Young Adult + New Adult

[Księżycowa Kawa]

Zaznaczę sobie i spróbuję do tego zajrzeć

Zaczyna się od niechęci i trochę czasu zajmuje im, nim się dogadają

[aleqsia]

Sol jeśli masz na myśli książki z cyklu Poranione dusze - Reap i Raze to jest ta pani jeśli te książki Cię interesują, to gadaj z Kejti, bo ona chyba przeczytała obie, albo z Aniazlipca, bo chyba też ostatnio Reap czytała

tak czytałam serię Poranione Dusze i dla was o słabych nerwach nie polecam. Te książki są dziwno - wciągające

mnie się podobało, sporo emocji, zwłaszcza w drugiej części ale czy jakoś szczególnie płakałam to chyba nie, w pierwszej części trochę za ostre się to wszystko wydaje (miałam lekki niesmak), druga jest bardziej lajtowa i mi bardziej przypadła do gustu. Teraz czekam na trzecią część bo w drugiej końcówka była ale seria świetna i na pewno znajdzie się na mojej półce

Skonczylam Reap. I chcialam kilka slow dodac. Jakos umialam sie zdystansować od nieludzkiego traktowania bohatera, warunkow w jakich byl przetrzymywany czy tresowania jak psa. Uwolnienie przez Luke malo prawdopodobne ale do przelkniecia, wiadomo na potrzeby fabuly, zeby ksiazka byla dluzsza czesto bohater jest po przejsciach. Ale to czego tu nie moglam zrozumiec to postawa bohaterki. Rodziny sie nie wybiera, ale zeby dobrowolnie godzic sie na to jak postepuje ojciec, brat, wujek itp. uczestniczyc w tym i jeszcze czerpac korzysci z tego to dla mnie za wiele. Ona tak wsiakla w ten caly klan, ze nie widziala w zachowaniu nic nienormalnego, nieetycznego. Natomiast podczas pobytu w domku, gdzie przywoza Zaala widac ze odroznia dobro od zla ma ludzkie odczucia. Nie potrafie sobie wyobrazic jak mozna na dluzsza mete tak udawac/nie byc swiadomym, czy jak to nazwac

[Ancymonek]

Dawno już chciałam przeczytać tę serię S. Wolf. Jakoś tak się złożyło, że długo z tym zwlekałam czując irracjonalny strach przed tymi książkami. Ale jak już zaczęłam czytać pierwszą część to można powiedzieć, że wpadłam jak śliwka w kompot.

Seria składa się z trzech części. W pierwszej poznajemy głównych bohaterów. Isis jest zakręconą, inteligentną i zadziorną nastolatką. Przez swojego byłego chłopaka (którego chętnie nazwałabym słowem “ch**”) schudła, pozornie radząc sobie z krzywdą jaka ją spotkała z jego strony. Isis w tzw. “gębie" jest mocno wygadana, pewna siebie i zaczepna. Są to jednak tylko pozory, bo w głębi duszy bohaterka sobie kompletnie nie radzi. W swojej głowie nadal waży 40 kilogramów więcej, ciągle boi się swojego byłego, i nie radzi sobie ze swoimi traumami. Co nie przeszkadza jej w tym, by bronić wszystkich wkoło i zachowywać się jak odpowiedzialny rodzic względem swojej pogubionej w życiu matki. Isis poznaje tajemniczego, zimnego jak lód, przystojnego i niedostępnego Jacka.

Nasz bohater też nie jest typowym nastolatkiem. Inteligentny, dojrzały, walczący ze skłonnościami do przemocy. Jego tajemnice oraz dramatyczne zdarzenia sprzed 4 lat napędzają akcję powieści (oraz nienawiść ze strony Isis). To była niechęć od pierwszego wejrzenia. Takie odpychanie, przyciąganie, odpychanie, przyciąganie. I tak przez 3 części. Wszystko by było idealnie, gdyby nie to, że moim zdaniem te powieści są "przemyślane".Dużo w nich emocji głównych bohaterów, mniej samych bezpośrednich relacji między nimi. Jakby się tak częściej spotykali i po prostu ze sobą pogadali, a mniej rozkminiali w swoich umysłach to by było super.

