Mia Sheridan

Strona WWW · przez **Duzzz** » 26 października 2016, o 22:32

Calder jest dziwny, nie wiem jak inaczej go określić. Cała ta sekta jest dziwna i może dlatego. Nie mogę się przez to jakoś przebić i ruszyć następne strony. A jeszcze świadomość, że to są dwa tomy mnie odstrasza. Na pewno nie teraz nie ten czas na taką lekturę dla mnie. :bezradny:

Przeczytałam Bez winy :wink:

Początek wydał mi się jakiś taki na siłę, a może przez to, że ten początek historii jest dla mnie lekko odrealniony.
Poza tym momentami niektóre rzeczy przypominały mi dobre historyki :-D

Para służących, gosposia i kamerdyner, urocza parka. A gosposia, Charlotte, z charakterkiem :hihi:

Bohaterka, Kira(mała wiedźma), próbuje uciec przed ojcem, który kieruje jej życiem jak tylko mu wygodniej.
Bohater, Gray-Grayson(ziejący ogniem smok), to były więzień, który próbuje uchronić od upadku rodzinną winnicę.
Ich małżeństwo ma być czysto biznesowym układem. Jak się okazuje jednak nie tak będzie. Historia ma kilka zabawnych utarczek między bohaterami, ma też kilka momentów, którym przydałoby się lepsze rozwinięcie. Pod koniec sporo się dzieje, sporo jest sytuacji, które mogły być jakoś bardziej rozłożone w książce, a nie wywalone pod koniec i szybko rozwiązane.
Historia jednak ma coś w sobie, czyta się ją szybko, strony same umykają.

A teraz korekta :evil:

Nie wiem czy tylko ja zauważam takie błędy, ale takich zdań jak poniżej z brakiem końcówki było sporo :roll:

Wkurzało mnie to okropnie :disgust:

W pewnym momencie zaczęłam się zastanawiać czy może ktoś nie wiedział jaką narrację chce zastosować :disgust:

A może to Google Translator

Wpadliśmy na siebie tu, w Napa, zakochaliśmy się i pod wpływem impulsu pobrali, ponieważ nowa miłość sprawiła, że jesteśmy nierozsądni, choć nie lekkomyślni?
Oboje przejrzeliśmy jednak dokładnie dokumenty i wpisali nasze nazwiska, zabierając kopie ze sobą.
Wyskoczyliśmy i pobiegli, ja piszcząc, w stronę budynku.
Kiedy objechaliśmy fontannę i zatrzymali się przed jego domem, Grayson odwrócił się do mnie.

Nie wiem jeszcze jak ją całkowicie ocenić

przez **Agrest** » 26 października 2016, o 22:55

A teraz korekta Nie wiem czy tylko ja zauważam takie błędy, ale takich zdań jak poniżej z brakiem końcówki było sporo Wkurzało mnie to okropnie W pewnym momencie zaczęłam się zastanawiać czy może ktoś nie wiedział jaką narrację chce zastosować A może to Google Translator

Na pewno nie GT, na pewno też nie przypadek ani roztargnienie. Taką konstrukcję zdarza mi się spotkać w starszych książkach, ale w nowym tłumaczeniu współczesnej powieści pewnie brzmi zbyt archaicznie.

przez **LiaMort** » 26 października 2016, o 22:58

Bez winy również i mi się podobało.

Strona WWW · przez **Duzzz** » 26 października 2016, o 23:17

Agrest napisał(a):Na pewno nie GT, na pewno też nie przypadek ani roztargnienie. Taką konstrukcję zdarza mi się spotkać w starszych książkach, ale w nowym tłumaczeniu współczesnej powieści pewnie brzmi zbyt archaicznie.

Rany, naprawdę? Ale to nie brzmi jak po polsku :shock:

Przynajmniej nie mi. Brakuje i samo ciśnie mi się na język 'liśmy' :bezradny:

przez **Agrest** » 26 października 2016, o 23:23

Zauważ, że to nie są przypadkowe braki końcówek, tylko zawsze według tego samego wzoru. Musi być więcej niż jeden czasownik, no i ten pierwszy oczywiście jest 'zwykły', czyli w pierwszej osobie.
Nie wiem na ile usankcjonowane jest dziś używanie tej konstrukcji, ale na 100% kiedyś bywała używana, bo widziałam to nie raz i nie dwa. Wręcz budzi ona we mnie pewien sentyment :lol:

Choć, jak wyżej, pewnie w tej książce brzmiało to dziwnie.

Strona WWW · przez **Duzzz** » 26 października 2016, o 23:59

Hmm... jak tak pomyślę to może rzeczywiście one były w konkretnych momentach użyte. Chodź wydaje mi się, że pojawiały się również dwa czasowniki kiedy to 'liśmy' się pojawiało.
Ciekawi mnie czemu takie użycie w takim razie.

