Nora Roberts

[Nocny Anioł]

No dobra miałam coś napisać, trzymajcie kciuki
Przyznam szczerze że podchodziłam do tych książek jak pies do weterynarza. Dawno, dawno temu Panie Roberts, Steel oraz Palmer, wsadziłam do szuflady "nie czytać nuda". Potem za namowa kumpeli zaczęłam czytać Magię i miłość i to był koszmar. Wtedy wspomniana szuflada została zamknięta na klucz. Dołączyłam do waszego grona i po wielu namowach, ku uciesze tłumu przyłączyłam się do zabawy "Musisz to przeczytać". Widma Nory i Diany zaczęły krążyć mi nad głową, niczym ciemne chmury. Widziałam że dzień wyzwania nadejdzie, no i nadszedł. Dzięki uprzejmości naszej kochanej Tartu , miałam okazję zapoznać się z Rebelią. Pierwsza częścią opowiadań o losach rodziny McGregorów. Klan Szkockich górali którzy popadli w niełaskę króla Jerzego . Książki mnie porwały, a rodzina rozkochała w sobie . Każdy z osobna i wszyscy razem. Płakałam ze śmiechu, ale i ze smutku . Wszystko było, seksowni, sensowni faceci, bohaterki z nabiałem, duża dawka humoru i scen. Każda cześć opowiadała o losach innej pary i można powiedzieć, że była inna. Pierwsze dwie były historyczne, a kolejne toczyły się już późniejszych czasach. Jak to powiedziała Lil , czytałam książki trochę nie chronologicznie, na sam koniec zostawiłam sobie seniora rodziny. Wpierw poczytałam opowiadania o jego dzieciach, potem wnukach. No i mogę powiedzieć, ze gdyby istniał taki Daniel McGregor, to bym go zatłukł, zakopała. A potem odkopała i za niego wyszła,a potem znów zatłukła i zakopała i tak do końca świata. Jakoś najbardziej się z tą częścią utożsamiałam, doskonale rozumiem rozterki i wahania głównej bohaterki. Nie każda kobieta chce być tylko kurczakiem do zmieniania pieluch, rodzenia dzieci i przyjmowania gości. A faceci powinni sobie to w końcu wbić do tych durnych łbów, może być za pomocą kopa w dup... Moim ulubieńcem, oprócz wspomnianego Daniel, został Branson pisarz, no kocham gościa . Jego pomysłowość , upór i seksowny charakterek.
Krótko mówiąc czuje się oczarowana i rozbita, nie wiem co teraz mam czytać. Mam tylko dwa ale, wiadomo jak to ja. Po pierwsze moim zdaniem te książki różnią się poziomem i to całkiem sporo. A po drugie , każde zakończenie było takie samo, jak według wyznaczonego schematu.
Tak czy siak, było to jedna z najlepszych seri jakie czytałam w życiu do tej pory.
A i jeszcze ,kto czytał ten mnie pewnie zrozumie. Daniel junior to nie był jego imiennik, tylko córka Serena .
No , mam nadzieje że to miało sens

[Księżycowa Kawa]

Mnie tę serię nieźle się czyta, ale jakoś specjalnie nie porwało, po prostu jest przyjemnie.

[szuwarek]

mnie się seria nawet dobrze i lekko czytała tylko mnie właśnie Daniel niemożebnie wkurzał : czy on uważał, że jego dzieci i wnuki są umysłowo ograniczone, że trzeba się tak wcinać? gdyby mnie ktos tak potraktował to Jesień średniowiecza byłaby bajką

[tartugirl]

Aniołku, bardzo się cieszę, że to od mojej polecanki się zaczęło. Ja bardzo lubię Norkę, lecz pierwsza przyznaję, że bardzo nierówno pisze... Nie wiem, co lubisz, ale z tych najnowszych Świadek i Poszukiwania mogę polecić z czystym sercem. Z cykli starszych np. Znak siedmiu, W ogrodzie, Quinnów, Braci MacKade.

