Sarah Morgan

[Janka]

Mnie się też jedna jej książka podobała i gdybym nie miała wielkiej kolejki nieprzeczytanej, to na pewno szukałabym wśród innych książek Sarah Morgan, czy jeszcze czegoś fajnego nie znajdę.

[Księżycowa Kawa]

Zobaczę, co mi się trafi, jeśli w ogóle…

[•Sol•]

Bezsenność mnie czytała się całkiem miło i nie żałuję kupna ale po opiniach o kontynuacji bałam się kupić.
A powinnam przeczytać dla sprawdzenia

w ogóle wiadomo coś o tym trzecim tomie?

[Janka]

Po niemiecku był już w październiku, ale Niemcy wydają wszystko tej autorki jak leci i to dosyć szybko.

[•Sol•]

rozumiem że jeszcze nie masz zaliczonego?

U nas będzie 24 stycznia http://www.harpercollins.pl/ksiazka,387 ... -alei.html

[Janka]

Bardzo ładna okładka.

rozumiem że jeszcze nie masz zaliczonego?

Nie, zupełnie nie ciągnie mnie do ich czytania.
Może kiedyś mnie natchnie i sięgnę po ten cykl, ale na razie wystacza mi czytanie Waszych opinii.

[•Sol•]

to 2 muszę sprawdzić a na opinie o 3 czekać

kurczę, w końcu jedynka szałem nie była dla większości a mnie się podobała

[Księżycowa Kawa]

Czytać się da, nawet bez większych oporów, lecz książce brakuje czynnika wyróżniającego, a postacie są trochę zbyt płytkie.

[Szczypta_Kasi]

Jak dla mnie "Bezsenność" była jak na razie najlepsza z tego co czytałam Morgan.
"Świąteczne dzwonki" natomiast odebrałam jako niedopracowane.

[Ancymonek]

Eva, nieuleczalna romantyczka, patrzy na życie przez różowe okulary i wierzy w szczęśliwe zakończenia. Jednak czasem nawet jej jest smutno. Po śmierci babki nie ma już żadnej rodziny i ciągle nie może znaleźć prawdziwej miłości, choć jej przyjaciółki dawno odszukały swoje połówki. Do tego nadchodzi Boże Narodzenie, a to trudny czas dla samotnych.
W liście do Świętego Mikołaja prosi więc o romans. Zbieg okoliczności sprawia, że śnieżyca nad Nowym Jorkiem więzi ją w jednym mieszkaniu z cynicznym i przepełnionym pesymizmem autorem kryminałów, których Eva nie cierpi. Wydaje się, że nie mogła trafić gorzej…

*******
Parę dni temu skończyłam trzecią część cyklu "Pozdrowienia z Nowego Jorku". Nie ukrywam, że czekałam na historię Eve. Nie rozczarowałam się, bo był to bardzo przyjemny romans. Może ciut na końcu przesłodzony, ale to już jest czepialstwo z mojej strony.

Eve, romantyczka z zamiłowaniem do gotowania jest zdecydowanie moją pokrewną duszą. Odkąd pamiętam widziałam szklankę do połowy pełną, a Eve jest taką samą optymistką. Podobało mi się jednak to, że bohaterka nie bujała w obłokach, ale potrafiła pomimo marzycielskiej natury ogarnąć swoje życie i chociaż w ludziach zwykle widziała dobro, to nie była w żaden sposób naiwna. A to jak na pewnym balu spławiła jednego gościa mnie rozbroiło Napisałabym coś więcej, ale nie będę Wam sojlerować. Bohaterka na zlecenie babci bohatera ma przyozdobić mu mieszkanie i ugotować świąteczne potrawy, podczas gdy on sam będzie daleeeeko w głuszy pisał książkę. Okazuje się jednak, że Lucas wcale nie wyjechał z Nowego Jorku. Co więcej pan pisarz nie ma kompletnie natchnienia, a dawno już powinien skończyć swoją nową książkę.

Lucas to nie tyle pesymista, co realista potrafiący przejrzeć ludzki umysł. Minęły trzy lata, odkąd owdowiał (żonka okazała się nie być ideałem), więc nasz bohater uważa mówiąc w skrócie, że: "kochał raz i więcej się nie da, a poza tym miłość jest toksyczna i wyniszczająca". Nienawidzi zimy, świąt i całej tej atmosfery. Kiedy poznaje Eve dostaje weny twórczej. Bohaterka jest jego inspiracją oraz motywacją. Książka pisze się błyskawicznie, a bohaterowie są sobie coraz bliżsi. Eve wie, że niewiele trzeba, by zakochała się w Lucasie, a przecież on nie wierzy w to, by mogli mieć swój HEA.

