Maiden Lane (cykl; 1-5) Elizabeth Hoyt (Ancymonek)

[Ancymonek]

******

Naprawdę dobrze czytało mi się tą książkę

Główni bohaterowie - Lazarus i Temperance tworzyli ciekawą parę. Pierwsze spotkanie z panią Hoyt uważam za bardzo udane. Od jakiegoś czasu zauważyłam, że historyki które czytam cechuje schematyczność, jakaś powtarzalność i nie umiałam w nich spotkać tego czegoś, co by sprawiało, że historie przeze mnie czytane zapadały mi w pamięć i serce. Tym bardziej cieszę się, że w Polsce zaczęli wydawać dzieła Chase i E. Hoyt. Nie umiem nawet określić co to jest, ale te autorki mają w sobie jakiś urok, coś co sprawia, że czytam i myślę sobie "ooooo tego jeszcze nie było"

Wracając do Niecnych zamiarów to czytało się szybko, lekko, dobrze. Bohaterowie z przeszłością plus motyw "odnaleźć mordercę". Fabuła trzymała się kupy, pomimo wielu bohaterów pobocznych, autorka nie namieszała w głowie, ale zaciekawiła co się chwali. Sceny miłosne są dosyć mocne , ale nie wulgarne (jak dla mnie). Imiona nietuzinkowe u wszystkich, Gerwazek i Marcelinka L. Chase wymiękają

Jeśli chodzi o tajemnice głównej bohaterki to

Spoiler:

pomimo wcześniejszych wzmianek - nie tego się spodziewałam, bardziej czegoś w stylu "mój zmarły mąż był lekko nawiedzony, zrobił mi wodę z mózgu i sprawił, że zwątpiłam w swoją seksualność".
Okazało się, że bohaterka zdradziła męża (gdy ten akurat - o irionio w tamtej chwili umierał), bo (przynajmniej dla mnie) zachciało jej się namiętnego numerka, ponieważ mąż ją w tej sferze zaniedbywał. Trochę to było dla mnie takie "cooo WTF?" i popsuło mi obraz bohaterki. Ale kobieta kajała się i pokutowała przez długie lata więc wspaniałomyślnie jej wybaczyłam, chociaż nie lubię motywu zdrady, nawet jeśli to jest coś sprzed fafnastu lat

A Lazarus...mrhooooczny, walczący z własnymi demonami i przeszłością. Zdecydowany, dominujący, z własnymi upodobaniami. Trochę Greyem zajeżdżało, ale bynajmniej mi to nie przeszkadzało, bo więcej było gadania o tym, niż realności.

Podsumowując - polecam myślę, że warto a czas spedzony na czytaniu tej książki nie będzie czasem straconym

Dla mnie takie solidne 8/10.

[Ancymonek]

*********

Część pierwsza cyklu bardzo mi się podobała. Byłam bardzo ciekawa historii Hero, którą poznałam i polubiłam w pierwszej części. Jednak poczułam się dosyć mocno rozczarowana. Jak dla mnie ta część jest słabsza od części pierwszej.

Początek był fajny, fabuła i bohaterowie wciągnęli mnie w swoją historię od razu (pierwsze spotkanie Griffina i Hero - czad ). Myślę sobie "będzie dobrze", byleby autorka nie ciągnęła pewnego wątku za długo. Niestety (duże spojlery)

Spoiler:

