Nora Roberts

przez **•Sol•** » 16 maja 2018, o 18:48

u nas ten cykl już zaczynają zapowiadać, te Kroniki, czy jak to przetłumaczyli :hyhy:

Kejti, mnie tam zgrzytało tyle rzeczy że infantylność bohaterów to był mały pikuś

przez **klarek** » 16 maja 2018, o 18:51

ojej, no zgrzyta, zgrzyta. Trzeba oko przymknąc i czytać dalej

przez **kejti** » 16 maja 2018, o 19:25

Czyli to nie tylko ja :hihi:

dokladnie Sol "infantylnosc" to idealne slowo opisujace ich. Moze jedynie Cian wydaje mi sie z glowa.
Moment gdy

Spoiler:

Strona WWW · przez **Kasiag** » 28 maja 2018, o 17:14

Jedna z moich ulubionych autorek. Zawsze, kiedy mam przed sobą jej kolejną książkę, wiem, że czeka mnie wiele wrażeń i czuję się jakbym po raz kolejny rozpakowywała swój ulubiony prezent. Oczywiście zdarzają się pani Roberts wpadki i nie każda książka jest tak samo udana, ale są to naprawdę nieliczne wyjątki i szybko o nich zapominam. Najczęściej, tak jak w przypadku tego tytułu, jestem więcej niż zadowolona i myślę sobie: "tak, to moja ulubiona Roberts". Oczywiście, aż do następnej przeczytanej książki tejże

Dlaczego tak lubię jej książki? Co mnie tak do nich przykuwa? Dlaczego nie czytam, a wręcz połykam?
Powodów jest wiele, ale zawsze są takie same, bo są to jednocześnie elementy charakterystyczne książek Nory Roberts.
Przedstawię je na podstawie konkretnie tego tytułu, ale zdecydowanie można je odnieść i do innych.

1. Silna bohaterka. W tym wypadku Phoebe MacNamara. Negocjatorka policyjna, w stopniu porucznika. Solidna, zorganizowana, twarda. Zarówno w pracy, jak i w życiu prywatnym, gdzie po traumatycznych przeżyciach z dzieciństwa zostaje niejako opiekunką domowego ogniska. Phoebe uważa, że nie może pozwolić sobie na słabości, mając pod opieką siedmioletnią córeczkę oraz chorą na lęk przestrzeni matkę. Mimo ogromnej pomocy przyjaciółki rodziny Avy, oraz brata i bratowej, Phoebe całą odpowiedzialność za bliskich bierze na siebie.

2. Charyzmatyczny bohater. Duncan Swift. Milioner, choć na szczęście nie z urodzenia (nie napiszę skąd, jak i dlaczego, bo fajnie jest to odkryć samemu:)). Dzięki temu pozostaje normalnym facetem, choć z ogromną smykałką do interesów. Z pomocą przyjaciela, czarnoskórego prawnik Phina, mnożą pieniądze Duncana, w rozmaitych inwestycjach, przy okazji dobrze się tym bawiąc. Inteligenty, mądry, zdecydowany w działaniu facet, z ogromnym urokiem osobistym.

3. Uczucie. Potrafi pani Roberts pisać o miłości, oj potrafi. Bez zbędnego przesłodzenia, bez koloryzowania, bez nadęcia i uwznioślenia. Trafia w punkt.
Duncan od początku jest zauroczony Phoebe. Postanawia się do niej zbliżyć, mimo jej uników i wielu wątpliwości.
Phoebe od początku czuje słabość do Duncana, ale z wielu powodów, które poznajemy z czasem, usiłuje zachować dystans, co niekoniecznie jej się udaje

4. Rodzina/przyjaciele. Zawsze stanowią silny element składowy w powieściach Roberts.
Ze strony Phoebe mamy:
*Essie, jej wspaniałą, ciepłą mamę, która po traumatycznych przeżyciach ograniczała stopniowo swoją przestrzeń życiową. Teraz jedynym miejscem, w którym czuje się bezpiecznie jest ich dom.
*Carly, jej siedmioletnia córeczka, urocza i charakterna.
*Ava, przyjaciółka rodziny, będąca dla Phoebe kimś w rodzaju starszej siostry.
*Carter, jej młodszy brat i Josie, bratowa, którzy co prawda mieszkają osobno, ale są stale obecni

Ze strony Duncana jest jego wielka "przyszywana" rodzina, czyli krewni Phina, ze wspaniałą, niepowtarzalną Ma Bee, na czele, która mówi o nim "mój biały syn".