Nie spotkałam się jeszcze z czymś takim, a przynajmniej nie przypominam sobie tego w tych nowszych romansach współczesnych, bo nie wiem ile lat temu coś takiego mogło być. Zresztą kilka lat wstecz pewnie nie zwróciłabym na to uwagi. Na starość robię się bardziej czepliwa, szczegółowa :hihi:

przez **Papaveryna** » 27 października 2016, o 00:05

Matko, to o to Tobie chodziło? :evillaugh:

Zdarzyło mi się już widzieć taki sposób prowadzenia narracji dlatego nawet nie zwróciłam uwagi :lol:

Strona WWW · przez **Duzzz** » 27 października 2016, o 00:24

Dla mnie to jest dziwne, jakby ktoś nie wiedział jaka ma być narracja.

przez **•Sol•** » 27 października 2016, o 11:39

pewnie tak o też bym nie zwróciła uwagi ale jak Duz pokazuje palcem to tak dziwnie jest

znaczy tekst dziwnie wygląda

ale to Bez winy wygląda zdecydowanie atrakcyjne.
Ma mocno cukierkowe zakończenie?

Strona WWW · przez **Duzzz** » 27 października 2016, o 12:21

To na pewno trafi na listę rzeczy, które mnie irytują :hihi:

Jest, ale i z bohatera pod koniec śfiniak wychodzi

To pewnie na złagodzenie tego

przez **•Sol•** » 27 października 2016, o 12:25

ale jak to ma sens i nie jest przesadzone, a w samej końcówce jest lukier z wanilią to spoko

przez **Księżycowa Kawa** » 19 stycznia 2017, o 18:09

Zajrzałam do „Calder: Narodziny odwagi” i z tego, co już widzę, to będzie bezpośrednie nawiązanie do „Eden: Nowy początek” albo to będzie kontynuacja historii.

przez **Adolek** » 20 stycznia 2017, o 11:52

Księżycowa Kawa napisał(a):Zajrzałam do „Calder: Narodziny odwagi” i z tego, co już widzę, to będzie bezpośrednie nawiązanie do „Eden: Nowy początek” albo to będzie kontynuacja historii.

To "Eden:Nowy początek" jest kontynuacją. Właśnie skończyłam czytać oba tomy i w zasadzie nie wiem, co o nich myśleć.
Zawsze doceniam, że Mia Sheridan nie trzyma się jednego, utartego schematu. Każda książka jest zupełnie inna. Te dwie części, poświęcone wodnikowi to już zupełnie coś odmiennego. Autorka poruszyła tak specyficzny temat, że początkowo trudno mi się było odnaleźć. Ciągle poddawałam powątpiewaniu naiwność bohaterów i ich wielkie przekonanie o prawdziwości głoszonych przez Hektora słów. Przypominałam sobie jednak, że praktycznie cała akcja rozgrywała się wewnątrz sekty. I po jakimś czasie udało mi się wczuć w klimat.
Historia toczy się powolnym tempem, początkowo próżno by szukać wielkich zwrotów akcji. Mamy jednak mocno zarysowanych wewnętrznie bohaterów, poznajemy ich rozterki, jesteśmy świadkami ich wielkiej i obezwładniającej, a przy tym również zakazanej miłości. Calder i Eden zakochują się w sobie już jako dzieci. Ona- przyszła żona ich guru, on- według hierarchii panującej w Akadii zwykły robotnik. Ich uczucie, mimo że niedopuszczalne, kwitnie na przestrzeni lat. Większość opisów poświęcona jest wewnętrznym rozterkom bohaterów i ilustracjom działania ich społeczności. Jest też kilka scen erotycznych, całkiem niezłych, chociaż zupełnie sprzecznych z wieczną naiwnością i niewinnością postaci.
Czasem denerwowało mnie używanie słów, które wydawały się nie na miejscu, w niemalże historycznej społeczności, odciętej zupełnie od świata zewnętrznego i jego dóbr.
Ogólnie cała historia była dość przeciętna, chociaż zdecydowanie niebanalna, a końcówka podbiła jej notowania. Było drastycznie, nierealnie, ale targały mną emocje, a akcja zdecydowanie nabrała tempa. I to uratowało tę część. W sumie nawet mi się podobała.
Druga część, kontynuacja, tej dziwnej historii trochę mnie zawiodła. To jest zdecydowanie dopełnienie, widzimy co stało się z bohaterami "po Akadii". Nie wiem czemu, ale to do mnie nie trafia. Może to przez czasowy przeskok. Jednak dla mnie ludzie, którzy tyle przeżyli i praktycznie całe życie uwięzieni byli z dala od cywilizacji, nie odnaleźliby się w tym wszystkim tak szybko. A dzieje się znowu sporo. Odnalezieni rodzice, odkryte tajemnice, dramatyczne wspomnienia. Chociaż jedno jednak wydaje się pokrzepiające. Uczucie pomiędzy głównymi bohaterami nadal jest bardzo "namacalne" i w sumie dość magiczne, jakby przeszłość tej dwójki połączyła ich więzią niezwykła i niezrywaną.
To dziwna historia miłosna, czasem jak bajka, czasem jak powieść historyczna, innym razem ukazująca spektrum wielkiej i niepokonanej miłości. Wszystko to jest podsycone dawką tragedii, dramatu i manipulacji.
Lubię autorkę za "Bez słów". Średnio podobało mi się "Bez winy", nie było tam nic porywającego, chociaż klimat był całkiem przyjemny. Nie czytałam jeszcze "Bez szans".