zrobiła to, czego bałam się najbardziej i Hero razem z Griffinem nieźle sobie poczynili, przy czym ona nadal była zaręczona z jego bratem. Kiedy wreszcie zdecydowała się zerwać zaręczyny z Thomasem (Alluluja!), przyznając się, że razem z jego bratem poszli na całość, to ten się tak wkurzył, że ją spoliczkował. Mocno. Myślę sobie ok, wyszło szydło z worka, facet jest ukrywającym się pod fasadą spokoju i opanowania brutalem. Gdzie tam. Przecież się biedulek zdenerwował, a ogólnie rzecz biorąc przeprosił i wysyłał potem kwiaty a Hero mu wybaczyła (co było podkreślone w epilogu). Co to to nie. Facet, który raz uderzy zrobi to ponownie. Takie jest moje zdanie.
Poza tym niezdecydowanie Hero i wodzenie za nos Griffina, który się jej wielokrotnie oświadcza i wyznaje miłość też nie przypadło mi do gustu.
Książę Maximus ze swoim charakterem też nie był moim faworytem. Za to Pheobe, siostra Hero skradła moje serce i mam nadzieję, że doczekam się "jej" części.
Jeszcze jedno mnie uwierało jak kamień w bucie. Duży kamień. Bohaterowie pierwszej części cyklu są w tej części po ślubie i siedzą na wsi od ładnych paru miesięcy i nie mają zamiaru się stamtąd ruszać. Okej, rozumiem, fajnie (przez to biedna Hero musi się zmagać sama z budową nowego ośrodka dla dzieci, bo starsza lady Caire też dziwnym trafem wyjechała), ale serio? Po takiej walce o przetrwanie przytułku teraz wydaje się, jakby Tamperance miała go w głębokim poważaniu? Nawet nie raczyła wrócić, po smutnych nowinach, że jej siostra owdowiała?
Jeszcze ta akcja z oburzeniem Griffina, że jego brat uwierzył swojej pierwszej żonie, która na łożu śmierci, wyznała, że miała romans ze swoim szwagrem. Skłóciło ich to na parę lat, a przecież Griffin biedny, niewinny, ona kłamała, a Thomas mu nie uwierzył, kiedy mu mówił, że on by żony brata nie tyknął nawet palcem. No biedaczysko, oj oj, poklepać po główci tylko. Ale jak już pukasz narzeczoną swojego brata to luz?

Nie przepadam za motywem narzeczonych, których wodzi się za nos. Obojętnie, czy na to zasługują, czy nie. Ani Hero, ani jej narzeczony nie byli względem siebie uczciwi i nie przeszkadzałoby mi to aż tak, gdyby nie trwałoby to tak długo. Coś mi totalnie nie zagrało u głównej bohaterki. Myślałam, że będzie mniej uparta, bo właśnie ta jej upartość totalnie popsuła mi całą historię.

Griffin skradł jakąś część mojego serca, to na pewno. Ja lubię takich łobuzów, ale jego "nieuczciwość" wobec brata też działała mi na nerwy. Podsumowując - jego bym chętnie poddusiła, a Hero - udusiła. Dobrze, że bohaterka na końcu wreszcie odważyła się walczyć o miłość, bo miałam już nerwy w strzępach

Klimatem ta część była lżejsza nic poprzednia. Tutaj mamy więcej przyjęć, potajemnych schadzek, balów itp. Chociaż jest tutaj też trochę akcji, dramatów, pojedynków, to zdecydowanie ta część ma bardziej stonowany, królewski klimat

Nie czytało mi się źle, naprawdę. Nie straciłam czasu. Ale mam duży żal za zmarnowanie i samych bohaterów i potencjału zawartego w tej historii

O innych absurdach, które nie trzymały się kupy, napisałam w spojlerze

Taka 6+/10.

[Ancymonek]

********

Przede wszystkim powiem szczerze, że podobała mi się ta książka. To jest bardzo przyjemny romans historyczny. Czyta się szybko, jest trochę akcji (zwłaszcza na końcu), jest ten "zły i niedobry", humoru trochę też się znajdzie. Jest też coś dla miłośników zwierząt (leciutki akcent, ale miły). Bohaterowie byli autentyczni, dobrze dobrani, nie miałam ochoty ich udusić (jak w przypadku Hero) albo poddusić (jak w przypadku Griffina).

Silence pokazuje, że nie jest pierdołą. Może próżno w niej znaleźć jakąś dużą zadziorność itp, ale babka się nie daje i ma wrażliwe, waleczne serce. Akcja książki rozpoczyna się od tego, że Mick zwabia Silence do swojego pałacu, uprowadzając Mary Darling

Spoiler:

która, jak się okazało w części poprzedniej jest jego córką

Jak twierdzi pirat - grozi im niebezpieczeństwo. Mick ma wielu wrogów, ale jeden z nich jest wyjątkowo okrutny. Oczywiście Silence zostaje, bo nie wyobraża sobie rozdzielenia z małą Mary.

Mick, który ma słabość do naszej bohaterki chce ją chronić. Jest władczy, stanowczy (a w głębi duszy łagodny jak baranek), a traumatyczne dzieciństwo i dawne życie w biedzie sprawia, że pieniądze są dla niego najważniejsze, dzięki nimi czuje się bezpiecznie. Lecz w skrycie ducha to łagodny i dobry człowiek, który troszczy się o swoich ludzi i swoje kobiety.