5. Psychopata.
Jako, że intryga kryminalna, to kolejna mocna strona autorki, Phoebe nie ma niestety lekko.
Ktoś podrzuca jej makabryczne "prezenty" pod drzwi, od martwego szczura zaczynając. Nie będę pisała do czego to zmierza, ani tym bardziej jak się skończy, ale... Pojawiają się mylne tropy, atmosfera się zagęszcza, a w finale jest naprawdę groźnie. jak to u Roberts

6. Otoczenie, detale wnętrz, atmosfera.
Nie wiem, jak pani Roberts to robi, ale zawsze mnie zauroczy tym jak opisuje wnętrza, jak skupia się na detalach, jak krzewi piękno w najmniejszych jego przejawach. Ewidentnie jest autorka estetką i bardzo udanie udaje jej się to oddać w swojej narracji.
Dom Phoebe, miejsce pełne uroczych zakątków, ze wspaniałym ogrodem w aranżacji Avy, to miejsce w którym chciałoby się mieszkać, a już na pewno chciałoby się je zobaczyć, nie tylko oczami wyobraźni

Była to więc kolejna kompletna historia, którą z wielką przyjemnością przeczytałam, co i wam polecam z całego serca

A ja do Nory Roberts wrócę oczywiście jeszcze niejeden raz, i z przyjemnością odnajdę w niej stałe elementy, w kompletnie innej opowieści

przez **klarek** » 28 maja 2018, o 17:45

Lubię tę książkę. I zgadzam się z twoją opinią.
Ja bym jeszcze dodała, że taką Norę lubię i taką chciałabym czytać

Strona WWW · przez **Kasiag** » 28 maja 2018, o 18:37

Ja również, chociaż jak wspomniałam o nielicznych wyjątkach od tego co dobre, które się zdarzają, wolę szybko zapomnieć :wink:

przez **giovanna** » 28 maja 2018, o 20:02

Też ją lubię

. Ale film był okropny. Oglądałyście?

przez **klarek** » 28 maja 2018, o 21:09

Ja oglądałam. I to ma wrażenie, że nawet zanim przeczytałam książkę. Ale zadziałał mechanizm obronny, zapomniałam i potem fajnie czytało mi się książkę

W sumie, chyba jakoś nie po drodze mi z żadną adaptacją Nory hmmm

przez **giovanna** » 28 maja 2018, o 22:40

Mi też, żaden mi się nie podobał, ale to może dlatego, że najpierw książki czytałam

Strona WWW · przez **Kasiag** » 29 maja 2018, o 10:50

Ja chyba żadnej ekranizacji Roberts nie widziałam, i jakoś mnie specjalnie nie ciągnie.

przez **•Sol•** » 29 maja 2018, o 20:39

Będę wyjątkiem i powiem że film mi się nawet podobał

Książka rewelacja. Kasiag przez Ciebie mam ochotę żeby niebawem powtórzyć

przez **klarek** » 29 maja 2018, o 21:21

Kasia, niewiele straciłaś moim zdaniem, ale Sol się podobał więc może sprawdź sama

przez **giovanna** » 29 maja 2018, o 21:47

Może i nie byłby taki zły gdyby nie aktorka grająca główną rolę, wyglądała jak naszpikowana botoksem i te cieniutko wyskubane brwi ... Chyba nie pomyliłam filmów :hihi:

przez **Lilia ❀** » 29 maja 2018, o 22:41

Zależy, czy miałaś na myśli
Obrazek

czy

przez **giovanna** » 29 maja 2018, o 22:55

Tą po lewej mojej stronie

edit. pomyliłam, tylko muszę poszukać z czym, z Ciemną stroną księżyca, ale wstyd :red:

Strona WWW · przez **Kasiag** » 30 maja 2018, o 11:23

Którakolwiek z tych pań by to nie była, żadna mi nie pasuje na Phoebe, więc tym bardziej sobie daruję :wink:

