Powieść obyczajowa

[Księżycowa Kawa]

Przeczytać można, lecz niczym się nie wyróżnia. Ciekawe, co Ty o tym powiesz.

[joakar4]

Butik na Astor Place Stephanie Lehmann



Amanda jest dobiegającą czterdziestki singielką mieszkającą w Nowym Jorku w 2007r. Prowadzi sklep z ubraniami vintage i podczas wizyty w domu kolejnej klientki znajduje dziennik. Jest to pamiętnik Olive, młodej dziewczyny, która przyjeżdża z ojcem do NY w 1907r. Olive jest bardzo niezależną młodą damą i pragnie zrobić karierę zawodową, co w tamtych czasach było bardzo trudne.
W książce poznajemy historie obu kobiet, które mimo, że dzieli je 100 lat, są bardzo do siebie podobne. Bardzo ciekawie przedstawione jest też tło powieści, czyli historia Nowego Jorku. Widzimy jak wyglądało miasto za czasów Olive i jak widzi je Amanda. Co się zmieniło, a co pozostało.
Książka jest świetna, bardzo ciepła i wciągająca. Idealna na wieczory z herbatką.

[Duzzz]

Jest u mnie w biblio, więc się pewnie skuszę Lubię takie historie

[klarek]

I ja się rozejrzę Dzięki, joakar

[Duzzz]

Hotel nad zatoką - Holly Robinson
Miałam coś o tej książce napisać i w sumie sama nie wiem co.
Nie było to wielkie wow raczej przyjemna lektura wakacyjna, z lekkimi dłużyznami. Miejscami mnie nużyła, a miejscami było naprawdę ciekawie. Mamy tu też troszkę romansu, a nawet romansów co jest bardzo dobrym dodatkiem. I będą HEA
Mamy dość skomplikowane relacje rodzinne, pokoleniowe i pewne tajemnice, które w końcu ujrzą światło dzienne(patrz historia ojca). I nie wiem czy może nie lepiej by mi się ją czytało jakby losy sióstr były podzielone i każda miałaby swoją część Mam wrażenie, że czasami brakuje pewnego dopisania, rozpisania. Brakowało mi np. w pewnym momencie wspominek o małym dziecku jednej z bohaterek. Jakby nagle gdzieś je wcięło Ale ok, nie będę się czepiać. Dałabym temu 3,5 na 5 na GR.

[Lilia ❀]

Dzięki za info

[Lucy]

czyli nic nie straciłam,że jej nie kupiłam

[Duzzz]

W sumie nie.
Ale jak kiedyś Ci się trafi to możesz do niej zerknąć. Może bardziej będzie Ci się podobać, kto wie

[Lucy]

jakoś mnie nie ciągnie

[Księżycowa Kawa]

Duzzz, prosze bardzo

Linda Gillard
Muzyka gwiazd

Jak zwykle mi się to zdarza ostatnio trafiłam na tę książkę zupełnym przypadkiem. Zamawiałam coś via Internet i nagle rzuciła mi się w oczy okładka. Ponieważ nie była najładniejsza, przeczytałam opis, a ponieważ ten spodobał mi się bardzo, zamówiłam książkę. A raczej ustawiłam się w kolejce, bo taka była całkiem spora. Doczekałam się, ale zanim przeczytałam i tak musiała poleżeć na półce.
To chyba miało być odreagowanie po ciągłej gonitwie (jak najbardziej pozytywnej, ale jednak gonitwie u Ward) i przyznaję, że wyszło znakomicie.
Wiele nie zdradzę kiedy powiem, że główna bohaterka jest osobą niewidomą. Choć blurb o tym nie mówi, czytelnik dowiaduje się o tym już na drugiej stronie. Co ważne to właśnie ta dysfunkcja jest poniekąd odpowiedzialna za kształt konstrukcyjny książki. A ten jest ciekawy. Bo mamy wstawki przemyśleń samej Miarianny jak i jej siostry. Z całym ich oczywistym bagażem. Marianna chłonie świat zmysłami, jej części pełne są odgłosów, dźwięków, pytań do czytelnika i prób odpowiedzi na nie ale również i niepewności. Ważne momenty książki również podane są w formie jej wypowiedzi, a więc całkowicie pozbawione są elementów wzrokowych. To emocje, wrażenia i słowa. Za to Louisa to twardo stąpająca po ziemi kobieta, pisarka, pozbawiona złudzeń w stosunku do świata, otoczenia i samej siebie. Ale na tyle otwarta, że podejmuje się związku z o połowę od niej młodszym mężczyzną. Jej wstawki to rzetelnie spisany ogląd sytuacji, pełen jednak troski o niepełnosprawną siostrę.
W zasadzie świat toczy się utartą drogą do momentu kiedy w życie kobiet nie wkracza mężczyzna o głębokim głosie. Świat Marianny rozkwita, bo w jej życiu pojawiają się tak cenione przez nią i wyczekiwane dźwięki. Keir niesie je ze sobą nie tylko w dźwiękach klasycznych oper czy utworach znanych kompozytorów, ale i w otaczającym świecie. Ptaki, drzewa i dziwny i nieznany świat wyspy Sky. Wiele się zmienia, ale jak i w jakim kierunku trzeba samemu się przekonać.
To nie jest płomienny romans, emocje i chemia nie biegają między bohaterami od pierwszej chwili, ale jest zwykła ludzka potrzeba drogiego człowieka. I nie chodzi jedynie o sferę fizyczną, choć autorka i jej bohaterowie o tym nie zapominają. Wiele jest strachu w tej książce, bo o ile możemy podejrzewać, że osoba niewidoma ma go w sobie wiele, o tyle okazuje się, że jej otoczenie na pierwszy rzut oka znacznie silniejsze, ma go równie sporo.
Poleciłabym do czytania, bo to dobra książka. W sumie sporo inna, od tych które dominują u nas na forum. I tematyką i sposobem prezentacji, ale i ogólnym wydźwiękiem. Nie powiedziałabym, że dla bardziej wprawnego czytelnika, ale dla kogoś komu wystarczy dopowiedzenie sobie niektórych rzeczy w głowie, niż walenie nimi prosto między oczy. Ładny jest język. Mimo sporej statyczności akcji, braku opisów i innych elementów wynikających z założeń autorki, to nie jest nudna książka. Ja miałam problemy, aby ją odłożyć i pójść spać. Ale już następnego dnia, kiedy nie goniła mnie wizja pracy, nie odłożyłam dopóki nie skończyłam.
Podejrzewam, że nie każdy ją tak odbierze. O czym w bliższej lub dalszej przyszłości będzie można przekonać się w dziale polecankowym u Katii. Mam nadzieję, że jej się spodoba, a jeśli nie, będzie to fajne wyważenie mojej pozytywnej recenzji.
Ja w każdym razie polecam

