Colleen Hoover

przez **klarek** » 12 kwietnia 2016, o 12:43

Może nie sama, ale będę towarzyszyła takiej jednej która książki Hoover bardzo lubi

przez **Księżycowa Kawa** » 12 kwietnia 2016, o 20:21

Tym bardziej warto – przecież to do niczego nie zobowiązuje.

przez **klarek** » 13 kwietnia 2016, o 22:17

To mogę wam powiedzieć jak było. Z mojego oglądu szalenie sympatycznie. Hoover sprawia wrażenie bardzo otwartej osoby, uśmiechała się przez cały czas. Każdy podchodzący zadawał jej pytania, a ona odpowiadała podczas podpisywania. Machała do osób wskazywanych palcami przez swoje fanki (taaaaa

). Pozwalała na wszelkiego rodzaju formy fotografowania. I nie narzekała. Ja w pobliskim Coffe Heaven piłam bardzo kolejną kawę, przykleiłam się chyba do stołka, a ona nadal rozmawiała z czytelnikami. Podpisywała po kilka książek choć w założeniach miała maksymalnie trzy.
Moje dziecię poprosiło aby jedną podpisała nie tylko dla niej, ale i dla jej mamy, która nie może zdobyć się na przeczytanie Hopeless, więc Hoover uśmiała się a potem pogroziła mi palcem

A wyglądało to tak:

przez **Księżycowa Kawa** » 13 kwietnia 2016, o 22:24

Zatem warto było

przez **klarek** » 13 kwietnia 2016, o 22:25

Wiesz, ja jestem matka, która cieszy się radością swoich dzieci, więc dla mnie było bardzo warto

przez **emily temple** » 14 kwietnia 2016, o 09:57

Hmm..kurczę wszyscy gadają że fajnie jest na tych spotkaniach. ..

Osobiście tylk bym posłuchAł co ma do powiedzenia autorka A podpis na Slammed było by fajnie(tylko naprawdę ha iż mało co pamiętam Z jej książek A ugly love (temu chyba odwiedza promocja jej) nie czuje presji czytac :red:

przez **Lilia ❀** » 14 kwietnia 2016, o 12:31

Fajne przeżycie.
Hoover bardzo pozytywnie relacjonuje pobyt w Polsce na FB. Ze zdjęciami. Czasem można się nieźle uśmiać

przez **klarek** » 14 kwietnia 2016, o 15:07

Jeśli napisała o dziewczynie która się rozplakala to koleżanka mojej Małej

One w pewnym momencie wszystkie wdarly się na scenę i zrobiły sobie z nią grupowe zdjęcie

To co warto zapamiętac to masa uśmiechów i radosnych nastolatek

przez **emily temple** » 14 kwietnia 2016, o 15:30

"wdarly się na scenę" Oczyma przypomniałam sobie jak byłam na spotkaniu z gwiazda co prawie same nastolatki był.. i to był sajgon :hyhy:

ale wszyscy wydają sie zadowoleni z spotkań z panią Hoover i histeri nie było prawda?

Ja tam nadal sie waham czy sie zakrecić pod empikiem na spotkanie :mysli:

przez **klarek** » 14 kwietnia 2016, o 15:58

Moim zdaniem warto zajrzeć. Zobaczyć i przekonac się jak to wygląda. A może jednak skusisz się na książkę i autograf

przez **emily temple** » 14 kwietnia 2016, o 16:00

Bida w ksiązkowy budżecie wiec zakup mi nie grozi

przez **Agrest** » 14 kwietnia 2016, o 19:23

klarek napisał(a):Moje dziecię poprosiło aby jedną podpisała nie tylko dla niej, ale i dla jej mamy, która nie może zdobyć się na przeczytanie Hopeless, więc Hoover uśmiała się a potem pogroziła mi palcem

O, a ja z jakiejś przyczyny byłam przekonana, że czytałaś i podzielasz moją niechęć

przez **klarek** » 14 kwietnia 2016, o 19:59

Że tak od deski do deski to raczej nie. Musiałam lekko, pod naciskiem dziecka, które chciało przeczytać, a jeszcze wtedy słuchało mnie w kwestii doboru literatury. Więc i pytałam i przeglądałam. Trochę przeczytałam, resztę przerzuciłam. Potem poznawałam jak mi dziecię oddalone 120 km w telefon płakało pół nocy. Tak więc podejrzewam, że znam całkiem nieźle.
I w jakimś sensie, co podkreślałam już na forum, zaskoczona jestem fenomenem tej książki. Choć przyznać muszę, że w pewnym sensie to rozumiem. I pewnie w wieku tych nastu lat, też bym się na niego złapała tak bardzo.
Póki obok takiego Hopeless pojawia się Eleonora i Park czy inne książki Rowell, jestem w miarę spokojna

