Marta Kisiel

przez **•Sol•** » 20 września 2016, o 11:47

no tak, zabójstwo przez rozśmieszenie

ale też bym przeczytała

i nic nie miałabym przeciwko posiadaniu zbioru dzieł Szczęsnego na półce

przez **cedar** » 20 września 2016, o 11:51

Zbiór dzieł Szczęsnego... brzmi równie upiornie jak dzieła Lenina w każdym domu. :hahaha:

przez **•Sol•** » 20 września 2016, o 11:55

chyba w moim nigdy zbioru dzieł Lenina nie było

ale Szczęsnego to bym już chciała

przez **•Sol•** » 23 września 2016, o 17:17

wywiadzik z Ałtorką

http://opinia.co.uk/index.php?option=co ... Itemid=155

przez **ewa.p** » 24 września 2016, o 15:20

Lenina nie,Szczęsnego tak-zdecydowanie.Pewnie jego książki miałyby niezłą siłę rażenia :evillaugh:

A wywiadzik ciekawy

przez **cedar** » 25 września 2016, o 22:38

Siłę rażenia... jak broń biologiczna.

Jakoś mnie nie ruszył ten wywiad. Ot takie ple ple z autorką - standardowe pytania.
Zatem wolę twórczość pani Kisiel. :mrgreen:

przez **•Sol•** » 26 września 2016, o 11:38

jako ciekawostkę wrzuciłam

a siłę rażenia twórczość ma nieziemską

przez **•Sol•** » 29 września 2016, o 12:14

kolejny fragmencik:
»Przyczajony wśród orgii roślinności dom mógł w pierwszej chwili sprawiać przytłaczające wrażenie. Zewnętrzna okazałość podsuwała rozbuchane wizje sali balowej z co najmniej jednym gigantycznym żyrandolem, biblioteki bez mała publicznej oraz kominka, w którym z łatwością dałoby się upiec konia z kopytami albo zaparkować średnich rozmiarów samochód. Tymczasem na wnętrze składały się nieprzeliczone schowki, zaułki i zakamarki, a między nimi pomieszczenia, poupychane gdzie bądź i byle jak, byle więcej; pod względem powierzchni bardziej zasługiwały na miano klitek niż pełnowymiarowych pokojów. Owszem, w najprzestronniejszej z nich wszystkich kuchni do stołu mogły zasiąść aż cztery osoby jednocześnie, pod warunkiem jednak, że przez cały posiłek trzymały łokcie przy sobie i nikomu nie przyszło do głowy kiwać się na krześle.«

przez **cedar** » 29 września 2016, o 21:09

Cudny opis. Tak, tak - cała Kisielowa. :mrgreen:

przez **•Sol•** » 29 października 2016, o 12:26

powiem Wam tak. Jest moc, Alleluja :mrgreen:

to nie Dożywocie, ale jest mocno fajnie

Turu daje radę i to naprawdę na całego. Brakuje mi Szczęsnego, ale jest Tsadkiel vel Zadkiel, on też ma taką upierdliwą naturę.
Ale no jak się ktoś Szczęsnego spodziewał tak jak ja to niestety, póki co, a przeczytałam sporo, nie ma go. No i na koniec też zajrzałam - brak.

Ale końcówka wygląda jak prawdziwe HEA :smile:

przez **ewa.p** » 30 października 2016, o 22:05

czekam żeby mi przyszło i doczekać sie nie mogę...Pewnie jutro będzie do odbioru...

przez **•Sol•** » 30 października 2016, o 22:20

no oby

ja jestem po i powiem tak - to jest dojrzalsze i chwilami poważniejsze, ale genialne.
Szczęsny pojawia się na sekundę w osobie własnej ale... To nie wszystko :mrgreen:

i w tej części strasznie polubiłam Carmillę, w Dożywociu mnie nerwiła jak diabli a tu jest ok, mocno ok

przez **•Sol•** » 14 grudnia 2016, o 13:43

Dziewczynki, jak tam z Siłą Niższą?
Bo coś cisza w eterze, a mnie już powtórka kusi

przez **ewa.p** » 14 grudnia 2016, o 17:30

melduję,że przeczytałam jak tylko odebrałam zamówienie.Fajne było.Zadkiel był niezły...A Konrad usychający z tęsknoty mnie rozśmieszał

przez **•Sol•** » 14 grudnia 2016, o 17:30

i Tesco jako terapia

a jak Ci się Carmilla podobała? Bo ja ją wybitnie polubiłam tutaj

przez **ewa.p** » 14 grudnia 2016, o 17:41

bardziej ludzka sie zrobiła,wcześniej była właściwie takim automatem z hoplem na tle pracy.Teraz zrobiła sie zwyczajniejsza,bardziej przyjazna otoczeniu,mam wrażenie,że to co ją spotkało pomogło jej się otworzyć na ludzi...z mieszkańcami domu zaczęla tworzyć dziwna,bo dziwną,ale jednak rodzinę.Fakt,że gdyby Konrad nie był tak załamany początkowo mogłoby być różnie,a jak mu w końcu zaczęła deprecha przechodzić to Carmila była u niego mocno zakotwiczona...No i podoba mi się to co wymyślili w końcu-

