Magdalena Wala

przez **Dorotka** » 1 września 2016, o 08:49

Z Michałem śpiewającym pod oknem serenady żartowałam przecież. Chociaż.... zabawnie byłoby go zobaczyć w takiej roli. :mrgreen:

A co do tego przeskoku na początku książki, to nie chodziło mi o opisywanie całej wojennej ścieżki, przez jaką przeszła Marianna, bo ja bym była pierwszą osobą, która głośno powiedziałaby "NIE"!!! Brrr, nie lubię takich klimatów. Ale zabrakło mi tutaj małego elementu, przysłowiowego jednego puzzla, który idealnie spoiłby całość, i to w końcówce prologu. Mogłoby to być nawet kilka zdań dopisanych po tym, jak wzburzona Marianna ucieka podsłuchawszy to, co powiedziała o niej Klementyna. Zabrakło mi tych emocji, które tłumaczyłyby mi dlaczego tak nagle rozsądna dziewczyna, której od dziecka wpaja się, co jej wolno jako kobiecie, a czego nie, ryzykuje swoim życiem i bytem całej rodziny, bo nie ukrywajmy, że gdyby wydało się, ze zaciągnęła się do wojska i walczy, to zarówno ona jak i cała familia wylądowałaby hen na dalekich syberyjskich stepach. Wiesz już o co mi chodzi? W dalszych rozdziałach poznajemy Mariannę jako dość rezolutną pannę, która umie myśleć i walczyć o swoje, i której zdarza się być impulsywną. Ale wtedy pokazujesz jej emocje, opisujesz co myśli i dlaczego postępuje tak, a nie inaczej, i właśnie takiego opisu jej emocji brakuje na koniec prologu. To jest ten jeden brakujący element skomplikowanej układanki.

przez **•Sol•** » 1 września 2016, o 09:06

Romo mogłaś dołożyć jedno zdanie czy malutką scenkę jak mówi Dorotka, ale skoro nie dołożyłaś to czytelnik musi sobie co nieco dopowiedzieć na podstawie tego co Marianna mówi. Dla mnie jest akurat

Może i myślałam początkowo że będzie o powstaniu więcej, ale wtedy byłby to dramat nie taki lekki obyczaj i nie czytałoby się tego z uśmiechem przez niemal całą książkę.

Dzięki Tobie mamy romans historyczny a nie romans pseudohistoryczny jak to większość romansów. Lubię je, nie powiem, ale trzymanie się faktów i obyczajów z minionych czasów ma swój ogromny urok.

A Michał i serenady?
Może później, znacznie później, ale zakochanego od pierwszego kopa to go nie widzę

przez **giovanna** » 1 września 2016, o 10:55

Mi akurat nie przeszkadza, że nie ma nic o Powstaniu, nie lubię takich klimatów

przez **Dorotka** » 1 września 2016, o 11:01

Jak to nie ma nic o powstaniu? A jej wspomnienia i sny? :yeahrite:

przez **Roma** » 1 września 2016, o 11:15

Tutaj to masz Dorotko.

Źle się stało, że Szymon, zamiast zaciągnąć się do wojska, wyjechał do Wiednia. Ale jej brat nigdy nie przeciwstawił się ich dominującemu ojcu. Ona obecnie dla rodziny stała się ciężarem. Panna na wydaniu, bez żadnych widoków na małżeństwo. Ale jeśli Polska odzyska niepodległość, wszystko może się odmienić. Ojciec odzyska majątek skonfiskowany dziadkowi przez Rosjan za jego udział w wojnie u boku Napoleona. Rzeczpospolita zostanie wyzwolona od znienawidzonych Moskali. Szkoda tylko, że Szymon… Ale przecież słyszała o Platerównie.
Na razie postanowiła jednak czekać na wieści z domu. Może to tylko plotki zawistnej Klementyny.

