Young Adult + New Adult

przez **Lucy** » 21 maja 2018, o 22:34

ja się cieszę,że dwójki nie kupiłam :yes:

Kompletnie nie mam ochoty na kontynuacje.

przez **Papaveryna** » 21 maja 2018, o 22:52

•Sol• napisał(a):znaczy dla mnie odstraszające by było jakbyś napisała że to podobne do Cunning

Wtedy musiałabym to spalić. Co prawda Cunning nie czytałam, ale to i owo słyszałam. Także fuja :evillaugh:

Natomiast to, co pisze Lucy (mimo braku podobieństw do Cunning) nie brzmi zbyt podniecająco.
Ale tak samo - kupiłam, to przeczytam :evillaugh:

przez **Lucy** » 21 maja 2018, o 23:01

Jestem ciekawa co napiszesz

przez **Księżycowa Kawa** » 31 maja 2018, o 21:12

Lucy napisał(a):Liczyłam że będzie facet z rodzaju bezczelnych. Wiecie ,on się będzie wymądrzał ,czy zadzierał nosa ,a ona go będzie gasić. Na świntuszenie się nastawiałam ,na potyczki słowne ,a tu nic.

Trójka, która jest o jego bracie, będzie bliższa temu.
W dwójce z kolei był dziwny :evillaugh:

przez **Lucy** » 31 maja 2018, o 22:08

Dwójkę może przeczytam kiedyś :wink:

Na razie mnie nie ciągnie.

przez **klarek** » 3 czerwca 2018, o 23:22

chyba jednak tutaj...
Dziewczyna w rozsypce
Kathleen Glasgow

Obrazek

Rzadko kiedy, przynajmniej teraz bo w czasach młodzieńczych emocji i przemyśleń było pewnie inaczej, opowieść zamknięta w książce robi na mnie takie wrażenie. Ta zrobiła. Jeszcze nie do końca wiem czy to jest wynik samej historii, czy może zbiegło się to w czasie z moją mniejszą odpornością na stres czy może to połączenie tych dwóch elementów sprawiło, że otworzyłam dzisiaj książkę i jakiś czas później ją zamknęłam.
Ta historia dla mnie to zderzenie dorosłej kobiety, matki z problemem, który może dotknąć każdego. I choć opowiada o 17-latce, to chyba samookaleczenie nie zna granicy wieku, choć rzeczywiście w tej grupie wiekowej zdarza się chyba najczęściej.
Dziewczyna w rozsypce rzeczywiści opowiada o dziewczynie w rozsypce. Tak dużej, i tak pogłębiającej się ze strony na stronę, że ciężko uwierzyć, że bohaterka stanie na nogi. Otrząśnie się i znajdzie gdzieś siły, aby walczyć dalej. Pod tym względem ta historia jest niemal nieprawdopodobna, ale obudowanie jej bohaterami drugoplanowymi, otoczką społeczno-obyczajową sprawia, że czytelnik wchodzi w ten świat i nie ma wątpliwości, że taki istnieje. Blisko, niemal na wyciągnięcie ręki. Świat młodych, którzy idą inną drogą niż wymyślili dla nich rodzice, albo sami sobie wymyślili bez braku rodziców u boku. Jak kilka nierozważnych kroków, ba jeden nierozważny krok mogą pociągnąć za sobą lawinę złego.
Charlotte jest w rozsypce, a razem z nią wszystko wokół. Ludzie, którym ufała, przyjaciele, którym zawierzyła, dorośli, którzy mieli ją chronić, a tego nie robili. W tym całym nieszczęściu jakie spotyka bohaterkę, zresztą nie tylko ją, autorka skupia się na wielu bohaterach, którym się udaje, choć pokazuje też tych, którzy płacą zbyt wysoką cenę za swoje pogubienie… W tym całym nieszczęściu jakie spotyka bohaterkę przewija się „dobry gest”, „dobry uczynek”, nawet nie wiem jak to nazwać, który ma siłę. Siłę, którą bohaterka czerpie, i która pomaga jej przetrwać. Ma szczęście? Być może, bo w całym tym szaleństwie, trafiła na ludzi, którym nie była obojętna. I nie, to nie tak, że oni postawili ją na noga, sama tego dokonała, ale oni stali obok. A to równie ważne.
Nie mam zwyczaju płakać nad książkami. Tutaj tego nie uniknęłam. A co ważne autorka nie zrobiła z tej historii ckliwego łzowyciskacza. Jest dobrze.
Dobra pozycja. Polecam.

