Anne Stuart

[Papaveryna]

Mnie ogólnie tacy bohaterowie aż tak nie przeszkadzają. Jeśli są nakierowani wyłącznie na bohaterkę, to może da się żyć.
Tutaj rozbijało się o to, że chciał koniecznie kasę tej młodej i wymyślał z tego tytułu różne bzdety. A to że ożeni się z siksą, a bohaterka będzie za jakiś czas jego kochanką, a to że gdy już jego żona będzie miała dziecko, to on znajdzie dla bohaterki jakiegoś zacnego męża, a może wyswata ją ze swoim koleżką-pijakiem.
No ludzie

[Alias]

Wiesz, ja już nie pamiętam szczegółów fabuły, niestety

Hmm, co takiego mogłoby Ci od niej jeszcze podejść

Edit: ciężkie zadanie, bo chyba w sumie każda jej książka ma w sobie element/elementy, które by cię zirytowały
Wiesz... kiedyś uwiebiałam Stuart i chcę by mój sentyment i sympatia pozostały

Więc
myślę o Domu cieni ... bo to też takie spokojniejsze ? , ale pewnie coś niedorzecznego się tam pojawia (taki urok Stuart, który ja akurat akceptuję )
seria Lód na pewno nie dla Ciebie, Rohany też raczej nie (może trzecia by cię trochę ubawiła paskudnym bohaterem )
Duma i honor - ja lubię, ale tobie nie przypadnie do gustu
Prosto w ogień - zdecydowanie nie
Złowroga cisza - nie pamietam za dobrze, chyba nic szczególnego

[Papaveryna]

Dobra, wychodzi na to, że nic
Ale spoko, ja mam w tym roku fazę na eksperymenty. Także coś jeszcze spróbuję, a jeśli będzie mi zgrzytało dużo bardziej od "Zdradliwego zauroczenia", to zakończę poszerzanie horyzontów z tą panią
Mam nadzieję, że nikt się nie poczuje dotknięty, jeśli na coś będę narzekała i tyle

Ten paskudny bohater mnie zaintrygował
Jak mówiłam - ja tam lubię nikczemników, ale najfajniej, kiedy wszystko jest w miarę wyważone i się obce baby za bardzo nie plątają

[Alias]

Very, czego tam nie ma
Poużywałabyś sobie nieźle.
Tak jak zrobiła to Vipreina w swojej recenzji:
http://www.romansoholiczki.pl/viewtopic.php?p=1078474#p1078474

[Papaveryna]

Że też ja tego wcześniej nie widziałam. Ta recenzja to skarb
A ja, zanim wzięłam się za to, co czytałam, to prześledziłam cały wątek tej autorki i ktoś wspominał o facecie, który został wynajęty do skompromitowania bohaterki (chyba), ale jej rodzina zwaliła go ze schodów (?). Nie wiem czy to czasem nie była o tej samej książce mowa

A tak serio - kusi mnie to teraz strasznie, ale nie wiem, czy nie złamie mojego ducha.

[Alias]

Chcesz dołożyć swoje pinć groszy.

Tak to jest z tą starą, dobrą Stuart. Ubóstwia przesadzać. W większości swoich książek. Ale jak napisałam wyżej, albo to się akceptuje i na swój sposób wielbi, albo kompletnie nie toleruje i odrzuca
Vip chyba trochę świadoma tego (przepraszam, nie powinnam wypowiadać się za nią, to tylko moje domysły), paradoksalnie bawiła się dobrze (albo przynajmniej bawiła się dobrze później, pisząc recenzję)... i dała nawet 7

[Papaveryna]

Głupawka wywołana recenzją zdecydowała za mnie - wygrzebałam egzemplarz na Allegro i kupiłam.
Najlepsze jest to, że tytuł aukcji i okładka się zgadzała, ale w opisie stało, że to książka o padaczce i miała tag Choroby i dolegliwości.
Napisałam do sprzedających i odpisano mi, że nastąpiła pomyłka i na pewno jest to książka Stuart. Okej. Odczuwam jednak teraz obawę, że ta pomyłka może okazać się przepowiednią mojej oceny stanu umysłowego bohatera po przeczytaniu

[Janka]

miała tag Choroby i dolegliwości.

Fajna wpadka. Dużo jest książek, które powinny być tak otagowane a nie są.

