Irytuje nas...

[cedar]

Teoretycznie tak... chyba że czytasz coś w guście Nakręcanej pomarańczy - same neologizmy, słowniczek z tyłu. Pierwszych kilku stron nie przebrnęłam, bo stwierdziłam, że mnie szlag trafi - nie dość, że nie rozumiem, co jest napisane, to jeszcze muszę non stop zaglądać na koniec po wyjaśnienia. I rzuciłam książką w kąt.

[Karina32]

Kawka to nazwisko czyta się Devro

[Kawka]

Cedar - doskonale Cię rozumiem.

Karino - dziękuję za informację.

[Fringilla]

To ja jeszcze nawiążę do narracji, bo właśnie czytam najnowszą Balogh i podoba mi się zabieg, za pomocą którego udaje się Mary pokazać, jak dynamika autonarracji bohaterki (wciąż w klasycznej 3osobowej formie) różni się od stylu listów jej autorstwa. Mała rzecz, a cieszy (zobaczymy, jak dalej).

Naprawdę, przy "przeszłych" mniej czytelnik się wciąga w akcję niż przy "teraźniejszych". Tak po prostu jest.
"Teraźniejsze" są nam bliższe. Możliwe, że całkowicie podświadomie. Przy książkach "teraźniejszych" zaglądamy bohaterce przez ramię, jesteśmy obok niej, a przy "przeszłych" tylko słuchamy jej opowieści. Jest większy dystans.

Co też jest warunkowane kulturowo - czy jesteśmy wychowani w społeczeństwie, które lubi zaglądać bliźnim przez ramię (i pozwala też sobie zaglądać
Za mały dystans u wielu powoduje dyskomfort (np u mnie, brrr).

Ja przykładowo cenię sobie format pamiętników i listów, ponieważ mam instynktowne wrażenie, że to forma już przefiltrowana przez bohatera (za którym kryje się autor) - odpowiednio jednak zredagowany przekaz, ponieważ bohater zdaje sobie sprawę, że produkuje coś "na zewnątrz" (czuje, że jest obserwowany, cenzuruje się, nawet manipuluje odbiorcą).

W ogóle w narracji pierwszoosobowej musi być właśnie jakiś twist jak u Ishiguro, jakaś gra z odbiorcą

Ale numer jeden to faktycznie zaangażowanie emocjonalne (i tak, tu się podskórnie wyczuwa szczerość emocji narracji pierwszoplanowej - "język mówiony" trenowany od dzieciństwa zmusza nas do ciągłego odgadywania, czy interlokutor kłamie, dlatego instynktownie większej analizie poddajemy narrację pierwszoosobową "za blisko życia, żeby się dać okłamywać".

Niewiarygodny narrator w prozie to za to coś, do czego też od wczesnego etapu się przyzwyczajamy literacko (chociaż znów uczy się nas, że jednak punkt wyjścia to zaufanie wobec narratora)...


PS co do obcych nazwisk (i nie tylko nazwisk) rozumiem ból - no kurcze blade na lekcjach polskiego w gimnazjum takie zajęcia np. u mnie były (bo dla europejskich języków - nawet ugrofińskich - jest prosta garść zasad i ogarnięcie tego nie wymaga dużo czasu i energii). Tylko niestety musi się nauczycielowi chcieć
Że nie wspomnę, że to powinno być uczone obok odmiany...

A tutaj jest fajna w miarę strona(uważam, że lepsza na razie od fevro), jak wymawiać dziwne słowa, w tym nazwiska
https://www.howtopronounce.com/

[Księżycowa Kawa]

Też tego nie lubię. I nie lubię też, jak przypisy tłumaczące są dopiero na końcu i zamiast szybko sprawdzić na dole kartki, o co chodzi i wrócić do lektury, to trzeba wywracać książkę do góry nogami.

Faktycznie, to mi przeszkadza i zwykle nie zaglądam do słownika na końcu.

[Janka]

Niewiarygodny narrator w prozie to za to coś, do czego też od wczesnego etapu się przyzwyczajamy literacko (chociaż znów uczy się nas, że jednak punkt wyjścia to zaufanie wobec narratora)...

Przypomniał mi się mój wielki szok, który przeżyłam, gdy w moim pierwszym w życiu kryminale na końcu narrator został aresztowany i oskarżony o morderstwo. Ten drań przez całą książkę kłamał i kluczył.

[Fringilla]

Nie spoileruj tylko tytułu

[Janka]

Wiem. To oczywiste.

[Fringilla]

[psst]wbrew pozorom niewiele jest takich tytułów [/psst]

[Janka]

Nie mogę sobie przypomnieć żadnej innej ksiązki, w której narrator by mnie okłamał. Możliwe, że ta wspomniana była moją jedyną.

