Polska strefa

przez **giovanna** » 8 stycznia 2016, o 13:57

Spoiler:

przez **•Sol•** » 8 stycznia 2016, o 13:59

Spoiler:

przez **basik** » 8 stycznia 2016, o 16:41

No i co ja najlepszego zrobiłam, :mur:

kupiłam wszystkie tomy, bo mi się Motylek podobał a w bibliotece kolejka na każdy tom po kilka osób....nawet nie będzie mi się chciało czytać, skoro nie są takie jak Motylek a Klementyna znowu ma jakieś poronione pomysły :krzyczy:

przez **giovanna** » 9 stycznia 2016, o 20:44

basiku, wszystko zależy od gustu, według mnie aż tak tragicznie nie jest. Musisz sama zobaczyć

przez **Lucy** » 9 stycznia 2016, o 20:49

Ja bardzo lubię Klementynę :hihi:

Strona WWW · przez **Duzzz** » 9 stycznia 2016, o 20:57

Wizualnie mogę wam zdradzić, że Klementyna jest wzorowana na autorce :lol:

Katarzyna Puzyńska ma kilka tatuaży i zawsze zastanawiała się jak będzie wyglądać z nimi na starość[zresztą nie tylko ona, to troszkę presja otoczenia], tak się zrodziła Klementyna. :wink:

Lipowo jest też oparte na faktycznej miejscowości, którą po przeczytaniu książek podobno bardzo łatwo zlokalizować na mapie, to miejscowość jej dzieciństwa, ale nie tylko. Nazwa została zmieniona bodajże przez klika pierwszy liter, końcówka jest chyba ta sama jak dobrze pamiętam. :wink:

Łaskun niedługo ma wyjść. :wink:

A zanim jej książki zostały wydane to miała napisane już pierwsze cztery, które po uzgodnieniu z wydawnictwem wydawano jako cykl. Teraz na książki trzeba będzie dłużej czekać. :wink:

przez **Lucy** » 9 stycznia 2016, o 21:05

Ja bym do tego Lipowa chętnie pojechała. :lol:

Podobają mi się opisy dotyczące tej wsi.
Jak giovanna ,przestałam zwracać uwagę na te powtórzenia i skupiłam się na rozwiązaniu zagadki( jestem po dwóch częściach).

przez **giovanna** » 9 stycznia 2016, o 21:39

Ja po prostu lubię polskie kryminały, a moje obiekcje w Utopcach dotyczyły tła obyczajowego, a Łaskuna i tak kupię. I nie wiem czy już tak przywykłam do powtórzeń, że nie zauważyłam, czy w Utopcach jest ich mniej ...

przez **basik** » 9 stycznia 2016, o 22:27

Kupiłam to na pewno przeczytam, tylko mnie strasznie denerwuje Klementyna :krzyczy:

przez **•Sol•** » 10 stycznia 2016, o 13:59

Klementyna na autorce? O matko

nie ja się zatrzymam na drugim tomie

to mi wystarczy w zupełności i jeszcze na zapas, mimo wszystko.

Co do Lipowa, próbowałam odgadnąć co to za miejscowość ale chyba za ciemna jestem

nawet na mapie szukałam i to co znalazłam z taką końcówką to Jajkowo, ale ono jest wspominane w książce jako wieś sąsiadująca, więc nie wiem czy tak pasuje

Strona WWW · przez **Duzzz** » 10 stycznia 2016, o 17:11

Sol, wizualnie

Nie wiem jak pod względem osobowości. Jednak z tego co autorka mówiła to wzoruje swoje postacie na rożnych osobach. To są miksy cech charakteru różnych osób. :wink:

Jest pomiędzy Jajkowem, nazwa tej miejscowości nie jest wymieniona, pada jeszcze jedna po sąsiedzku :wink:

Masz jeszcze przynajmniej dwie obok Jajkowa z końcówką owo :wink:

przez **Lucy** » 14 stycznia 2016, o 01:36

Nie sądzę,żeby każdemu podeszła ta książka. Dużo opisów krajobrazów, bohaterów.Taka powieść obyczajowa i kryminał.

Mamy Tamarę,która mieszka z mężem w Paryżu. Posiada własną kwiaciarnię i ogólnie jest zadowolona z życia.
Niespodziewanie dostaje telefon od przyjaciółki matki ,że z Małgorzatą nie ma kontaktu od kilkunastu dni. Matka Tamary,to znana pisarka i jej nieodzywanie się ,było na porządku dziennym jak pisała. Teraz jednak sytuacja jest inna i dlatego Tamara, postanawia pojechać do Grzmot i rozejrzeć się. Na miejscu zastaje laptop matki, pieniądze, dokumenty,samochód,ubrania. Po konsultacji z Weroniką ,postanawia popytać ludzi ,czy czegoś nie wiedzą. W miasteczku wszyscy się chwalili ,że tak znana pisarka u nich mieszka ,ale okazuje się ,że miała ona też wrogów. Wykryła pewną aferę w którą zamieszani byli wysoce postawieni ludzie.

