Karin Slaughter

przez **gonia** » 17 września 2016, o 19:15

Jestem w lekkim szoku, ale cieszę się niezmiernie :wesoły:

przez **sunshine** » 17 października 2016, o 10:36

Wychodzi nowa Slaughter?
a ja poprzedniej o Willu i Sarze nie przeczytałam jeszcze

przez **klarek** » 17 października 2016, o 10:52

Sun, więcej przyjemności przed tobą

przez **sunshine** » 17 października 2016, o 10:56

Ciesze się bardzo

przez **klarek** » 17 października 2016, o 11:09

A ja już nie mogę doczekać się kolejnych :bigeyes:

Strona WWW · przez **Duzzz** » 17 października 2016, o 11:35

Sun, nawet dwie i obie już są

Miasto glin i Ofiara

przez **giovanna** » 17 października 2016, o 11:39

Mam zaległości w Slaughter Moje śliczne, Miasto glin i obie o Willu jeszcze nie przeczytane

przez **sunshine** » 18 października 2016, o 12:52

Ale Miasto glin i Moje śliczne to nie związane są z Willem prawda?

Te powyżej muszę przeczytać plus Niewidzalnego oraz Ofiarę z Willem omg

Strona WWW · przez **Duzzz** » 18 października 2016, o 13:19

Raczej nie. Obie książki to pojedyncze, oddzielne historie.

Masz czytania

przez **basik** » 21 stycznia 2018, o 22:07

Dobra córka

Długo czekałam w bibliotece na "Dobra córkę". Wreszcie ją dorwałam, przeczytałam i .....poczułam pewne rozczarowanie.
To nie jest zła książka. Jest dobra ale o wiele słabsza niż pozostałe powieści autorki, które prawie wszystkie przeczytałam. Dla kogoś, kto nie zna innych powieści Slaughter książka może się podobać. Ale ja oczekiwałam czegoś całkiem innego, bardziej wciągającego , bo wiem, że autorkę na to stać.
Początek bardzo interesujący. A potem było już coraz mniej ciekawie, dopiero pod sam koniec można było poczuć, że to jednak styl pisania, który tak lubię.
Ogólnie bardzo ciężko czytało mi się tą powieść. Dużo niepotrzebnych wątków pobocznych, które wprowadzały tylko niepotrzebny chaos, tym bardziej, że autorka nieraz bez ostrzeżenia wprowadza nas w retrospekcję.
Ciągłe powtarzanie tych samych scen tylko trochę bardziej rozbudowanych, pojedyncze słowa, które nic nie znaczą. I wreszcie dużo wątków obyczajowych, połączonych z wywodami psychologicznymi....co by było gdyby...
Przeczytałam, nie jestem zbyt zadowolona ani ze stylu pisania ani też z faktu, że autorka nie rozwinęła w pełni swojego talentu a wprost przeciwnie, tak jakby poszła na łatwiznę piszą na ilość stron a nie na jakoś powieści.
Mam nadzieję, że to tylko chwilowy spadek formy i "wypadek przy pracy", bo ja naprawdę bardzo lubię czytać powieści tej autorki.

przez **klarek** » 21 stycznia 2018, o 23:27

Patrz, basiku, a ja tak niedawno namawiałam giovannę do przeczytania tej książki motywując, że rzeczywiście trochę inna, ale chyba bardziej dojrzała. Nie stawiająca tylko na okropieństwa, przestępstwa ale ocierająca się o wątki obyczajowe, takie po ludzku ludzkie

Mnie ona bardzo wciągnęła. Zaskoczyła końcówką, bo przyznaję, że nie spodziewałam się takiego końca. I bardzo ucieszyłam się, że to to jedna z części.
Może ujęła mnie jej taka większa normalność, codzienność, pokazanie, że nie tylko samym morderstwem i okropnościami człowiek żyje. I bardzo podobały mi się powtarzane sceny. Tak nie pchały fabuły do przodu i nie powiem mogły być męczące, ale sprawiły, że w pewnym momencie zamieszkałam w fabule razem z bohaterami