Jako że w końcu dorwałam i przeczytałam, naszło mnie, aby dodać coś od siebie. W zasadzie zgadzam się, chociaż chwilami narracja mnie irytowała – zwykle nie lubię czegoś takiego. Poza tym wydaje mi się, że to całkiem romansowa pozycja. Ta wyspy Sky została tak obrazowo przedstawiona, że chciałoby się osobiście

[klarek]

A to pewnie
I cieszę się, że nie było tak źle. Kurcze, przeczytałabym dobry obyczaj

[Księżycowa Kawa]

Było interesująco.

A może „Sekretna herbaciarnia” Vanessa Greene by się nadała

[klarek]

Blurb brzmi bardzo fajnie. Dzieki, Kawo

[Księżycowa Kawa]

Mam wrażenie, ze może przypaść Ci do gustu. Miałam wspomnieć o tej pozycji już jakiś czas temu.

[klarek]

Na dobry obyczaj jestem cały czas gotowa. Jeśli przyjdzie ci coś do głowy to poproszę

[basik]

Hotel nad zatoką - Holly Robinson
Miałam coś o tej książce napisać i w sumie sama nie wiem co.
Nie było to wielkie wow raczej przyjemna lektura wakacyjna, z lekkimi dłużyznami. Miejscami mnie nużyła, a miejscami było naprawdę ciekawie. Mamy tu też troszkę romansu, a nawet romansów co jest bardzo dobrym dodatkiem. I będą HEA
Mamy dość skomplikowane relacje rodzinne, pokoleniowe i pewne tajemnice, które w końcu ujrzą światło dzienne(patrz historia ojca). I nie wiem czy może nie lepiej by mi się ją czytało jakby losy sióstr były podzielone i każda miałaby swoją część Mam wrażenie, że czasami brakuje pewnego dopisania, rozpisania. Brakowało mi np. w pewnym momencie wspominek o małym dziecku jednej z bohaterek. Jakby nagle gdzieś je wcięło Ale ok, nie będę się czepiać. Dałabym temu 3,5 na 5 na GR.

Miałam ochotę przeczytać ten Hotel ale teraz to już sama nie wiem, bo znajoma bibliotekarka tez niezbyt była nią zachwycona

[Duzzz]

Czasami lepiej w to miejsce coś innego przeczytać. Pewniejszego

[Księżycowa Kawa]

Na dobry obyczaj jestem cały czas gotowa. Jeśli przyjdzie ci coś do głowy to poproszę

Jeśli trafi się Ci okazja, zerknij do „Eleanor Oliphant ma się całkiem dobrze”.

[klarek]

Kawo, bardzo dziękuję:) Już sobie zamówiłam

[Księżycowa Kawa]

To nie pozostaje mi nic innego, jak tylko czekać na Twoją opinię Przyjemnej lektury.

[klarek]

Dzięki, Kawo

[Lucy]

http://www.empik.com/empikultura/najche ... et,14342,a - widzieliście ? Z nami chyba jest coś nie tak

[•Sol•]

jesteśmy spaczone przez zamerykanizowanie i nie doceniamy piękna książki polskiej autorki
co tam że ona nie pisze tylko produkuje i zagina czasoprzestrzeń i nagina logikę

[giovanna]

Na to wygląda, że z nami nie teges ...

[Lucy]

Wystarczyło mi przeczytanie :

W przeszłości uległ poważnemu wypadkowi, potem zmarła jego ukochana mama, a teraz stracił jeszcze dach nad głową. Nie miał nic, ale zyskał wolność i mógł ruszać w nieznane.

Autorka do kompletu powinna go jeszcze kazać obić