Pierwsza część jest moim zdaniem najlepsza. Oni mocno drą koty, poznajemy głównych bohaterów, oraz (także ważnych dla historii) bohaterów drugoplanowych. Sporo się dzieje. Druga część trochę mi się dłużyła i skupiła się zbyt mocno na wydarzeniach sprzed lat. Trzecia część też ciężko się rozkręcała, ale potem jak już pyknęło, to byłam w szoku jak się wszystko szybko potoczyło. Moim zdaniem zbyt szybko, przez to mało realnie, po tych wszystkich wcześniejszych wydarzeniach, ale był HEA a to najważniejsze.

Myślę, że warto. Chociażby ze względu na głównych bohaterów, którym nie można odmówić charyzmy.
Dla mnie całościowo 7/10.

[Papaveryna]

Dla mnie też najlepsza była jedynka Tylko czytałam ją chyba w kwietniu i już o niektórych sprawach i osobach, np: o Nożowniku, totalnie zapomniałam
Dwójka była dziwna, ale potraktowałam ją jako taką 'przejściówkę'. Zresztą klimatem nawet mi odpowiadała, bo była jeszcze podobna do jedynki. Natomiast trójka to już inna bajka i raczej nie moja.

Spoiler:

Inne otoczenie, wydarzenia jak z jakiegoś filmu o Bondzie, to jego prowadzanie się z tamtą dziewczyną. I też - jak dla mnie - zabrakło dokładnego opisu co się wydarzyło między Isis i Willem w przeszłości. Były jakieś przebąkiwania, ale myślałam, że ona w końcu usiądzie i komuś dokładnie wszystko po kolei opowie. Nie podobało mi się też, że w trójce straciła na jakiś czas całą swoją charyzmę i zaczęła się zachowywać jak jakaś imprezowa lalunia. No nie lubię takiego odbijania sobie traum w książkach Tak samo to jego beznadziejne pieprzenie i ciągłe samobiczowanie zaczęło mnie już doprowadzać do wyrzygu. Chyba lepiej, aby nie było rozdziałów z jego perspektywy, bo takiej grafomanii i egzaltacji już dawno moje oczy nie widziały
Ja wiem, że chłopak dużo dźwigał na swoich barkach, ale niektóre jego zachowania wydawały mi się zupełnie nieprawdopodobne i sztuczne.

[Ancymonek]

Nożownik był the best

Dwójkę też traktowałam jako przejściówkę typu "muszę czytnąć, żeby wziąć się za trójkę".

Mnie ta 3 nawet się podobała, ale faktycznie za dużo

Spoiler:

było tych tajniackich akcji. Co do tego, że z Isis autorka zrobiła imprezową dziunię, to też się zgadzam jak wzięła jeszcze te prochy i zaczęła całować z tym gościem to już w ogóle myślałam, że ciepnę książkę w kąt. Dobrze, że to autorka ukróciła i nie ciągnęła dalej, bo bym jej tego nie wybaczyła. Dla mnie to takie dziwne ich "olśnienie" było. Nie chcę, nie potrzebuje, nie nadaje się, nie powinnam/powinienem i nagle - cud, miód, orzeszki i sysko piknie - kochamy się i wszystko git.
Co do tego jak Jack spał z tyloma laskami to też było przegięcie. Takie - o ja bidny, ja tego nie traktuje przecież poważnie. Dla mnie to tylko praca, ale co se bzykne to se bzykne
Tak! Co do traumy Isis i tego co jej zrobił Will, miałam też jakiś niedosyt, bo chciałam, żeby ona tak od A do Z powiedziała co się stało a nie takie niedomówienia, że niby wiadomo o co chodzi, ale nie do końca

Ogólnie mi się bardzo pomysł podobał, bohaterowie, potencjał. Chociaż trochę autorka to spitoliła

[Papaveryna]

Spoiler:

Ooo, z tą dziewczyną, jak się zaczęło, to sobie miałam dać spokój totalnie, ale jakoś przebrnęłam. Natomiast, że on tak se nadal takie rzeczy zgadzał się robić, bo jest skończony, nie ma po co żyć, przynosi tylko cierpienie, to ja cię już nie mogę
Ciągle jęczał i cierpiał za miliony jak ten Dziad Konrad.

