Katarzyna Berenika Miszczuk

[cedar]

Przyznam się, że Diablicę porzuciłam po 3/4 książki. Tam się tak sromotnie nic nie działo, zasypiałam z niezainteresowania. O wiele lepiej mi się czyta Noc kupały. Na wielki plus zaliczam autorce, że na wstępie się nie okazało, że Gosia i Mieszko się tylko na trawie wytarzali i nic więcej - owszem, przespali się i było dobrze (i nie muszę znać ginekologicznych detali, więc tym mi lepiej). Gosia na razie odkrywa swój dar, odkrywa także, że Mszczuj jest małżonkiem Jarogniewy. Radek się gdzieś tam w lesie na sekund pięć przyplątał, ale nie zdążył mi przeszkodzić, bo zaraz został spławiony - yesss!!! Dobrze mi się czyta.
Ote jeszcze nie ma (ona będzie, że tak powiem, cieleśnie?). Pewnie będzie za jakiś czas.

[•Sol•]

będzie Ote cieleśnie i się zdziwisz jak narozrabia
a Radka tak nie odtrącaj, ma dobre serce

[cedar]

A niech sobie ma co chce dobre, ale nie przepadam za psami na baby, nic nie poradzę. W pierwszej części strasznie się Gosi narzucał, ciężko mi to było znieść, to jestem teraz uprzedzona. Jak znormalnieje, to może być fajnym kumplem i na tym niech poprzestanie.

Ej, czy ja dobrze kombinuję, że baba w ciąży to tak naprawdę bogini Mokosz? Bo tylko czekam aż też będzie chciała kwiat paproci...

[•Sol•]

on ciągle ma na Gosię chętkę ale potem jej baaardzo pomoże

jeśli chcesz wiedzieć to:

Spoiler:

dobrze kombinujesz a kwiatu chce ale nie bezpośrednio dla siebie.

[cedar]

No powiem szczerze, że ok, to może nie jest zły chłopak, ale drażni mnie z tymi swoimi żałosnymi tekstami na podryw i nachalnym podrywaniu Gosi.
Ote się pojawiła. Strzyga, no cóż, trochę głupio, bo zachowuje się jak pies ogrodnika - sama z Mieszkiem przez ponad tysiąc lat nic nie zdziałała (w końcu on myślał, że ona nie żyje, więc nie ma szans), a innej też nie odda i wyzywa od dziwek. No super... Widać Mieszko jej zdaniem powinien spędzić wieczność w celibacie - good luck with that.

[cedar]

Mam nową teorię (już oficjalnie wiem, że ciężarna to Mokosz)!
Może ja to jednak ukryję pod kołderką, żeby komuś, kto dopiero zamierza czytać, nie zepsuć niczego.

Spoiler:

Moja teoria brzmi tak - Ote jakoś da się zabić. Może napar z kwiatu paprosi podzielą na pół, pół wychleje strzyga (co jej zaszkodzi i potwora się przekręci), a drugie pół Mieszko. Mieszko na ten przykład po wypiciu mógłby od razu brać się za umieranie, ale Mokosz, jako że obiecała, że należycie się nim zaopiekuje, da mu nowe, normalne życie śmiertelnika. Wiecie, żeby zrobił co do niego należy (wg Mokoszy), znaczy się spłodził potomka i by łono Gosławy nie było puste, bla bla bla, cała ta jej nawiedzona wizja świata, gdzie się ludzie mnożą na potęgę.

Niedługo koniec książki, ech... Mówicie, że do wiosny trzeba będzie czekać na kolejną część?

[•Sol•]

aj ale pudło
tzn z jedną rzeczą masz rację ale reszta pudło

no niestety...

[cedar]

Skończyłam!
Mam mieszane uczucia.