przez **Księżycowa Kawa** » 20 stycznia 2017, o 18:31

Moje pierwsze wrażenie po kilkunastu stronach, że tu jest za dużo treści i jakoś nie mogę się pozbyć tej myśli. No i że Sheridan potrafi pisać, chociaż możliwe, że to nie będzie moja bajka.

przez **Adolek** » 20 stycznia 2017, o 19:08

To daj znać jak zajdziesz dalej. Mi się podoba jej styl

Chociaż ta konkretna powieść jest trochę inna. Ja też na początku czułam się trochę zdezorientowana, a może nawet przytłoczona. Jednak to minęło, mimo że akcja nie jest jakoś super dynamiczna, a opisy (szczególnie te wewnętrzne) pozostają takie obszerne.

przez **Księżycowa Kawa** » 20 stycznia 2017, o 19:13

Skoro zaczęłam, pewnie skończę, chociaż w międzyczasie zaczęłam inne, które raczej będą pierwsze. Pewnie wezmę coś jeszcze, aby zobaczyć te inne jej historie.

przez **Lilia ❀** » 20 stycznia 2017, o 23:56

Wiecie co jest wkurzające? Że autorki wydają ponownie książki z dodatkowymi scenami.
Sheridan wydała ponownie Archera ze scenami z jego POV https://www.amazon.com/Archers-Voice-Mi ... 8&qid=&sr=
Poprzednia wersja zniknęła (kupiłam ją, więc widzę, że jest odnośnik do pustej strony) z Amazonu. Autorka nie zaktualizuje nam poprzednio kupionej. Trzeba kupić raz jeszcze :disgust:

przez **Księżycowa Kawa** » 21 stycznia 2017, o 03:10

Albo sobie odpuścić. Faktycznie to nie jest miłe…

przez **Lilia ❀** » 21 stycznia 2017, o 15:57

Na pewno sobie odpuszczę. Chyba że będzie za darmo

przez **Księżycowa Kawa** » 21 stycznia 2017, o 23:34

Dobre rozwiązanie.

Nie lubię historii o sektach. Wiem, że to nie miałoby sensu ani logiki, ale dlaczego oni tego psychopaty nie mogą przejrzeć w pięć minut i nawiać stamtąd, zamiast siedzieć i wątpić? :facepalm:

przez **Adolek** » 21 stycznia 2017, o 23:47

Księżycowa Kawa napisał(a):Dobre rozwiązanie.

Nie lubię historii o sektach. Wiem, że to nie miałoby sensu ani logiki, ale dlaczego oni tego psychopaty nie mogą przejrzeć w pięć minut i nawiać stamtąd, zamiast siedzieć i wątpić?

Początkowo ja też tego nie rozumiałam. Jeszcze jestem w stanie przyjąć, że dzieci urodzone i wychowane w takiej społeczności przyjmują ją jako normę, wszak jasnym jest, że środowisko ma na nas wpływ. Tu jednak właśnie u tej młodzieży z czasem pojawią się pytania i wątpliwości, a nie u tych starszych, którzy jakby do tej seksty dołączyli. Końcówka będzie drastyczna. Ja byłam w szoku jak bardzo ich zmanipulowano. Ale takie rzeczy się dzieją...
Tak jak pisałam: tematyka bardzo nietypowa.

przez **Księżycowa Kawa** » 21 stycznia 2017, o 23:50

Czytałam już takie rzeczy i mi się nie podobają.
Rozumiem ten mechanizm, lecz mi się nie podoba, tym bardziej że Sheridan realnie to przedstawia i to jest najbardziej smutne.

przez **Adolek** » 21 stycznia 2017, o 23:59

Zgadzam się w zupełności.

przez **Księżycowa Kawa** » 22 stycznia 2017, o 00:00

Przynajmniej tutaj będzie jakieś HEA.

przez **Adolek** » 22 stycznia 2017, o 00:02

Spoiler:

Mia Sheridan

Kto przegląda forum