Lisa Jackson

[Papaveryna]

Aaaaaaaaa! To się oszukałam, ale właśnie kojarzyłam, że zaczynało się od jakichś dziwnych wynurzeń w pierwszej osobie. Byłam wtedy trochę w szoku, bo raczej Jackson nie kojarzyła mi się z takim typem narracji. Zresztą ja się dawno temu za to brałam i wtedy mniej miałam do czynienia z nawijaniem w pierwszej osobie i nie bardzo mi się to wtedy podobało. Mogłam zerknąć co było dalej.

Ooo! Teraz patrzę i "Bez pamięci" to ja jednak czytałam. I troszkę zaczyna mi świtać, że nie podobało mi się. I chyba nie bardzo miałam chęć na kolejną, a jak zobaczyłam, że jest ona dodatkowo pisana (niby) w pierwszej osobie, to rzuciłam. Rety, jaka pomroczność mnie czasem łapie

"Mściwość" znam. Pamiętam niewiele. Głównie tyle, że było zakręcone jak ruski termos. Jackson momentami chyba w jakieś dziwne transy wpadała

[Księżycowa Kawa]

Cała książka jest w trzeciej osobie, ale są małe wstawki przestępcy w pierwszej osobie.

I te wstawki mnie dobijały, aż zniechęciły do thrillerów i sensacji.

[Janka]

Nie dziwię się, że w "Mściwości" Cię dobijały, bo w nich jest coś niefajnego, co gryzie się z całością.
Mnie na razie nie wpieniają, bo postanowiłam z oceną ich przydatności zaczekać do końca książki. Jeśli pani Jackson wykorzysta je do czegoś, co wyjdzie mi na zdrowie, to wtedy nawet nie miauknę.

W "Śmierci na raty" wstawki w pierwszej osobie tylko zepsuły całość. Miało nam namieszać w głowie, ale zabieg

Spoiler:

podmiany imion

w tym przypadku uważam za durny i niewystarczająco uzasadniony. W sumie było to nijakie.

"Mściwość" znam. Pamiętam niewiele. Głównie tyle, że było zakręcone jak ruski termos. Jackson momentami chyba w jakieś dziwne transy wpadała

Jeśli "Mściwość" była dla Ciebie zakręcona, to ciekawe co byś powiedziała o termosie w "Śmierci na raty".

[Księżycowa Kawa]

Szybko te fragmenty zaczęłam omijać wzrokiem. Tak czy owak, w tych nowych Jackson zaczęła mnie irytować i nie mam ochoty czytać pozostałych.

[Janka]

Ja nie omijam, bo zżera mnie ciekawość, do czego one służą.

[Księżycowa Kawa]

A mnie to za bardzo nużyło – nie lubię takiego jęczenia.

[Janka]

Dziewczynki, mam pytanie:
Czy bohaterowie siedzą tylko w swoich cyklach, czy się plączą też po książkach z innych cykli?

[Janka]

Skończyłam "Mściwość" i ze zdziwieniem stwierdziłam, że podobała mi się bardziej niż "Śmierć na raty". A początkowo byłam pewna, że nie będę jej wcale lubić, że będzie w niej za mocno namieszane i źle wszystko wyjaśnione. Ale nie, jest dla mnie OK. Namieszane było, owszem, ale bez problemu łykam wszelkie motywy postępowania i zależności między bohaterami. Wierzę im, że mogą tak myśleć i postępować, jak było w książce, i nic mnie tam nie gryzie.
W "Śmierci na raty" było za dużo psycholi i pokręcenia, chory psychicznie był prawie każdy. W "Mściwości" było dużo więcej luzu pod tym względem, przeważali normalni bohaterowie i to właśnie mi się podobało.
Wstawki w treści napisane w pierwszej osobie również dużo lepiej zagrały w "Mściwości". W "Śmierci na raty" były zupełnie zbędne, a w "Mściwości" miały więcej sensu. Bez nich nie dałoby się ukazać motywów postępowania sprawczyni w sposób nie spowalniający akcji.
Obie te książki czytały mi się same, w sferze stylu było bardzo lekko i przyjemnie. Niestety nie uważam ich za dobrze napisane kryminały. Wątek kryminalny jest dobrze wymyślony, pod względem sensacyjnym jest bardzo dobrze, fajnie budowane jest napięcie i mogłoby być wszystko super, ale nie jest, bo pani Jackson ma wielki problem z rzucaniem podejrzeń na jakieś osoby. Jej zabiegi zwrócenia uwagi na jakiegoś podejrzanego są szyte tak grubymi nićmi, że od razu wiadomo, że on na końcu nie może okazać się winny. Szuka się więc kogoś innego w jego zastępstwie i się znajduje. Z tego powodu o wiele za łatwo i za szybko wpada się na pomysł, kto i dlaczego naprawdę jest mordercą.
W "Mściwości" bardzo szybko zgadłam, kto okaże się głównym przestępcą. Oczywiście nie była to ta osoba, którą podsuwa nam Lisa Jackson. Od pierwszego wejrzenia wiedziałam też, kto okaże się winnym w starej, niewyjaśnionej sprawie morderstw. Z tego powodu moja ocena książki wypada nisko. Szkoda, bo akcja była naprawdę bardzo fajna.
Fatalne w książce były też literówki. Dziesiątki lub nawet setki literówek. - Amber. Oni chyba próbują zdobyć mistrzostwo świata w nieperfekcyjności.
Perełkami te książki na pewno nie są, ale krzywdy żadnej też mi nie robią. Dlatego myślę, że pójdę za ciosem i przeczytam teraz jeszcze jedną książkę pani Jackson.