Spoiler:

Znaczy się końcówka jest jakaś taka... zabili go i uciekł, z tym że to raczej "przeżył" niż "uciekł". Nie lubię takich zabiegów typu cudowność kwiatka w jednej kropli dostała się Gosławie, więc Mieszko mógł sobie równie dobrze setkę walnąć, efekt byłby ten sam. Autorka mnie tu więc rozczarowała, bo nie wymyśliła niczego lepszego od pierwszego z brzegu fanfika na blogasku, w którym główna postać przecież nie może umrzeć, więc musi przeżyć, nawet jeśli to średnio logiczne.
Co poza tym?
Mokosz się pewnie dalej będzie szarogęsić, ciekawa jestem, czy Gosia teraz faktycznie jest nieśmiertelna czy co. I czy bogini teraz jej da popalić. W sumie jest to jakiś sposób, by bohaterka nie została po śmierci strzygą (no bo jak nie umrze, to...), ale z drugiej strony... za dużo się naczytałam Tolkiena, by radować się wizją wieczności.
Ote spodziewałam się nieco więcej, a tak pojawiła się może w trzech scenach współcześnie i we wspomnieniach. I w każdym działała mi na nerwy, choć wolałam ją jako strzygę, bo wiadomo, że to potwora, to nie będzie pluszowym misiem. A we wspomnieniach Mieszka? Zazwyczaj przy takich postaciach zastanawiam się: "Co on widzi w tym babsztylu?!" No ale nie jestem facetem, a oni ponoć kochają zołzy.
Zastanawiam się teraz, czego zażąda Swarożyc. Bo to, że Gosia będzie musiała odbębnić przysługę wobec boga, to się nawet nie łudzę - nie ma szans, by stało się "może nigdy o nic nie poproszę". Taaa, jasne.

Generalnie rozrywka dobra, będę czekać na Żercę.

[Szczypta_Kasi]

Ja też dziś skończyłam. Podobało się, bardzo.
Tak w środku miałam chwilę zwątpienia bo jakoś tak mało się działo, ale jak już nadeszła Noc Kupały to było dynamicznie.
I tak romantycznie pomimo niesprzyjających okoliczności. Ja lubię czułości, tuż po chwilach niebezpieczeństwa.
No i większości nasze teorie się sprawdziły. No i wiadomo o czym będzie dalej, czyli o przysłudze. I myślę że o dalszych poszukiwaniach Mieszka w rozwiązaniu jego "problemu".

[•Sol•]

z fajpejdża Autorki:

1) Po pierwsze w tym roku możecie się spodziewać dwóch premier.
W okolicach maja w sprzedaży pojawi się tom 3 (ale nie ostatni – łącznie będą 4!) cyklu „Kwiat paproci”. Będzie zatytułowany „Żerca”. Dowiecie się z niego jakie konsekwencje będzie miała decyzja Gosławy i jak zadziała magia naparu.

Kolejna premiera – najprawdopodobniej będzie miała miejsce na jesieni. Pokażę Wam wtedy całkiem nową powieść – romans połączony z thrillerem medycznym. Czas wreszcie wykorzystać porządnie wykształcenie! Książka pt. „Obsesja” opowie Wam historię młodej lekarki, która stanie oko w oko z przerażającym prześladowcą. Akcja powieści toczy się w Warszawie.

Poza tym możecie już zacząć zacierać ręce na kilka gadżetów, które będą powiązane z historią szeptuchy, ale o tym jeszcze na razie nie mogę nic powiedzieć.

2) Nie martwcie się, nie zamierzam spocząć na laurach i przestać pisać. Gdy tylko uporam się z „Żercą” zabieram się za pisanie ostatniego tomu pt. „Przesilenie” oraz… kontynuacji serii anielsko-diabelskiej.

Roboczy tytuł to „Ja, ocalona”, ale ostrzegam- jeszcze może ulec zmianie Akcja powieści zostanie osadzona kilka – kilkanaście lat później po wydarzeniach z „Ja, potępiona”. Wiktoria będzie musiała się zmierzyć nie tylko z Belethem, z którym uwaga – już nie będzie się spotykała z powodu zdrady, ale nie powiem Wam czyjej (już słyszę gromy, które na mnie padają )Kolejnym wyzwaniem, które stanie przed bohaterką będzie depresja Lucyfera, który postanowi przyspieszyć nieco apokalipsę. Czy poradzi sobie sama? A może ktoś jej pomoże? Jeśli martwicie się, że to będzie odgrzewany kotlet – spokojnie. Oprócz akcji prowadzonej z punktu widzenia głównej bohaterki zamierzam znacznie więcej miejsca poświęcić Azazelowi i reszcie diabelskiej kompanii. Czas opowiedzieć ich historię.