[Kawka]

Frin - dzięki za link do tej stronki. Przyda się mi.

[•Sol•]

Niewiarygodny narrator w prozie to za to coś, do czego też od wczesnego etapu się przyzwyczajamy literacko (chociaż znów uczy się nas, że jednak punkt wyjścia to zaufanie wobec narratora)...

Przypomniał mi się mój wielki szok, który przeżyłam, gdy w moim pierwszym w życiu kryminale na końcu narrator został aresztowany i oskarżony o morderstwo. Ten drań przez całą książkę kłamał i kluczył.

o rety to musiało być super doświadczenie!

Nie spoileruj tylko tytułu

a ja bym była ciekawa tylko kurczę jak to przemycić żeby mieć tę niespodziankę. Mimo że kocham spoilery to by było ciekawe doświadczenie.
Jak zapomnę, czyli gdzieś za jakieś 3-4 miesiące to mi to można siłą polecać

co do nazwisk.
Też lubię jak są urozmaicone a nie wszystkie na jedno kopyto. Tak samo imiona. Piąty Dante i szósty Damien, przeplatany jeszcze jakimś Jamesem.
Ja rozumiem ale potem jak się gada ogólnie o książkach autorki czy np typie bohatera to można dostać kociokwiku.

[Karina32]

Ja z kolei nie cierpię spolszczania imion bohaterów. W książkach tłumaczonych z angielskiego to się dość rzadko zdarza, ale już np. w tych z francuskiego to chyba nagminne.

[•Sol•]

spotkałam się z tym w Ani z Zielonego Wzgórza w starym wydaniu
fakt jest to dziwne i upierdliwe. Zwłaszcza w tym przypadku bo to lektura i podczas omawiania można nieźle się zamotać

[Kawka]

Ja ze spolszczaniem spotkałam się w przypadku "Błękitnego zamku". Imiona w ogóle nie pasowały do bohaterów. Zamiast oryginalnych Valancy i Barney była Joanna i Edward. Nie wspominając o bohaterach pobocznych. Podobnie było w "Przeminęło z wiatrem". W wersji, którą czytałam, też kilku bohaterów miało spolszczone imiona, co nijak nie pasowało do całości. Okropność. Jest Rett i Scarlet i nagle tłumacz wyskakuje z jakąś Kasią czy Ceśką. A już najgorzej jak imię spolszczone, a nazwisko pozostało oryginalne, to wygląda tak kuriozalnie, że wręcz przeszkadza w czytaniu. To jest coś na miarę albumów na tazosy z "Gwiezdnych wojen" (dawno, dawno temu zbierałam), które mam do dziś. Wielki napis na albumie głosi: "Specjalna edition". Nie wiem kto takie rzeczy puszcza do druku, ale moim zdaniem powinna być kara finansowa za takie kwiatki, albo specjalne miejsce w piekle.

[Karina32]

"Specjalna edition"

Umarłam

[Janka]

Problem przerabiania lub zmieniania imion bohaterów jest dla mnie najgorszy w przypadku harlequinów. Nikt na oficjalnych stronach polskiego i niemieckiego wydawnictwa nie podaje oryginalnych tytułów, więc, żeby dopasować polskie i niemieckie tytuły do siebie, muszę je wyszukiwać po imionach bohaterów. No i czasem się nie da, bo jedni sobie coś spolszczą, drudzy sobie coś zniemczą i sam diabeł już nie poradzi.
Po blurbach się nie da, bo one są najczęściej strasznie do siebie podobne, a w ogóle, jak jakaś pani autorka ma ponad sto harlequinów na swoim koncie, to po prostu najzwyklej w świecie nie mam ochoty brnąć przez te wszystkie blurby.

o rety to musiało być super doświadczenie!

Było.
To był taki efekt: "WTF".
Oczy otworzyły mi się tak szeroko, że się bałam, że będę musiała dać je operacyjnie zmniejszać.
Uczucie zdziwienia i zaskoczenia było świetne. Bardzo polecam takie emocje.

a ja bym była ciekawa tylko kurczę jak to przemycić żeby mieć tę niespodziankę.

Niestety, Sol, nie ma jak tego zrobić. Nawet jeśli ktoś poleciłby Ci ją dopiero za rok, to się od razu kapniesz, że jest coś na rzeczy, bo nikt przy zdrowych zmysłach nie poleca Ci na co dzień starych kryminałów.
Sprawdziłam, że na allegro jest w tej chwili 19 sztuk, czyli można kupić książkę bez problemu.