[Janka]

Czytam "Kręte ścieżki", ale kompletnie mnie nie wciąga. Obawiam się cały czas, że to coś maksymalnie przeciętnego, bez żadnych niespodzianek. Martwi mnie, że doczytam do końca i niczego nowego w niej nie znajdę.
Sprawdziłam, co na jej temat jest na forum i znalazłam opinię Basika:

Kręte ścieżki kolejna świetna książka z cyklu New Orleans, w której detektywi Benz i Montoya muszą rozwiązać zagadkę morderstw nowicjuszek w klasztorze.
(...)
Książka od samego początku wciąga bez reszty, każde kolejne morderstwo to kolejna straszna tajemnica klasztoru a rozwiązanie jest wprost niesamowicie zaskakujące.

Dobrze, że wyszukałam tę opinię, bo mi zrobiła wielką nadzieję, że nie czytam nadaremno.

[Księżycowa Kawa]

Za to już się nie brałam i kompletnie mnie nie korci, choć zastanawiam się nad jej harlequinem.

[Janka]

Na temat przestępcy w "Mściwości":

I zostało nie rozwiązane, bo jak się okazało to inny jeszcze sprawca był Masakra

Mnie się kojarzyło,że to brat tych kiedyś zamordowanych był sprawcą,ale teraz kompletnie tego nie pamiętam.

Braciszek to coś tam w mediach mieszał, wywiadów udzielała... Jednak nie pamiętam by sprawcę schwycili... Pod koniec C... mówi Olivii, że to nie jej sprawka...

W książce było tak:

Spoiler:

Tak jak mówi Very, mordercą dawnych i nowych bliźniaczek był brat pierwszych.

Była na ten temat mała, jednozdaniowa wzmianka.
Od samego początku go podejrzewałam.

[Janka]

Postanowiłam sobie, że jeśli w "Krętych ścieżkach" po raz trzeci pod rząd zgadnę, kto jest mordercą, to więcej nie będę próbować i zapomnę o książkach Lisy Jackson. A jeśli mnie wreszcie zaskoczy, to skompletuję jej wszystkie książki i wszystkie przeczytam.
No i znowu zgadłam.
Nie wiem, na czym to polega, ale funkcjonuję z panią Jackson na tych samych zasadach, nadaję na tych samych falach, albo czytam jej w myślach. Nie może mnie zaskoczyć i już. Nic na to nie mogę poradzić.

Uwaga, będę bardzo, bardzo spoilerować na temat tego, kto był mordercą w "Krętych ścieżkach".

Spoiler:

Mamy tu do czynienia z działalnością dwóch seryjnych morderców. Obaj zabijają grzeszne kobiety, obaj tą samą metodą duszenia, ale jeden na ofiary wybiera zakochane w księdzu zakonnice, a drugi rude prostytutki. Drugi działał aktywnie już przed wielu laty, potem zrobił sobie przerwę, a teraz wraca do interesu.
Zanim dowiedziałam się, że jest ich dwóch, miałam dwa typy.
Najpierw wymyśliłam, że mordercą może być kobieta, tylko powinna być wysoka, wysportowana i silna. Uważałam na te cechy w trakcie czytania opisów zakonnic i innych bohaterek i wytypowałam sobie pewną panią. Na dokładkę jej imię samo się prosiło o to, żeby ją podejrzewać o fanatyzm, radykalizm i nietolerancję.
Potem się okazało, że w książce są wstawki pisane w pierwszej osobie przez mordercę i jest on mężczyzną. Płeć była pewna, bo była nawet wzmianka o jego marnie zwisającym fiutku. Wtedy na mordercę wytypowałam ogrodnika. Z powodu jego hobby. Pan Lopez na stronie 158 oglądał talk-show w telewizji, a na stronie 204, w trakcie mordowania prostytutki, morderca słuchał talk-show w radiu, a wcześniej słuchał go również w swoim aucie. Jedynie nie zgadzał się wiek, bo ogrodnik miał 70 lat, a świadek wspomniał, że morderca był młody. Świadek był niedowidzącą i niedosłyszącą staruszką, więc jeszcze miałam nieco nadziei. Niestety na stronie 350 się okazało, że ogrodnik ma złą grupę krwi. Pudło.
Mniej więcej wtedy było już jasne, że jest ich dwóch, a tylko narzędzie zbrodni mają podobne. Innego podejrzanego na miejsce ogrodnika już niestety nie miałam, ale pani została mi nadal ta wytypowana na początku.
Mój wynik końcowy wygląda tak, że z panią trafiłam, z panem nie. Tylko że pana nikt nie mógł trafić, bo ten wątek pozostał nierozwiązany do końca książki. Prawdopodobnie będzie lub już jest, jeszcze jeden tom, w którym głównym tematem jest/będzie pogoń za tym psycholem. Czyli jednak zgadłam wszystko, co było do zgadnięcia. Trafiony, zatopiony.
Oczywiście nie zgadłam całej treści, bo oprócz morderców, były jeszcze przeróżne tajemnice nowe i stare, przeplatały się przeróżne wątki i nawet nie próbowałam przewidywać, jak potoczy się akcja, ani kto jeszcze zginie.

