Mała księgarnia samotnych serc - Annie Darling (Lucy)

[Viperina]

Tu nie było nudno, tylko jakoś tak... No nie wiem, przyznam też, że trochę mnie Ancymonka zniechęciła tym pośpiesznym zakończeniem. I żeby nie było, lubię motyw hate-love i The hating game bardzo mi się podobało. Więc może to nie ten moment także.

[Ancymonek]

Viperina to nawet może i nie jest pośpieszne zakończenie. Inaczej - dla mnie było one niepełne, po łebkach, pośpieszne. Całą książke

Spoiler:

jarałam się jak kiełbaska na grillu, a okazało się, że najpierw trafiłam na wegetarian, którzy woleli zjeść warzywa

Jednak ta książka ma swój urok i tutaj gdzie ja poczułam niedosyt - ktoś inny może poczuć satysfakcję i pełnię i niczego mu nie zabraknie

[Lucy]

Przynajmniej książka wzbudza jakieś emocje i można sobie o niej pogadać

[Janka]

Ależ ja wcale nie wystawiam książce oceny (tu zgadzam się, że trzeba przeczytać, żeby się wypowiedzieć), mówię tylko, że po pierwszym kontakcie nie spodobała mi się, a bohater wydał mi się chamem i między innymi to właśnie zniechęciło mnie do dalszej lektury. No nie mów, że nigdy nie zdarzyło Ci się odłożyć książki po trzydziestu stronach...

Potrafię nawet po jednej literce. Żaden problem. I nie o to chodzi.
Ja Cię widocznie źle zrozumiałam, bo wcześniej padły słowa, że on "jest chamem" i "zwyczajnym chamem i doopkiem" itd., itp. I to zabrzmiało tak ostatecznie, jakby na niego już zapadł wyrok i koniec. Więc tak sobie pomyślałam, że w opisanej przez Ciebie sytuacji, że tylko przekartkowałaś książkę, ten wyrok może nie być dla niego sprawiedliwy.
Broniłam go w ciemno, bo książki nie czytałam. I bardzo możliwe, że dla mnie on ostatecznie też będzie chamem, ale na razie się wstrzymam ze swoją opinią.

[Viperina]

No wiesz, ale opinię o tym, że ktoś jest chamem, można sobie wyrobić na podstawie jednorazowego kontaktu z takim kimś, niekoniecznie trzeba od razu z nim chodzić do szkoły, pracować czy dzielić stół i łoże. Podobnie jest z bohaterem książki, którego zachowanie opisane na kilkudziesięciu przeczytanych stronach (wejście na stypę, odczytanie testamentu, a następnie odwiezienie bohaterki do domu) mnie osobiście wystarczyły, żeby gościa znielubić, bo to, co u innych podobnie mrukliwych bohaterów skłonna byłam podciągnąć pod sarkazm, u niego wydało mi się zwyczajnym chamstwem. Jak do tego dorzucić zamknięcie i trzymanie dziesięciolatki w piwnicy, podczas gdy sam miał piętnaście lat, to wychodzi to na - dla mnie, bo przypominam, że to dyskusja wyłącznie na temat subiektywnego odbioru bohatera - bardzo nieciekawy obraz faceta. Co mogłoby go ewentualnie uratować? Przeczołganie. Zerknęłam więc na koniec, nie zauważyłam śladów takowego i uznałam, że szkoda mojego czasu na książkę. Po prostu - do mnie nie przemówiła. Co nie oznacza, że innym nie może się podobać.

[Janka]

Viperino, ale ja Ciebie wcale nie próbuję przekonać ani do polubienia bohatera, ani do przeczytania książki. Źle mnie odebrałaś.

No wiesz, ale opinię o tym, że ktoś jest chamem, można sobie wyrobić na podstawie jednorazowego kontaktu z takim kimś, niekoniecznie trzeba od razu z nim chodzić do szkoły, pracować czy dzielić stół i łoże. Podobnie jest z bohaterem książki, którego zachowanie opisane na kilkudziesięciu przeczytanych stronach

Nie, tak wcale nie jest.
Jak spotykamy żywą osobę, to mamy bardzo dużo przesłanek, które nam pomogą wyrobić sobie o nim wstępną opinię, łącznie np. z jego zapachem, albo z tym czy odnosi się do kogoś z szacunkiem, bo słyszymy brzmienie jego głosu. Oprócz tego, co ten ktoś mówi, są jeszcze jego miny, gesty i cała masa innych elementów.
Z bohaterem książkowym sprawa wygląda zupełnie inaczej. Tego się nie da porównać. Naprawdę, Viperino. Przy kartkowaniu książki łapiemy strzępy czegoś, co może się nam ułożyć w odpowiedni obraz bohatera, zgodny z tym, który stworzyła autorka, ale wcale nie musi. Możemy otrzymać obraz bardzo zniekształcony. Wiem, bo to już sprawdzałam. I na forum też mamy przykłady tego, że ktoś się pośpieszył z wyrażeniem swojej opinii o bohaterze, a jak poznał książkę do końca, to sam się zdziwił, że jednak było inaczej.

