ROMANSOHOLICZKI

żadne okropieństwa. bardzo wciągające historie.
za następną Coulter (FBI) biorę się w następnym tygodniu.

i pomyśleć, że jakiś czas temu, nie czytałam nic innego niż historyki

poszerzasz horyzont

aralk napisał(a):i pomyśleć, że jakiś czas temu, nie czytałam nic innego niż historyki

Myślę, że oczekiwania Agrest przy dawaniu idei naszej zabawie w twojej osobie zostały spełnione wielokrotnie, albo raczej do n-tej potęgi

Modelowa jestem znaczy się a nawet n-modelowa

aralk napisał(a):Przytargałam dzisiaj z biblioteki: Umieraj dla mnie i Krzycz dla mnie. Teraz muszę tylko zebrać się na odwagę

czytaj czytaj

jak Ci się spodobają to i po trzecią pójdziesz

muszę ustawić się w dłuugiej kolejce ale zapisałam się w ciemno

skończyłam Krzycz dla mnie. Było ciekawie, zagadka, kryminał, wszystko grało, nawet romans był całkiem płomienny. Tylko spodziewałam się czegoś dużo mroczniejszego i okrutnego. Końcówka prawie ukoiła mą żądzę krwi, ale nie całkiem. Za delikatne było, ale bohaterów polubiłam bardzo i to duży plus.

O cieszę się że przeczytałaś

wg mnie to było na swój sposób mocne mroczne. Końcówka najbardziej.
Ciekawa jestem Twojej opinii po przeczytaniu trzeciej części

na swój sposób owszem, nie była to lekka lekturka, zdecydowanie. Ale pierwsza zrobiła na mnie większe wrażenie. Nie było tu takiego mega zaskoczenia, może to moja nieuwaga, ale te nazwiska tych złych nie były mi tak znane, żeby wywołać szok. Oczywiście powiązania były zaskakujące, ale w pierwszej to że, wywołało większe zdziwienie.
Ale podobało się jak najbardziej.

Sun, jeśli utrzymam tempo poznawania książek Rose, to kolejna za rok na dodatek na razie nie mogłam jej na alle dostać w ludzkiej cenie, ale pilnuję.

Fajnie że chociaz druga część po takim czasie przeczytałaś

ale chyba często tak jest ze pierwsza część jest najciekawsza i najlepsza.

też się cieszę zwłaszcza że ostatnio tak na forum nią kusicie.
Często tak jest, ale na szczęście nie zawsze. Sun, czytałaś Lackberg? Myślę że mogłaby Ci się spodobać

Nie czytałam właśnie
a wiem że niej już tu na forum czytałam, wiec muszę spróbować

musisz koniecznie. Zagadki ma nie do przewidzenia, wątek miłosny też jest i mnóstwo wątków pobocznych które są przecudne.
Jeśli nie dostaniesz w bibliotece albo sobie gdzieś nie zdobędziesz mogę Ci Księżniczkę pożyczyć

Ok wybiorę się do biblioteki i zobaczę czy będzie

sunshine napisał(a):

aralk napisał(a):Przytargałam dzisiaj z biblioteki: Umieraj dla mnie i Krzycz dla mnie. Teraz muszę tylko zebrać się na odwagę

czytaj czytaj

jak Ci się spodobają to i po trzecią pójdziesz

Poszłam i przeczytałam. Tyle, że w pewnym momencie miałam wrażenie, że autorce wszystko wymknęło się spod kontroli. Nie mówię fabularnie, bo to jest przemyślane, ale emocjonalnie. Przepraszam, ale to co działo się na ostatnich 100 stronach:

nie zrobiło na mnie najmniejszego wrażenia. Cała ta opowieść, jej w pewnym momencie niewiarygodność fabularna, sprawiła, że stała się dla mnie bajką... tyle, że opowiedzianą w nie wiadomo jakim celu. O ile, część pierwsza mnie poruszyła mocno. Druga trochę przygniotła, trzecia totalnie znieczuliła. Do tego stopnia, że nawet było mi obojętne czy:

W pewnym momencie pojawiały się silne akcenty, które nie wiadomo czemu służyły. Wiadomo, że Simon był bestią. Czemu służyło ujawnienie (bodaj w trzech linijkach), że:

Nie mam pojęcia. Masa okropności, chyba dla samej okropności, bo dwie poprzednie części zapewniły odpowiedni poziom obrzydlistwa.

W sumie Aralk rozumiem Cię dobrze. autorka trochę przegięła. Ja sie historią wzruszyłam choć była przerażająca. Pamiętam że musiałam dojść do siebie jak ją przeczytałam

Ale nie pamietam dokładnie tego że:

a że właśnie było to wspomniane, w zasadzie wrzucone w treść ot tak, to zaczęłam się śmiać, zamiast być wzburzona i zbulwersowana
masa była powtykanych okropieństw, które właściwie już niczemu nie służyły

Chyba faktycznie za dużo tego było bo mi to umknęło

I już. Tylko tyle. Potem jeszcze dwie linijki.

Ach faktycznie coś mi się przypomina. Taka mala wzmianka, zupełnie bezsensowny pomysł....

gorsze, że kilka takich tematów było, jakby chciała zmieścić wszystko w jednym. Czemu? Nie wiem, bo poważam bardzo, ale raczej za pierwszy, może za drugi tom. Trzeci już inaczej...

czytam Śledzę cię i po ostatnich Rose mogę śmiało powiedzieć, że to warto przeczytać. Brak nurzania się w nadmiarze, przesady i ogólnego przelewania z jednego w drugie. Mocno jest jak to ona, ale nie przekracza granic prawdopodobieństwa. Przynajmniej jak na razie

Zgadzam się

Do końca nie przekracza. W całości fajna. I zaskakująca. Jak dla mnie super