To co mi się nie podobało to to, że Silence

Spoiler:

tak przez niego skrzywdzona psychicznie i emocjonalnie w przeszłości, szybko mu wybacza. A on, taki brutal na początku i łajdak,
bardzo szybko spuszcza z tonu i daje sobie wchodzić na głowę a Silence zbyt wiele razy powtarza, że ona go przejrzała i on taki chop dobry (dobra kobieto, dwa razy mi wystarczyło jak o tym sobie pomyślałaś )

Plusem są bohaterowie, także drugoplanowi. Wzbudzają sympatię, emocje i człowiek jest ciekawy, co będzie działo się dalej. Pojawiają się Temperance, oraz reszta rodzeństwa Silence, poznajemy także ciut bliżej Wintera

Spoiler:

i jego wybrankę. Nie zapałali do siebie sympatią więc wzbudzili moją ciekawość

I dowiadujemy się w tej części, że uwaga duży spojler

Spoiler:

duchem St. Giles jest Winter (chociaż się tego domyślałyśmy ). Książka też się ciekawie kończy.
Ale ta końcówka dotyczy właśnie Wintera

Brakowało mi tego, co z piractwem zwykle się kojarzy, czyli mórz, oceanów, wody, kałuży, czegoś więcej, prócz Tamizy. Jakiegoś statku, rejsu, czegokolwiek. Ale to już chyba się czepiam


Podsumowując, było przyjemnie, ale bez fajerwerków.
Jak dla mnie 7/10.

[giovanna]

A mnie akurat cieszyło, że nie było wody, rejsów, statków i napadów na nie, bo nie lubię tego. W ogóle nie lubię w romansach historycznych bohaterów wyjętych spod prawa i jestem zdziwiona, że Grzeszne pragnienia mi się spodobały

[Ancymonek]

Gio, wiesz co. Ja też nie lubię bohaterów, którzy prowadzą jakieś nielegalne interesy itp.

Ale jakiegoś ciutkę małego stateczku w trójce, takiego tyci, no czegoś nie zabrakło

Bo Mick taki w opisie był zły i niedobry, a ja tego nie widziałam kompletnie nie chodzi mi o to, że od razu mieli wyruszyć w rejs i bohater miał zabić tuzin osób, ale jakiejś wyprawy, czegoś mi po prostu zabrakło

[giovanna]

Za bardzo się nastawiłaś na złego Czarującego Mickeya, a dostałaś mafioza ściągającego haracze ...

[Ancymonek]

Dokładnie! Lepiej bym mojego rozczarowania nie ujęła

[Szczypta_Kasi]

Ja się ciągle waham. Czytać Hoyt, czy nie czytać? Muszę choć pierwszą spróbować i sprawdzić czy mnie porwie.

[Ancymonek]

Kasiu, myślę że warto dać szansę. Seria ma gorsze i lepsze tomy (też zależy dużo od osobistych preferencji i oczekiwań )

Jedynka akurat z tego co kojarzę większości Dziewczynom się podobała. Jak dla mnie jest to do tej pory najlepsza część

[giovanna]

Tak jest, jedynka jest najlepsza

[Duzzz]

Dziękuję za podrzucenie recenzji do działu

Z dwójką mam problemy jakoś nie pałam sympatią do bohaterów i na razie książkę odłożyłam

[Ancymonek]

Wcale Ci się nie dziwię. Historia i potencjał był, ale Hero uparta jak osioł i Griffin, który byłby całkiem fajny, gdyby nie jego podwójna moralność nie nastrajają zbytnio pozytywnie.

Druga część najmniej mi się podobała

Chociaż przyznam, że nie czytało mi się źle. Ale w porównaniu do jedynki, czy nawet do trójki to dwójka wypada w moim odczuciu najsłabiej

[Duzzz]

Hero, w pierwszej części właśnie dobrze się zapowiadała. Spore nadzieje z nią wiązałam, a tu wychodzi co wychodzi
Trójkę sobie zamówiłam, jak przyjdzie to wrócę do dwójki i postaram się dalej pociągnąć cykl

[Ancymonek]

Spróbuj. Może akurat Ci się spodoba. Z tą serią są tak różne opinie, że może być totalny rozłam pomiędzy naszymi faworytami i tym, co nam podpasuje a co nie

[Cissie]