W sumie z książek Slaughter jakie przeczytałam, a było ich całkiem sporo, chyba właśnie Dobrą córkę oceniłam najwyżej

przez **gonia** » 6 marca 2018, o 14:16

Klarku, bardzo przepraszam, miałam napisać wrażenia z Dobrej córki i tak trochę czasu mi zeszło :red:

Samo czytanie nie zajęło mi dużo, bo się oderwać nie mogłam i dwie nocki nawet zawaliłam. Książka mi się bardzo podobała. W moim prywatnym rankingu książek Slaughter ta plasuje się w ścisłej czołówce. Moje wrażenia są więc bardzo podobne do Twoich.
Jeśli chodzi o te powtórzenia, to mnie one w ogóle nie nudziły, może dlatego, że były pisane z innego punktu widzenia, dominowały inne emocje, inne były wybory, a nawet fakty.
Miałam mały mętlik w głowie po przejściu z Ostatniego tchnienia do Dobrej córki, ta radykalna zmiana w sytuacji małżeńskiej bohaterki sprawiła, że aż się zastanawiałam, czy ja nadal czytam o tych samych ludziach, ale po skończeniu książki doceniłam ten zabieg.

przez **klarek** » 6 marca 2018, o 21:09

goniu, bardzo się cieszę w takim wypadku, że podobała Dobra córka, przypadła ci do gustu. To z jednaj strony Slaughter, z drugiej lekko inna, jakby z innej strony

Mnie akurat ta strona odpowiada, a może inaczej, doceniam, że Slaughter ma tę drugą stronę

Niestety, nie mam dostępu do Ostatniego tchnienia. Nie ma tego w moich bibliotekach, może kiedyś zdarzy mi się trafić na ten tytuł, bo przyznaję, że jestem go bardzo ciekawa. Zresztą podobnie jak dalszych losów bohaterek

przez **giovanna** » 24 kwietnia 2018, o 19:22

Przeczytałam Niewidzialnego, stęskniłam się za Willem Trentem i co dziwne Lena mnie nie denerwowała, a trochę Sara, mogłaby już tej Lenie trochę odpuścić i

Spoiler:

przez **klarek** » 26 kwietnia 2018, o 20:34

Ja nie mogę zabrać się za Ofiarę.
Trzymam na półce i trzymam. Nie przeglądałam jej, ale chyba obawiam się wrednej Angie. I stąd moje obiekcje hmmm

przez **giovanna** » 26 kwietnia 2018, o 21:48

No właśnie też się zorientowałam, że Angie się pojawia i chyba też odczekam, mogłaby już autorka dać spokój Sarze i Willowi, bo coś mam złe przeczucia

Spoiler:

przez **klarek** » 25 czerwca 2018, o 18:15

Niestety, nie tym razem

Jak lubię Slaughter, tak moim zdaniem Ofiara jej nie do końca wyszła. I to w sumie chyba nie wiem do końca z jakiego powodu. Chyb po trochu jej wszystko poszło nie tak. Rzeczywiście relacje między Willem i Sarą rozkładane są na czynniki pierwsze wielokrotnie. Z jednej strony to ukłon w stronę obyczajowości historii, z drugiej strony to tych kilkanaście uszek w barszczu z których o kilka jest za dużo. Jeśli dołożymy do tego relację Willa i Angie, to wyjdzie chyba znacznie więcej niż to, do czego jesteśmy przyzwyczajeni. Co pozwalało nam czerpać przyjemność z doskonałego połączenia obyczajowości z sensacją. Jest kilka świetnych wstawek jak choćby opowieści z przeszłości Amandy czy Faith. One pokazują jak dobrze robi historii trzymanie się w karbach, a nie wielokrotne powielanie tego samego. Nie wiem czy kogoś jeszcze tak bardzo denerwował Will jak mnie w tej odsłonie. Widzimy go jako faceta z paskudną przeszłością, który funkcjonuje w rzeczywistości, utworzył sobie jakieś miejsce w świecie, stara się funkcjonować normalnie. Mądry i inteligentny, świetny glina. I nagle okazuje się, że niezależnie od tego wszystkiego, wystarczy Angie i świat wali się, a on traci rozum, zdrowy rozsądek i nagle staje się dziesięcioletnim dzieckiem, które prosi o kawałek ciastka. Ostatnie stwierdzenie podczas rozmowy z Amandą chyba odebrało mi cała sympatię do niego i po raz pierwszy zaczęłam się zastanawiać czy rzeczywiście on i Sara, to jest to co powinno ich spotkać.
W sumie jakby dobrze przyjrzeć się sytuacji to w zasadzie wszyscy na myśl o Angie, podczas kontaktu z nią głupieją. Dorośli ludzie, którzy nie potrafią poradzić sobie z jedną kobieta, która wodzi ich wszystkich za nos.
Sensacja? Chyba jak dla mnie byłe lekko przesadzona. W pewnym momencie miałam wrażenie, że przestało mi zależeć na rozwiązaniu zagadki, bo że Angie będzie żyła (ku chwale kolejnych części) to można było się zorientować od początku.
Jak dla mnie Slaughter zaplanowała za wiele w efekcie czego, ja przynajmniej czułam się pogubiona, rozbita i nie do końca wiem co myśleć o tej części.
Choć nadal uważam, że to dobra książka, to jednak słabsza niż poprzednie.

Czy dobrze mi się wydaje, że ten cykl na razie nie jest kontynuowany?

przez **giovanna** » 26 czerwca 2018, o 17:48

Odechciało mi się czytać

Nie wiem klarku jak z tym cyklem jest :bezradny:

przez **klarek** » 26 czerwca 2018, o 19:53

Giovanno, zajrzyj do ksiazki. Może tylko ja miałam takie wrażenie. A może po prostu jestem zmęczona tymi przepuchankami w trójkącie i Willem, który na hasło Angie głupieje.
Chętnie poznalabym twoje zdanie na ten temat

przez **giovanna** » 26 czerwca 2018, o 20:56

Myślę, że będę miało podobnie

przez **klarek** » 26 czerwca 2018, o 21:17

Istnieje takie prawdopodobieństwo

przez **ewa.p** » 26 czerwca 2018, o 21:39

my,,slicie,że autorka mogłby mnie zaintereswać?Kompletnie nie znam jej książek.Od czego zacząć?

przez **klarek** » 26 czerwca 2018, o 22:08

ewo, przyznaję, że nie wiem. Ale sądzę, że warto spróbować. Chyba powinno zacząć się od Hrabstwa Grant. Ale jeśli mnie pytasz, to powiem, że nie tykaj tego.
Duży spojler:

Spoiler:

Ale to nawet nie chodzi o to. Hrabstwo pod względem zbrodni dla mnie przynajmniej jest obrzydliwe. I to tak bezrozumnie, paskudnie i w sumie nie wiem w jakim celu...
Z cyklem Will Trent jest lekko inaczej. Sara jest po swoich przejściach, a Will jest bardzo ładnie pomyślaną i skonstruowaną postacią. Pasują do siebie. Tyle, że między nimi jest Angie suka. Myślę, że ten cykl mógłby ci się spodobać o ile to dobre określenie dla tego typu relacji

Ja bym zaczęła od tego

przez **giovanna** » 26 czerwca 2018, o 23:32

Ja bym radziła zacząć od Hrabstwa Grant, bo poznajemy Sarę, jej przeżycia itd. Tylko rzeczywiście niektóre opisy są makabryczne. A Will jest kochany

przez **ewa.p** » 27 czerwca 2018, o 18:33

czyli najpierw musiałanbym przeczytać 7 części z Hrabstwa by przejść do Willa...A pozostałe cykle też są z tym powiązane?I ewentualnie w jakiej kolejności czytać?Z tego co zobaczyłam na BBN,książka Geneza spaja nawet trzy cykle,czyli wypadałoby po Willu Trencie przeczytać Georgię...

Karin Slaughter

Kto przegląda forum