Young Adult + New Adult

[Jutrzenka]

@Jutrzenko: jeszcze nie wiesz ale ja jestem tu chyba najzagorzalsza bojowniczka o NA i wszelkiego rodzaju dramatozy... wedlug mnie to nedzieja na romans 21 wieku kiedy droga do lozka jest krotsza niz do pocalunku, kiedy facet spojrzy na kobiete swoim seksownym zwrokiem a ona juz szczytuje albo przynajmniej sila powstrzymuje sie by nie sciagnac z niego bokserek, to co kiedys w 18 wieku bylo wychodzona i wyszeptana miloscia, tesknym spojrzeniem to teraz tylko mozna osiagnac gdy druga strona chow sie za murem, murem wybudowanym na bazie strasznych doswiadczen, murem ktory jest coraz wyzszy i gdy nie ma nadzieji pojawia sie ten ktory ten mur powoli kruszy, robi delikatne i subtelne manewry oslabiajace go az w koncu dociera do celu i serca....

Masz dużo racji w tym, co piszesz Też uważam, że romantyzm w literaturze młodzieżowej bywa bardzo spłycany W pewien sposób traumy mogą pomóc bohaterom spojrzeć na życie w bardziej dojrzały sposób. Mimo to nadal uważam, że ten wątek jest zbyt często wykorzystywany

Ale fakt faktem, trochę mnie denerwuje to doświadczanie młodych ludzi przez autorki. Wszak gdy ma się te szesnaście, siedemnaście, osiemnaście lat praktycznie całe życie jeszcze przed nami. A w książkach tego typu wydaje się czasem, że już nie ma nadziei na szczęście dla bohaterów.

Dokładnie tak

Co do samego "Przekroczyć granice" - również zgadzam się z Tobą Kasiu, że traumy nie były tam przytłaczające. Jednak czytając kolejną książkę z tym wątkiem zaczęłam mieć lekki przesyt

Jutrzenka

[aniazlipca]

Lubię "Przekroczyć granice" w ogóle tą serię i chociaż zgadzam się z tym co napisała Jutrzenka, jeśli chodzi o dramatozy, to w tej książce nie jest jeszcze aż tak rażące. Miałam do czynienia z wieloma powieściami YA/NA gdzie te granice były przekraczane aż za bardzo, jak na moje gusta mimo mojego starczego wieku nadal lubię ten gatunek, ale chyba przestałam go traktować zbyt serio

[Księżycowa Kawa]

„Przekroczyć granice” były niezłe. Jest tego więcej?

Niekiedy można trafić bez tragedii, ale to raczej bywa w mniejszości. Widocznie dramatozy zbyt dobrze się sprzedają.

[Jutrzenka]

Z tego co sprawdzałam, "Przekroczyć granice" jest jak na razie jedyną książką z całego cyklu wydaną w j. polskim. Jeśli Cię interesują w j. angielskim to jest jeszcze 3 części

A co do dramatoz - chyba faktycznie nieźle się sprzedają. Dużo też zależy od tego jak bardzo ktoś lubi taką tematykę Początkowo nie miałam żadnych zastrzeżeń, ale po pewnej ilości powieści z takim motywem, jak pisałam, zaczęłam mieć lekki przesyt. Ale odczekam chwilę i znowu wynajdę coś w takim stylu W każdym bądź razie jeśli mam wybierać między różnymi traumami a książkami, w których umiera bohater, zdecydowanie wolę te pierwsze

Jutrzenka

[Księżycowa Kawa]

Może jeszcze zostanie to wydane po polsku…
Niewątpliwie warto sobie urozmaicać lekturę

[tully]

@lc: 5

dlugo zastanawialam sie nad ocena, pierwsza polowa to byla droga przez burze i zacinajacy w twarz wiatr, meczylam sie niemilosiernie, akcja posuwala sie wolno jakby bez pomyslu ale potem nastapilo cos co zmienilo te ksiazke, burza ucichla, desz przestal padac ale mimo tego bylo dalej pod gorke... to co zazwyczaj kocham w NA to wartka akcja tak ze nawet nie za wysokich lotow ksiazka potrafi mnie przy sobie utrzymac... tutaj wialo nuda i w zasadzie tylko moja silna wola pozwolila mi ja dokonczyc... Siostry Ritchie stworzyly taki maly ecosystem w ktorym sa trzy siostry Colloway i ich partnerzy, jesli ktos lubi takie przekamarzanie sie, zarciki wsrod przyjaciol i upublicznienie wszystkiego bedzie mu sie ta ksiazka podobac, ja oczekuje jednak emocji a tego jest w serii sostr Ritchie na lekarstwo... dodatkowo troche za duzo seksu i mimo ze seksoholizm Lilly usprawiedliwial to poniekad ... jednak na dluzsza mete staje sie to troche nuzace, w ksiazce pojawia sie watek sensacyjny, za ktorym tez nie przepadam w romansach, jednak sa okruchy ktore nie pozwolily pozegnac mi sie z bohaterami tak szybko, walka Lilli i Lo ich proba przezwyciezenia nalogu i proba znalezienia sie w normalnym zyciu ta watla nic utrzymala mnie w tej historiii...