Sol, myślę, że jak masz ochotę, to nie ma co się powstrzymywać :hyhy:

przez **•Sol•** » 31 maja 2018, o 17:51

Ta aktorka grała w Dawno, dawno temu tak w ogóle

Kasiag, niby racja, ale mam zastój totalny

minie mi stres to wrócę do czytania

i wtedy powtórzę :hyhy:

przez **Księżycowa Kawa** » 31 maja 2018, o 20:01

klarek napisał(a):Lubię tę książkę. I zgadzam się z twoją opinią.
Ja bym jeszcze dodała, że taką Norę lubię i taką chciałabym czytać

Mam tak samo.

przez **kejti** » 4 czerwca 2018, o 06:36

Kontynuuje czytanie trylogii, druga czesc. Ogolnie jak jest akcja to wszystko fajnie ale Ci bohaterowie sa tak infantylni ze az boli :mur:

Chociaz jedno wiem, jak kiedys Nory nie lubilam bo malo scen lozkowych to chyba teraz polubie bo one mnie nie interesuja, aby byl romans. Moze Norka to dobra odpowiedz na moj brak weny :mysli:

przez **•Sol•** » 4 czerwca 2018, o 11:52

Kejti męczysz się z tą Trylogią

Nora ma lepsze książki

Powtórzyłam sobie W samo południe i jak mi dobrze

Dziękuję Kasiag, że mnie zainspirowałaś. Czytało mi się nawet lepiej niż za pierwszym razem :smile:

przez **kejti** » 4 czerwca 2018, o 12:41

Bo to z polecanki bylo. Bylam gowniara to sie uparlam ze nie przeczytam a teraz jest inaczej z moim podejsciem. Ogolnie historia mi sie podoba ale bohaterzy na prawde porazka, no i jestem cirkawa ostatniej czesci, moze Cian (polecanka) wykarze sie dorosloscia jesli chodzi o cala paczke. Jak na razie tylko on ma troche oleju w glowie i niezla gadke :hihi:

Strona WWW · przez **Kasiag** » 9 czerwca 2018, o 10:18

•Sol• napisał(a):Powtórzyłam sobie W samo południe i jak mi dobrze
Dziękuję Kasiag, że mnie zainspirowałaś. Czytało mi się nawet lepiej niż za pierwszym razem

A proszę bardzo, zawsze do usług :hyhy:

przez **LiaMort** » 1 lipca 2018, o 22:34

Przeczytałam Początek i chce jeszcze i to szybko. :czeka:

I

Spoiler:

Czuję się jak po przeczytaniu Bastionu, Harrego Pottera i Biblii razem ale jestem zadowolona. No cóż ,w końcu są tam elfy, wilki i itp. i magia i nie tylko ta kojarzona z czarowaniem ale także miłości, ciepła, przyjaźni, a także ciemność z którą trzeba wygrać. Jest też

Spoiler:

więc ostrzegam po niektórych.

Dużo śmierci i

Spoiler:

Ale jest w tym jakaś równowaga. I powtórzę się to było tak dobre, że nie mogłam się od tego oderwać.

Musimy żyć w takim świecie, w jakim przyszło nam żyć.

przez **tartugirl** » 26 lipca 2018, o 21:54

A mnie się wydaje, że równowagi to właśnie tam zabrakło. Dzieje się o wiele więcej złych rzeczy niż dobrych, jest więcej złych ludzi niż dobrych, i nie zgadzam się, że to jest świat, w jakim przyszło nam żyć.

Strona WWW · przez **Duzzz** » 30 lipca 2018, o 09:19

Kasiag napisał(a):Jedna z moich ulubionych autorek. Zawsze, kiedy mam przed sobą jej kolejną książkę, wiem, że czeka mnie wiele wrażeń i czuję się jakbym po raz kolejny rozpakowywała swój ulubiony prezent. Oczywiście zdarzają się pani Roberts wpadki i nie każda książka jest tak samo udana, ale są to naprawdę nieliczne wyjątki i szybko o nich zapominam. Najczęściej, tak jak w przypadku tego tytułu, jestem więcej niż zadowolona i myślę sobie: "tak, to moja ulubiona Roberts". Oczywiście, aż do następnej przeczytanej książki tejże

Dlaczego tak lubię jej książki? Co mnie tak do nich przykuwa? Dlaczego nie czytam, a wręcz połykam?
Powodów jest wiele, ale zawsze są takie same, bo są to jednocześnie elementy charakterystyczne książek Nory Roberts.
Przedstawię je na podstawie konkretnie tego tytułu, ale zdecydowanie można je odnieść i do innych.

