Romans + horror

[Janka]

Lisa Scottoline "Czuły punkt"
To jest druga część cyklu o firmie prawniczej Rosato i Wspólnicy.
Według mnie, to jest bardzo dobry thriller prawniczy.
W tym tomie główną bohaterką jest Bennie Rosato, czyli współwłaścicielka firmy. Trzeba przyznać, że ona nie ma lekko. Jej wspólnik zostaje znaleziony martwy, a ona nie ma alibi. Kiedyś byli parą, a teraz on ma nową dziewczynę i zamierza rozwiązać ich spółkę i dalej pracować na własny rachunek. O to się pokłócili na krótko przed jego śmiercią.
Zeznania pracowników biura są niepomyślne dla Bennie, na dokładkę giną także następne osoby, z którymi Bennie powiązana była sprawami zawodowymi. Jest poszukiwana przez policję i musi się ukrywać.
Bennie postanawia sama rozwiązać sprawę, co jest bardzo trudne, bo po piętach depcze jej policja, a na dokładkę ona nie wie, komu mogłaby zaufać. Jest baaardzo dużo akcji, bo Bennie w celu poszukiwania poszlak i dowodów w dokumentach kilku biur prawniczych, musi się do nich dostawać podstępem lub włamaniem. A przy tym nie raz musi się taplać w paskudztwach i to dosłownie.
Wątek kryminalny jest również bardzo dobrze skonstruowany. Szybko się domyśliłam, kto za tym stoi, ale to bez znaczenia, bo w tej książce wątki sensacyjne są o wiele ważniejsze i czy się zgadnie, czy nie, to nie ma to wpływu na odbiór akcji i napięcie wynikające z rozwoju wypadków.
Jest także wątek miłosny i oceniając obiektywnie, musiałabym powiedzieć, że był żałosny. Ale mogę na szczęście ocenić go subiektywnie, a on mi się naprawdę podobał. Było go mało, ale tyle mi wystarczy do szczęścia.

Części pierwszej niestety nie posiadam, ale mam po niemiecku część trzecią, więc mogę poznać dalsze losy Bennie Rosato.
A jeśli uda mi się wyczaić, jaki tytuł ma po niemiecku część pierwsza, to też na pewno kupię i przeczytam, bo mam nadzieję, że warto.

[Janka]

Wyszukałam tytuły książek pani Scottoline. Możliwe, że czegoś mi brakuje, więc jeśli ktoś wie coś więcej, to bardzo proszę o podpowiedź.



Przy okazji dokonałam odkrycia, że kilka książek cyklu ma swoich własnych bohaterów głównych, ale w kilku jest ta sama bohaterka, która była w części drugiej, czyli Bennie Rosato. Byłam tak bardzo ciekawa, jak dalej rozwinie się jej wątek miłosny, że w nocy przeczytałam tom 11.
Pod względem sensacyjnym było świetnie, natomiast romans nadal kuleje. Jedyna pociecha dla mnie jest taka, że bohaterka jest nadal z tym samym chłopakiem. Ostatnio nie bardzo im się układało (to musiało być opisane w poprzednich tomach, które przeskoczyłam), ale są gotowi do siebie wrócić.

[Janka]

Lisa Scottoline "Niegrzeczna dziewczynka"

Podobało mi się w tej książce to, że początkowo nie było wiadomo, w jakim kierunku zmierza. Nie mówię o rozwoju wypadków, bo tego nie wiadomo przy żadnej książce, tylko o gatunku literackim.
Na początku wyglądało, że będę miała do czynienia z thrillerem sądowniczym, ale zaraz zaczęło się plątać i mogło się przerodzić w cokolwiek: w kryminał, w sensację, w thriller, w książkę przygodową, detektywistyczną, obyczajową, a nawet moralizatorską.
Czytało mi się bardzo dobrze i lekko, ale w ogólnym rachunku książka wypadła słabiej, niż się spodziewałam po tej autorce.
Główną bohaterką jest pani sędzia, która w czasie wolnym zajmuje się wyrywaniem chłopaków w podrzędnych barach na jednorazowe numerki, czego się wstydzi i ukrywa, a co jest dla innych osób fajną okazją do szantażu.
W książce znajdował się wątek miłosny i był niczego sobie, tylko się trochę za wolno rozwijał.

[Willa]

To jest właśnie mój ulubiony gatunek: połączenie romansu z kryminałem. To jest to co lubię najbardziej, wciąga mnie bez reszty.

[giovanna]

Też bardzo lubię, ale tej pani chyba nic nie czytałam, trzeba kiedyś spróbować.