[Papaveryna]

Czytałam ostatnio "Przekroczyć granice" K. MacGarry i chociaż jestem fanką gatunku Young/New Adult zastanawiałam się, skąd bierze się moda wśród autorów na tak chętne pisanie o bohaterach z różnymi traumami Nie da się oczywiście uniknąć tego typu wydarzeń, ale to nie jest motyw powtarzany raz na jakiś czas, lecz często Wygląda na to, że młodzież i młodzi dorośli mają jakąś wyjątkową skłonność do przeżywania dramatów życiowych Nie przeszkadza mi taka tematyka, o ile nie natrafiam na nią raz za razem W innym przypadku naprawdę mam wrażenie, że to jeden z ulubionych tematów literatury młodzieżowej

Czytałam tę książkę w tamtym roku chyba i jak dla mnie ona była zbyt dołująca. Wiem, że w niektórych jest z tym jeszcze gorzej, ale jakoś nie potrafię czytać takich książek dla przyjemności
Okej, niech sobie będą jakieś traumy z dalszej przeszłości i wspomnienia o nich, ale lubię jak jest jakaś równowaga, że nie dobijamy się na okrągło. A w tych Granicach to się ciągnęło wszystko przez całą książkę

A ja w międzyczasie przeczytałam "Złego Romea", "Love Me Never" i "Dręczyciela" Douglas

[aniazlipca]

Very i jak wrażenia? Nie czytałam z tego jeszcze Złego Romea...

[Lucy]

też jestem ciekawa ...

[LiaMort]

No właśnie i jak?

[Papaveryna]

Jeśli chodzi o "Złego Romea", to ostatecznie rozczarowała mnie ta książka.
Przez pewien czas czytało mi się naprawdę dobrze. Wyczuwałam chemię między bohaterami, bawiła mnie także Cassie, która miała obsesję na punkcie seksu i penisów. Zapisywała w swoim pamiętniku peany na cześć penisa Ethana, którego jeszcze nie miała okazji zobaczyć. Sugerowała, że pewnie jest wspaniały i zgarnąłby pierwszą nagrodę w każdym konkursie, a potem bohater nosiłby wielką kokardę między nogami. Pech chciał, że Ethan szukał u niej w torbie jakiejś książki, trafił na dziennik i wszystko przeczytał
Podobał mi się także fragment, kiedy upiła się na imprezie, zaczęła go obwąchiwać i wpakowała mu się na kolana.
Ich relacja początkowo wydawała mi się taka urocza i seksowna - ona owładnięta myślą o molestowaniu go i taka przylepna, a on sztywny, gburowaty, mrukliwy.
Ale im dalej, tym bardziej mnie to drażniło. Bohaterka starała się, była cierpliwa, wszystko robiła małymi kroczkami, a Ethan nadal pozostawał bucem. Oczywiście w pewnym momencie zostało wyjaśnione dlaczego tak, a nie inaczej się zachowywał, ale niekoniecznie to do mnie trafiło.
Bohaterowie niby byli w związku, ale jednocześnie nikt o tym nie wiedział, bo on uważał, że to wyłącznie sprawa pomiędzy nimi. Nie chciał jej do siebie wziąć na Święto Dziękczynienia, choć wcześniej zaprosiła ją jego matka.
Dodatkowo dość mocno bronił się przed kontaktem fizycznym i w sumie taki pełny seks-seks występuje dopiero pod sam koniec książki. Po czym

Spoiler:

on chyba nie może poradzić sobie sam ze sobą i od niej UCIEKA!

Akcja w książce jest prowadzona 'dwutorowo' - mamy teraźniejszość - bohaterowie spotykają się po kilku latach i mają zagrać razem w sztuce.

Spoiler:

Cassie jest do tej pory załamana po tym, jak Ethan ją zostawił. On chce to wszystko naprawić i ją odzyskać.