[Alias]

Very, podejdź lajtowo do tematu (znaczy książki).
W końcu wiesz czego się spodziewać
Wyznając zasadę, co nas nie zabije, to nas wzmocni ...

[Viperina]

O, jak mi miło, że moja recenzja się podoba (mnie samą ciągle bawi, jak ją sobie przypominam )). Ja mam ze Stuart tak, że muszę mieć nastrój na nią. Jest parę rzeczy, które bardzo lubię, ale są to głównie pozycje, które u nas nie wyszły. Np. To Love a Dark Lord albo Lord of Danger (cudownie snejpowaty bohater), nie przeczytałam natomiast serii Lód, bo pierwszy tom był tak niedorzeczny (realia pracy tłumacza wyjęte wprost z tyłka), że odłożyłam ze zgrzytaniem zębów. Ale generalnie Stuart zaliczam raczej do autorek lubianych

[Papaveryna]

Ta recenzja to mistrzostwo! Wprawiła mnie w dobry humor na resztę dnia
Szkoda, że nie wyszła u nas jej książka o tym snejpowatym bohaterze. Z chęcią bym do niej zajrzała

co nas nie zabije, to nas wzmocni ...

No właśnie takie jest moje nastawienie póki co...

[Szczypta_Kasi]

A ja już jakiś czas temu zaczęłam przygodę ze Stuart i nie było całkiem źle. Ale nie pociągnęłam dalej jej książek. Mam zaliczone jedynie "Książę ciemności" i "Potwory Sebastiana Branda"

[Szczypta_Kasi]

Czytam tą"Bez wstydu" i jednak stopień zepsucia bohatera nie jest tak znaczny jak się na początku wydawało. Benedict więcej mówi niż robi. I doszłam do momentu kiedy to Melisandra postanawia wziąć sprawy w swoje ręce.
Przygodowo jak zwykle fajnie. Oderwać się nie mogę, ale brakuje mi tutaj trochę tego przerysowania, jakie miało "Bez tchu". Co obiektywnie sprawia, że książka powinna być lepsza, ale no nie wiem. Czytam dalej. Może później będzie jeszcze coś spektakularnego.

[giovanna]

Z tego co pamiętam to chyba nie będzie. Fajnie, że autorka pisze o Brandonie, tylko czy u nas to wydadzą?

[Szczypta_Kasi]

Impreza Niebiańskich Zastępów była całkiem całkiem (składanie w ofierze dziewic, i związana kobieta ułożona na stole pośród winogron i liści sałaty
Ale owszem Benedict do końca okazał się jedynie mocny w słowach.
Podobało mi się jak bohaterowie się kłócili.
O Brandonie aż się prosiło. Dziwne że Stuart tyle zwlekała z tą ostatnią częścią.

[giovanna]

Mnie też się podobało jak Lucien i Benedick się nienawidzili

[Viperina]

Raz na jakiś czas potrzebuję przeczytać coś Anne Stuart Najchętniej coś z historyków, bo zdaje się, że przez jej współczesne nie udało mi się do tej pory przebrnąć. Tym razem trafiło na:



i był to zdecydowanie trafiony wybór. Nie, żeby książka była całkowicie pozbawiona niedorzeczności fabularnych, bo oczywiście nie była. Ale dwójka głównych bohaterów wyrównała z nawiązką niedociągnięcia fabuły. Muszę przyznać przy okazji, że nie wiązałam nadziei z tą akurat dwójką, ze szczególnym uwzględnieniem bohatera. Nie lubię naciągaczy, bawidamków i uwodzicieli. A jednak. Dla Christiana Montcalma jestem skłonna zrobić wyjątek. Tak, naciągacz, tak, uwodziciel, tak, cynik, tak, planuje małżeństwo dla pieniędzy, zamierza poślubić o połowę od siebie młodszą, siedemnastoletnią dziewczynę, a potem ją zdradzać, nie wymagając również od niej wierności. Łobuz i drań. Szybko jednakże okazuje się, że nie uporadzi. Że skoro nie daje rady wytrzymywać jej jojczenia przez dwa dni, to raczej nie jest to dobre rokowanie na całe życie. Że ona w ogóle go nie kręci.

