J.D. Robb

[•Sol•]

Sun, planujesz kolejne? Ciągnie Cię?

[sunshine]

Oczywiście że planuje
aż tak mnie nie ciągnie bo ta jakoś mnie nie zachwyciła ale chce z samej ciekawości przeczytać co by bohaterów lepiej poznać i pozachwycać się Roarkiem

[•Sol•]

później jest tylko lepiej. Pierwsza też mi się podobała ale bez zachwytów ale potem... No cóż, potrafię zaliczyć tak jedna po drugiej, trzy albo cztery, a nawet jak nie czytam to się nie mogę doczekać kiedy zacznę

[aralk]

Sun, po jednym razie to juz taka nie do końca

[sunshine]

Przez chwile nie kumałam o co chodzi

[tajemna]

Za mną pierwsza In Death. No więc jestem pozytywnie zaskoczona, bo bardzo mi się podobało.
I zaczynam drugą część, Sławę i śmierć. Tylko pytanie do dziewczyn, które czytały:

Spoiler:

Czy zabite kobiety w tej części były kochankami Roarke'a?

[•Sol•]

właśnie Cię prosiłam w Właśnie czytam o kilka zdań wrażeń

Ale na Twoje pytanie nie odpowiem, niestety nie pamiętam a nie chcę Cię wprowadzić w błąd.

[tajemna]

Ok, może któraś sobie przypomni.
Napiszę coś więcej o wrażeniach po pierwszej części, wieczorem.

[•Sol•]

dobrze, będę czekać

[tajemna]

Dotyk śmierci - moja pierwsza In Death.
No więc tak... Jeśli miałabym porównać tę książkę do innych przeczytanych przeze mnie - to muszę przyznać, że jest ciekawsza niż romansowa Roberts. Nie czytałam wiele, podobały mi się, nawet bardzo (prócz Nocy na bagnach Luizjany), ale w porównaniu z Dotykiem śmierci trochę bledną.
Jest ciekawiej jak dla mnie, ciągle się coś dzieje, dużo dialogów, mniej opisów.
Bardzo ciekawi bohaterowie - ona jest twarda na zewnątrz i trochę w środku też, pomimo wrażliwej duszyczki i bardzo podoba mi się jej postępowanie. W drugiej części, Sława i śmierć aż czasem irytuje tym swoim zablokowaniem na związek, ale scena jak się podłamuje i wyznaje Roarke'owi miłość jest wzruszająca i nawet łezki mi oczach stanęły. Walka z samą sobą, oddanie idei sprawiedliwości w swojej pracy - wręcz obsesja, żeby jak najszybciej dorwać winnego jest naprawdę fajną sprawą w tej książce
Roarke... ach Roarke Fajny jest no. Męski, czuły, opiekuńczy, oddany i zakochany. Jeśli ma możliwości, a ma ich mnóstwo, pomaga Eve i jest dumny z jej pracy, chociaż nie jest to dla niego łatwe.
Bohaterowie pomimo wszystko - tej otoczki, świata w przyszłości - są wiarygodni jak dla mnie.
Nie ma czasu się nudzić, jest potrzeba czytania dalej, żeby dowiedzieć się kto jest sprawcą.
Trochę autorka przesadziła z tymi planetami i życiem w całym kosmosie, ale można zupełnie tego nie dostrzegać w trakcie akcji.
Czuję, że będę serię męczyć po kolei, pewnie z przerwami, żeby się nie przejadło. Warto

[•Sol•]

Tajemna, jak szybko zrozumiałaś że Roarke to Twój kolejny wybranek?
Eve lubię. Bardzo, im dalej tym bardziej. Potem zaczyna się rozluźniać, ma poczucie humoru i bardzo fajną osobowość. Jej lęk przed krowami i wsią bawi mnie niezmiennie. No i jeszcze złodziej słodyczy Im więcej części przeczytałam tym bardziej jestem pewna że tych złodziei jest kilku.
Początkowo strona kryminalna książki mnie nie do końca satysfakcjonowała bo szybko można było się domyślić kto winnym jest, ale im dalej tym trudniej odgadnąć mordercę.
Kosmos... No cóż, Norka chyba zaczynała serię wymyślać dość dawno, gdy wszyscy pewni byli że w tych talach dwutysięcznych na Marsa będziemy latać z równą łatwością co na inny kontynent więc musiała się w to wpisać. Zresztą do tego się można przyzwyczaić a teksty Eve do męża typu: "mógłbyś iść i kupić sobie jakąś planetę a nie przeszkadzasz" tylko dodają smaczku

A jak pierwsze spotkanie Twoje z Peabody? Fajna?

[tajemna]

Z Roarkiem wiedziałam prawie od początku.
Ale i tak nie dorasta garwoodowym mężczyznom...

Jeszcze jej nie poznałam za bardzo, była tylko przy trzecim morderstwie, i jak dotąd nie było jej więcej. Czytam dalej.

[•Sol•]

a no może początkowo faktycznie niewiele jej jest przyzwyczaiłam się że ona prawie przyspawana do Eve jest i że ją się bardzo lubi
Na początku sztywna i nieśmiała potem się nieźle rozkręca.

[sunshine]

Dorwe jutro w bibliotece dwie kolejne części czyli Sławę i Kwiat

[faris]

Ja zaczęłam trzecią część i co raz bardziej mi się podoba.
Eva się rozkręca, a Roarke

Też chcę takiego Roarke'a...

[tajemna]

Też jestem na tym etapie Przeczytałam dwie pod rząd, a teraz myślę, czy zaczynać trzecią.
I tak w trakcie myślenia doszłam na 4 stronę książki

[Lilia ❀]

Też chcę takiego Roarke'a...

ustaw się w kolejce , na przedzie ze mną

Czytać trzecią, będzie ślub!

A jak podobały wam się oświadczyny?

[tajemna]

Pasowały do okoliczności Wstrzelił się w odpowiednią porę po prostu

[Lilia ❀]

no to teraz będzie niezły ubaw z przygotowaniami do ślubu i wieczorem panieńskim

[•Sol•]

oj tak... Eve kontra suknia ślubna

Dziewczyny, tak czytam sobie o Roarke'u i stwierdzam że E. L. James też musiała tę serię czytać. Grey też jest bogaty, też ma zapędy władcze, podobnie stara się zachowywać wobec Any co Roarke wobec Eve. Oczywiście jest marną podróbą naszego kochanego Irlandczyka, ale James musiała się na nim wzorować. Takie mam wrażenie. Nie zmienia to faktu że Roarke'a uwielbiam a Grey jest deczko beznadziejny. Takie skojarzenie tylko.

[Liberty]

Właściwie, to jeśli ktoś się sugerował serią In death, to Sylvia Day; nawet drugi tom zadedykowała Roberts.
A milioner to taki teraz trend, wręcz stadami występują. Kryzys mamy

[•Sol•]

U Day też to zauważyłam, ale mniej mnie drażniło.
Kryzys, trend też, ale milionerzy są jakby bardziej atrakcyjni, literacko też
łatwiej się pisze o bogatym amancie niż takim który nie ma na koncie sporej sumki.

[Liberty]

Atrakcyjni literacko może i są, ale mało mają wspólnego z prawdziwymi milionerami. Chyba nawet Smart Bitches o tym robiły podcast

[Agrest]

Edward też był bogaty i miał władcze zapędy

[•Sol•]

Ale jednak czytając tego Greya charakteru Edwarda widziałam tylko odrobinkę. To takie pomieszanie, albo tak mnie zaślepił urok Roarke'a że doszukuję się jego cech w innych bohaterach