Jak dla mnie przeskoki w teraźniejszość są sztuczne i męczące.
No i mamy historię sprzed 6 lat, kiedy bohaterowie poznają się, udaje im się dostać do szkoły aktorskiej i mają miejsce wydarzenia, które opisałam wcześniej.
Dla mnie zdecydowanie ciekawsza była ta część opowieści.
A! Autorka stosuje taki zabieg, że wydarzenia z przeszłości i przyszłości są do siebie bardzo podobne. Z tą różnicą, że następuje zamiana ról. W przeszłości to bohater był tym nieufnym, bucowatym osobnikiem, a w teraźniejszości bohaterka nie chce mieć z nim nic wspólnego i on próbuje ją oswajać i znów do siebie przekonać.

Najgorzej, że książka nie została zakończona i będzie kontynuacja w kolejnym tomie. Szczerze mówiąc, nie wiem co tam jeszcze będzie nawymyślane. Jeśli chodzi o teraźniejszość,

Spoiler:

zakończyło się na tym, że bohaterka po jego mailu z wyznaniami miłości, chce się z nim zobaczyć. A przeszłość zatrzymała się na tym, że po seksie on ją zostawił. I nie zostało tutaj wyjaśnione, dlaczego tak nim to wstrząsnęło, ani nic.

Dla mnie ta końcówka to jakaś farsa i irytujące jest ciągnięcie tego dalej w drugiej części

Ogólnie autorka fajnie pisze, nie ma dłużyzn, dialogi są zabawne, da się odczuć przyciąganie między Cassie i Ethanem. Gdyby dalej nie zostało to spartaczone, wyszłaby naprawdę fajna książka.
Poza tym mam już totalnie po kokardy

Spoiler:

bohaterów-pizdusiów

, którzy są tak poharatani, tacy straumatyzowani. 'Nie mogę ci tego dać', 'ja nie potrafię kochać', skrzywdzę cię'. Tego typu pierd*lenie już mi wychodzi bokami Jak nie możesz, to nie możesz, po cholerę więc kręcisz się koło bohaterki i robisz jej nadzieję, ty skończony imbecylu?!
Zaczynam gadać z bohaterami - to znak, jak bardzo ze mną źle
Ale plus jest taki, że ten chociaż przyznał, że po wydarzeniach sprzed 6 lat zaczął chodzić na terapię. Także hp hip hura

[joakar4]

Jak czytałam twoją recenzję to mniej więcej do połowy miałam myśl - muszę to przeczytać. Ale im dalej tym gorzej i ostatecznie dam sobie spokój. Nie lubię retrospekcji. A jak jeszcze ma to być rozwleczone na kilka części to już naprawdę podziękuję.

[•Sol•]

kusił mnie ten Zły Romeo ale chyba jednak se opuszczę

Very, a jak ten Dręczyciel?
Ostatnio mi się mocno o oczy obija

[kejti]

oj ja zdecydowanie sobie odpuszczę, z tą kokardką dobre

[phantera onca]

Sol, myślałam że już to czytałaś

[aniazlipca]

Very już sama nie wiem czy mnie zachęciłaś czy zniechęciłaś będę musiała poważnie się zastanowić jest chyba podobnie jak z ostatnią książką Sheridan - mam ją ale jakoś boję się przeczytać

p.s. Wow! Teraz ty wszystkie YA/NA czytasz wcześniej niż ja

[•Sol•]

nie, nie czytałam Phantero
jestem w dooopie czarnej przeca teraz nadrabiam trochę fantastykę po cudnej Maas, ale jak Very walnie pochwalną dla Dręczyciela to pewnie sięgnę

[phantera onca]

Może pieśni pochwalnej nie zaśpiewa, ale wydaje mi się że skoro nie rzuciła książką i nie złorzeczyła to jest w miarę dobrze

[Alias]

Ja mam Wicked Heart tej Rayven, ale kiedy przeczytam...?
Dręczyciel ma na forum chyba dość różne opinie... ja dawno temu czytałam, miałam mieszane uczucia, ale wciągało przyznam

[KatiaBlue]

nie, nie czytałam Phantero
jestem w dooopie czarnej przeca teraz nadrabiam trochę fantastykę po cudnej Maas, ale jak Very walnie pochwalną dla Dręczyciela to pewnie sięgnę

No Very cos mi tam mówiła, ze jej się podoba, bo to takie chore

[Papaveryna]

Dręczyciel ma na forum chyba dość różne opinie... ja dawno temu czytałam, miałam mieszane uczucia, ale wciągało przyznam

