ROMANSOHOLICZKI

i do kolejnej powtórki Cię prowokuję

Ta część o Serenie to taki harlekinek był krótko, zwięźle i przyjemnie.

Wiem, czytałam większość MacGregorów.

A ja nadal, bo czasu brak (jakoś ucieka) "The witness" Nory. Rany, ale to fajne
Na początku miałam pewne zdziwienie, bo jakoś zaczęło się nie po norowemu, ale gdy historia poszła 12 lat do przodu zrobiło się bardzo ciekawie i zabawnie. Bohaterowie są kapitalni, wszyscy, którzy się pokazują. Bohater, jego rodzice (mamuśka jest super), jego współpracownicy.
A bohaterka? Matko, jak ona mówi! Mam nadzieję, że nasi tłumacze się przyłożą i tego nie zepsują. Bohaterka wychowywana pod kloszem przez bardzo ambitną matkę, której zależy tylko na rozwijaniu inteligencji córki, by przejęła po niej zawód neurochirurga. W wieku 16 lat studiowała już medycynę na Harvardzie. Jednego dnia postanawia się zbuntować i wpakowała się w taaaaakie kłopoty, które zaważają na całym jej życiu. Dwanaście lat później mieszka pod zmienioną tożsamością w małym miasteczku; właściwie w lesie. Odosobniona, trzyma się z dala od wszystkich i chce, by tak pozostało. Do czasu, gdy kupując warzywka trafia na szeryfa (nasz bohater). Ten o spotkaniu mówi matce; ta postanawia ją odwiedzić, później przychodzi syn, by przeprosić za matkę... I tak się zaczynają niechciane odwiedziny i wyciąganie bohaterki z kokonu, w którym się zamknęła Dialogi są genialne.
Chcę, by to wydali szybko. Bardzo szybko.

Lilia napisał(a):Powiem tak: cieszę się, że Nora napisała tę część. Byłam bardzo nieusatysfakcjonowana (długie słowo ), gdy w części z Suzanną jej dupek mąż, eksmąż nie dostał porządnie po pysku. Oberwał wg mojego gustu za mało. Widać czytelniczki też były tego zdania, dlatego trzeba było napisać kolejną część, by w końcu oberwał jak trzeba.

tez miałam niedosyt....

Lilia napisał(a):A ja nadal, bo czasu brak (jakoś ucieka) "The witness" Nory. Rany, ale to fajne
Na początku miałam pewne zdziwienie, bo jakoś zaczęło się nie po norowemu, ale gdy historia poszła 12 lat do przodu zrobiło się bardzo ciekawie i zabawnie. Bohaterowie są kapitalni, wszyscy, którzy się pokazują. Bohater, jego rodzice (mamuśka jest super), jego współpracownicy.
A bohaterka? Matko, jak ona mówi! Mam nadzieję, że nasi tłumacze się przyłożą i tego nie zepsują. Bohaterka wychowywana pod kloszem przez bardzo ambitną matkę, której zależy tylko na rozwijaniu inteligencji córki, by przejęła po niej zawód neurochirurga. W wieku 16 lat studiowała już medycynę na Harvardzie. Jednego dnia postanawia się zbuntować i wpakowała się w taaaaakie kłopoty, które zaważają na całym jej życiu. Dwanaście lat później mieszka pod zmienioną tożsamością w małym miasteczku; właściwie w lesie. Odosobniona, trzyma się z dala od wszystkich i chce, by tak pozostało. Do czasu, gdy kupując warzywka trafia na szeryfa (nasz bohater). Ten o spotkaniu mówi matce; ta postanawia ją odwiedzić, później przychodzi syn, by przeprosić za matkę... I tak się zaczynają niechciane odwiedziny i wyciąganie bohaterki z kokonu, w którym się zamknęła Dialogi są genialne.
Chcę, by to wydali szybko. Bardzo szybko.

mnie też się The Witness ogrrrrromnie podobał, moim zdaniem, jedna z najlepszych książek Nory w ostatnich latach

Aż kusi wszystko rzucić i przeczytać.

Tartu, dzięki - pognałam do księgarni obcojęzycznej i "Witness" porwałam z półki [raczej z zapleca, ale ciiii] i przeczytałam przez noc! Faaajne!

Naprawdę niezłe, prawda? Wiadomo, że te wszystkie cykle są całkiem przyjemne, ale jeśli chodzi o pojedyncze powieści, to Norka dawno nie napisała nic na takim poziomie - moim zdaniem i Lasy w płomieniach, i Czarne Wzgórza były bardzo takie sobie... Aż tak podobało mi się chyba ostatnio W samo południe, a to w sumie 2007 rok.

Dark Witch (The Cousins O'Dwyer Trilogy #1) by Nora Roberts
Expected publication: November 5th 2013 by Berkley Trade

From #1 New York Times bestselling author Nora Roberts comes a trilogy about the land we’re drawn to, the family we learn to cherish, and the people we long to love…

With indifferent parents, Iona Sheehan grew up craving devotion and acceptance. From her maternal grandmother, she learned where to find both: a land of lush forests, dazzling lakes, and centuries-old legends.

Ireland.

County Mayo, to be exact. Where her ancestors’ blood and magic have flowed through generations—and where her destiny awaits.

Iona arrives in Ireland with nothing but her Nan’s directions, an unfailingly optimistic attitude, and an innate talent with horses. Not far from the luxurious castle where she is spending a week, she finds her cousins, Branna and Connor O’Dwyer. And since family is family, they invite her into their home and their lives.