[Duzzz]

Wiem, co mnie jeszcze strasznie irytuje w powieściach. Ostatnio kilka takich miałam w ręku i uderzyło mnie to - miałkość nazwisk. Wiem, to pierdoła, ale strasznie mnie wkurza, jak wszyscy bohaterowie mają na nazwisko: Jones, Smith, Hamilton, Parker itp. itd. Jakby nazwiska wymyślał ledwie znający angielski obcokrajowiec. Wiecie, same takie pospolite typu nasz "Jan Kowalski". Ja bym takie nazwiska mogła wymyślać.

Co do nazwisk bohaterów, ja nie lubię tych zawiłych, które nie wiadomo jak się czyta. Coś w stylu Ojciec Paneloux z "Dżumy". Pamiętam jaki to był koszmar nauczyć się na pamięć poprawnej pisowni niektórych postaci z lektur. A to jeszcze było w czasach, kiedy obniżali za takie błędy punkty na maturze. Teraz też mam stres czasem, bo np. źle przeczytam nazwisko bohatera a potem mi się ten błąd utrwala i jak chcę porozmawiać na żywo z kimś o książce to nie wiem czy dobrze to wymawiam i boję się, że robię z siebie durnia. O ile angielski i hiszpański zazwyczaj nie sprawia mi kłopotów (jak nazwisko nie jest zbyt wymyślne), to już francuski jest straszny. A kiedyś trafiłam w książce pożyczonej z biblioteki ("Przeminęło z wiatrem"), ołówkiem wynotowaną fonetyczną wymowę nazwisk, więc chyba nie jestem sama z tym problemem.

Lepiej jak są urozmaicone imiona i nazwiska, ale żeby nie było tego o czym pisze Kawka. Ja sama nie przywiązuję jakoś zbytnio uwagi do imion, nazwisk czy nazw danych 'wymyślonych' miejsc, ale wkurza mnie jak muszę sobie język łamać nad tym co autor wymyślił. Czytałam jakąś fantastykę polskiej autorki gdzie nazwy były chyba z niemieckiego i strasznie mnie to irytowało. Straszny miałam dyskomfort przy czytaniu tej książki. Na szczęście nie tylko ja miałam problem z tymi nazwami. Chodź książka sama w sobie nie była zła.

Problem przerabiania lub zmieniania imion bohaterów jest dla mnie najgorszy w przypadku harlequinów. Nikt na oficjalnych stronach polskiego i niemieckiego wydawnictwa nie podaje oryginalnych tytułów, więc, żeby dopasować polskie i niemieckie tytuły do siebie, muszę je wyszukiwać po imionach bohaterów. No i czasem się nie da, bo jedni sobie coś spolszczą, drudzy sobie coś zniemczą i sam diabeł już nie poradzi.
Po blurbach się nie da, bo one są najczęściej strasznie do siebie podobne, a w ogóle, jak jakaś pani autorka ma ponad sto harlequinów na swoim koncie, to po prostu najzwyklej w świecie nie mam ochoty brnąć przez te wszystkie blurby.

Ostatnio tak miałam w HQ Sarah Morgan. Czytałam jeden w oryginale, a potem trafiłam go w naszej PL wersji. I od pierwszych stron wiedziałam, że to czytałam, ale imię głównej bohaterki zostało zmienione, widocznie było zbyt 'trudne'
Amber niestety ma też taką politykę. Szczególnie w tych starszych książkach, nie wiem jak jest teraz, ale zmieniał/'spolszczał' czasami imiona bohaterów. Gorzej, że trafiało się tak, że np. na okładce jest inaczej pisane imię niż w samej książce

Wkurza mnie też, jak w książce są obcojęzyczne wtrącenia albo dialogi, których tłumacz nie tłumaczy w przypisie. Wiem, że zazwyczaj są to proste, niewiele wnoszące do fabuły zwroty, ale przydałoby się wiedzieć co się czyta. Nie każdy zna grecki, hiszpański, niemiecki czy francuski. A skoro tłumacz wziął za tłumaczenie pieniądze, to powinien rzetelnie wykonywać swoją pracę.

O! To też. Przecież nie jest się alfą i omegą by wszystkie języki świata znać A teraz coraz więcej jest jakiś wtrąceń 'obcojęzycznych' więc wypadałoby jakiś przypis z tłumaczeniem na dole danej strony zrobić.
Coś czasami z kontekstu się można domyślić, ale nie zawsze się to udaje.
Niestety jest też tak w książkach w oryginale, autorka/autor nie robi przypisów

[Janka]

Ostatnio tak miałam w HQ Sarah Morgan. Czytałam jeden w oryginale, a potem trafiłam go w naszej PL wersji. I od pierwszych stron wiedziałam, że to czytałam, ale imię głównej bohaterki zostało zmienione, widocznie było zbyt 'trudne'
Amber niestety ma też taką politykę. Szczególnie w tych starszych książkach, nie wiem jak jest teraz, ale zmieniał/'spolszczał' czasami imiona bohaterów.

