Tylko jedna noc (cykl) - Simona Ahrnstedt (Karina32)

przez **Księżycowa Kawa** » 27 marca 2018, o 21:50

Viperina napisał(a):Czytam właśnie Ten jeden sekret i nie mogę się nadziwić, że aż tyle z tym zwlekałam

Widocznie dopiero nadszedł czas. Ciekawie przestawiła Petera, nie sądzisz?

przez **Viperina** » 28 marca 2018, o 06:16

Księżycowa Kawa napisał(a):
Viperina napisał(a):Czytam właśnie Ten jeden sekret i nie mogę się nadziwić, że aż tyle z tym zwlekałam

Widocznie dopiero nadszedł czas. Ciekawie przestawiła Petera, nie sądzisz?

No więc właśnie pamiętałam z poprzedniej książki, że końcowe zachowanie Petera otwierało pewną możliwość, ale nie byłam pewna, czy się odważy zrobić z niego bohatera romansu. A zmiana perspektywy rzeczywiście ciekawa i odważna. Jeszcze nie mam pewności, czy go kupuję.

przez **Viperina** » 31 marca 2018, o 09:09

No więc skończyłam. Im dalej, tym było gorzej, IMHO. Za dużo BDSM, wystarczyłaby mi jedna scena, żebym załapała, że OK, o to w tym chodzi i na tym polega szczególność ich związku. No ale ja w ogóle akurat tego motywu w erotyce nie lubię. Końcówka romantyczna, tak miało być, nawet wątek Mariusa odpowiednio wybrzmiał. Nie bardzo kupuję przesłanki porwania, ale może się nie znam.

Werdykt: zdecydowanie wolę pierwszą część serii, chociaż drugiej daję aż 7/10.

przez **Księżycowa Kawa** » 31 marca 2018, o 09:27

Wątek tego porwania był po to, aby przejść do trzeciej historii, ewentualnie budowanie tzw. napięcia :lol:

przez **Viperina** » 31 marca 2018, o 09:43

No może, ale przecież Tom mógł być lost in action gdziekolwiek

przez **Księżycowa Kawa** » 31 marca 2018, o 10:27

Mógł, ale nie jest – może autorka na to nie wpadła? :wink:

przez **Karina32** » 11 lipca 2018, o 08:49

Tylko jedna szansa to trzecia, długo oczekiwana część bestsellerowej serii królowej romansu, Simony Ahrnstedt. Powieść pełną seksu, miłości i napięcia czyta się jednym tchem. Dwoje ludzi, którzy są swoimi przeciwieństwami, za sprawą przeznaczenia spotyka się w samym sercu zimowej Norlandii. Ambra Vinter jest dziennikarką i pracuje w największym szwedzkim dzienniku. To bystra, odważna idealistka. Popełniła jeden błąd i popadła w niełaskę, teraz dostaje zlecenie, którego nikt inny nie chce. Zostaje wysłana do skutej mrozem, pokrytej śniegiem i pogrążonej w wiecznych ciemnościach Kiruny. Ale prześladują ją demony przeszłości i coś, co miało być prostym zadaniem, wkrótce się komplikuje. Tuż przed świętami Bożego Narodzenia spotyka Toma Lexingtona, specjalistę do spraw bezpieczeństwa i byłego komandosa, który po tym, jak przeżył katastrofę helikoptera i niewolę, wycofał się i schronił w chatce w lesie. Ma tylko jeden cel: odzyskać kobietę, która odeszła z innym. Ostatnią rzeczą, jakiej potrzebuje, jest zadzierająca nosa dziennikarka z dużego miasta. A ostatnim czego potrzeba Ambrze, jest nieokrzesany macho. Los jednak sprawia, że ich ścieżki cały czas się krzyżują. Tom i Ambra w końcu odkrywają w sobie nowe, zupełnie zaskakujące strony. I namiętność, jakiej nigdy wcześniej nie doświadczyli.

Za mną część trzecia. Byłam bardzo ciekawa tej historii, biorąc pod uwagę to, jak zakończyła się poprzednia książka. Tom, stuprocentowy, twardy facet, ale cierpiący na zespół stresu pourazowego po kilkumiesięcznej niewoli w Czadzie. Doskonale rozumiem jego potrzebę odseparowania się od dawnego życia i innych ludzi. Przez to co przeszedł wydaje się zimy i niedostępny, ale tak naprawdę jest całkiem inny (widać to chociażby wtedy, kiedy przygarnął psa, który prawdopodobnie wiele przeszedł u poprzednich właścicieli i nie potrafił do końca zaufać ludziom). Podoba mi się jego kreacja, jego potrzeba chronienia bliskich osób. Ale minus na tym nieskazitelnym obrazku, to jego ogromna chęć powrotu do byłej ukochanej.
Co do Ambry, głównej bohaterki, to mam większy problem. Swoje w życiu również przeżyła. Była wychowywana w różnych rodzinach zastępczych, kiedy zmarli jej rodzice, a jedna z tych rodzin należała do dziwnej chrześcijańskiej sekty. Ogólnie rzecz ujmując łatwo i różowo nie miała, a jej sekciarscy przybrani rodzice do normalnych ludzi na pewno nie należeli. Na szczęście, nie miała aż tak źle, jak bohaterka "Bang" i na szczęście poszła trochę inną drogą. Została dziennikarką w znanej szwedzkiej popołudniówce i tam pięła się pomału po szczebelkach kariery. Niestety relacje z ludźmi, a szczególnie z facetami nie do końca jej wychodziły. Początkowo nie zapałała do Toma sympatią, ale z czasem oboje przekonują się, że mogą być dla siebie lekarstwem. Co mi bardzo przeszkadzało w bohaterce, to jej chora dziennikarska ciekawość :yells:

W pewnym momencie naprawdę miałam jej ochotę coś zrobić. Nie lubię takich ludzi i nie rozumiem takiego zachowania.
Jest też oczywiście druga para - Mattias (przyjaciel Toma) i Jill (przybrana siostra Ambry i znana piosenkarka).

