Young Adult + New Adult

[Jutrzenka]

Jutrzenka a Morze spokoju Millay zaliczone?.

za Kim jesteś Sky? miałam się zabrać.. nawet gdzieś mam.. będziesz czytać kolejne części Jutrzenko?

Czytałam "Morze spokoju" Było całkiem ok, ale chyba wywarło na mnie mniejsze wrażenie niż na Was

Jeżeli chodzi o "Sagę o braciach Benedictach", to planuję czytać kolejne części, ale raczej nie jedna po drugiej No, chyba że druga część okaże się bardzo ciekawa - wtedy pewnie mogłabym od razu czytać trzecią

Jak na razie czytam "Tysiąc pocałunków".

Spoiler:

Po opisie spodziewałam się czegoś innego, jednak po Twojej opinii Ancymmonnkku zaczęłam podejrzewać, co może okazać się tematyką i zgadłam To w dużym stopniu historia w stylu "Promyczka" Kim Holden. Zawsze staram się unikać tego typu powieści. Emocje, jakie wywołują, są zbyt przytłaczające. Jeżeli chodzi o"Tysiąc pocałunków" to zastanawiam się, jak z tą dramatyczną sytuacją poradzi sobie Rune Będzie ciężko

Jutrzenka

[Ancymonek]

Jutrzenko ja Morze spokoju przeczytałam z wielką przyjemnością i zrobiła na mnie wrażenie ta historia. Nie wstrząsnęła może mojego świata, ale na pewno zapamiętam tę książkę lubię, bardzo

Co do Tysiąca pocałunków to

Spoiler:

ja też się nie spodziewałam takiego scenariusza. Opis książki nie dał mi do myślenia, by to miało być coś innego, niż kolejna historia o nastolatkach, trochę dramatów i wielka miłość.
Daj znać proszę, jak skończysz, jestem ciekawa zwłaszcza co do Twojej opinii na temat epilogu

[Jutrzenka]

Przeczytałam "Tysiąc pocałunków"

Spoiler:

To pełna emocji historia o wielkiej miłości. Rune i Poppy pasowali do siebie idealnie.

Zastanawiałam się nad tym, jak potoczy się życie głównego bohatera. Przyznam, że przebiegło mi przez myśl to, co autorka zawarła w epilogu.
Wydawało mi się, że tylko wtedy Rune mógłby być znowu szczęśliwy. Jednak po przeczytaniu zakończenia, mam mieszane uczucia Trudno mi się w pełni cieszyć, wiedząc, jak ostatecznie ułożyły się jego losy. Zatriumfowała ich miłość,
szkoda tylko, że atmosfera tego triumfu nie była bardziej optymistyczna

A tak na marginesie - muszę wreszcie przestać czytać tego typu książki Bardzo staram się unikać takiej tematyki, ale
i tak sporadycznie na nią trafiam Nie wiem, po co mi to Tylko się zasmucam takimi historiami Muszę sobie teraz wybrać coś bardziej radosnego

Jutrzenka

[Ancymonek]

Jutrzenko mi zakończenie

Spoiler:

też nie do końca podpasowało. Mimo tego, że czegoś podobnego po części się spodziewałam, ale jak przeczytałam jeszcze podziękowania autorki dla jakiejś agentki która ją namówiła na napisanie epilogu to trochę się wkurzyłam.
Zresztą, wszystkie swoje żale są w spojlerach powyżej

[Księżycowa Kawa]

Ostatnio zaczęłam zastanawiać się "Kim jesteś, Sky?"

Chyba bym ci tego nie poleciła, Kawo

Takie dziecinne czy co innego?


„Carrie Pilby: (nieznośnie genialna)” Caren Lissner – to jednak bardziej obyczajowa historia o poszukiwaniu siebie itp., trochę zbyt rzeczywista. Sądząc po zwiastunie, w filmie to ma być bardziej komediowo.

[Jutrzenka]

Spoiler:

Mi się wydaje, że pani Cole bała się pociągnąć historię Rune'a (bo czy po takiej miłości, bohater zostałby przez czytelników zaakceptowany w stanie zakochania w innej dziewczynie?), a z drugiej strony może też nie chciała zostawić tej historii niedopowiedzianej, może chciała w jakiś pozytywny sposób zakończyć tę książke

Zgadzam się

Spoiler:

Przyznam, że chętnie przeczytałabym dalsze losy Rune, ale postawienie na jego drodze innej dziewczyny faktycznie mogłoby być różnie zinterpretowane. Z jednej strony sama miałabym mieszane uczucia, że jednak pojawił się ktoś, kto zajął miejsce Poppy, mimo tak wielkiej miłości, która ich łączyła. Jednak z drugiej strony cieszyłabym się, że poznał kogoś i był szczęśliwy Autorka wybrała więc najbezpieczniejsze rozwiązanie, jednocześnie definitywnie kończąc historię bohaterów swojej powieści. Czy jest w tym coś pozytywnego ? Częściowo tak, w końcu mogli być razem. Nie jest to jednak zakończenie, które tak naprawdę mnie ucieszyło Zresztą, cała książka radości raczej nie sprawia, mimo niezwykłej miłości Rune i Poppy. Jest w niej bowiem zbyt dużo smutku Uważam też, że autorka przeciągnęła całą powieść. Wiadomo było, do czego to wszystko zmierza. Sądzę więc, że "Tysiąc pocałunków" powinno być krótsze o jakieś 70-100 stron.

