ROMANSOHOLICZKI

No właśnie, szum jest taki mniej więcej jak wokół Millenium (BTW, czeka na mnie czwarta część, której też jestem bardzo ciekawa). W związku z tym, siłą rzeczy, oczekiwania są duże. Mnie zabrakło chyba zaskakującego zakończenia, jakiegoś mocnego akcentu, tego klasycznego pacnięcia się ręką w czoło, jak w książkach Deavera albo (mniej) u Kellermana. Tymczasem tu było za spokojnie (no pod koniec jest trochę gorączkowych akcji, ale one w kontekście rozwiązania intrygi). Balonik trochę pękł.

Lilio, widziałam że jakiś czas temu czytałaś 4 tom Millennium. Jak to wyszło? pytam z czystej ciekawości, bo dziś zobaczyłam że: http://www.kawerna.pl/aktualnosci/ksiaz ... nnium.html

Kupiłam, ale jeszcze się nie zabrałam. Jest na półce "w najbliższym czasie".

ach w ten sposób nie wiem czemu ubzdurałam sobie że Ty to już przeczytałaś

„Niebezpieczny dar” Marcus Sakey – w zasadzie tematyka nie nowa, czyli o tym, że świat wcale nie jest taki, jak się zakładało, ale bardzo dobrze to zostało ujęte i niby się ma pewne rzeczy przed oczami, ale gdy co do czego przychodzi, cios okazuje się szybki i brutalny. Po prostu przypadku mi do gustu, mimo że to sensacja.

Też mi się to podobało. teraz muszę przeczytać drugą część.

Na BBN było niby już wydane rok temu, a piszą na okładce, że to jednak dopiero zapowiedź. W każdym razie zapowiada się wyjątkowo ciekawie. I chyba zajrzę do innych tego autora.

Kurde ,książka mnie zachwyciła.
Można powiedzieć ,że Angus i Sarah Moorcroft są szczęściarzami. Mają własny dom ,śliczne jednojajowe bliźniaki i słodkiego psa.
Historia zaczyna się w momencie ,kiedy małżeństwo wraz z córką ,przeprowadzają się do domku latarnika na wyspie Torran, którą odziedziczył Angus . Z jedną córką ,ponieważ druga zginęła spadając z balkonu u rodziców Sary. Pewnego dnia z ust Kirstie pada pytanie : dlaczego tak mnie nazywasz ? Przecież jestem Lydia . W tym momencie zaczyna się koszmar. Matka zaczyna obserwować córkę i zauważa ,że zachowuje się dziwnie. W szkole nie ma przyjaciółek ,zaczyna rozmawiać ze zmarłą siostrą. Pies zachowuje się inaczej wobec niej , jego zachowanie wskazuje ,że to inna bliźniaczka. Mąż ukrywa jakąś tajemnicę , sama Sarah wydaje się też dziwna.
Odkrycie ,co kto zrobił i dlaczego ,wydaje się szokujące. Tym bardziej końcówka.
Dawno nie czytałam tak wciągającej książki .

Rezerwuję w biblio Dawno nie czytałam dobrego thrillera psychologicznego.

Też się na to piszę, dzięki, Lucy

ja też chętnie przeczytam

Lucy zachęcasz. Bardzo
jak znajdę gdzieś to na pewno przeczytam

Lucy, czuję się zafrapowana, na tyle, że chyba pójdzie na górę listy "do przeczytania"

„Ogród wieczornych mgieł” Tan Twan Eng – coś niezwykłego, w zasadzie nie w sposób tego opisać Niewątpliwie uwagę zwraca estetyka powieści, przywodząc na myśl dalekowschodnią mentalność. Niby wszystko tutaj jest jasne, niemniej jednak kryje w sobie tajemniczość – trochę tak jakby pewne fragmenty niekiedy osłaniała mgła, aby po chwili rozpłynąć się, zaskoczywszy czytelnika nową możliwością. Czytanie książki przypomina spacer po Yugiri, gdzie z każdym krokiem odkrywa się coraz więcej, wchodząc coraz głębiej do ogrodu, można zamyślić się i spojrzeć na pewne sprawy inaczej. Sama w sobie historia również jest niesamowita, wydaje się wręcz inna. Tak na dobrą sprawę, nie przypominam sobie, abym czytała coś podobnego. Nie w takim ujęciu.