Słyszała o Emilii Plater, kobiecie która się zaciągnęła. Rodzina Pawłowskich utraciła majątek po wojnie z Napoleonem, a powstanie jest szansą na ich odzyskanie - zwłaszcza, że rodzina przez ojca ma długi. jej brat zamiast się zaciągnąć wyjechał, a ona jako stara panna będzie dla rodziców ciężarem. To z jej strony nie były emocje tylko kalkulacja.

przez **giovanna** » 1 września 2016, o 11:40

Dorotka napisał(a):Jak to nie ma nic o powstaniu? A jej wspomnienia i sny?

Ale to są takie retrospekcje, fragmenty przeżyć, a nie od początku jak się zaciągnęła i szczegółowe opisy bitew i tego co się z Marianną działo

przez **Roma** » 1 września 2016, o 19:42

Szczegółowym opisom mówię nie.

przez **giovanna** » 1 września 2016, o 20:41

I z tego się cieszę

przez **Szczypta_Kasi** » 2 września 2016, o 09:57

Skończyłam "Desperatkę".
"Marianna" zdecydowanie bardziej mi się podobała, ale nie mówię, że "Przypadki" są złe.
Nie do końca uwierzyłam w bohaterów tej historii. Paweł jest tak idealny, że aż niewiarygodny, natomiast wątpliwości Julii zupełnie do mnie nie przemówiły.
Bardzo za to podobał mi się wątek historyczny. Pamiętnik jak i cała tajemnica morderstw to coś, dzięki czemu będę pamiętać tę książkę.

przez **•Sol•** » 2 września 2016, o 10:18

co do Pawła to też miałam zarzuty że on taki za idealny

Julia była bliższa mi, ale Paweł chwilami denerwował tą swoją stabilnością i pewnością. Bo takich facetów przecież nie ma

przez **tully** » 2 września 2016, o 10:44

przebrnelam (doslownie) marianne, w zasadzie gdyby nie to ze romo jestes tutaj z nami to bym nie doczytala do konca, od polowy ksiazki nudzilam sie niesamowicie a im blizej konc tym ciezej mi bylo siegnac po lekture, uratowalas koncowke, bylo nawet troche emocji potem, z tym poradzilas sobie fajnie ale ksiazka od okolo 40 % - 90 % dla mnie strasznie nudna. Nie bede jej oceniac bo nawet dodajac 2 do oceny byloby bardzo slabo. Na szczescie to co zwykle mi sie nie podoba podoba sie dziewczynom wiec moze to i lepiej dla ciebie ze ksiazka nie zrobila na mnie wrazenia :hyhy:

przez **Roma** » 2 września 2016, o 11:22

Dziękuję ci za opinię. Wiem, że męczyłaś się strasznie i doceniam, że miałaś siłę doczytać do końca. Jeśli kiedyś miałabyś ochotę na mój kolejny tekst, kiedy będą wychodzić moje następne książki bazując na tym co mi pisałaś będę cię ostrzegać. Na pewno nie czytaj Desperatki - nie spodoba ci się. Moja kolejna współczesna też nie, Może rzymski romans - zobaczę co mi z niego wyjdzie po redakcji. tam jest inaczej poprowadzony wątek pomiędzy bohaterami. jak będę pisać cześć o Rozalii wezmę pod uwagę to co mi pisałaś i zobaczymy. Na pewno będzie więcej scen pomiędzy głównymi bohaterami. Podejrzewam, że może ci się spodobać historia Szymona. Tam planuję kwestie dramatyczne.
Dziękuję, że opisywałaś wszystkie swoje wrażenia. na pewno je wykorzystam.

przez **Dorotka** » 2 września 2016, o 13:33

Tully - kolejna powieść Romy, która funkcjonuje pod roboczym tytułem "Bursztynowa panna", powinna ci się spodobać, bo sporo tam akcji, wątek romansowy to cud, miód i orzeszki, a i dramatozy ci tam nie zabraknie. No chyba, że Romę coś najdzie i pozmienia wszystko, ale za roboczą wersję ręczę. :wink:

Dziewczyny, które są z nami na forum najdłużej miały ją okazję przeczytać parę lat temu i z pewnością potwierdzą moje słowa.

przez **tully** » 2 września 2016, o 13:49

Jak moglabym zdobyc ta panne Romo?