[Willa]

Może na dobry początek spróbuj Mroczne tajemnice. Jest romans, thriller z wątkami satanistycznymi. Jak dla mnie to jedna z jej lepszych książek, które do tej pory przeczytałam. Więcej info masz na moim blogu https://moje-czytania.blogspot.com/2016/02/mroczne-tejemnice-nora-roberts.html

[Papaveryna]

Nie wiem czy to odpowiedni temat, ale najwyżej proszę mnie gdzieś przerzucić

Skończyłam wczoraj:

Zaślepienie Aga Lesiewicz


Szczerze mówiąc, nie wiem co o tej książce myśleć. Męczyłam się z nią od drugiej polowy, ale byłam na tyle zdesperowana, żeby doczytać i poznać rozwiązanie intrygi. Mogę się pochwalić, że dość szybko wytypowałam i dobrze obstawiłam prześladowcę. Brawo ja, coraz bardziej umiem w śledztwa
Występuje tutaj narracja pierwszoosobowa w czasie teraźniejszym (to chyba ta, co tak bardzo lubi Sol). Miejscem akcji jest Londyn i choć pani autorka jest Polką, to wydaje mi się, że w tym aspekcie wszystko trzyma się kupy - brak spolszczania i 'januszowania'.
Nasza bohaterka Kristin jest fotografem, pracuje jako wolny strzelec. Ma faceta, który zajmuje się streetartem i ogólnie jakoś tam sobie żyje. Aż w pewnym momencie życie zaczyna walić jej się na głowę. Zamiast zdjęć zabawek dziecięcych pracodawca otrzymuje jej prywatne fotki wykonane kiedyś podczas seksu z chłopakiem. W związku z czym dziękują jej za współpracę. Te same zdjęcia trafiają także do jakiejś baby prowadzącej galerię. Bohaterka dostaje niepokojące maile, ponadto zauważa, że podgląda ją facet z wieżowca naprzeciwko, w międzyczasie pod jej nieobecność w mieszkaniu ulatnia się gaz i tu niestety

Spoiler:

jest ofiara w postaci jednego z jej kotków.
Wychodzi także na jaw, że facet ją zdradził, ale szybko mu to wybacza, gdyż on bardzo żałuje i jej się oświadcza za pomocą wykonanego własnoręcznie pierścionka z drutu. Nie mija zbyt wiele czasu, kiedy przychodzi kolejny mail, a w nim dowód na kolejną zdradę partnera. Kristin tym razem reaguje w sposób bardziej adekwatny i wywala go na ryj.

Nie będę już dalej spoilerować, bo Wam całą fabułę zdradzę

Książka zawiera tajemniczego prześladowcę, ale prezentuje się to wszystko kulawo. Możliwe, że autorka miała zamysł, by bohaterka czuła się jak w jakimś matrixie, popadała powoli w obłęd i wszędzie węszyła zagrożenie jednak dla mnie wypadło to niezbyt przekonująco. Wprowadzona została spora liczba bohaterów pobocznych, zapewne po to, by mylić tropy. Miałam jednak wrażenie, że niektórzy przewijają się tam właściwie po nic. Także pewne wątki sprawiały wrażenie niewyjaśnionych, albo ja tego po prostu nie wyłapałam
W pewnym momencie zaczęło się to wszystko ciągnąć jak smród po gaciach i zrobiło się dla mnie męczące. Zdecydowanie też zabrakło czegoś, by ta historia jakoś mocniej oddziaływała. Bo jak dla mnie to taka popierdółka była.
Czytałam jakiś czas temu "Obsesję" Miszczuk i dużooo bardziej mi się ona podobała.

Z chęcią poczytam inne opinie, jeśli któraś z Was zdecyduje się za to zabrać

Sorki, że moja wypowiedz to takie masło maślane, ale nie bardzo umiem o tego typu książkach pisać. Wychodzi z tego jeden wielki spoiler

[giovanna]

Może na dobry początek spróbuj Mroczne tajemnice. Jest romans, thriller z wątkami satanistycznymi. Jak dla mnie to jedna z jej lepszych książek, które do tej pory przeczytałam. Więcej info masz na moim blogu https://moje-czytania.blogspot.com/2016/02/mroczne-tejemnice-nora-roberts.html

Roberts prawie wszytko czytałam i starsze bardzo lubię , nie czytałam nic Lisy Scottoline.

[Duzzz]

Zaślepienie, raczej sobie podaruję

[Janka]

Mnie też do niej nie ciągnie.

[Lucy]

mnie zaciekawiło

[aleqsia]

Very, a czy jest szansa żebyś napisała jak historia się zakończyła?

[Papaveryna]

To może w prywatnej wiadomości Ci napiszę?
Żeby komuś nie zepsuć czegoś przypadkiem

[joakar4]

A był jakiś wątek romansowy?

Spoiler:

Czy zostawiła narzeczonego (pierścionek z drutu mnie rozwalił ) i żyła z kotami?