Spoiler:

to dla nich fajny patent,dzięki któremu wszyscy domownicy mogą wreszcie zabłysnąć.Nawet Zadkiel zrobił sie przyjemniejszy,będąc potrzebny...

przez **Księżycowa Kawa** » 17 stycznia 2017, o 04:24

Gdyby ktoś chciał spróbować:
http://niestatystyczny.pl/2017/01/12/ko ... H1_1n1XtVF

przez **•Sol•** » 17 stycznia 2017, o 12:04

mam swój zestaw, ale fajnie by było jakby się udało komuś z forum

przez **kejti** » 22 lipca 2017, o 20:56

tak sobie piszę ze znajomym na czacie i pierwszy raz odkąd przeczytałam "Dożywocie" (a z pół roku jak nie więcej minęło) użyłam słowa "ale licho wie" i zaczęłam się do siebie śmiać bo przypomniałam sobie naszego biednego Licho :hihi:

przez **cedar** » 24 lipca 2017, o 22:00

Mnie się w słownictwo wciska czasem "alleluja". Nic nie poradzę. Jak rozmawiam z koleżanką z pracy, która też czytała, to potrafię na pytanie odpowiedzieć: "Tak, alleluja?" Jak to rzekł był taki jeden nazwiskiem de Valmont - to silniejsze ode mnie. :lol:

Siła niższa wciąż czeka...

przez **cedar** » 26 lipca 2017, o 11:41

PS Dziewczyny, a czy panicz Szczęsny wraca... jakoś? Czy go definitywnie nie ma?

(Pardon za posta jeden pod drugim, ale inaczej nikt nie zauważy, że coś dopisałam, a chciałabym uzyskać odpowiedź na pytanie. Szanowne adminki wybaczą. :prosi:

)

przez **•Sol•** » 26 lipca 2017, o 11:44

pojawia się w Sile niższej

na moment

i jest jeszcze niespodzianka z nim związana, ale nie zdradzę

przez **cedar** » 26 lipca 2017, o 12:51

Ach, dziękuję! Tyle mi wystarczy, reszty dowiem się sama.

przez **•Sol•** » 13 lutego 2018, o 17:36

patrzcie:
http://lubimyczytac.pl/ksiazka/4821237/ton :wesoły:

będzie coś nowego

ale nie mam póki co pojęcia czy dalsze przygody Kondzia, Licha i reszty, czy coś totalnie nowego

przez **ewa.p** » 25 maja 2018, o 18:57

Co ałtorce w duszy gra w książce pt Toń?Na pewno wojenna rzeczywistość Wrocławia.To druga książka Marty Kisiel,w której pokazuje ona gehennę wojny,zniszczenia i śmierć.Coś,o czym się na co dzień nie mysli,lecz co chwilami wyziera spod zasłony czasu.

"Wrotizla.Wrestlaw.Presslaw.Bresslaw.Breslau.Wrocław.Miasto,które wyrosło na cmentarzach,pojąc własna krwią ziemię,na której stoi,oraz rzekę,która je zrodziła."

Podróże w czasie to zdecydowanie to,co tygryski lubią najbardziej.W książce nie zabraknie też spotkania ze znanymi juz czytelnikowi postaciami sióstr Bolesnych czyli wrocławskich mojr,nie brakuje też takich smaczków jak nawiązanie do Pana Samochodzika,którego jestem wielka admiratorką.Ałtorka kreśli niby normalną fabułę,(no,może nie całkiem,le normalna jak dla niej),spod której ujrzeć można przebłyski wojny,zagładę ludzi,czy płytkie groby.Największe emocje wzbudził we mnie wojenny Wrocław, a współcześnie poszukiwanie powojennych skarbów.I to, bardziej jakie emocje wywołują one wśród poszukiwaczy.Książka powiązana jest z Nomen omen nie tylko dzięki miejscu akcji(Wrocław )ale również dzięki siostrom Bolesnym. Tutaj są postaciami drugoplanowymi,ale są ważne dla fabuły.Osobiście mam nadzieję że ałtorka wróci jeszcze do wykreowanych przez siebie postaci i pokaże w jaki sposób potoczyły się ich dalsze losy.

Marta Kisiel

Kto przegląda forum