[Viperina]

No OK, bywa tak, że gdzieś dalej w książce wyjaśniają dziwne czy krytyczne wręcz zachowania bohaterów. Czasami warto do tych wyjaśnień dotrzeć. Tylko że... książek jest taka masa, a życie jest takie krótkie, że ja mam bardzo zdecydowany stosunek do lektur rozrywkowych: nie będę się męczyć. Jeśli coś mi nie pasuje, to po prostu to odrzucam i sięgam po coś następnego. I tak nie da się przeczytać wszystkich książek świata, więc lepiej ograniczyć się do tego, co sprawia nam przyjemność.

I last but not least - każda z nas ma swoje preferencje, lubi określony typ bohatera i określony typ bohaterki, lubi pewne schematy (wszak romanse są mega schematyczne). Mnie akurat ten bohater nie podszedł, doszłam do wniosku, ze nie chcę go poznawać bliżej. To nie znaczy, że książka jest zła. Oznacza to tylko, że ja, w tej chwili, nie mam ochoty jej doczytać.

[Janka]

Tylko że... książek jest taka masa, a życie jest takie krótkie, że ja mam bardzo zdecydowany stosunek do lektur rozrywkowych: nie będę się męczyć. Jeśli coś mi nie pasuje, to po prostu to odrzucam i sięgam po coś następnego. I tak nie da się przeczytać wszystkich książek świata, więc lepiej ograniczyć się do tego, co sprawia nam przyjemność.

Słusznie. Tak robi pewnie większość z nas. (Nie mówię tu o wyzwaniach czytelniczych ani innych zabawach).

[Lilia ❀]

Nie wiem jak tutaj się to potoczy, ale w The Hating Game było podobnie. Bohater mega dogryzał bohaterce (znaczy dokładniej obydwoje się nie oszczędzali ), bo uznał to za najlepszą metodę ukrcia swoich prawdziwych uczuć i strachu przed odrzuceniem, gdyby je wyjawił

pomyślałam o tym samym, dlatego ta książka coraz bardziej mnie ciekawi

[Papaveryna]

Przez brzyda okołoforumowego zapomniałam donieść, że przeczytałam tę Księgarnię

[Lucy]

i jak?

[Papaveryna]

Najbardziej mi się spodobał romans historyczny, który pisała bohaterka

[Lucy]

nawet się nie dziwię

[Ancymonek]

Najbardziej mi się spodobał romans historyczny, który pisała bohaterka

Mam to samo

[Papaveryna]

Ha
Ogólnie miałam trochę problem z głównym bohaterem. Kojarzył mi się cały czas z takim głośnym, krzykliwie ubranym przyjacielem - gejem

[giovanna]

Dobre,mnie interesuje czemu on nie pozwalał dotykać swojego garnituru

[Lucy]

szkoda,że autorka tego nie wyjaśniła

[Ancymonek]

Very, Gio rozwaliłyście mnie ale hej, Very, może coś w tym postrzeganiu go jest, bo mnie on trochę taki pierdołkowaty się wydawał, w tym romansie który pisała bohaterka - Sebastian był ciekawszy jak dla mnie

W sumie Lucy faktycznie autorka nie wyjaśniła tego, ale pewnie to jego nerwice i pedantyzm nie pozwalały na dotykanie jego ubrań Posy lubiła batoniki, jeszcze by biedakowi pokleiła te garniturki

[giovanna]

Ale on nikomu nie pozwalał ich dotykać

[Ancymonek]

Też racja. Nie wiem pod co to już podchodzi, ale autorkach mogła to wyjaśnić i to mnie właśnie wkurzało w tej książce, za szybko mi się urwało. Żarło dobrze a potem zdechło

[joakar4]

Dobre,mnie interesuje czemu on nie pozwalał dotykać swojego garnituru

Nie byli godni dotykać jego markowych garniturów. Jeszce by je ubrudzili, wymieli albo coś gorszego.

[•Sol•]

Sebastian z tego co widzę to niezły gagatek jest ale Posy mu wcale nie ustępuje niewiele póki co przeczytałam ale podoba mi język i klimat książki a bohaterowie są ciekawi. Drugoplanowi też

[montgomerry]

przeczytałam bardzo mi się podoba

[Lucy]

super

[Duzzz]

A ja mam w domu i jak skończę Kłamcę to biorę się za nią