[aleqsia]

No dobrze, to poproszę w pw bo bardzo mocno ciekawi mnie zakonczenie

[Janka]

Ja też bardzo proszę o PW z zakończeniem. Dziękuję.

[Papaveryna]

A był jakiś wątek romansowy?

Spoiler:

Czy zostawiła narzeczonego (pierścionek z drutu mnie rozwalił ) i żyła z kotami?

Spoiler:

Wywaliła go, a potem zaraz on zginął, a ona go strasznie żałowała
Więcej nic romansowego nie było

[Janka]

Czytam Joy Fielding "Morderstwa nad Shadow Creek" i dziś mi się śniło, że morderczynią jest córka głównej bohaterki.
Naprawdę mi się to śniło. Czytałam książkę przed snem i mi treść przeszła do snów.
Ale z różnych scen wynika, że ona nie może być morderczynią, może być co najwyżej koleżanką morderczyni.
Bardzo fajnie mi się czyta. Niesamowicie mnie ciekawi, co będzie dalej.

Very, to by było chyba coś dla Ciebie, bo mordulce są tam bardzo pracowici.
Jest to para psycholi, którzy mordują bo mogą. Innych powodów nie mają. Chyba że mają, tylko jeszcze nie doczytałam.

[Janka]

Joy Fielding "Morderstwa nad Shadow Creek"
To nie jest zła książka. Ale też nie super dobra.
Bohaterowie są ładnie przedstawieni i nietuzinkowi.
Napięcie potrzebne w thrillerach jest i ładnie narasta.
Mordulce są dwa, tworzą parkę i od pierwszych stron książki wiemy, że mordują, bo to lubią. Więc nie trzeba kombinować podczas czytania nad tym, kto okaże się mordercą, bo nawet ich personalia, które poznamy na końcu, nie są nam do niczego potrzebne. Po prostu para popapranych psycholców, których popełnianie zbrodni uszczęśliwia i podnieca. Czym większą sieczkę zrobią ze zwłok, tym lepiej dla nich, więc w książce jest czerwono od krwi.
Ogólnie wszystko jest w książce na swoim miejscu.
Dialogi są bardzo fajne.
Układ książki jest udany.
I właściwie wszystko jest poprawne.
Ale, niestety, była tam też pewna wada, która powodowała, że przez dwie trzecie książki się nieco nudziłam. A mianowicie: monologi wewnętrzne, rozkminianie każdego drobiazgu, a dlaczego, a po co, a co dalej, a czemu, a co zadecydować itd. Taka papka pseudopsychologiczna. Poznajemy historię z punktu widzenia kilku osób, głównie czterech kobiet. Czasem tę samą sytuację przedstawia najpierw jedna, potem druga bohaterka, co było psu na budę, bo już po dialogach było wiadomo, co myśli i czuje druga z nich i jej rozkminki psychologiczne niepotrzebnie przeciągały historię i spowalniały akcję. Sposób myślenia wszystkich bohaterek był bardzo mało skomplikowany, uproszczony, brak tam było jakiejś głębi. Gdyby ktoś chciał wnikać w ich sposób myślenia, to pewnie będzie czuł niedosyt. A że ja nie chciałam wnikać, bo dla mnie ich postępowanie było oczywiste, nie było w nim niczego dziwnego, co wymagałoby tłumaczenia jak krowie na miedzy, to dla mnie tego wewnętrznego paplania było o wiele za dużo.
Możliwe, że książka jest thrillerem psychologicznym, tylko słabo to widać, bo jeśli tak, to jest to psychologia z pierwszego roku studiów.

Patrząc z punktu widzenia narracji, do głosu dochodzą głównie kobiety. One są w tej książce najważniejsze. Wszystko toczy się wokół nich i dzięki nim. Nie tylko rozmyślają, ale też działąją. A mężczyźni są bezbarwni i właściwie się dla czytelnika nie liczą.
Kobiety rządzą w tej książce. Natomiast mężczyźni rządzą tymi kobietami. Oni są bardzo do siebie podobni, silni, władczy, stanowczy i odgrywają wielki wpływ na zachowanie i decyzje kobiet, o czym dowiadujemy się zarówno z akcji i dialogów, jak i rozmyślań bohaterek. One to bezwolne gąski, oni manipulanci, mistrzowie w swoim fachu.

Wątki sensacyjne i akcja były bardzo dobre i nieprzewidywalne, a na końcu było kilka fajnych drobnych zaskoczeń, które dodały smaczku.
W wątkach miłosnych było więcej zaskoczeń. Bo wszystkie cztery główne bohaterki na końcu znalazły się w jednakowej sytuacji.
Ostrożnie ze spoilerem, bo zdradzam w nim wszystko.

Spoiler:

Wszystkie cztery skończyły jako single. Morderczyni też.