Dziewczyna z pociągu Paula Hawkins

Mam wrazenie, że ja tę książkę rok temu czytałam. Ogólnie podobała mi się. Do samego końca czytałam z zainteresowaniem, pomimo że dość wczesnie skierowałam swoje podejrzenia ku własciwej osobie. Może to efekt przeczytanych kryminałów, ale uważam też, że
.
Zaawansowana alkoholiczka prześladująca nową rodzinę byłego męża, czyli bohaterka - ten pomysł doceniłam z czasem. Na początku miałam duże opory, trudno mi było polubić taką postać, martwić się o nią, sekundować jej. Przyznaję jednak, że zaczęłam to wszystko robić.
Zachowanie Anny w końcówce, było dziwne, ale można je zrozumieć, natomiast nie kupiłam postaci Scotta. Jak dla mnie zbyt wiele przeciwności w nim tkwiło.
Jest to na pewno kryminał wart polecenia, ale czy az taki wyjątkowy, to nie jestem pewna. Liczyłam na bardziej zaskakujące rozwiązanie.

Zarezerwowałam sobie w biblio, ale raczej w dalszym ciągu się na nią nie napalam, przyniosłam sobie za to ostatnio bliźnięta i nie mogę się ich doczekać, jak skończę Quinn to może się za nie wezmę.

W gruncie rzeczy nie powinnam aż tak bardzo być pod wrażeniem "Tajemnicy Diabelskiego Kręgu" i „Tajemnicy Nawiedzonego Lasu” Anny Kańtoch, lecz jestem. Historia przede wszystkim opiera się na zagadce kryminalnej choć na podłożu lekko paranormalnym, co zwykle mnie niespecjalnie rusza. Atmosfera opowieści jest nasączona z powiewem grozy oraz tajemniczości, chociaż w drugim przypadku trochę mniej, gdyż pojawia się zagrożenie już bardziej bezpośrednie i realne. To również na ogół do mnie nie przemawia. Dodatkowo przy tym bohaterką jest trzynastoletnia dziewczyna, co z reguły nie bywa atrakcyjne. Tyle że Kańtoch sprawiła, że to wszystko nie ma najmniejszego znaczenia w obliczu sposobu przedstawienia tej historii; ta fabuła coś w sobie ma i po prostu zdecydowanie jestem za. I co gorsza, coraz bardziej mnie ciekawi jej kryminał

Nie co gorsza, tylko co lepsza mam nadzieję. I obyś chciała się podzielić. Nie że rzucę się od razu, wszak to rodzime twory, a ja omijam, ale kto wie, kto wie

Możliwe, że coś tam wspomnę. Kryminalne opowiada Kańtoch również mi się podobały.

Żądze Kleopatry Ewa Kassela
"To książka barwnie oddająca klimat i atmosferę czasów Juliusza Cezara, Marka Antoniusza i Kleopatry, tej zamierzchłej epoki, w której miłosne potyczki stawały się jednym ze sposobów podboju świata". prof. Krzysztof Łęcki

Starożytny Egipt, dworskie intrygi, pieniądze, władza, polityka, magia, a przede wszystkim miłość - w czasach panowania genialnej kobiety-faraona w najbogatszym mieście ówczesnego świata, Aleksandrii. Jak Kleopatra straciła dziewictwo? Jak przebiegała edukacja seksualna wielkiej władczyni? Czy słusznie była nazywana największą kurtyzaną starożytności? Jak udało jej się zdobyć i utrzymać miłość największych rzymskich wodzów tamtych czasów, Juliusza Cezara i Marka Antoniusza?
Powieść odsłania nieznane dotąd dzieje najbardziej znanej kobiety starożytności. Ta niezwykle inteligentna władczyni, silna, doskonale wykształcona, świetnie przygotowana do sprawowania władzy i utrzymania niezależności Egiptu, nie cofała się przed niczym. Wykorzystywała swoją wiedzę, umiejętności, sprzyjające warunki i wszystkie dostępne jej atrybuty atrakcyjnej, kuszącej i tajemniczej kobiecości, by dominować w męskim świecie.