1. Silna bohaterka. W tym wypadku Phoebe MacNamara. Negocjatorka policyjna, w stopniu porucznika. Solidna, zorganizowana, twarda. Zarówno w pracy, jak i w życiu prywatnym, gdzie po traumatycznych przeżyciach z dzieciństwa zostaje niejako opiekunką domowego ogniska. Phoebe uważa, że nie może pozwolić sobie na słabości, mając pod opieką siedmioletnią córeczkę oraz chorą na lęk przestrzeni matkę. Mimo ogromnej pomocy przyjaciółki rodziny Avy, oraz brata i bratowej, Phoebe całą odpowiedzialność za bliskich bierze na siebie.

2. Charyzmatyczny bohater. Duncan Swift. Milioner, choć na szczęście nie z urodzenia (nie napiszę skąd, jak i dlaczego, bo fajnie jest to odkryć samemu:)). Dzięki temu pozostaje normalnym facetem, choć z ogromną smykałką do interesów. Z pomocą przyjaciela, czarnoskórego prawnik Phina, mnożą pieniądze Duncana, w rozmaitych inwestycjach, przy okazji dobrze się tym bawiąc. Inteligenty, mądry, zdecydowany w działaniu facet, z ogromnym urokiem osobistym.

3. Uczucie. Potrafi pani Roberts pisać o miłości, oj potrafi. Bez zbędnego przesłodzenia, bez koloryzowania, bez nadęcia i uwznioślenia. Trafia w punkt.
Duncan od początku jest zauroczony Phoebe. Postanawia się do niej zbliżyć, mimo jej uników i wielu wątpliwości.
Phoebe od początku czuje słabość do Duncana, ale z wielu powodów, które poznajemy z czasem, usiłuje zachować dystans, co niekoniecznie jej się udaje

4. Rodzina/przyjaciele. Zawsze stanowią silny element składowy w powieściach Roberts.
Ze strony Phoebe mamy:
*Essie, jej wspaniałą, ciepłą mamę, która po traumatycznych przeżyciach ograniczała stopniowo swoją przestrzeń życiową. Teraz jedynym miejscem, w którym czuje się bezpiecznie jest ich dom.
*Carly, jej siedmioletnia córeczka, urocza i charakterna.
*Ava, przyjaciółka rodziny, będąca dla Phoebe kimś w rodzaju starszej siostry.
*Carter, jej młodszy brat i Josie, bratowa, którzy co prawda mieszkają osobno, ale są stale obecni
Ze strony Duncana jest jego wielka "przyszywana" rodzina, czyli krewni Phina, ze wspaniałą, niepowtarzalną Ma Bee, na czele, która mówi o nim "mój biały syn".

5. Psychopata.
Jako, że intryga kryminalna, to kolejna mocna strona autorki, Phoebe nie ma niestety lekko.
Ktoś podrzuca jej makabryczne "prezenty" pod drzwi, od martwego szczura zaczynając. Nie będę pisała do czego to zmierza, ani tym bardziej jak się skończy, ale... Pojawiają się mylne tropy, atmosfera się zagęszcza, a w finale jest naprawdę groźnie. jak to u Roberts

6. Otoczenie, detale wnętrz, atmosfera.
Nie wiem, jak pani Roberts to robi, ale zawsze mnie zauroczy tym jak opisuje wnętrza, jak skupia się na detalach, jak krzewi piękno w najmniejszych jego przejawach. Ewidentnie jest autorka estetką i bardzo udanie udaje jej się to oddać w swojej narracji.
Dom Phoebe, miejsce pełne uroczych zakątków, ze wspaniałym ogrodem w aranżacji Avy, to miejsce w którym chciałoby się mieszkać, a już na pewno chciałoby się je zobaczyć, nie tylko oczami wyobraźni

Była to więc kolejna kompletna historia, którą z wielką przyjemnością przeczytałam, co i wam polecam z całego serca
A ja do Nory Roberts wrócę oczywiście jeszcze niejeden raz, i z przyjemnością odnajdę w niej stałe elementy, w kompletnie innej opowieści

Poproszę o podrzucenie opinii do działu z recenzjami. Z góry dziękuję :thankyou:

Nora Roberts

"W samo południe"

Kto przegląda forum