Dla mnie historia była ok. Na początku,wszystko toczyło się trochę leniwie. Później w trakcie śledztwa, tempo przyspieszyło. Na dany moment i nastrój ,książka mnie ''zadowoliła''.

przez **giovanna** » 14 stycznia 2016, o 13:59

Ja muszę się przyznać, że przeczytałam więcej niż pół, a potem przekartkowałam, bo mnie jakoś nudziła, ale mam nadzieję kiedyś wrócić

przez **Lucy** » 14 stycznia 2016, o 19:21

Mówiłam

jeżeli jestem w melancholijnym nastroju,to takie książki są w sam raz.

przez **basik** » 20 stycznia 2016, o 23:27

Sama nie wiem, czy "Kolor bursztynu" Hanny Cygler mi się podobał, czy bardziej irytował.
Książka napisana w takim dziwnym stylu, trochę na wesoło, trochę na poważnie.
Życie bohaterki bardzo poplątane, najpierw mąż (który okazał się gejem), potem zakochuje się w mężczyźnie, który jest starszy od jej ojca, potem wielka miłość do człowieka którego podejrzewa o spowodowanie śmierci Wiktora , a gdy ten ją opuszcza, od razu idzie do łóżka z jego kolegą. Jej matka też nie jest lepsza.
Wątek kryminalny też pozostawia dużo do życzenia. Właściwie sama końcówka jest dopiero ciekawa.
Trochę mnie rozczarowała ta książka, bo po "Greckiej mozaice" liczyłam na coś bardziej ciekawego.

przez **Księżycowa Kawa** » 21 stycznia 2016, o 00:35

Prawdę mówiąc, sama nie wiem, co o niej myśleć – pewnie dlatego dalej czytam, to znaczy planuję, jak trafi się okazja.
Z jednej strony całkiem nieźle pisze, dobrze ją się czyta, ale w stosunku do treści i fabuły :bezradny:

no cóż, chwilami nie do końca to mi pasuje. Trochę tak jakby nie do końca była przemyślana i... Niby Cygler wyłamuje się z schematu, lecz nie tak do końca. Może właśnie chodzi o tę pozostałość.
Sama znam „Głowa anioła”, „Dwie głowy anioła” i „Złodziejki czasu”.

przez **ewa.p** » 22 stycznia 2016, o 21:29

miałam do czynienia z dwiema jej książkami,ale jakoś nie zdołałam przeczytać...Zaczynałam,odkładałam,wracałam,kartkowałam i to wszystko...Jakoś mnie to narracyjnie odrzucało...

przez **giovanna** » 25 stycznia 2016, o 19:56

Polecam Tysiąc Dagmary Andryki, fajny kryminał z lekkim romansem. Cynamonowe dziewczyny też nie są złe, jednak lepiej zacząć od pierwszej części Cień sprzedawcy snów, poznajemy bohaterów i w Cynamonowych dziewczynach są lekkie spoilery co do poprzedniej, ja zaczęłam od drugiej i po paru kartkach stwierdziłam, że lepiej mi się będzie czytało jeżeli najpierw wezmę się za Cień sprzedawcy snów.

przez **Lucy** » 26 stycznia 2016, o 01:45

Nie wiedziałam ,że Cynamonki ,to druga część. :czeka:

A ''Tysiąc'' mam na swojej liście.

przez **giovanna** » 26 stycznia 2016, o 13:02

Też nie wiedziałam, Cień wydawała bodajże Novae Res, a Cynamonki już Replika i może dlatego. Po prostu źle mi się czytało, trafiłam na virtualo na promocję i kupiłam ebooka Cienia za 14 złotych.

przez **•Sol•** » 27 stycznia 2016, o 11:25

Novae Res wydało coś w lepszej jakości niż inne wydawnictwo? Dobrze czytam? :shock:

przez **giovanna** » 27 stycznia 2016, o 13:04

Nieeee ... Wydalo po prostu pierwsza ksiazke Hanny Gren, a druga,ktora jest kontynuacja przygod bohaterow wydala Replika i w streszczeniu nie pisze, ze to ciag dalszy. Cynamonowe dziewczyny mozna przeczytac bez znania historii z poprzedniej ksiazki pt. Cien sprzedawcy snow, ale mi sie lepiej czytalo dopiero po przeczytaniu pierwszej, no i sa lekkie spoilery co do mordercy z poprzedniej. Namieszalam troche?