Autorka kolejny raz porusza ważny problem - szwedzki system rodzin zastępczych. Nie wiem w jakim stopniu to co opisała może być prawdą (tzn. brak kontroli nad rodzinami zastępczymi, czy odbieranie dzieci biologicznym rodzicom), ale jeśli tak, to sytuacja nie jest ciekawa.
Sama historia jest ciekawa, chociaż nie ma jakich szybszych akcji, czyta się dobrze. Szkoda, że to ostatnia książka z serii.
Autorka ma jeszcze na koncie 3 romanse historyczne. Fajnie byłoby gdyby zostały wydane u nas. Szwecja to kompletnie nieznany jak dla mnie świat, a szczególnie taka historyczna, więc mogłaby to być ciekawa lektura. Poza tym podoba mi się pióro autorki :-D

Dla mnie 7/10 (byłoby wyżej, ale za bohaterkę, nie mogę dać więcej) :bezradny:

przez **giovanna** » 11 lipca 2018, o 10:51

Zaczęłam, ale jakoś mnie nie wciągnęła i odłożyłam na później

przez **Antenka** » 13 lipca 2018, o 00:15

Właśnie skończyłam Tylko jedna szansa niestety podobała mi się najmniej z tego cyklu. Było fajnie ale nie porywająco tak jak przy poprzednich. Dużo bardziej podobała mi się Jill i Mattias niż para głównych bohaterów.

przez **Viperina** » 14 lipca 2018, o 14:03

Mam podobnie, chyba podobała mi się najmniej ze wszystkich części cyklu. Też skłaniam się ku 7/10, a to u mnie nie jest zła ocena

przez **Księżycowa Kawa** » 27 lipca 2018, o 23:03

Czekam, aż to będę miała, pewnie jeszcze chwilę to mi zajmie.

przez **klarek** » 28 lipca 2018, o 09:12

Ciekawe Kawo co powiesz. Dla mnie jest zdecydowanie lepsza od drugiej

przez **Księżycowa Kawa** » 28 sierpnia 2018, o 11:32

Tak po prawdzie nie za bardzo wiem, co powiedzieć.
Po pierwsze, nastawiłam się na gorący klimat Afryki, a tu zima w Szwecji, która znakomicie została odmalowana. Chyba powinnam była to czytać w największe upały, może byłoby mi lżej.
Po drugie, kolejna solidna historia, choć inna. Brzmiała tak prawdziwie. Aczkolwiek mam wrażenie, że historia Jill i Mattiasa nie została dokończona.
Po trzecie, rzeczywiści bohaterzy, bardzo ludzcy. Tom był dość irytujący w swoim uporze, szczególnie, że nic nie robił, a jego była chyba chciała zjeść ciastko i je mieć. Postać Ambry zrobiła na mnie wrażenie.
Po czwarte, odnoszę wrażenie, że w Szwecji panuje jakaś chorobliwa nienawiść do kobiet, gdyż po raz kolejny stykam się z tym wątkiem.

przez **Viperina** » 30 sierpnia 2018, o 07:42

Księżycowa Kawa napisał(a):Po czwarte, odnoszę wrażenie, że w Szwecji panuje jakaś chorobliwa nienawiść do kobiet, gdyż po raz kolejny stykam się z tym wątkiem.

Mam podobne odczucia, a z powieści Ahrnstedt najmocniej ukazane jest to w nieprzetłumaczonej na polski powieści:

Obrazek

Pisałam o tym tu, ale uwaga, bo dużo spojlerów...

przez **Karina32** » 30 sierpnia 2018, o 08:12

Kawo - odniosłam takie samo wrażenie, bo lekturze całego tego cyklu. Nie czytałam innych skandynawskich autorów, ale obraz społeczeństwa, jaki wykreowała Ahrnsedt w tych książkach, nie jest dla nich zbyt pochlebny.

Mam nadzieję, że wydadzą kiedyś u nas jej historyki. Z chęcią bym się z nimi zapoznała.

przez **Księżycowa Kawa** » 30 sierpnia 2018, o 12:07

W dwóch poprzednich aż tak bardzo to się nie rzuciło. Póki co, akurat ten tytuł pozostaje poza moim zasięgiem.
Między innymi o tym pisał Stieg Larsson w „Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet” - tytuł niejako sam za siebie mówi.

przez **Karina32** » 30 sierpnia 2018, o 12:14

W dwóch pierwszych też to było widać, szczególnie po stosunku tych wyżej postawionych rodzin, do edukacji kobiet i ich pracy na lepszych stanowiskach (patrz "tatuś" Natalii był strasznym szowinistą).

Tylko jedna noc (cykl) - Simona Ahrnstedt (Karina32)

Kto przegląda forum