Bardzo podobały mi się dialogi między bohaterami. Rozumieli się, słuchali, pocieszali. Miło się to czytało i czuć bylo w tych ich rozmowach nie tylko to, jak ich do siebie ciągnie pod względem fizycznym, ale przede wszystkim jak bardzo pasują do siebie również na płaszczyźnie psychicznej. Było lekko, miło, zabawnie. Nie było większych głupot i dziwnych akcji. Myślałam tylko, że Lucas okaże się bardziej mroczny, ale ta jego opiekuńczość w stosunku do Eve była bardzo urzekająca.

Szkoda, że tej książki nie wydali w grudniu, bo czytając ją naprawdę można by było poczuć magię Świąt

Podobało mi się na równi z częścią pierwszą. A nawet chyba ciut bardziej. Bez fajerwerków, ale przyjemna, fajna lektura

Jak dla mnie takie zasłużone 7/10.

[Księżycowa Kawa]

W najbliższym czasie tego chyba nie będę ruszać, po pierwszej części kompletnie mi się odechciało.

[Ancymonek]

Kawo, aż tak? Mi się pierwsza część podobała, w drugiej mnie bohaterka wkurzała, a trójka jest bardzo przyjemna

No ale jak pierwsza część nie podeszła kompletnie, to raczej nie ma co się cudów spodziewać

[Księżycowa Kawa]

Było płaskie i bez życia, szczególnie bohater był nie wyrobiony – nie przepadam za takimi typami, co się użalają nad sobą z powodu głupoty. Aczkolwiek ten brat przynajmniej lepiej rokował.

[Lilia ❀]

Monku, poproszę do działu recenzji

[Ancymonek]

Było płaskie i bez życia, szczególnie bohater był nie wyrobiony – nie przepadam za takimi typami, co się użalają nad sobą z powodu głupoty. Aczkolwiek ten brat przynajmniej lepiej rokował.

Kawo, z racji tego, że ja panią Morgan znałam do tej pory głównie z twórczości harlequinowskiej, nie spodziewałam się wiele i pozytywnie mnie ta seria zaskoczyła

Matthew jest bardzo fajny, ale Frankie, czyli główna bohaterka dwójki psuje ją trochę swoimi nadmiernymi rozkminami

Lilio, już daję

[klarek]

A ja chętnie przeczytam, ale w pierwszej kolejności wypadałoby przeczytać część drugą

[Ancymonek]

Klarku myślę, że warto sobie wyrobić opinię na temat dwójki, ale generalnie jak dla mnie wszystkie te części można czytać niezależnie. Raczej sobie człowiek nie zaspojleruje za bardzo

[montgomerry]

a ja właśnie czytam i też mi się podoba

[Księżycowa Kawa]

Matthew jest bardzo fajny, ale Frankie, czyli główna bohaterka dwójki psuje ją trochę swoimi nadmiernymi rozkminami

Tego się obawiam, że jednak Morgan nie zachowa umiaru w tym przypadku.
Wolę jej twórczość harlequinowską, gdyż bardziej to mnie bawi.

[•Sol•]

mam to co Aralek - trzeba drugą najpierw bo na tę trzecią mam chęć
pierwsza była spoko, a druga wiadomo że trochę straszy

muszę się wziąć bo jednak Ancymonku kusisz

[Szczypta_Kasi]

Chyba jeszcze nic nie pisałam o trójce tutaj. No więc, podobała mi się, choć zbyt wyidealizowana była. Eva to taka niepoprawna romantyczka, ale przy tym fajnie wygadana. Podobał mi się pomysł Lucasa, żeby uczynić z niej pierwowzór morderczyni -co było kompletnym zaprzeczeniem tego jaka ona tak na prawdę była.
No i jeden z moich ulubionych motywów Morgan tu zastosowała, czyli, odizolowanie bohaterów od reszty świata, choć może nie do końca, ale przez chwilę byli prawie uwięzieni w swoim towarzystwie. Podobało mi się to.
No i jeszcze to że Eva prowadziła blog kulinarny- to też mi się podobało. Strasznie bym zjadła coś jej z jej patelni. Zwłaszcze, że ostatnio jestem na ostrej diecie i śliniłam się całą książkę.

[ayek75]

A ja zaczęłam od 3 - może dlatego spodobała mi się najbardziej?
Oczywiście szybko nadrobiłam zaległości i przeczytałam 1 i 2 - i nadal moja sympatia pozostaje przy bohaterach części 3
Mile zaskoczyły mnie w tej książce dialogi - takie celne i dowcipne. No i ... Lucas

[Ancymonek]

Sol skuś się zdecydowanie

Kasiu popieram to co napisałaś. I też się śliniałam czytając tę książkę

Ayek dialogi są bardzo mocną stroną trójki. A Lucas jest bardzo fajnym bohaterem, chociaż myślałam, że będzie ciut bardziej mroczny

[Duzzz]

Moją ulubioną jest trójka. Przez bohaterów i ogólnie przez to, że nie było zbędnych pobocznych wątków i bohaterów. Skupiło się od początku do końca na nich
Było może słodko i typowo hmm harelquinowo, ale mnie urzekło. A szczególnie Lucas Te jego historie

[montgomerry]

też mi się trójka podoba