Książkę najpierw czytało mi się z trudem, nie mogłam się do niej przywiązać, ale mniej więcej po przeczytaniu jednej trzeciej to się zmieniło i dalej nie można było mnie już od niej oderwać. Napięcie rosło stale i wprost proporcjonalnie do numerka strony.

Spoiler:

Pięknie rosło i pięknie się rozładowało w bardzo dramatycznej scenie. Potem jeszcze było zakończenie wątku miłosnego i wszystkich wątków obyczajowych, a wtedy bęc, niespodzianka na zakończenie, bardzo interesujący i zaskakujący epilog. W ostatnim momencie jest jeszcze sugestia, kto mógłby być mordercą, ale jest ona zbyt mała, bym mogła traktować ją jako podane rozwiązanie.
Ale, kurczę, zaczynam mieć wątpliwości. Może jednak ten ktoś był mordercą?

[Duzzz]

Na temat przestępcy w "Mściwości":

I zostało nie rozwiązane, bo jak się okazało to inny jeszcze sprawca był Masakra

Mnie się kojarzyło,że to brat tych kiedyś zamordowanych był sprawcą,ale teraz kompletnie tego nie pamiętam.

Braciszek to coś tam w mediach mieszał, wywiadów udzielała... Jednak nie pamiętam by sprawcę schwycili... Pod koniec C... mówi Olivii, że to nie jej sprawka...

W książce było tak:

Spoiler:

Tak jak mówi Very, mordercą dawnych i nowych bliźniaczek był brat pierwszych.

Była na ten temat mała, jednozdaniowa wzmianka.
Od samego początku go podejrzewałam.

Po takim czasie nawet nie pamiętam o co już chodziło.
Jackson okropnie miesza między powiązaniami/pokrewieństwem bohaterów, kompletnie tego nie ogarniam.

Czytasz New Orleans od końca, ale jestem ciekawa co byś powiedziała jakbyś zaczęła od początku, w sumie W afekcie jestem ciekawa czy by Ci się spodobało

[Janka]

Możliwe, że to znam. Mam 6 lub 7 sztuk Lisy Jackson w wersji audio po niemiecku i kiedyś już niektóre z nich przesłuchiwałam.
Jedyne, co z nich pamiętam, to to, że powtarzało mi się w co najmniej dwóch z nich nazwisko Montoya.

Muszę sobie zrobić zestawienie tytułów w oryginale, po polsku i po niemiecku i na nim pozaznaczać, co posiadam i co już przeczytałam. Niestety zacięła mi się drukarka, a ręcznie nie bardzo mam na to ochotę.

[Papaveryna]

Po takim czasie nawet nie pamiętam o co już chodziło.

Weź, ja też!

Zawsze sobie gadam, że z ciekawości czy pojmę te wszystkie zależności, będę musiała przysiąść i powtórzyć sobie tę serię. Ale raz, że nie mam chęci, a dwa - nie posiadam wszystkich książek. Musiałabym dokupić "Mściwość", która na tamten czas była dla mnie maksymalnie pojechana oraz "Kręte ścieżki", których już nie miałam okazji czytać, bo odeszła mi faza. Ta "Mściwość" i "Stracone dusze" tak mnie chyba ostatecznie odstręczyły.
Ale w sumie za dokompletowaniem i kolejnym czytaniem przemawia to, że mam w domu między innymi dwójkę. Nie dość, że moje pierwsze czytanie było w chińskiej kolejności, to wtedy dwójkę pominęłam całkowicie.

