Romans + horror

[klarek]

Dokładnie tak

[Janka]

W audiobooku Alistaira MacLeana "Mroczny Krzyżowiec" doszłam już prawie do końca, ale boję się słuchać dalej, bo dalej

Spoiler:

głównemu bohaterowi zabiją ukochaną.

Bardzo mi się podoba, akcja jest fajna i szybka, zwrotów akcji bardzo dużo i w ogóle pod względem sensacyjnym jest super, nawet są dodatkowe atrakcje bardzo przeze mnie lubiane, czyli statki, ocean i wyspa i wszystko byłoby świetnie, żeby nie to niefajne zakończenie, które mnie zaraz czeka.
Ona już była

Spoiler:

torturowana.

Bardzo to dla mnie przykre.

[giovanna]

Spoiler:

Też nie lubię takich książek, jak przypadkiem podejrzę, że na końcu nie dobrego zakończenia dla bohaterów to nie czytam dalej

[Janka]

W młodości dobrze znosiłam nieszczęśliwe zakończenia, ale teraz wolałabym, żeby częściej było HEA.

Nigdy nie zaglądam na koniec książek. Jeśli coś złego ma się zdarzyć, to niech mnie przynajmniej zaskoczy. Niestety o "Mrocznym Krzyżowcu", że tak brzydko się skończy, przeczytałam wczoraj w polskiej Wikipedii i to mi trochę popsuło radość słuchania.

Dałam radę dosłuchać do końca. Nie żałuję, bo mimo braku szczęśliwego zakończenia wątku miłosnego, to jest dobra książka.

[Księżycowa Kawa]

chyba jeszcze nie miałam tej przyjemności, albo mam tak słabą pamięć

Miałam, ale w zasadzie pamiętam tylko, że kiedyś czytałam coś…

[klarek]

Ja niedługo przekonam się co i jak

[Księżycowa Kawa]

Sama pewnie bym musiała wszystko zaczynać od nowa. W sumie kojarzę to z powodu charakterystycznego nazwiska bohaterki

[Janka]

Dosłuchałam do końca audiobook "Tabor do Vaccares" Alistaira Macleana i jestem nadal pod wrażeniem. To była najlepsza/najważniejsza moja książka w latach studenckich i nadal uważam, że jest za co ją podziwiać.
Wątek kryminalno-sensacyjny jest doskonały, a romansik bardzo miły, lekki i zupełnie w stylu autora.
Nawet humoru książce nie zabrakło. Nie było go tyle co w komediach, ale w kilku miejscach w dialogach znalazły się fajne teksty na pograniczu czarnego humoru.
Dla mnie perełka i cieszę się, że pozbywając się książek MacLeana, tę sobie zostawiłam.

[basik]

Ja się niestety wszystkich pozbyłam, ale dałam do biblioteki, więc zawsze mogę do nich powrócić....ciekawa jestem jak bym je teraz odbierała , chyba trzeba będzie kiedyś do nich powrócić.

[Janka]

Ja niestety swoich książek oddanych do biblioteki nie odwiedzam, bo mi żal kasy na wpisowe.

[Księżycowa Kawa]

Aż tyle dużo trzeba płacić?

[Janka]

W zasadzie nie, opłata roczna nie jest jakoś strasznie wysoka. Ani w bibliotece polonijnej, w której są moje stare książki, ani w niemieckiej bibliotece miejskiej. Ale i tak za te pieniądze wolę powiększać moją własną bibliotekę, bo przynajmniej mam wtedy dokładnie te książki, które chciałabym czytać.

Alistair MacLean nie daje mi spokoju. "Tabor do Vaccares" zaliczyłam dwa razy w formie audio i jeszcze poprawiłam książką papierową. W następnej kolejce zabiorę się prawdopodobnie za "48 godzin", czyli drugą jego najlepszą książkę.

[Księżycowa Kawa]

Aha.

Jakoś nie mogę wrócić do „Wiedźmy morskiej”.

[Janka]

Ja się od „Wiedźmy morskiej” w ogóle nie mogłam oderwać. To jest chyba jedyny audiobook, który odsłuchałam za jednym zamachem, bez przerw na sen.

[Księżycowa Kawa]

Początek nie był jakiś zachwycający, raczej sporo szczegółów technicznych. Potem nie miałam czasu i tak na razie zostało.

[Janka]

To prawda, akcja się tam rozwija pomału.

[Księżycowa Kawa]

Teraz mieć czas i się zebrać i pewnie by poszło…

[Janka]

Mnie się najlepiej słucha audiobooków przy wykonywaniu czynności nie wymagających ciągłego skupienia.

[Księżycowa Kawa]

Również, ale często nie mam ku temu odpowiednich warunków, przez co te dwie rzeczy bywa mi ciężko ze sobą zgrać. A tak zawsze byłaby okazja, aby zapoznać z kilkoma nowymi pozycjami.

[Janka]

Zgadzam się z tym. Wprawdzie ostatnio dużo powtarzałam dawno zapomnianych thrillerów, ale pomiędzy nimi posłuchałam też kilku nowości, które w wersji papierowej jeszcze długo czekałyby na swoją kolejkę.

Aktualnie słucham "48 godzin". To jest świetnie napisany thriller, przy każdym czytaniu bardzo mocno trzymał mnie w napięciu.

[Księżycowa Kawa]

„Wiedźma morska” jednak za mną. Ta Marina była jakiś dziwna.

[Janka]

A ja zaczęłam słuchać "48 godzin" na Youtube i się nie dało, bo to były fragmenty audiobooka zlepione do kupy. Musiałam się więc przerzucić na książkę papierową. Niestety mam też inne nadpoczęte, więc to trochę potrwa, zanim doczytam MacLeana.
Natomiast co mnie zdziwiło, to zupełnie inaczej miałam ją w pamięci. Byłam pewna, że tam będzie tylko akcja i różne podchody, a oni mi tu strasznie gadają, zamiast zabrać się do porządnej roboty szpiegowskiej.

[Księżycowa Kawa]

Czytałam to wieki temu, zdaje się zamiast odrabiać lekcje, ale nie za bardzo kojarzę, o czym to było. I jeszcze mi film plącze się w pamięci.

[Janka]

Tak, jest do tego film. Planuję go dziś obejrzeć na dvd (mam nagrany po niemiecku).

[Janka]

Filmu "48 godzin" jednak nadal nie obejrzałam, bo mi inny film wszedł w paradę, w którym się zakochałam i oglądam teraz codziennie, ale doczytałam książkę i rzeczywiście ona okazała się całkowicie inna, niż ją miałam w pamięci. Spodziewałam się akcji i tylko akcji, a tymczasem najwięcej tam było gadania i odkręcania tego, co było strasznie nakręcone. Tam był prawdziwy teatr, bo każdy grał jakąś rolę przed innymi i coś udawał. Jedno udawał przed kimś, inne przed kimś drugim, jeszcze inne przed trzecim, a czwartemu nagle powiedział prawdę. I tak było z większością bohaterów. Czytać się da, nawet z przyjemnością, ale lepiej się nastawić na dialogi i tłumaczenia niż na wrażenia bardziej sensacyjne.