A potem rzeczywiście ich ponowne ostateczne spiknięcie jakby całkiem z koziej dupy

Ja jestem pewnie dziwna, ale mnie te książki mocno przypominały opowiadania fanowskie, ale takie nieco wyższych lotów Przez to chyba i tak wiele rzeczy byłam w stanie przyjąć na klatę. Bo normalnie, to tak łatwo by nie poszło

[Ancymonek]

Wiesz co. Ja jestem wkurzona. Bo jak mi się coś podoba, a

Spoiler:

autorka robi z tego sieczkę, to mam do niej autentyczne pretensje. Taaaa, jęczał, stękał, a potem nagle olśnienie, kocham i wszystko gites.
Jakby Isis go walnęła i powiedziala, że go kocha, to chyba byłoby bardziej realne dla nich

Nie wiem ile jestem w stanie przyjąć na klatę. Ale doczytałam do końca, nawet się podobało, wciągnęło mnie, więc chyba jest spoko

[aniazlipca]

Dawno już chciałam przeczytać tę serię S. Wolf. Jakoś tak się złożyło, że długo z tym zwlekałam czując irracjonalny strach przed tymi książkami. Ale jak już zaczęłam czytać pierwszą część to można powiedzieć, że wpadłam jak śliwka w kompot.

Seria składa się z trzech części. W pierwszej poznajemy głównych bohaterów. Isis jest zakręconą, inteligentną i zadziorną nastolatką. Przez swojego byłego chłopaka (którego chętnie nazwałabym słowem “ch**”) schudła, pozornie radząc sobie z krzywdą jaka ją spotkała z jego strony. Isis w tzw. “gębie" jest mocno wygadana, pewna siebie i zaczepna. Są to jednak tylko pozory, bo w głębi duszy bohaterka sobie kompletnie nie radzi. W swojej głowie nadal waży 40 kilogramów więcej, ciągle boi się swojego byłego, i nie radzi sobie ze swoimi traumami. Co nie przeszkadza jej w tym, by bronić wszystkich wkoło i zachowywać się jak odpowiedzialny rodzic względem swojej pogubionej w życiu matki. Isis poznaje tajemniczego, zimnego jak lód, przystojnego i niedostępnego Jacka.

Nasz bohater też nie jest typowym nastolatkiem. Inteligentny, dojrzały, walczący ze skłonnościami do przemocy. Jego tajemnice oraz dramatyczne zdarzenia sprzed 4 lat napędzają akcję powieści (oraz nienawiść ze strony Isis). To była niechęć od pierwszego wejrzenia. Takie odpychanie, przyciąganie, odpychanie, przyciąganie. I tak przez 3 części. Wszystko by było idealnie, gdyby nie to, że moim zdaniem te powieści są "przemyślane".Dużo w nich emocji głównych bohaterów, mniej samych bezpośrednich relacji między nimi. Jakby się tak częściej spotykali i po prostu ze sobą pogadali, a mniej rozkminiali w swoich umysłach to by było super.

Pierwsza część jest moim zdaniem najlepsza. Oni mocno drą koty, poznajemy głównych bohaterów, oraz (także ważnych dla historii) bohaterów drugoplanowych. Sporo się dzieje. Druga część trochę mi się dłużyła i skupiła się zbyt mocno na wydarzeniach sprzed lat. Trzecia część też ciężko się rozkręcała, ale potem jak już pyknęło, to byłam w szoku jak się wszystko szybko potoczyło. Moim zdaniem zbyt szybko, przez to mało realnie, po tych wszystkich wcześniejszych wydarzeniach, ale był HEA a to najważniejsze.

Myślę, że warto. Chociażby ze względu na głównych bohaterów, którym nie można odmówić charyzmy.
Dla mnie całościowo 7/10.