przez **klarek** » 4 czerwca 2018, o 19:29

Kumpelka
Lisa Aldin
Obrazek

Ha! Co to znaczy być młodym? Co to znaczy być młodym i mieć szalone pomysły? Co to znaczy być młodym, mieć szalone pomysły i zupełnie nie przejmować się konsekwencjami swoich czynów? Jeśli nie pamiętacie to Kumpelka wam przypomni. Przypomnicie sobie to szaleństwo, które czepia się młodych ludzi w okolicach szkoły średniej i nie chce opuścić. Tutaj jest podobnie . Ponoszenie konsekwencji wariackiego czynu, prowadzi bohaterów w nowe życie, a może nawet nie do końca nowe, ale zdecydowanie inne. Zmienia się ich otoczenie, zmieniają się relacje między nimi, zaczynają czego innego oczekiwać od siebie. Więzy zawarte podczas oglądania stwora w jeziorze zawarte dawno temu rozluźniają się, prawie pękają. Każdy z nierozłącznej grupki czterech przyjaciół (ich trzech, ona jedna) staje przed nowym zadaniem. Toni pozostaje szalona, zmiana szkoły nie zmienia jej pomysłów. Jeden z nich ponownie pakuje bohaterów w kolejne tarapaty. Ale efekt uboczny jest całkiem duży. Jedni kochają, inni są na najlepszej drodze, jeszcze inni odważają się na coś.
Miła, bardzo szybka lektura, nieobciążająca może zbyt bardzo głowy, ale rozgrzewająca świetnie pamięć. Przynajmniej moją

przez **Lucy** » 4 czerwca 2018, o 22:12

Ta ostatnia chyba nie dla mnie :mysli:

przez **klarek** » 4 czerwca 2018, o 22:19

To chyba książka glownie dla młodego czytelnika. Choc moja Mala nie przeczytala. Twierdziła ze dla niej zbyt dziecinne :evillaugh:

przez **Lucy** » 13 czerwca 2018, o 21:40

Czytał ktoś? :hyhy:

To moja pierwsza książka tej autorki i na pewno nie ostatnia.
Nie zostałam powalona na kolana ,ale czytałam z przyjemnością :wink:

Maja dopiero co wygrzebała się z ciężkiej choroby i zawodu miłosnego. Postanawia zmienić miejsce zamieszkania i dlatego zaczyna studia w Warszawie. W akademiku spotyka Kamila ,który tak samo jak ona nie szuka drugiej połówki.

Spoiler:

Przechodził właśnie przez ulicę, gdy jego uwagę przyciągnął samochód na światłach awaryjnych. Dwa boczne koła stały na wysokim krawężniku, a pozostałe dwa na jezdni.
Kamil już prawie wyminął auto, gdy nagle wysiadła z niego dziewczyna i ni stąd, ni zowąd zaczęła z wściekłością kopać koła i zderzak. Chłopak stanął jak wryty i zaszokowany przypatrywał się tej scenie. Skrzywił się, jakby to on dostał te wszystkie kopniaki.Tak się przecież nie robi – pomyślał natychmiast.
Dziewczyna chyba się zmęczyła, bo zaprzestała tego barbarzyństwa. Zdyszana oparła dłonie na kolanach i próbowała złapać oddech. Po chwili jednak ponownie rzuciła się na biednego opla astrę, tym razem z gołymi rękami. Zaklęła głośno, gdy przywaliła drobną pięścią w maskę. Chyba dopiero teraz zrozumiała, że nawet jeśli samochód jej nie oddaje, to walka i tak jest z góry przegrana. Zrezygnowana usiadła na chodniku i schowała twarz w dłoniach.
Kamil przypatrywał się widowisku w oszołomieniu. Poczuł się jak w teatrze. Zastanawiał się przez chwilę, czy aby nie zainterweniować, ale obawiał się, że i on może dostać po głowie.
Już miał ruszyć dalej, gdy dotarł do niego szloch. Wzniósł oczy do niebios, po czym wyszedł z cienia, w którym dotąd się ukrywał, i zrobił kilka kroków w stronę dziewczyny oraz poturbowanego auta.
– Coś się stało? – zapytał, przystając tuż obok.
Dziewczyna podniosła na niego zapłakaną twarz. Od razu wiedział, że to nie są łzy smutku czy rozpaczy. W oczach miała błyski złości i frustracji. Jego eks nauczyła go rozróżniać tego typu akcje. Na samo jej wspomnienie pokręcił głową zdegustowany.
– Nic – odpowiedziała buńczucznie, jakby Kamil chciał ją okraść, a nie zaoferować pomoc.
– Coś z autem? – kontynuował, niezrażony odpowiedzią.
Podniosła się z krawężnika i spojrzała bezradnie na samochód.
– Ta kupa gówna rozkraczyła się przed samym akademikiem – westchnęła ciężko, a Kamil uśmiechnął się pod nosem.Wbrew zdrowemu rozsądkowi zachowanie dziewczyny go zaintrygowało. Przyjrzał się jej, ale dyskretnie, żeby nie wzięła go za jakiegoś zboczeńca.
Była niewysoka, sięgała mu zaledwie do ramienia. Ciemne włosy z rudawym odcieniem związała w koński ogon, który podskakiwał w takt jej gwałtownych ruchów. Drobna twarz upstrzona była piegami, tak wyraźnymi, że nie dało się ich nie zauważyć nawet nocą w świetle ulicznej latarni. Kamil nie przepadał za piegami, ale akurat do tej dziewczyny dziwnie pasowały. Dodają jej charakteru, chociaż chyba nie potrzebuje już go wzmacniać – pomyślał złośliwie.
– Gdzie jest twój akademik? – zapytał.
Dziewczyna odwróciła się do niego i przyglądała mu się przez kilka sekund. Po chwili, jak wyrwana z głębokiego zamyślenia, wskazała głową w stronę kampusu.
– Alfa, ten ostatni – powiedziała z rezygnacją.
Kamil dobrze wiedział, który to budynek, bo od dwóch tygodni był jego lokatorem.
– Naprawdę? – zapytał zdziwiony.
– No tak, a co? – odpowiedziała, grzebiąc w torebce.
Po chwili znowu spojrzała mu prosto w oczy. Dopiero wtedy zauważył, że miała niebieskozielone tęczówki. Intensywna mieszanka kolorystyczna, której Kamil nigdy wcześniej nie spotkał.
– Nic. Też tam mieszkam. – Oderwał od niej wzrok i odchrząknął głośno. – Co się stało? – zapytał, podchodząc do auta.
– A skąd ja mam to wiedzieć – rzuciła, przybierając ten sam opryskliwy ton z początku ich rozmowy. – Po prostu stanął i nic. – Raz jeszcze kopnęła oponę.
– Daj mi kluczyki – powiedział i wyciągnął do niej otwartą dłoń.
Zawahała się przez chwilę, ale mu je wręczyła. Chłopak wsiadł do samochodu, odsunął maksymalnie siedzenie, bo oczywiście dziewczyna przy swoim wzroście siedziała niemal na przedniej szybie. Uruchomił silnik, a właściwie spróbował, bo ten tylko zarzęził, a następnie zgasł. Zaświeciła się lampka kontrolna akumulatora i Kamil miał niemal stuprocentową pewność, że padł alternator. W takiej sytuacji nic się nie dało zrobić. Wyszedł z auta i przekazał dziewczynie złe wieści.
– k****! – krzyknęła w niebo. Chwilę się zastanowiła i zapytała z dziwnym błyskiem w oczach: – A co by się stało, jakbym go zrzuciła z mostu do Wisły? Poniosę za to jakieś konsekwencje?
Kamil był pewien, że laska żartuje, ale nie drgnął jej nawet kącik ust. Patrzyła na niego pytająco, a on otworzył usta ze zdziwienia.
– Mówisz poważnie? – zapytał, a dziewczyna przytaknęła i popatrzyła na niego, jakby to pytanie było niedorzeczne. – No pewnie, że poniesiesz konsekwencje – odpowiedział.
– Ale jak zrobię to poza miastem i zedrę z niego tablice rejestracyjne? – kontynuowała, dziwnie podniecona swoim pomysłem.
Kamil zaczynał podejrzewać, że coś jest z nią nie tak. Być może uciekła ze szpitala psychiatrycznego albo jest jakimś zbiegłym przestępcą. Otaksował raz jeszcze jej drobną sylwetkę i zdecydował, że pierwsza opcja jest bardziej prawdopodobna.

Obydwoje postanawiają zostać tylko przyjaciółmi ,jednak nie wszystko idzie zgodnie z planem .
Na dokładkę zjawia się były chłopak Mai ,który chce ją odzyskać...
Bardzo podobały mi się relacja między bohaterami i ich zabawne dialogi . Brakowało trochę więcej ''życia studenckiego'' ,ale przyznam się ,że czytałam kolejne strony z przyjemnością.

przez **Księżycowa Kawa** » 17 czerwca 2018, o 23:22

Czytałam to i jak na razie „Jak powietrze” najbardziej mi się podobało.

