:04

No to jak widać nic się w tej materii nie zmieniło. :wink:

A co dziwne chcą ją wydawać. No ale cóż, skoro "365 dni" to u nas bestseller, to dlaczego książki pani Haner mają nimi nie być.
Ale najgorsze jest to, że właśnie przez pryzmat takich książek, które nie wiadomo jakim cudem znajdują się nagle w pierwszej 10-ce, ocenia się potem wszystkie czytelniczki literatury kobiecej. :czeka:

przez **Karina32** » 10 września 2018, o 09:12

Niestety, Dorotko. Taka a nie inna ocena czytelniczek, bierze się też stąd, że opinie o takich książkach są mega dobre (no może nie "365 dni, chociaż te też mają sporo dobrych ocen) i chyba niestety dla dużej części osób nie jest aż tak bardzo ważny styl w jakim jest napisana książka (patrz Grey).

przez **•Sol•** » 10 września 2018, o 11:56

o tym że Haner to dno było już nie raz

widać kobieta nie umie się uczyć na błędach.

Witkiewiczowej jako osoby też nie trawię, ale jej Milaczka mi się dobrze czytało. Nie że szał ale spoko było. W książce nie wychodził charakter autorki, a u Rogozińskiego niestety czuć, jak to Roma ujęła, ego wielkości Jowisza

Ale do nich jako do osób mam ogromne uprzedzenia, kupować nic ich nie zamierzam, jedynie pożyczam z biblioteki.

przez **Karina32** » 10 września 2018, o 12:17

Nie widziałam Waszych opinii na jej temat i chciałam się przekonać na własnej skórze. Na szczęście jej książka jest na Legimi, gdzie mam abonament, więc niewiele straciłam . I chyba niestety potwierdza się zasada, że im coś bardziej rozreklamowane, tym jest słabsze.

przez **•Sol•** » 11 września 2018, o 21:02

Karino, to niewielka strata a zarazem potwierdziłaś że to trzeba omijać jak zarazę

Skończyłam tego Ukochanego z piekła rodem.

Nawet nie wiecie od ilu lat planowałam lekturę Ukochanego z piekła rodem. A skoro nie wiecie to Wam powiem. Od premiery, gdy Rogoziński był debiutantem i nie miałam jeszcze żadnych uprzedzeń do niego jako do człowieka.
Żeby nie było, jako do pisarza nie mam nadal, a może już. Dzięki Ukochanemu z piekła rodem, który okazał się dobrą książką.

Sam autor jest zarozumialcem i ego posiadającym własny kod pocztowy i to czuć. Przebija to przez jego prozę, czuć jak bardzo uważa siebie od pierwszych słów za pisarza poczytnego i dobrego.
Ma talent, nie odmawiam, ale nie do końca wszystko jest w stu procentach jego. Na szczęście trochę się przyznaje do inspiracji - czuję tu ducha Chmielewskiej. Niektóre teksty, cechy charakteru postaci, nawet imię głównej bohaterki to kalka z Autorki.
Nie wiem czy to mi tak do końca przeszkadza czy cieszy. To taki miks, bo przecież sama Chmielewska nie jest w stanie już nic napisać a Rogoziński stanowi jeszcze jakieś zaplecze.

Co do samej książki. Im dalej tym lepiej zdecydowanie. Początek musi się rozbujać, potem zaczyna być wciągająco i co ważne - zabawnie. Uśmiałam się zwłaszcza dzięki dialogom między Joanną a jej agentką Betty. Osobno są zwykłe, przeciętne, ale razem tworzą duet nie do powtórzenia. Są dowodem na to, że dobra chemia musi być między dwoma postaciami, niekoniecznie romansowa i niekoniecznie między kobietą a mężczyzną. Między przyjaciółkami też być musi, żeby powieść miała to coś.

Jeśli natomiast mowa o stronie kryminalnej... Przewidywalnie jest do bólu

mordercę odgadłam, wspólnika też. Powód przewijania się tego czy owego pod domem Joanny takoż.
Powinnam chyba zatrudnić się w policji, bo ostatnio co kryminał to jestem szybsza od śledczych. I nie wiem czy oni takie gamonie czy mogę być dumna ze swej przenikliwości...