Dawno temu czytałam całą tą serię i moje uwielbienie dla Isis i jej przemądrzałej buzi nie zniknęło. Też przymykałam oko na niektóre rzeczy (jak to w książkach), ale Isis to jedna z moich ulubionych postaci w książkach

[Księżycowa Kawa]

To znaczy, że to jest o jednej parze?

[Ancymonek]

Tak, to jest o jednej parze, ale

Spoiler:

Bohater jest związany na początku ze swoją pierwszą miłością, przyjaciółką z dzieciństwa. Ona jest w szpitalu, on zbiera na jej operacje. Trochę to trwa zanim się spikną z bohaterką

Aniu rozumiem Cię, bo pomimo niedociągnięć i mojego wkurzania się, ta seria bardzo mnie wciągnęła i dobrze mi się to czytało, a Isis była nie do podrobienia

[Księżycowa Kawa]

jeszcze się zastanowię.

[Ancymonek]

Spróbuj kiedyś. Albo wciagnie, albo odrzucisz w kąt i nie będziesz chciała tykać nawet kijem przez szmatę

Seria na pewno jest mocno specyficzna, zwłaszcza bohaterka

[klarek]

A ja raczej nie będę miała tego dylematu

[Księżycowa Kawa]

Może jak będzie w bibliotece, bo raczej nie będę tego szukać.

[Papaveryna]

Wiesz co. Ja jestem wkurzona. Bo jak mi się coś podoba, a

Spoiler:

autorka robi z tego sieczkę, to mam do niej autentyczne pretensje. Taaaa, jęczał, stękał, a potem nagle olśnienie, kocham i wszystko gites.
Jakby Isis go walnęła i powiedziala, że go kocha, to chyba byłoby bardziej realne dla nich

Nie wiem ile jestem w stanie przyjąć na klatę. Ale doczytałam do końca, nawet się podobało, wciągnęło mnie, więc chyba jest spoko

Też jestem wkurzona Ale tak się często dzieje, jeśli jest więcej niż jedna część o tych samych ludziach

Spoiler:

Isis była świetna, choć w ostatniej części i ona przemieniła się w emo-dziecko, a bohater ze swoimi wewnętrznymi monologami był całkiem po bandzie. Ich ponowne 'połączenie się' bardzo mało przekonujące. Liczyłam na coś dużo lepszego jednak

[Ancymonek]

Może jak będzie w bibliotece, bo raczej nie będę tego szukać.

Jeśli nie jesteś przekonana, to chyba najlepsza opcja Kawo ale ciekawa jestem co Ty byś powiedziała o tej książce

Very coś jest w tym co piszesz. Dla mnie ta dwójka i trójka mogłyby być połączone i każda mniejsza o połowę wiem, że w 3 akcja dzieje się na uczelni, po dramatozie itp, ale mogła po prostu autorka podzielić tę dwójkę na "przed" i "po".

Spoiler:

i zdecydowanie mniej rozkminek i rozmyślań w ostatniej części wyszłoby tylko na plus. Isis zamiast oryginalna, stawała się już męcząca. Tak samo Jack.
A to ich wyzwanie miłości i reszta wydarzeń nastąpiły tak szybko po sobie, że aż mi szczęka opadła. Przez ponad pół książki porządnie się spotkać i pogadać nie mogą, tylko biadolą w myślach a potem takie "bum" i już. Ja się cieszę, że był taki HEA i wreszcie (!) sie zeszli, ale to nie było w ich stylu.
A jak Ci się podobał epilog nożownika? może to było za ckliwe i takie przewidywalne, ale ja lubię takie rzeczy

[Papaveryna]

Spoiler:

Ja nie lubię epilogów
A samo to, że w części trzeciej w ogóle Nożownika nie było i nikt o nim nie wspominał, a tu raptem epilog z jego perspektywy. Nieeee

[Ancymonek]

Spoiler:

ja kocham epilogi uwielbiam mieć pewność (pozorną oczywiście), że wszystko jest dobrze i żyli długo i szczęśliwie
Fakt, nożownika nie było w trójce, ale to było dla mnie fajne, tak jego oczami spojrzeć

[LiaMort]

Też nie jestem zadowolona z tego, że

Spoiler:

tak szybko się pogodzili. Eh.