Pierwszy mój z tej serii był "Strach absolutny" czyli chyba czwórka. Jeju, jak mi się to wtedy podobało! Normalnie miałam ciarki w domu pełnym ludzi No ale wtedy byłam tylko niewinnym dzieckiem. Teraz bym już mogła podejść do tego inaczej

[Janka]

Czyli brakuje Tobie akurat tych, które ja mam.

Sama nie wiem, czy czytać je dalej, czy sobie już Jackson odpuścić.
Jest dla mnie zbyt przewidywalna w sferze motywowo-przestępczej.
Ale mam też wielką ochotę przeczytać wszystko i spróbować się jakoś rozeznać w tych pokiełbaszonych zależnościach.

[Papaveryna]

Nie wiem co Ci powiedzieć. Mnie ona rozwaliła dziwnymi rozkminami i zniechęciła do siebie kombinowaniem. Zauważyłam, że jej wcześniejsze thrillerowate książki (tych wczesnych bardziej romansowych jeszcze nie miałam okazji czytać) miały w sobie coś fajnego, a kolejne zalatywały jakąś taką sztucznością. Nie wiem jak to odpowiednio określić.
Była taka seria, gdzie pierwszy tom, choć masakrycznie pokręcony zrobił na mnie 'odświeżające' wrażenie natomiast drugi o typie, który w trumnach baby zamykał, niby taki mroczny, ale mnie w ogóle to nie brało. Tak samo w 'Serii Orleańskiej' dobiły mnie ostatnie przeczytane tomy. Coś mnie tam raziło. Jeszcze taką książkę trafiłam jej, o jakimś ośrodku wychowawczym dla trudnej młodzieży na totalnym zadupiu. W środku zimy. I ktoś tam mordować zaczyna. Też to 'coś dziwnego' przy tej książce odczuwałam. Chyba nawet mam ją w domu, bo się trafiła w jakimś zestawie.
A najgorsza już była ostatnia u nas wydana. Tutaj Jackson pojechała po bandzie dokumentnie.

[Janka]

A co było ostatnie?

a kolejne zalatywały jakąś taką sztucznością. Ne wiem jak to odpowiednio określić.

Chyba wiem, co masz na myśli.
Jak autorki mają dobry warsztat, którym mogą przesłonić swój brak talentu, to tym czymś nie zalatuje.
U pani Jackson widać trochę, że się musi wysilać, że samo jej się nie pisze.

[Papaveryna]

Pewnie masz rację. Te historie są w sumie poprawne, jest jakiś punkt zaczepienia dla intrygi, da się to czytać, ale ja nie odczuwałam jakiejś większej satysfakcji. Możliwe też, że mój odbiór był inny, ponieważ czytałam je w pewnym odstępie od wcześniejszych.

Ostatnia była "Urodzona dla śmierci". To była trzecia część cyklu, który mi się ogólnie podobał. Dwie pierwsze części były ze sobą powiązane. To było o facecie, który wywoływał wypadki, a kobiety później porywał i przywiązywał nago do drzew na mrozie.
Oczywiście wytłumaczenie tego też było chyba dość pokręcone. Rodzinne tajemnice, nie wiem czy nie jakiś psychiatryk znowu, ale to łyknęłam. Natomiast ta ostatnia była o totalnej durnocie. Element wspólny to policjantki, które prowadziły śledztwo. Generalnie rozchodziło się o to, że główna bohaterka miała chyba ze 40 sobowtórów i ktoś polował na nie i po kolei ukatrupiał

[Janka]

Z cyklu Montana mam tylko część czwartą.

Znalazłam swój stary wydruk z tytułami Lisy Jackson. Naniosłam poprawki, ale możliwe, że jeszcze nie jest wszystko dobrze.
Wygląda na to, że z serii New Orleans, oprócz dwóch ostatnich po polsku, mam jeszcze trzy audiobooki i jedną książkę po niemiecku. Brak mi tylko części nr 5, czyli "Stracone dusze".
Pierwszą i trzecią kiedyś odsłuchałam. Nie pamiętam ich, ale zaznaczyłam sobie, że nie za bardzo mi się podobały. - Co u mnie jest normalne przy audiobookach. Jeszcze się nie zdarzyło, żeby mi się jakiś spodobał.
Na początek skompletuję chyba ten cykl w całości, skoro jestem w nim teraz obeznana z bohaterami.

Chyba się uzależniłam od Lisy Jackson, bo czuję niedosyt. Zaczęłam kilka innych książek, ale żadna mnie nie wciąga.

[Janka]

Mam pytanie: znalazłam informację, że cykl "San Francisco" i cykl "West Coast" to jeden cykl 4-tomowy. Czy książki są jakoś powiązane?