O rany, przeczytałam jednym tchem "Niecne zamiary" i zdecydowanie się Ancymonku z Tobą zgadzam, że pomimo sporej ilości postaci drugoplanowych, akcja toczy się z sensem. Historia Temperance i Lazarusa była bardzo ciekawa, ale jednak zostałam trochę przygnieciona ich bagażem doświadczeń, a już zdecydowanie nie spodziewałabym się po bohaterce takiego wyczynu. Tak samo postać, którą autorka wybrała na mordercę, była dla mnie trochę rozczarowująca.
Niemniej muszę przyznać, że teraz mam gigantyczną wręcz ochotę zacząć od razu "Grzeszne pragnienia". Historia Silence była bardzo przejmująca, no i liczę na rozwiązanie zagadki z Arlekinem. Mam tylko nadzieję, że w drugiej części nie ma nic, co wpływa na czytanie trzeciej, bo to jedna z tych serii, których zdecydowanie nie zamierzam czytać po kolei

EDIT: 1 część była wciągająca, 3 troszkę mniej, ale teraz jedyne na co czekam, to część 4 Oby nie trzymali mnie za długo w niepewności, bo w przeciwnym razie będę zmuszona sięgnąć po angielską wersję

[Ancymonek]

Też czekamy na część 4

Mi część druga najmniej przypadła do gustu. Jedynka była jednak najbardziej klimatyczna i miała w sobie "to coś"

Co do Arlekina itp, to przejdź sobie do autorskiego pani Hoyt i tam trochę ostatnich stron jest dyskusja na temat tej serii, bohaterów, arlekina itp

Jak Ci zazdroszczę, że czytasz po angielsku. Ja nadal się nie zabrałam za szlifowanie tego języka

[Cissie]

Też uważam jedynkę za najlepszą część dotychczas. W sumie trójka trochę mnie rozczarowała, mam wrażenie, że autorka nie wykorzystała całego potencjału historii. Może oprócz końcówki, która teraz spędza mi sen z powiek.
Sprawdzę ten dział koniecznie
Właśnie z tym czytaniem po angielsku u mnie też jest problem ale jak dalej nie będzie żadnej informacji co do daty wydania kolejnej części, to w akcie desperacji wezmę się za słownik i w końcu to przeczytam

[Księżycowa Kawa]

A ja może rozejrzę się za audiobookiem, jeśli nie pospieszą się z wydawaniem.

[giovanna]

Mam nadzieję, ze nie zrezygnują z wydawania, na stronie wydawnictwa na razie nic nie ma o czwartej części

[Księżycowa Kawa]

A mogłaby już być; nie ma co zwlekać z wydawaniem.

[giovanna]

Teraz wydali ostatnią część Stylistek to może się sprężą z Maiden Lane

[Ancymonek]

Gio, ja też mam taką nadzieję

Cissie jak dla mnie trójka też miała duży potencjał, ale autorka go zmarnowała. Miałam nadzieję, że Mick trochę bardziej podręczy bohaterkę, a on zbyt szybko na mój gust odpuścił a co do czytania po angielsku to rozumiem jak najbardziej

[Księżycowa Kawa]

Co za dużo, to niezdrowo. Mick po prostu nie był bohaterem tępym jak but, jak to się zdarza z wieloma

[Cissie]

Jak dla mnie to przejście Silence z jedynki było ogromną hańbą, o której ona bardzo szybko zapomniała. W ogóle jej pamięć w trzeciej części była dosyć krótka, bo

Spoiler:

jakoś ta wielka miłość do męża też szybko uleciała z głowy i rzadko kiedy sobie o nim w ogóle przypominała.

Cała jej postać była dla mnie lekkim rozczarowaniem i teraz głownie kojarzy mi się z

Spoiler:

kręceniem po pokojach z dzieckiem na rękach.

Co zaś się tyczy Micka, to najbardziej mi się podobało, gdy

Spoiler:

powiedział Silence, że on by jej uwierzył i, jak przyszło co do czego, to w istocie tak było

Poza tym to faktycznie, raczej lichy złoczyńca z niego.

[Ancymonek]

Tak! Dokładnie tak. Taką niby krzywdę wielką jej zrobił a w trójce w sumie wszystko już cacy, gites majonez, było niefajnie, ale minęło. Ogólnie totalnie niewykorzystany potencjał niewyrównanych rachunków między nimi.

Tak. To było kochane ze strony Micka i to było mega fajne

Kawo, jeśli chcesz tępych bohaterów, to ja Ci na pewno jeden przykład mogę podrzucić