[Księżycowa Kawa]

Mimo wszystko „Ja, ocalona” brzmi jak odgrzewany kotlet…

[•Sol•]

niestety.
I ta zdrada mnie mierzi.

[Księżycowa Kawa]

W zasadzie, ale głównie dlatego, że to wydaje mi się zbyt oklepane (to występuje w większości polskich powieści) i jestem tym zmęczona.

[•Sol•]

znaczy zdrada?
w sumie mnie zostały jeszcze dwa tomy tej serii więc nie wiem czy dotrwam do tej Ocalonej

[Księżycowa Kawa]

Owszem, przynajmniej tak mi się rzuciło w oczy…

[•Sol•]

czy ja wiem... Chyba nie jestem na bieżąco z literaturą rodzimą w takim układzie
ale powroty do serii po latach, gdy seria w teorii zakończona nie przemawiają do mnie zbyt mocno.

[joakar4]

Po takim newsie jeszcze mniej mi się chce to czytać. od kilku miesięcy jestem w połowie pierwszej części i nie mogę się za to zabrać. Żeby tylko za kilka lat nie zrobiła tego samego z Gosią i Mieszkiem, o ile w ogóle będą mieli HEA.

Skończyłam wczoraj Noc Kupały, w sumie mi się podobała, ale mniej niż Szeptucha. Najbardziej podobały mi się chyba wspomnienia Mieszka. Skończyło się też tak w miarę ok, więc mogę spokojnie czekać na Żercę.

[•Sol•]

właśnie mam ten problem trochę z Diablicą. Pierwszą przeczytałam polecankowo ale jak teraz wiem że HEA w 3 tomie jest nieaktualne to jakoś mi tak niewyraźnie.

tak, Noc Kupały mniej się podoba niż Szeptucha, nie ma tego świeżego tchnienia
mnie się druga połowa podobała bardziej. Te walki, niepewność, jakaś akcja. Ale były lekkie dłużyzny.

[Księżycowa Kawa]

Trzeba było czytać od razu, jak się okazuje, gdyż autorka może niepotrzebnie namieszać No cóż, teraz musztarda po obiedzie…

[klarek]

Dopiero teraz przeczytałam o Ja, ocalona.
W sumie to co jest napisane, a tak w tekstach reklamowych, często bywa wcale nie wskazuje jednoznacznie powodu ich niespotykania się. A zdrada, toć mogła być obok nich, a tylko na nich rzutować. Tego wolę się trzymać. Kurcze, bo jeśli to ten mniej optymistyczny wariant, to bardzo się zdenerwuję. Najwyżej zapomnę. Mam trzy tomy i koniec. Historia zakończona i nie ma żadnego 4 tomu, O!

[Księżycowa Kawa]

Na obecną chwilę wszystko jest możliwe. Wygląda na to, że ktoś powinien zdobyć się i przeczytać, co faktycznie jest w środku, aby uciąć spekulacje Chyba chodzi o to, że jakoś ten pomysł nie zachwyca…

[•Sol•]

trzeba poczekać dokładnie. Ktoś na pewno przeczyta a wtedy podejmie się decyzję - wypierać istnienie czy nie wypierać

[klarek]

Moje dziecko, choć zaczynam mieć wątpliwości czy faktycznie moje, zgłosiło się z entuzjazmem do testowania

[•Sol•]

o rety. Geny po przodkach się odezwały i ominęły Twoje skłonności do HEA
ale dobrze, ktoś musi

[Faelivrin]

Miałam Szeptuchę na półce od jakichś dwóch miesięcy i dopiero parę dni temu się za nią zabrałam i pyknęłam ją w jeden dzień. Bardzo mi się podobała, co prawda nie jest bez wad. Dość czytelne nawiązanie do Zmierzchu (za którym nie przepadam), ale dla mnie dużym plusem była mitologia słowiańska. Tak mnie zaciekawiły te wszystkie południce, strzygi, płanetnicy itd., że kupiłam sobie oba tomy Bestiariusza słowiańskiego (polecam-piękne ilustracje!). Noc kupały też była fajna, choć myślałam, że będą większe fajerwerki.