Ha! Czyli miałam nieco podobnie do Alias

Dawno mnie tak żadna książka nie wciągnęła! Normalnie aż bolał mnie brzuch i byłam cała czerwona, jak to czytałam
W ogólnym rozrachunku książka mi się bardzo podobała, ale też nie do końca potraktowałam ją jak romans. Bardziej jak mecz tenisa stołowego, czy coś w tym guście. Głowa mi latała raz w jedną, raz w drugą stronę. W zależności na czyjej połowie akurat była piłeczka
Bohaterka dla mnie wymiatała. Cały czas kibicowałam jej i czekałam aż odpowie pięknym za nadobne. I zagryzałam paluchy, co tym razem wymyślą
Bohater, mimo niegrzecznego wizerunku dręczyciela i całej parującej od niego seksowności, dla mnie jako amant niczego nie urywał. Zdecydowanie przydałaby mu się psychoterapia, ale to pewnie wiadomo.
Ogólnie całe to szykanowanie nie zrobiło na mnie aż tak wielkiego wrażenia. Bałam się tej książki jak nie wiem! Spodziewałam się naprawdę obrzydliwych rzeczy. I dlatego czytałam ze skrętem kiszek i napięciem, bo się stresowałam, że zaraz stanie się coś niewypowiedziane ohydnego i nie będę się mogła po tym pozbierać.
A tutaj rzecz rozbija się głównie o plotki odnośnie grzybicy narządów intymnych i coś tam jeszcze w tym guście, wyławianie kluczy od samochodu z basenu, zakłócanie ciszy nocnej imprezami, odstraszanie każdego chłopaka, który zainteresował się bohaterką, co w rezultacie wywołało u niej brak jakiegokolwiek życia towarzyskiego. Plus nagadał jej tam jeszcze różnych głupot na modłę pokłóconego z całym światem Sebixa.
Najbardziej hardkorową rzeczą było, kiedy

Spoiler:

zaczął się umawiać z jej najlepszą przyjaciółką. Ale w sumie też nie wiadomo jak na to patrzeć, bo ta przyjaciółka była świadoma, że on nie traktuje jej poważnie i sama również nie traktowała jego w ten sposób.

Trochę mi to przypominało stare filmy karate, gdzie bohater musiał odnaleźć siebie i pilnie trenować pod okiem mistrza, by wreszcie wejść na wyższy poziom wtajemniczenia i móc pokonać wroga

[rety, co ja dzisiaj pieprzę? ]

Very już sama nie wiem czy mnie zachęciłaś czy zniechęciłaś będę musiała poważnie się zastanowić jest chyba podobnie jak z ostatnią książką Sheridan - mam ją ale jakoś boję się przeczytać

p.s. Wow! Teraz ty wszystkie YA/NA czytasz wcześniej niż ja

Bo ja to zamówiłam niedługo po premierze i bardzo szybko mi przysłali. A byłam tak ciekawa, że natychmiast się do Romea dorwałam

Myślę, że możesz próbować, bo krzywdy zrobić nie powinno

Jak czytałam twoją recenzję to mniej więcej do połowy miałam myśl - muszę to przeczytać. Ale im dalej tym gorzej i ostatecznie dam sobie spokój. Nie lubię retrospekcji. A jak jeszcze ma to być rozwleczone na kilka części to już naprawdę podziękuję.

Także nie przepadam za takimi skokami czasowymi.
Do dwójki pewnie zajrzę, bo jestem ciekawa o czym to właściwie będzie. Czy będzie sama teraźniejszość tylko dojdą jakieś nowe wątki jeszcze, czy może dalej będzie się to wszystko z jedynki ciągnęło.

[aniazlipca]

Very jak tylko dorwę tą książkę to może przeczytam chociaż ostatnimi czasy nic mi nie pasuje i narzekam tylko dlatego wracam do powtórek

[•Sol•]

Very, tak reklamujesz że ja chyba jednak muszę to przeczytać
takie czary

[Papaveryna]

Tylko może coś weź na uspokojenie najpierw, albo niebezpieczne rzeczy pochowaj w razie gdyby naszła Cię ochota, żeby czymś miotnąć
Ta książka wciąga, ale też mocno wkurza
Jestem naprawdę ciekawa co byś powiedziała o niej.

Very jak tylko dorwę tą książkę to może przeczytam chociaż ostatnimi czasy nic mi nie pasuje i narzekam tylko dlatego wracam do powtórek

Ja ostatnio czytam i PODOBAJĄ MI się książki, przed którymi jeszcze jakiś czas temu uciekałabym w podskokach

[•Sol•]

Very, na Dwory też się wkurzałam a jednak podobało mi się bardzo
najwyżej będę tu łazić i jęczeć i wymyślać różne sposoby na tortury

Najważniejsze że się podobają, a reszta to huk