Bardzo mi się takie zakończenie podobało.

[basik]

"Śpij spokojnie" jakże przewrotny tytuł.....czytelnik na pewno przy tej powieści nie uśnie , a tym bardziej główna bohaterka Olivia, która musi uciekać przed własnym mężem i dokładnie zacierać za sobą ślady, żeby mąż nie odnalazł jej i dzieci.
Gdy Olivia po kilku latach małżeństwa z Robertem zdaje sobie sprawę, że nie potrafi już dalej udawać, że kocha męża i postanawia odejść, ten postanawia ją ukarać i zabiera dzieci niby na przejażdżkę z której nie wraca przez kilka dni. To dla niej ostrzeżenie....odejdziesz to odbiorę ci dzieci. A ona nie potrafi już tak dalej żyć, ciągle obserwowana, ciągle kontrolowana przez męża który ma obsesję na jej punkcie, który ją kocha chorą miłością i pozbawia własnej osobowości.
Wreszcie wykorzystuje sytuację, gdy mąż jest na konferencji i ucieka, dokładnie zacierając za sobą ślady. Zmienia tożsamość swoją i dzieci, wydaje jej się, że wreszcie pozbyła się tyrana. Ale czy na pewno?
Mąż zgłasza zaginiecie żony i dzieci. Sprawą zajmuje się komisarz Tom, który z tą rodzina miał już do czynienia, gdy to Olivia zgłaszała zaginięcie męża i dzieci, a nawet wcześniej gdy zginęli rodzice Olivii.
Śledztwo nie jest łatwe, bo po pewnym czasie Tom oraz Becky przekonują się, że wszyscy kłamią i utrudniają pracę policji. Gdy już niby wszystko jest jasne, wychodzą na jaw fakty, które cofają śledztwo od początku .
Narracja prowadzona jest przez kilka osób, Olivię, Roberta i Toma przez co dokładnie poznajemy fakty z punktu widzenia kilku osób, z różnego sposobu myślenia bohaterów, przez co skomplikowana intryga powoli układa się w logiczną całość.
Autorka powoli stopniuje napięcie, żeby później akcja nabrała tempa i pędziła na łeb na szyję aż do zakończenia.
Muszę przyznać, że wciągnęła mnie ta cała intryga. Powieść napisana w bardzo ciekawy a za razem prosty sposób jest świetnym thrillerem od którego trudno się oderwać. Jest też watek romansowy taki delikatny, dotyczący inspektora Toma.Aż się sobie dziwię, że dotychczas nie przeczytałam żadnej powieści tej autorki. Teraz czas nadrobić zaległości, bo warto.

[klarek]

Teraz już spokojnie mogę przeczytać co napisałaś basiku. Sama przeczytałam. I przyznaję, że jestem bardzo mile zaskoczona. Jak ogólnie wiadomo jestem bardzo mało, nawet w literaturze odporna, na krzywdę dzieci, a tutaj była, a i owszem, ale albo to kwestia przekazu, albo obładowania tego nieszczęścia takim bagażem miłości kochającej matki, że przeczytałam i jestem zadowolona. To historia jak mówi basik, napisana bardzo prosto. Czasami zastanawiałam się czy nie za prosto, ale jednak nie. W sumie długo nie wiadomo, kto goni, a kto ucieka. Okazuje się, że niemal do ostatniej strony nie do końca wiadomo co i jak. Historia opowiedziana z delikatnością, która mocno kontrastuje z tematyką, ale to całkiem udany melanż. Podobało mi się i cieszę się, że w domu mam część kolejną
Jedyne czego nie polubiłam (oprócz obsesyjnego męża) to miłość głownego bohatera. Matko, jak mnie ta kobieta wkurzała. I tak w sumie nie wiem dlaczego. Aż byłam złą, kiedy zgodziła się na kolejną noc
Polecam za basikiem

basiku, bardzo dziękuję

[basik]

Bardzo się cieszę, że jednak Ci się spodobała, bo wiem, że nie lubisz jak coś złego dzieje się dzieciom. Ja też, dlatego długo nie mogłam zabrać się do czytania, no ale jak zaczęłam to nie mogłam się oderwać
Romans Toma też mi się nie podobał, mam nadzieje, że w kolejnych częściach to się zmieni

[klarek]

basiku, a ty czytałaś kolejne? planujesz?

[basik]

Mam wszystkie pozostałe w domu, tylko skoro mam to mogą poczekać jak będę miała czas żeby czytać , ale nie tak po kilka kartek z doskoku, tylko na spokojnie

[klarek]

Syndrom posiadanej, niekoniecznie czytanej książki. Bo jest i zawsze można
Ja niestety posiłkuję się biblioteką więc pewnie niedługo zajrzę do dwójki
Cos musi być z tą jego miłością Nie bardzo da się lubić