Dużo czytałam pochlebnych opinii, ciekawa byłam słynnej Kleopatry i ... w skrócie to książka o seksie. Wynika z niej, że seks (i wszystko pochodne czyli namiętności, wpływ, przytrzymanie przy sobie mężczyzny i jego poparcia) to wszystko co najważniejsze.
Książka pisana jest z dwóch punktów widzenia: narratora trzecioosobowego i wiernej służącej Kleopatry. Nawet te same zdarzenia bywają opisane przez nich razem.
A szerzej? Starożytny świat władzy, żądzy, rozpusty, walki. Nie jest to książka historyczna, to powieść o władzy. O kobiecie, która dla niej poświęca siebie, dzieci, bliskich. W stosunku do wrogów okrutna, nawet dla mężczyzn w jej życiu wyrachowana. Kiedy trzeba utrzymać przy sobie rozwiązłego Antoniusza robi wszystko - organizuje orgie, zaspokaja jego wyuzdane pragnienia - w imię władzy. Brakowało mi więcej szczegółów, za szybko się tutaj wszystko dzieje, mamy tutaj prawie całe życie Kleopatry. A właściwie scenki z życia: inicjacja seksualna, uwiedzenie Cezara, utrzymywanie go przy sobie przy pomocy seksu itd... Książka powinna mieć podtytuł: maszynka seksualna bez uczuć- sceny z życia. Nie mamy tutaj ani opisanych uczuć Kleopatry, a jeśli już to przedstawiona jest jako bezduszna. Raz, pod koniec ma przebłysk człowieczeństwa: czuje, że jest samotna, niekochana. Ale to już prawie koniec jej 39 letniego życia i związku z Antoniuszem. Mam mieszane uczucia co do książki. Napisana jest lekko, przyjemnie ale sama treść. Może nie pornografia ale jedna wielka erotyka i tyle. Mogłaby być życie Lukrecji Borgii czy innej znanej kobiety z przydomkiem kurtyzana swoich czasów.
Może krzywdzę książkę i zupełnie źle ją odbieram, ale nie wnosi ona nic nowego w ogólne schematy na temat Kleopatry, poza jej kunsztem miłosnym i pomysłami na utrzymanie uwagi mężczyzny (np. zorganizowanie obserwacji "nimf" a potem orgia z znimi)

Obawiam się, że to nie dla mnie
Dzięki, szuwarku za recenzję

O M G, w takim razie nie biorę jej sobie do zgłębiania wiedzy i Kleopatrze. Liczyłam na jakiś ciekawy, uczuciowy wątek z Markiem Antoniuszem

Tu nie ma uczuć, nawet jej służąca, niby zakochana sypia z każdym, kto jej wpadnie w oko. Zawiodłam się i nie wiem skąd recenzje entuzjastyczne. Nawet myślałam, że się specjalnie dopatruję, ale jakbym miała szczegóły fabuły podać to są to wiadome wszystkim fakty i dużo fantazji autorki o życiu seksualnym Kleopatry, dużo, dużo ... a jej związek z Markiem Antoniuszem to jedna wielka orgia.

Czy to przypadkiem nie wpisuje się w nurt wszechobecnego seksu, a to co obok to już tylko dla pasjonatów

szuwarek napisał(a):Tu nie ma uczuć, nawet jej służąca, niby zakochana sypia z każdym, kto jej wpadnie w oko. Zawiodłam się i nie wiem skąd recenzje entuzjastyczne. Nawet myślałam, że się specjalnie dopatruję, ale jakbym miała szczegóły fabuły podać to są to wiadome wszystkim fakty i dużo fantazji autorki o życiu seksualnym Kleopatry, dużo, dużo ... a jej związek z Markiem Antoniuszem to jedna wielka orgia.

No proszę a to ponoć jedna z większych miłości w dziejach