Ale pamiętaj, że ja bezrozumnie lubię dwie części z Crownover

przez **Księżycowa Kawa** » 14 kwietnia 2016, o 20:11

Może chodzi o to, że Hoover pisze tak, że raczej chce to się czytać.

przez **szuwarek** » 14 kwietnia 2016, o 20:13

Moja koleżanka rzuciła się na Ugly Love i mi streściła: coś w stylu : ona nie ma szacunku do siebie, on ma traumę do du..y, i tak naprawdę na końcu to nie wiem czy on ją naprawdę kocha czy po prostu się otrząsnął a ona jest pod ręką... :evillaugh:

i mam po lekturze :evillaugh:

Choć i tak nie było to na mojej liście na już.. :hyhy:

klarku - ja nawet jako nastolatka nie lubiłam dramatów i dramatoz, choć pewnie byłabym bardziej skłonna to przeczytać niż teraz. Teraz juz tylko spokój i rozrywka...

przez **emily temple** » 14 kwietnia 2016, o 20:29

Byłam.

Jak choć o Uglu Love nie czytałam (zespoilerowali mi wiec jakos parcja nie mam) i
trzeba Hoover dawkować i jak dlamnie pisze/publikuje zbyt szybko..
I jak sie czytnie za duzo podrząd kolejne lektury to pozniej szukanie i czekanie "jak da plot twist i jaka drama wyjdzie i psuje sie tym przyjemność. Przynajmniej mi

Si. Tak wygladam z realu ( :red:

)

przez **klarek** » 14 kwietnia 2016, o 21:19

emily, bardzo fajnie, że jednak się wybrałaś

I jak podobała ci się Hoover?

szuwarek napisał(a):klarku - ja nawet jako nastolatka nie lubiłam dramatów i dramatoz, choć pewnie byłabym bardziej skłonna to przeczytać niż teraz. Teraz juz tylko spokój i rozrywka...

Ja jako nastolatka czytałam sama okropieństwa

Podejrzewam, że gdyby rodzina dopuściła mnie do takich książek, przy założeniu, że wtedy byłyby dostępne u nas, to jest szansa, że połknęłabym haczyk. Może to też zależy kiedy to by było, ile dobrych książek miałabym za sobą i na ile miałabym wykształcony szumnie zwany gust czytelniczy. Ale czy nie byłabym skłonna pochylić się nad młodymi, nieszczęśliwymi z problemami, którym świat umyka spod nóg. A która młoda duszyczka by nie była

przez **emily temple** » 14 kwietnia 2016, o 21:22

Hoover wydawała się pozytywna bardzo miła i pełna optymizmu.. Nie wiem czy tak na 100% jest (bo przeciecz nie mozna byc 24h miłym)
Pozwałam się przytulać, taki misio.. ( ja jako jedna z nielicznych nie chciała jej uściskać)

I widać było ze zmeczona, ale to zrozumiałe

przez **Księżycowa Kawa** » 14 kwietnia 2016, o 23:48

Będzie również co wspominać

przez **tully** » 15 kwietnia 2016, o 09:55

Fajne foty ze spotkan, jeszcze nigdy na zadnym nie bylam...
a wracajac do hoover mimo ze ma bardzo nierowny poziom napisala chyba najgenialniejsza ksiazke w zasadzie poczatek nurtu NA. Do tej pory tylko Morze spokoju otarlo sie o poziom hopeless reszta jest lepsza lub gorsza ale nie dorownuje jednak do poziomu obu wspomnianych mimo to nie trace nadzieji....