„Coś o tobie i coś o mnie” Julie Buxbaum – to jest ciekawa historia, gdzie istotną rolę odgrywają e-maile, czat czy smsy. To opowieść o samotności, o przystosowywaniu się do nowego środowiska, odnajdywaniu siebie – w zasadzie nic nowego, lecz zostało to opowiedziane w interesujący sposób. Niby poważna tematyka, lecz obeszło się bez tego ciężkiego czy też przygnębiającego tonu. Warto zajrzeć.

przez **Ancymonek** » 18 czerwca 2018, o 09:52

Lucy, to jedyna książka autorki, której nie czytałam, bo coś mnie wstrzymywało, ale chyba się wezmę w takim razie za nią

Podobnie jak Kawa (zresztą, to polecanka od niej), najbardziej mi przypadło do gustu "Jak powietrze" autorki i również polecam

Kawo, mi się też podobało "Coś o tobie i coś o mnie"

przez **Księżycowa Kawa** » 18 czerwca 2018, o 19:41

A czytałaś tej autorki inne książki? Sama nad tym się zastanawiam.

przez **klarek** » 18 czerwca 2018, o 19:49

"Coś o tobie i coś o mnie" mnie pokonało, jeśli dobrze kojarzę tytuł. Ale nie powiem, chętnie zajrzałabym do innych jej książek hmmm

Jak powietrze, też jest u mnie do dostania hmmm

Jest szansa, że mi podejdzie?

przez **Księżycowa Kawa** » 18 czerwca 2018, o 19:55

Jakaś szansa jest, chociaż akurat możesz na to spojrzeć inaczej :wink:

Do mnie trafiło.
Kojarzysz, dlaczego Cię pokonało?

przez **klarek** » 18 czerwca 2018, o 20:04

Czy to było coś z chorobą dwubiegunową hmmm

przez **Księżycowa Kawa** » 18 czerwca 2018, o 20:17

Nie, to pewnie „Teatr odtrąconych poetów” Tamara Ireland Stone.
Tutaj ojciec bohaterki żeni się z kobietą poznaną w internecie i przenosi się do LA, nie pytając córki o zdanie; a dziewczyna zaczyna chodzić o szkoły dla bogaczy, gdzie źle czuje się.

przez **klarek** » 18 czerwca 2018, o 20:23

A to faktycznie wszystko mi się pomieszało :evillaugh:

czyli mogę dac szansę

W sumie chyba nawet sobie zamówię choc sam pomysł ślubu wydaje się szalony :evillaugh:

przez **Księżycowa Kawa** » 18 czerwca 2018, o 20:27

Coś w tym, szczególnie że córka dowiedziała się po fakcie :roll:

przez **Ancymonek** » 18 czerwca 2018, o 20:42

Księżycowa Kawa napisał(a):A czytałaś tej autorki inne książki? Sama nad tym się zastanawiam.

Nie. Ale pamiętam, że w zeszłym roku bodajże mi się o oczy obiła jej inna książka i zastanawiałam się nad nią hmmm

Klarku sądzę, że "Coś o tobie i coś o mnie" powinno Ci podejść

A co do "Jak powietrze" Czykierdy-Grabowskiej to jeśli sama się nie weźmiesz, to na pewno w którejś z kolei polecance ode mnie dostaniesz - uczciwie ostrzegam :hyhy:

przez **klarek** » 18 czerwca 2018, o 20:49

Monku, wiesz jak to ze mną jest. Jeśli tylko powiedz, to tak będzie

Choć to rodzima produkcja więc może być różnie :hyhy:

przez **Ancymonek** » 19 czerwca 2018, o 07:28

Wiem, że rodzina i wiem jak masz z nimi, ale powiem Ci, że ja dostałam tą książkę w polecance od Kawy i dzięki niej zaczęłam częściej sięgać po polskie autorki, więc chyba jednak warto

przez **Księżycowa Kawa** » 19 czerwca 2018, o 17:07

Wygląda na to, że zdziałałam więcej, niż planowałam :wink:

przez **klarek** » 19 czerwca 2018, o 17:28

Tak jakoś ci Kawo wyszło :evillaugh:

Jutro odbieram z biblioteki

przez **Ancymonek** » 19 czerwca 2018, o 17:53

Super Klarku, ciekawa jestem czy Ci się spodoba

Księżycowa Kawa napisał(a):Wygląda na to, że zdziałałam więcej, niż planowałam

I bardzo dobrze :hyhy:

Young Adult + New Adult

Kto przegląda forum