Jutrzenka

[klarek]

Ostatnio zaczęłam zastanawiać się "Kim jesteś, Sky?"

Chyba bym ci tego nie poleciła, Kawo

Takie dziecinne czy co innego?

W sumie i jedno i drugie

[Ancymonek]

Spoiler:

Mi się wydaje, że pani Cole bała się pociągnąć historię Rune'a (bo czy po takiej miłości, bohater zostałby przez czytelników zaakceptowany w stanie zakochania w innej dziewczynie?), a z drugiej strony może też nie chciała zostawić tej historii niedopowiedzianej, może chciała w jakiś pozytywny sposób zakończyć tę książke

Zgadzam się

Spoiler:

Przyznam, że chętnie przeczytałabym dalsze losy Rune, ale postawienie na jego drodze innej dziewczyny faktycznie mogłoby być różnie zinterpretowane. Z jednej strony sama miałabym mieszane uczucia, że jednak pojawił się ktoś, kto zajął miejsce Poppy, mimo tak wielkiej miłości, która ich łączyła. Jednak z drugiej strony cieszyłabym się, że poznał kogoś i był szczęśliwy Autorka wybrała więc najbezpieczniejsze rozwiązanie, jednocześnie definitywnie kończąc historię bohaterów swojej powieści. Czy jest w tym coś pozytywnego ? Częściowo tak, w końcu mogli być razem. Nie jest to jednak zakończenie, które tak naprawdę mnie ucieszyło Zresztą, cała książka radości raczej nie sprawia, mimo niezwykłej miłości Rune i Poppy. Jest w niej bowiem zbyt dużo smutku Uważam też, że autorka przeciągnęła całą powieść. Wiadomo było, do czego to wszystko zmierza. Sądzę więc, że "Tysiąc pocałunków" powinno być krótsze o jakieś 70-100 stron.

Jutrzenka

Jutrzenko mnie nawet może i by przekonało

Spoiler:

to zakończenie, ten spojler, może nawet podniósłby mnie na duchu, ale ten komentarz autorki w podziękowaniach sprawił, że miałam co do niego stosunek :
aha, musiałaś tak zakończyć. Jakoś tak totalnie mieszane uczucia mną targają, bo mimo, że byłabym ciekawa, jak potoczyło się życie Runa, to oni kochali się tak mocno, że nie wiem tak naprawdę jaki miałabym stosunek do jego nowej kobiety. Sama nawet nie wiem, czy życzyłabym jakiejś kobiecie być "tą drugą", takim "substytutem" jedno wiem na pewno - nigdy więcej takich książek Co do długości, to coś w tym co piszesz jest - trochę mogła autorka skrócić tę historię.

[Jutrzenka]

Zastanawiałam się, jaką wybrać książkę, żeby okazała się bardziej optymistyczna niż "Tysiąc pocałunków" Wybrałam "Flower. Jak kwiat" (zainteresowała mnie, kiedy pisałam o niej w nowościach na blogu) Początek zaczął się bardzo ciekawie Mam nadzieję, że tak samo się skończy

Jutrzenka

[tully]

Z tego co widze to T. Cole moze byc dla mnie, sprobuje 1000 pocalunkow, a ten deszcz to tej samej autorki?
Morze spokoju to najlepsze NA i na razie niz nie morze mu dorownac...

[Ancymonek]

Tully spróbuj te Tysiąc pocałunków, ciekawa jestem Twojej opinii, bo mnie ta książka bardzo poruszyła.

Jeśli chodzi Ci o Kiedy pada deszcz to jest to dzieło Lisy De Jong. Ja tą pozycję omijam póki co z daleka

[tully]

Dzieki Aniu... Nie slyszalam nic o tej pani i chyba tez musze sie zaglebic...

[•Sol•]

Ancymonku, w tym Deszczu ie ma HEA tak?
znaczy ja i tak nie planuję bo na tym się podobno strasznie ryczy

[Ancymonek]

Sol jak dobrze kumam fabułę, to tam jest ona

Spoiler:

plus jej najlepszy przyjaciel w którym się kocha, ją spotyka dramat, odcina się od tego przyjaciela (jakoś tak) i spotyka chłopaka który pomaga jej pokochać znowu życie i samą siebie (tak, ten facet jest chory i na końcu umiera). Dziewczyna kończy z przyjacielem, ale brak HEA jak dla mnie jest, bo podobno ten chłopak który umiera jest cudny

[•Sol•]

a tak. Rozjaśniłaś mi.
Fakt czyli dlatego że

Spoiler:

umiera nie ten co trzeba nie chciałam czytać

[Ancymonek]

Ehe, dokładnie Sol. Ciekawe czy autorka miała takie założenia, czy tak jej "wyszło" kusi mnie ta książka, chyba jestem masochistką, ale póki co mówię - nie

[•Sol•]

a tego nie wiadomo
to jak poczytasz rozwikłaj tą zagadkę bo ja nie sięgnę za nic, masochizm czytelniczy w moim wykonaniu wygląda inaczej

[Ancymonek]

U mnie masochizm wygląda tak, że ryczę przy książce co mi się nie zdarza i biorę się mimo tego za następną, która pewnie wyciśnie ze mnie łzy. Jak przeczytam to dam znać, ale wątpię żeby to była najbliższa przyszłość

Uuu a jak wygląda u Ciebie masochizm czytelniczy?