[Ancymonek]

To widzę, że nie tylko nam z Very nie przypadło to do gustu

Ale wiesz co, mnie nawet nie chodzi o to Lia, że to

Spoiler:

było szybko, bo trochę człowiek na to czekał aż wreszcie sobie pogadają od serca i wyznają swoje uczucia, ale to było takie totalnie z czapy. Takie olśnienie totalne i wszystko kawa na ławę i nagle takie słodkie wszystko do przesady

[Papaveryna]

Spoiler:

Może mam dziwne poczucie humoru, ale jedynka mnie bawiła. I czułam tam fajną chemię. Mimo tego, że on był męską prostytutką. Jakoś umiałam się od tego odciąć
Była to dziwna, pokręcona historia, ale nigdy czegoś takiego nie czytałam.

W trójce wcale nie musiał z tamtą dziewczyną sypiać, mógł się po prostu zakręcić mocniej koło niej i myślę, że to by starczyło. Autorka w ostatniej części chciała strasznie głęboka być i dorosła, a wyszło jej totalnie płytko No bo serio, skoro potem im tak łatwo poszło, to równie dobrze można było obyć się bez tego ciągłe rzygania, brania narkotyków i tej całej emo-gadki
Nie śmiejcie się, ale mi aż trochę smutno z powodu tej trójki. Choć niby szczęśliwe zakończenie nastąpiło i tak dalej.

Ale jedynkę sobie pewnie nawet kiedyś powtórzę
Z niektórymi opowiadaniami tak jest, że lepiej na przykład przeczytać do połowy, żeby zachować dobre wspomnienia.

[Ancymonek]

Spoiler:

mnie też się poczucie humoru w jedynce i iskry między bohaterami podobały ja bardzo lubię takie darcie kotów
Trzecia część nie tyle była totalnie zła, ale faktem jest, że też myślę, że Jack nie musiał z tą dziunią od razu sypiać wkurzała mnie lekkość z jaką potraktowała autorka i bohaterka ten wątek.
Bohater sypia z wieloma laskami, ale cóż z tego, biedny musi, taka praca

Ja sobie może też kiedyś czytnę jedynkę jeszcze raz i trójkę, ale jej drugą połowę

[Papaveryna]

Spoiler:

wkurzała mnie lekkość z jaką potraktowała autorka i bohaterka ten wątek.
Bohater sypia z wieloma laskami, ale cóż z tego, biedny musi, taka praca

Dokładnie! Miałam ten sam problem. Już w jedynce mnie dziwiło, że to jakoś mocniej nie ruszyło bohaterki. No ale w trójce, to samo jego podejście mnie rozwaliło.
I czy ja dobrze pamiętam, czy coś mi się mąci - w jedynce chyba za bardzo nie było wynurzeń z jego perspektywy?

[Ancymonek]

No właśnie! To tak jakby wiesz,

Spoiler:

bohater rzucił:
pracuje na budowie (aha, luzik). Albo: dorabiam w warsztacie samochodowym (ooo, spoko). A on: jestem chłopakiem do towarzystwa (aha, też luzik )
Tak. W pierwszej części było mniej wynurzeń Jacka. Trochę mi tego brakowało, ale po części trzeciej myślę, że mogło zostać tak jak było w jedynce

[Papaveryna]

Spoiler:

Mówisz, że miałaś dość jego słodkich zwierzeń?
Serio, o nim Mickiewicz mógłby napisać kolejną część Dziadów. One szły jakoś tak nie po kolei, ale to akurat nieważne

Dobra tam. Do towarzystwa, to do towarzystwa. Ale potem już nie był do towarzystwa. Taśmowo działał widocznie

Jeny, śmieję się ze swoich własnych żarcików. To chyba efekt ciężkich kilku ostatnich tygodni