Obrazek

@lc:

Nie rozsypalam sie na miliony krysztalkow, nie musze sie sklejac godzinami dniami czy miesiacami, nie drzaly mi nogi a jednak czytalam i chlonelam ta piekna historie a ostatnia noc spalam tylko 4 godziny musialam ja doczytac do konca. Ksiazka ma sporo wad jest dosc przewidywalna w momencie kiedy dowiadujemy sie najwiekszego sekretu wszystko juz w zasadzie jest oczywiste. Powodem jest chyba za szybkie wspomnienie strachu przed klamka... mimo tej przewidywalnosci bylam kilka razy zaskoczona jej skala. Dodatkowo ksiazka jest przeznaczona dla nastolatkow i to czuje sie kazda koncowka nerwow. Mimo tego na pewno wspaniala pozycja o milosci, nadzieji i to co uwielbiam trudnego dziecinstwa. Nie lubie tego okreslenia New Adult dla mnie to raczej walka o czlowieczenstwo o prawo do szczescia i milosci mimo trudnego dziecinstwa i przeszlosci. Tym przypomina mi strasznie Tully pani Simons. Uwielbiam w tej ksiazce przede wszystkim Pierwszy raz, mam nadzieje ze nastolatki wezma troche madrosci z tego i nie beda sie spieszyc a wiadomo w jakich zyjemy czasach...

przez **Agrest** » 15 kwietnia 2016, o 10:45

Ale pamiętaj, że ja bezrozumnie lubię dwie części z Crownover

Heh, nie wiem jednak, czy Hopeless nie odrzuciło mnie bardziej i dalej

Głupotą otoczenia, umiłowaniem stalkerstwa, absolutnie instrumentalnym wykorzystaniem hiper mega traumy dla celów dość niskich...
A że popularne to mnie nie dziwi. No może jakby ktoś na przykład prowadził krucjatę antyzmierzchową, a kochał Hopeless to bym się zdziwiła... Cóż, zaraz się pewnie ktoś taki zgłosi

Strona WWW · przez **Duzzz** » 15 kwietnia 2016, o 11:23

Dziewczynki super :wesoły:

A co do HopeLess to może tylko ja tak miałam, ale nie do końca ogarniałam bohaterkę, jej zachowania czasami były dla mnie dziwne, kompletnie niezrozumiałe :bezradny:

Znacznie bardziej podobało mi się spojrzenie z punktu widzenia bohatera.

tully napisał(a): Do tej pory tylko Morze spokoju otarlo sie o poziom hopeless reszta jest lepsza lub gorsza ale nie dorownuje jednak do poziomu obu wspomnianych mimo to nie trace nadzieji....

Dla mnie Morzu spokoju raczej nic nie dorówna, Hopeless nie stawiałabym nawet w jego okolicach jest m.in. zbyt przewidywalne :wink:

Czytałam pierwsze Morze i nasuwały mi się od razu jakieś wyznaczniki względem niego i Hopeless dużo traci przy porównywaniu.

przez **szuwarek** » 15 kwietnia 2016, o 12:17

sie w YA/NA wypowiem

Strona WWW · przez **Duzzz** » 15 kwietnia 2016, o 13:55

O co chodzi?

przez **klarek** » 15 kwietnia 2016, o 15:24

Agrest napisał(a):Heh, nie wiem jednak, czy Hopeless nie odrzuciło mnie bardziej i dalej Głupotą otoczenia, umiłowaniem stalkerstwa, absolutnie instrumentalnym wykorzystaniem hiper mega traumy dla celów dość niskich...
A że popularne to mnie nie dziwi. No może jakby ktoś na przykład prowadził krucjatę antyzmierzchową, a kochał Hopeless to bym się zdziwiła... Cóż, zaraz się pewnie ktoś taki zgłosi

W zasadzie mogłabym raz jeszcze, bo przyznaję, że mam luki w pamięci, wypytać Młodą na okoliczność tego podobania. Co i jak i dlaczego? Choć pewnie bardziej opowiadała o swoich wrażeniach, wydaje mi się, że wiem gdzie narodziło się to lubienie tej książki. Lubienie, które moja zdecydowanie bardziej krytyczna i wymagająca społecznie głowa odrzuca jako niedopuszczalny.
Tak sobie też myślę, że może rzeczywiście powinnam sama do tego zajrzeć i choćby spróbować podejść do lektury od początku do końca. Z polecanek wynika, że mam jeszcze do zaliczenia Maybe sunday więc spotkanie z Hoover mnie nie minie

Nie podejrzewam, żeby ktoś się zgłosił, choć wydaje mi się, że wcale nie trudno o kogoś takiego

Colleen Hoover

Kto przegląda forum