Bo kręci go zasadniczo panna Annelise Kempton, zatrudniona przez tatusia wspomnianej siedemnastolatki do poprowadzenia nisko urodzonej, acz bogatej panny przez salony i znalezienia jej odpowiedniego męża. Annelise. Smoczyca. Wysoka stara panna w okularach. O ciętym języku i błyskotliwym umyśle. Twarda, ale i wrażliwa, samodzielna, ale budząca w Christianie opiekuńczość oraz, jak na uwodziciela przystało, chęć uwiedzenia.

No i tak się to toczy, są starcia między bohaterami, jego gierki, jej reakcje, na początku traktowanie się z przymrużeniem oka i rozbawieniem z jego strony, oraz plucie ogniem z jej strony. Potem następuje zmiana dekoracji i zaczynamy rozumieć motywy Christiana, a także usprawiedliwiać, a przynajmniej tłumaczyć sobie jego naprawdę nieszlachetne zachowania. Największym sukcesem tej książki jest to, że Christian się broni. Że jesteśmy w stanie go zaakceptować mimo paru nieuczciwości. Annelise w ogóle nie musi się bronić, bo to jest jeden z najłatwiejszych do polubienia romansowych typów bohaterki.

Nie broni się natomiast naczelny badass, czyli tatuś. No za mocno to poszło, można było tatusia złagodzić, a i tak wyszedłby wstrętny typ.

Spoiler:

Pieniądze zrobione na handlu niewolnikami, zlecenie zabójstwa Christiana, zamiar sprzedania Annelise oraz [sic!] nieposłusznej córki do arabskiego burdelu, a w przeszłości faktyczne sprzedanie do burdelu żony, która nie mogła mieć więcej dzieci, ale na szczęście nie dotarła do miejsca przeznaczenia, bo nie przeżyła podróży.

W dodatku końcówka całkowicie niedorzeczna

Spoiler:

serio żołnierze pozwoliliby uciec Chipple'owi i przemytnikom, żeby nie zbrukać reputacji jego córki oraz Annalisy? No litości

Reasumując, pomysł na dwójkę głównych bohaterów bardzo dobry, postacie drugoplanowe fajne, tatuś kładzie fabułę.

Za całość 7/10.

[Papaveryna]

Ha! To ja to czytałam. I bohater mnie denerwował nieziemsko

Spoiler:

Zwłaszcza tymi planami wobec bogatej dzierlatki, a potem rozkminami na temat zrobienia z bohaterki swojej kochanki, a następnie wyswatania jej ze swoim przyjacielem pijusem

[Viperina]

Ale to mu szybko przeszło, to były takie luźne myśli, które mu przyszły do głowy (te plany dotyczące Annelise), a dziedziczka szybko mu zalazła za skórę.

[Papaveryna]

Ja wiem, ale mimo wszystko jakoś mnie jego postać drażniła.
Wolę Luciena! On był przynajmniej ukierunkowany na jedną osobę

[Viperina]

Lucien był do zabicia wiosłem
Moim ulubionym bohaterem Stuart jest hrabia James Killoran. On był akurat. Natomiast ten tutaj Christian jednak coś w sobie ma A ponieważ, jak wspominałam, nie jest to mój ulubiony typ bohatera, to jednak chylę czoła przed Stuart, że tak go opisała, że go lubię

[giovanna]

Mnie wkurzał i on i ona, chyba wolę Luciena

[Papaveryna]

Haha, piąteczka
A że Lucien do zabicia wiosłem, to prawda oczywista. Ale mimo to go cenię

[giovanna]

Popieram

[Viperina]

Przeczytałam w końcu czwartą część Rohanów".



Hmmmm... Nie kupuję Benedickta. Jakiś taki nijaki był. Jego hulaszczość i rozpasanie były mocno naciągane, zupełnie jakby (w dodatku wyłącznie deklaratywnie) dążył do nich głównie z uwagi na nazwisko. Zrobiło się nieco ciekawiej, jak w końcu pojawili się Malheurowie, Miranda i Lucien dają radę jako małżeństwo Melisande była natomiast dużo ciekawszą postacią niż Benedict, ją kupuję.

I, last but not least, nudne są potencjalne rywalki, w których nie ma nic, co można byłoby polubić, natomiast potencjalna rywalka w postaci koszmarnej jędzy i zwyczajnie złego człowieka, nie jest żadnym wyzwaniem, ani dla autorki, ani dla bohaterów, ani dla czytelniczki. Ergo, część słaba. Na jakieś 5/10.