When Iona lands a job at the local stables, she meets the owner, Boyle McGrath. Cowboy, pirate, wild tribal horsemen, he’s three of her biggest fantasy weaknesses all in one big, bold package.

Iona realizes that here she can make a home for herself—and live her life as she wants, even if that means falling head over heels for Boyle. But nothing is as it seems. An ancient evil has wound its way around Iona’s family tree and must be defeated. Family and friends will fight with each other and for each other to keep the promise of hope—and love—alive…

zapowiada się świetnie, oby tylko wyszło u nas.

Kocham Irlandię w wykonaniu Nory

jako i ja w ogóle uwielbiam klimaty innych krajów tworzone przez Norę.

Lil, kiedyś rozmawiałyśmy że Norka nie stosuje antykoncepcji u siebie w książkach, w W samo południe, jest mowa o gumkach, tabletkach, bohaterowie rozmawiają

Nora kiedyś powiedziała, że tworzy silnych, wyedukowanych bohaterów, więc nie ma sensu pisać o tym, czy i jak używają antykoncepcji.

a widzisz, kiedyś rozmawiałyśmy że oni tacy niepozabezpieczani

Jak czytam szczegółową scenę seksu, kto kogo i czym, a nie ma ani słowa o zabezpieczeniu, to wnioskuję, że tego nie robią Raczej zapewnienia Nory o wyedukowaniu bohaterów tego nie zmienią. Tzn wiem, że u Nory mam tak założyć, ale nadal jej nie rozumiem.

Teraz też wiem że u Nory tak trzeba założyć, ale skoro w jednej książce o tym pisze a w innej nie, czy to nie jest wykręcanie się sianem ze sklerozy?
Jakoś inne autorki mogą poświęcić temu zdanie czy dwa, nawet czasem w historyku coś jest na temat obaw o ciążę, a wiadomo jakie mieli zabezpieczenia w tamtych czasach.

To nie skleroza, ona już pewnie od dawna wie, że to jest zauważane. Ale powiedziała też, że nie będzie psuła nastroju tylko po to, żeby wykazać się polityczną poprawnością.

Ja również zauważyłam u Nory problem z antykoncepcją. Do tej pory tylko w jednej przeczytanej przeze mnie książce Nory było wspomniane o gumce (Posłanie z róż). Ogólnie wydaje mi się, że sceny erotyczne są najsłabszą stroną Nory, są mało odważne, brak im oryginalności, jej bohaterowie więcej gadają o seksie niż go uprawiają... Choć pewnie niektórym to pasuje... Tłumaczenia Nory też wydają się jakieś mętne. Podejrzewam, że nie chodzi tu o poprawność polityczną, a bardziej religijną (chociaż nie przypominam sobie sytuacji, w której Jezus zabraniałby używać prezerwatyw, a Biblię przeczytałam od deski do deski). Mi osobiście nie psuje nastroju w książkach wspominanie czy używanie antykoncepcji, bez tego elementu sceny seksu są niekompletne i nierealistyczne, a skoro bohaterami Nory są dorośli ludzie, a nie napalone nastolatki, to pytanie o gumkę i tabletki wydawałoby się zupełnie naturalne... Szkoda...

Agrest napisał(a):To nie skleroza, ona już pewnie od dawna wie, że to jest zauważane. Ale powiedziała też, że nie będzie psuła nastroju tylko po to, żeby wykazać się polityczną poprawnością.

Psucie nastroju, akurat. Jak się chce to wszystko można napisać tak, że nastrój nie pryska, wręcz przeciwnie. Są autorki, które z rozmowy o antykoncepcji mogą zrobić bardzo gorącą albo bardzo czułą scenę. Wg mnie u Nory to bardziej asekuranctwo. Nie chce się opowiedzieć, bo być może straciłaby część, bardziej konserwatywną, czytelniczek.

Mnie nie brakuje akurat tych momentów.
I nie uważam, by sceny erotyczne były najsłabszą częścią książki. Niekiedy w In Death aż wióry lecą, łącznie z seksem oralnym.

Jeśli patrzeć na pojedyncze tytuły to nie brakuje, ale jak się spojrzy na całość, to widać, że coś za bardzo Nora się uparła. Jakiś duży błąd to nie jest, ale jak widać czytelniczki zastanawiają się w czym rzecz

A co do scen erotycznych to miewała niezłe, wręcz ogniste, ale raczej ze względu na nagromadzenie emocjonalnych czynników niż dlatego, że były tak opisowe. Co właściwie czyni je scenami świetnymi.

Ale ostatnio jest chyba trochę gorzej pod tym względem. Jeśli gdzieś widać zmęczenie u Nory to właśnie w scenach erotycznych. Podczytuję sobie "Calculated in Death" (a właściwie męczę...) i jestem po scenie seksu i jedyne co mogę o niej powiedzieć to, że jest to powtórka tego co już było; widać że jest wstawiona bo po tego rodzaju scenach między Eve a Roarke'm zawsze jest scena miłosna. Przewidywalna i nużąca.

Dziewczyna dużo pisze toć nie dziwota, że zmęczona... Szkoda jednak, że stawia bardziej na ilość niż na jakość... Ale wiadomo, że trzeba z czegoś żyć i dbać o markę którą się stworzyło. A konkurencja nie śpi Ja nie czytam Nory dla jej scen erotycznych, na szczęście ma inne atuty, a stronę zawsze można przerzucić

Dzisiaj w bibliotece wypożyczyłam 5 pierwszych części In Death

To widzę, że niezły maratonik się zapowiada

Zawsze jest możliwość, że mi nie podejdzie