[Księżycowa Kawa]

Daniel wkurzał mnie nieco przy Annie, ale w przypadku dzieci, to on tam zbyt wiele nie czynił, wnuków jeszcze nie zaliczałam.

[szuwarek]

Kawo - wcinał sie i tłumaczył najgorszym (dla mnie) tekstem, że to dla ich dobra

[Księżycowa Kawa]

Przy wnukach?

[szuwarek]

Tak mi się Kawo wydaje, że się wcinał... tzn. prowokował sytuacje ale według mnie się wcinał..

[Księżycowa Kawa]

Bo przy dzieciach, to tylko przy córce zasugerował, aby popłynął statkiem, reszta była ich, w każdym razie do niczego nie zmuszał...

[szuwarek]

no przy wnukach też nie zmusza ale inicjuje.... jakby sami ślepi i ciemni byli..

[Księżycowa Kawa]

Eeee, to nie takie straszne, skoro powstała sytuacja i takie tam, po prostu dzięki temu szybciej się spotkali. Gorzej byłoby, gdyby wymuszał i zmuszał.

[Duzzz]

"Siły ciemności" odebrałam właśnie z biblio

[Nocny Anioł]

jak by na to nie patrzeć to gdyby istniały takie rodziny i tacy świrnięci faceci, świat byłby piękniejszy, a dzieci były by jego największym skarbem
otrafie zrozumieć chęć posiadania przez niego rodziny i wnuków, stracił wszystkich, matkę , ojca, brata

[Lilia ❀]

i co w tym złego, że chce, by byli szczęśliwi? by znaleźli taką miłość, jak on z Anną?

[szuwarek]

no nic, ale chyba mógł mnie drażnić?

[Lilia ❀]

oczywiście, że mógł.
i tak go kocham

[klarek]

Ja przyniosłam dzisiaj Dom na skarpie
z polecenia

[Duzzz]

oczywiście, że mógł.
i tak go kocham

Ja też go uwielbiam, ale również miała momenty, w których chciałam go trzasnąć
Nie mogę sobie przypomnieć, w której już , ale miałam wrażenie, że przesadził.

[szuwarek]

pamiętam, że przy którejś wnuczce mnie wkurzył bo ona mu m ówi, że sama da sobie radę a on wtedy jakoś tak powiedział, że wynikało jego przekonanie o tym, że jak on nie wtrąci się to oni nic nie zrobią.. nie pamiętam dokładnie ale kurcze brzmiało to jakby ich za idiotów miał nierozgarniętych. i ten jego absolutnie pewny ton... chyba o takie coś mi najbardziej chodziło.

[Księżycowa Kawa]

Czyli wszystko jeszcze przede mną, ech.

[klarek]

Dom na skarpie - nie rzucił mnie na kolana. Taka sobie opowiastka z fajną pyskatą, odszczekująca się bohaterką. Ale przyznam, że ani nie potrafiłam "wczuć" się w historię, ani bohaterowie nie skradli mojego serca. Elokwentne dialogi i zakłopotanie bohatera to jak dla mnie największe plusy tej książki.
Czuję się lekko zawiedziona

[Księżycowa Kawa]

A czego Ci zabrakło?

[•Sol•]

Aralku, miałam to samo
Było ok, ale tyłka nie urwało

[Lilia ❀]

Przecież mówiłam, że to na spokojne, leniwe poczytywanie.

[klarek]

Napięcia i w fabule i w emocjach. Przy czym ja lubię książki obyczajowe w których raczej mało sensacji i niekiedy granicznych emocji, ale tutaj było dla mnie jakoś to rozmemłane. Obyczaj nie na tyle obyczajowy aby mnie zadowolić.
A może to jedynie kwestia porównania z ostatnio czytanym Świadkiem i Poszukiwaniami

Sol, właśnie coś takiego
Lilio, nie do końca leniwe musi być mało zajmujące