Na pewno sięgnę jeszcze po twórczość Rogozińskiego. Są to książki na raz, do których po latach nie będę wracać licznie, ale jako takie jednorazówki zdecydowanie spełniają zadanie odprężenia i rozbawienia. I jako coś lekkiego, niewymagającego polecam.

przez **Lucy** » 11 września 2018, o 21:20

Pisałam, że to takie lekkie książki i na poprawę humoru. Chociaż cykl o Róży Król, jest według mnie lepszy.

przez **•Sol•** » 11 września 2018, o 21:22

to mnie cieszy

i właśnie po Różę sięgnę, jednak na dalszą Joannę póki co wielkiej ochoty nie mam

przez **Lucy** » 11 września 2018, o 21:30

Ona jest specyficzna i po drugiej części ''umiera''

przez **•Sol•** » 12 września 2018, o 11:52

właśnie gdzieś mi dyskusja o tym wpadła w oczy.
To chyba też swoje robi, że nie za bardzo mam ochotę na ten drugi tom, nie lubię jak bohaterowie umierają

Przeczytałam bo dowiedziałam się jak już miałam książkę w domu

przez **basik** » 12 września 2018, o 20:39

giovanna napisał(a):Ja się nie mogę do niego przekonać po tej aferze i cyrków jakie urządzał gdy ktoś źle napisał o jego książce

Mam tak samo.

przez **Lucy** » 12 września 2018, o 22:50

Mnie też zraziła ta cała afera, ale przemogłam się i nie żałuje. Podoba mi się styl Rogozińskiego i pachnie mi trochę Chmielewską. Nie każdy potrafi pisać z humorem, czasami nie wychodzi i odczuwamy sztuczność. Facet czuje ten klimat i wychodzi mu to bardzo dobrze.

przez **Antenka** » 12 września 2018, o 23:55

Chyba wszystkich zraziła ta afera i troche mi zeszło zanim po tym sięgnełam po jego książki. Chociaż musze przyznać że seria o Róży jest niesła szczególnie jak się przebrnie przez pierwszy tom. Tak samo mam z Witkiewicz i niestety nie podobały mi się ich wspólne książki.

przez **Księżycowa Kawa** » 13 września 2018, o 00:35

„Wędrowne ptaki” Karolina Wilczyńska.
Autorka pisze w interesujący sposób i ma do opowiedzenia konkretną historię – coś o zwykłych ludziach bez udziwnień, bez przytłaczania nadmiernie czytelnika rzeczywistością. Jest w tym coś wyważonego. W sumie jedna historia jest opowiedziana z czterech różnych punktów widzenia – ujdzie to, jeśli nie zostanie powtórzone w pozostałych częściach. Przeszkadzała mi tylko narracja. Zdecydowanie wolę taką jak w prologu, a tą późniejszą, czyli bohaterka zdaje się bezpośrednio do kogoś zwracać, opowiadając swoją historię – nie znoszę tego zabiegu.

przez **giovanna** » 13 września 2018, o 11:07

Kawo niestety cały czas jest tak samo. Wg mnie to, że w każdej książce opowiada o wszystkich naraz zaszkodziło tym książkom przynajmniej dla mnie, wolałabym żeby każda z nich miała osobną historię, bo trochę pobieżnie to wyszło.

przez **•Sol•** » 13 września 2018, o 11:24

też się nie mogłam do niego przekonać. Znaczy tak, czytając trochę odsuwałam myśl o tej aferze, bo tak bym nie skończyła a ksiązka jest ok.
Bez szału ale ok.
Ciekawe czy mnie zje za krytykę :evillaugh:

Do Witkiewicz miałam takie same uprzedzenia, ale spróbowałam i powiem, że u niej mniej bucha tym wywyższaniem się.
Rogoziński rżnie z Chmielewskiej a zachowuje się jakby sam wymyślił i opatentował pewne zabiegi, które są charakterystyczne dla Autorki na której się wzoruje...