[•Sol•]

spoko nie spieszy się

u mnie wygląda tak że czytam książkę Jadowskiej która pisze ściągając z moich ukochanych pisarek Urban Fantasy, pisze rzeczy które przypadkiem stają się parodią samych siebie
że tak Cię przekieruję autoreklamę stosując...: viewtopic.php?f=146&t=2256

[Ancymonek]

Uuuuu to już jest wyższy poziom masochizmu jak widzę

No lokowanie produktu piękne ale przeczytam później, bo na razie idę naleśniki smażyć

[•Sol•]

najwyższy Szuwarek ze mną tę pasję dzieliła

spoko w razie jakbyś była ciekawa, jak nie, nie namawiam

[Ancymonek]

Tak czytałam Twoją recenzję (swoją drogą świetna), bo chociaż to totalnie nie moje klimaty, to może bym Mężowi poleciła, ale nie, zdecydowanie nie Urban Fantasy? Oo, tego określenia jeszcze nie słyszałam, muszę się dokształcić

Przeczytałam Prawo Mojżesza A. Harmon i skoro mam zareklamować tę autorkę, to zbieram się w sobie za napisanie recenzji jak dla mnie - bardzo dobra książka i na szczęście nie płakałam. Chociaż pewnie znajdą się osoby, które będą.

Edit: recenzja gotowa, mam nadzieję, że zachęcę
viewtopic.php?f=145&t=3130

[Jutrzenka]

mnie ta książka, chyba jestem masochistką, ale póki co mówię - nie

Książka jest naprawdę dobra. Choć nie lubię tego typu tematyki, to ma w sobie coś takiego, że mocno zapada w pamięć.

Spoiler:

Ja lubiłam obydwu bohaterów, ale tak bardzo było mi żal tego, którego los potoczył się w taki, a nie inny sposób Jeśli Ancymmonnkku wzruszyło Cię "Tysiąc pocałunków", to sądzę, że w tym przypadku będzie tak samo, jeśli nie bardziej Naprawdę wstrząsająca historia

Jutrzenka

[Ancymonek]

Jutrzenko ja Ci wierzę, że ta książka jest dobra, ale póki co mam dosyć takich emocji i przeżyć

Właśnie skończyłam Pieśń Dawida A. Harmon i mam totalnie mieszane uczucia. Z jednej strony jestem zła na autorkę, że tak tą historię zakończyła

Spoiler:

bo jak można skończyć nie wyjaśniając, czy główny bohater umiera, czy jego postać, która się ukazuje w ostatniej scenie jego przyjacielowi to duch? Bo chodzi o Mojżesza, który jest przyjacielem Taga (czyli głównego bohatera) a jeśli chodzi o Mojżesza, to przecież widzi on zmarłych. Otwarte zakończenie, tak bym to nazwała, może budzić wściekłość a może też budzić nadzieję.

Chociaż muszę oddać autorce, że miała jaja, by tak zakończyć książkę

W Pieśni Dawida mamy Taga, czyli przyjaciela Mojżesza znanego z pierwszej części. Mamy również Millie, niewidomą dziewczynę, która zdobywa serce naszego bohatera. Ale Dawid "Tag" pewnego dnia znika bez śladu, pozostawiając po sobie kasety magnetofonowe. Wyjaśnia w nich powody nagłego zniknięcia. Narratorami w tej książce są zarówno Tag jak i Mojżesz. Brakowało mi trochę odczuć Millie, chociaż nie na tyle, by czuć niedosyt.

Tag gra wyluzowanego sportowca i kobieciarza, który w głębi duszy jest dżentelmenem po paru próbach samobójczych. Millie polubiłam od początku, bo nie użalała się nad sobą, miała dystans do siebie i swojej niepełnosprawności. Zakochują się w sobie, jednak pewne wydarzenie kończy ich sielankę.

Warto. Kolejny raz napiszę, warto choć gdybym miała wybierać, to chyba jednak Prawo Mojżesza bardziej mi się podobało. Ale to tak jakby wybierać między czekoladą mleczną a tą z orzechami - obie przecież uwielbiam

[•Sol•]

Tak czytałam Twoją recenzję (swoją drogą świetna), bo chociaż to totalnie nie moje klimaty, to może bym Mężowi poleciła, ale nie, zdecydowanie nie Urban Fantasy? Oo, tego określenia jeszcze nie słyszałam, muszę się dokształcić

polecam Słownik forumowy
a jak pisałam (cieszę się że przeczytałaś i się podobało ) to nawet paranormal a nie UF ale... no autorka się zarzeka że UF