przez **Roma** » 2 września 2016, o 15:12

na razie nie możesz, ale ona powinna się ukazać drukiem w przyszłym roku. na dniach powinnam na nią umowę dostać.
Nie zmieniałam tam za dużo. Wywaliłam seks wprowadziłam uwiedzenie. Felicyta jest bardziej delikatna niż Marianna , ale mimozą nie jest.

przez **Roma** » 2 września 2016, o 15:13

Szczypta_Kasi napisał(a):Skończyłam "Desperatkę".
"Marianna" zdecydowanie bardziej mi się podobała, ale nie mówię, że "Przypadki" są złe.
Nie do końca uwierzyłam w bohaterów tej historii. Paweł jest tak idealny, że aż niewiarygodny, natomiast wątpliwości Julii zupełnie do mnie nie przemówiły.
Bardzo za to podobał mi się wątek historyczny. Pamiętnik jak i cała tajemnica morderstw to coś, dzięki czemu będę pamiętać tę książkę.

ja chyba jestem lepsza w wątkach historycznych.

przez **tully** » 2 września 2016, o 15:58

no brak seksu to akurat na plus, fajnie to trzymam kciuki za szybkie dokonczenie i wydanie i mam nadzieje ze bede ci mogla napisac ladna recenzje po przeczytaniu

przez **Roma** » 2 września 2016, o 16:06

tully napisał(a):no brak seksu to akurat na plus, fajnie to trzymam kciuki za szybkie dokonczenie i wydanie i mam nadzieje ze bede ci mogla napisac ladna recenzje po przeczytaniu

Mam nadzieję, że tym razem ci się spodoba. Moja osobista siostra na Mariannie utknęła natomiast Bursztynowa panna jej się podobała.

przez **tully** » 3 września 2016, o 23:06

no to mnie podbudowalas ze nie jestem jedyna

przez **Janka** » 4 września 2016, o 13:50

Waszą piękną dyskusją o "Mariannie" narobiłyście mi ochoty na zapoznanie się z twórczością Romy, tylko że bardziej mnie ciągnie do "Desperatki".

przez **•Sol•** » 4 września 2016, o 14:49

Janko, myślę że to dobra decyzja

i chyba nawet Desperatkę masz, nie?

a Mariannę też miej na uwadze na kiedyś. Nie powinnaś żałować

przez **Janka** » 4 września 2016, o 14:54

Tak, mam wreszcie "Desperatkę". Trochę to trwało, ale jest.

Czytając Wasze posty miałam wrażenie, że "Marianna" ma wiele wspólnego z historykiem SEP.
Przebieranki pani za pana, humor w książce, możliwość utraty posiadłości rodzinnej, małżeństwo dla korzyści itd. Nawet główni bohaterowi możliwe że mają podobne cechy charakteru.

przez **•Sol•** » 4 września 2016, o 15:08

to tylko wrażenie

u SEP na tym opiera się cała powieść, to jej szkielet, a tutaj przebieranki są jedynie we wspomnieniach, utrata posiadłości to tylko iskra dla dalszych wydarzeń i ma to znaczenie tylko na początku. Małżeństwo dla korzyści też zawierane jest w kompletnie innych okolicznościach. A cechy charakteru... Nie wydaje mi się.
Motywy mogą sprawiać wrażenie że to podobne ale jest kompletnie inaczej

przez **Roma** » 4 września 2016, o 15:27

Historyka SEP nie pamiętam czy czytałam więc nie mogę się wypowiedzieć czy podobny.
Możesz też przeczytać jedno z opowiadań w naszej twórczości - możesz stwierdzić, czy mój styl pisania ci leży.
Natomiast mogę się pochwalić. Smoczyca przeczytała Mariannę i poza tycimi uwagami stwierdziła, że to moja najlepsza książka. Stwierdziła, że jak przebrnęła przez początek to poszło błyskawicznie. Tym bardziej się ciesze, bo ona do łagodnych recenzentów nie należy. Absolutnie zgodziła się z Dorotką i stwierdziła, że powinnam się skupić na powieściach historycznych.

przez **•Sol•** » 4 września 2016, o 15:28

ta sama Smoczyca co nie lubi historyków?

nono

Magdalena Wala

Kto przegląda forum