Zamiast Pippi Långstrump była kiedyś Fizia Pończoszanka. Zabić takiego tłumacza/wydawcę bez wcześniejszych tortur to za mało.
Ja bym wolała, żeby nie było spolszczania imion. Jeszcze bardziej mi to przeszkadza w przypadku osób żywych, istniejących w realu.
Ale niestety tłumacze nie mają wyboru, muszą spolszczyć. To jest zasada naszego języka, że jeśli istnieje polski odpowiednik zagranicznego imienia, to należy użyć tego odpowiednika. Inaczej jest to błędem ortograficznym. Dlatego nie mamy księcia Charles'a, tylko Karola ani księcia George'a, tylko Jerzego. I potem jest tak, że przyjeżdża ktoś taki do Polski i ktoś się do niego zwraca zgodnie z polskimi zasadami przeinaczania imion, a ta osoba wcale nie wie, że się do niego gada.
Druga zasada głosi, że jeżeli nie ma polskiego odpowiednika imienia, to zostawia się oryginalną pisownię. I tu właśnie wydawnictwa sobie za dużo poczynają, jeśli zmienią na coś całkiem innego. To już jest samowolka.

A zmiana ksywek to już w ogóle jakaś paranoja. Co komu zawiniła jakaś ksywka, że musiał ją zmieniać!?
Jest mi strasznie, strasznie żal, że Ranger nie pozostał w Polsce Rangerem, tylko musiał być Komandosem albo nawet Leśnikiem.

[Fringilla]

Co mi przypomina problem z Bractwem Czarnego Sztyletu (uh...) autorstwa Ward... Te ksywo-imiona i ich tumaczenie...

[Duzzz]

I potem wychodzi to tak nienaturalnie.
Zastanawia mnie jak przetłumaczą u Ashley takie 'ksywki/przezwiska'. Niedługo ma wyjść po raz pierwszy u nas i aż się boję co też mogli nawymyślać

[Janka]

Jadłam sobie właśnie bułeczkę i znienacka naszła mnie myśl, że głównie w literaturze jesteśmy krzywdzone tymi zmianami.
Bo np. Beatlesom się upiekło. Nikt nie zrobił z nich Jana, Pawła, Jerzego i Pierścionka.
Tak samo pod ochroną są inni muzycy oraz aktorzy.
Wikipedia też nikomu nie maltretuje imion. Więc może idą jakieś dobre zmiany i niedługo nawet w książkach będą mogły pozostać oryginalne.

[•Sol•]

mogą być cuda.
Tak jak jeszcze u Ward niektóre miały sens ale Rhage/Rankhor... to było zwyczajnie straszne.

Skoro nie zmienianie imienia jest błędem, znaczy na odpowiednik, to błedów w książkach jest sporo. Przecież Lukas to Łukasz, Lucien to Lucjan i tak dalej. Ale takie błędy mnie cieszą.
I tak sobie pomyślałam Ania z Zielonego Wzgórza to jednak ksiązka dla dzieci. Dzieciom łatwiej przyswoić rodzime imiona może więc stąd zmiany.. W dziecięcych powiedzmy że jeszcze mogę przymknąć oko.

Niestety, Sol, nie ma jak tego zrobić. Nawet jeśli ktoś poleciłby Ci ją dopiero za rok, to się od razu kapniesz, że jest coś na rzeczy, bo nikt przy zdrowych zmysłach nie poleca Ci na co dzień starych kryminałów.
Sprawdziłam, że na allegro jest w tej chwili 19 sztuk, czyli można kupić książkę bez problemu.

a no właśnie więc nie dane jest mo tego przeżyć.
Z własnej woli nie sięgnę po stary kryminał. Bo ja z kryminałami to tylko jak sprawdzone albo z romansem, wiec tak jak mówisz - ktoś poleci stary, nieromansowy to zwietrzę spisek.

[Janka]

Jak kiedyś wymyślę, co można zrobić, żeby podrzucić Ci tytuł i żebyś się nie domyśliła, że to ma jakiś związek ze mną i tą właśnie książką, to tak zrobię. Ale, prawdę mówiąc, nie widzę dużych nadziei.

Skoro nie zmienianie imienia jest błędem, znaczy na odpowiednik, to błedów w książkach jest sporo. Przecież Lukas to Łukasz, Lucien to Lucjan i tak dalej. Ale takie błędy mnie cieszą.

No właśnie. Oby jak najwięcej takich błędów nam się trafiało.
Wypijmy za te błędy!

[•Sol•]

dobrze Janko
może jakaś konspiracja się uda
Wiem! Poleć Very, ona lubi takie kryminały a w wątku jej nie widzę, może się nie domyśli. Potem Very może się zachwyci to ja się rzucę

za te błędy wypiję nawet chętnie