przez **•Sol•** » 27 stycznia 2016, o 13:27

teraz już wszystko jasne

myślałam że NR się popisało i nie wiedziałam czy się dziwić

przez **Janka** » 16 lutego 2016, o 00:33

Pat Blue "Kontury śmierci"
Książka była wydana w 1980 roku. Akcja toczy się w Londynie i małym miasteczku w Kornwalii pod koniec lat 70-tych.
Pat Blue to pseudonim polskiego autora lub autorki, do dziś nikt nie wie, kto się pod nim ukrywa.
W tamtych czasach pisanie kryminałów w niektórych środowiskach mogło przynosić wstyd i pseudonimy przybierali np. znani pisarze, tłumacze, naukowcy itd., gdy nie chcieli by ktoś porównywał kryminały z ich główną twórczością.
Jestem gotowa się założyć o dużo, że Pat Blue jest kobietą.
Z książki natomiast wynikałoby, że Pat Blue jest mężczyzną. Jeden z bohaterów ma na imię Pat (Pat Kendall), jest mężczyzną i pomaga policji rozwiązać zagadkę. Właściwie on ją rozwiązuje, a w czasie trwania śledztwa dość dużo pociąga za sznureczki. Nie jest głównym bohaterem, większe role grają tam trzy kobiety: jego żona i dwie jej przyjaciółki.

Na BiblioNETce (ocena 4 na 6 możliwych):
http://www.biblionetka.pl/book.aspx?id=7853
Recenzja książki z forum o kryminałach (ocena 4 na 5 możliwych):
http://www.archiwum.klubmord.com/Recenzje/pat-blue-kontury-smierci.html

Też ją oceniam na 4, tylko że w skali od 1 do 10.
Cytat z recenzji: "Książka mimo mało imponującej objętości jest napisana sprawnie i z rozmachem. Bardzo przyjemnie ją się czyta. Stanowi swoistą odtrutkę na postacie "krajowych milicjantów" z tamtego okresu."
Mogę się z tym bardzo dobrze zgodzić, że książka napisana jest sprawnie i z rozmachem (ale to rozmach na miarę dawnych czasów, bo do dzisiejszego rozmachu już się nie umywa).
Bohaterowie są bardzo ładnie scharakteryzowani, akcja przebiega bardzo harmonijnie, cały czas zachowana jest zgodność przyczynowo-skutkowa. Nic się nie gryzie. Nie ma błędów logicznych. Jest bardzo fajnie obmyślony motyw działania mordercy oraz zależności pomiędzy poszczególnymi bohaterami.
W sferze językowej jest lepiej niż polskie tłumaczenia z literatury anglojęzycznej, ale bez przepychu.
W sumie mała i miła książeczka - lekka, łatwa i przyjemna.

Jednak mam do niej kilka zastrzeżeń.
Np. takie, że dialogi są za ładne i składne. Za grzeczne i dlatego za sztuczne. (Co niestety do dziś jest według mnie typowe w polskiej literaturze współczesnej, szczególnie w pierwszych powieściach jakiejś autorki. Trochę zawsze trwa, zanim ktoś zacznie pisać dialogi niezgrzytające sztucznością.)

Za największą wadę książki uważam jej przewidywalność. Od samego początku do końca książki wszystkie tropy wiodą w kierunku jednej osoby i to ona na końcu okazuje się mordercą. Są próby wpuszczania czytelnika w maliny, ale tylko na zasadzie, że któryś z bohaterów rzuci jakieś durne podejrzenie pod czyimś adresem, nie poparte dowodami lub poszlakami. Tylko na mordercę są jakiekolwiek wskazania i to mocne. On się cały czas podkłada nawet w tym, co i jak mówi. Wystarczy go tylko uważnie słuchać.
To fajnie, że pan/pani autor/ka rzuca nam tropy, żebyśmy mogli sami kombinować kto i po co morduje, tylko że tu nie były tropy a tropiska.
W połowie książki musiałam zrobić przerwę na obiad, a że jadłam w samotności, to mogłam się chwilę zastanowić nad motywem działania przestępcy i wszystko zgadłam co do jednego najdrobniejszego szczególiku.
Nie zaskoczyło mnie nic.
A powinno.
Kryminały albo mają zaskakiwać rozwiązaniem, albo dawać świadomość, że się zgadło, bo się jest wspaniałym i super inteligentnym detektywem.
W wypadku "Konturów śmierci" dostałam informację, że co z tego, że zgadłam, jak każdy głupi by zgadł, bo pan/pani Pat Blue podała nam mordercę na tacy. Nie miałam jak sprawdzić ani potwierdzić swych wspaniałych zdolności detektywistycznych.
Czyli ani zaskoczenia, ani satysfakcji. Smutne.

przez **gosiurka** » 16 lutego 2016, o 19:29

Lucy napisał(a):Nie wiedziałam ,że Cynamonki ,to druga część. A ''Tysiąc'' mam na swojej liście.

Qurczaki też nie wiedziałam,a kupiłam. Lucy a wiesz co jest pierwszą ?

Polska strefa

Kto przegląda forum