zastanawiam sie nad przeczytaniem moze ktoras z was miala juz ta przyjemnosc?
Feliks W. Kres "Klejnot i wachlarz"
„Klejnot i wachlarz” to powieść, która poprzez język i czasy, w których rozgrywa się akcja, nawiązuje do awanturniczo-przygodowych historii „płaszcza i szpady”; najbardziej prominentnym przedstawicielem tego gatunku był monsieur Aleksander Dumas. Rzecz dzieje się w świecie równoległym, wielce podobnym do XVII-wiecznej Europy. Jest to proza z pogranicza kilku gatunków, są tam elementy powieści grozy i powieści awanturniczej.
„Klejnot i wachlarz” opowiada o poszukiwaniach pewnego klejnotu-artefaktu, który z uwagi na swoją atrakcyjność wywołuje powszechne dążenie do jego posiadania. Intrygi dworskie, szpady, pistolety, wachlarze, suknie, konie i karety, arystokracja, zakonnicy i dostojnicy Kościoła, magia i religia, tajemnica, romans - taki jest mniej więcej klimat tego dzieła. Mimo, że książka rozgrywa się w klimacie awanturniczo-przygodowym, z pozoru łatwym i przyjemnym i obfitującym w pojedynki, historie miłosne, zdrady i intrygi, to jest ona tak naprawdę przeznaczona raczej dla czytelnika uważnego i wymagającego. Powieść jest bardzo „gęsta” fabularnie; występuje w niej bardzo duża liczba faktów, postaci, nazw własnych. Nie da się zrozumieć rozgrywanej intrygi z jednym okiem utkwionym w książce, a drugim w ekranie telewizora. „Klejnot i wachlarz” to przykład właśnie literatury ambitniejszej, proponującej czytelnikowi rodzaj literackiej gry, zabawę konwencją, aczkolwiek nie jest tak zagmatwana jak choćby „Baudolino” Umberto Eco i łatwiej się ją czyta. Powieść jest bogato ilustrowana śmiałymi grafikami autorstwa Jarosława Musiała, doskonale oddającymi klimat powieści.
i druga
Brandon Sanderson "Elantris"
Elantris – gigantyczne, piękne, dosłownie promienne miasto, zamieszkane przez dobrotliwe istoty, wykorzystujące swoje potężne zdolności magiczne, by pomagać ludowi Arelonu. Każda z tych boskich istot była jednak kiedyś zwykłym człowiekiem, dopóki nie dotknęła jej tajemnicza, odmieniająca moc Shaod. A potem, dziesięć lat temu, magia zawiodła. Elantrianie stali się zniszczonymi, słabymi, podobnymi do trędowatych istotami, a sam Elantris okrył się mrokiem, brudem i popadł w ruinę. Shaod stała się przekleństwem.
Nowa stolica Arelonu, Kae, przycupnęła w cieniu Elantris, a jej mieszkańcy starali się jak mogli, by je ignorować. Księżniczka Sarene z Ted przybywa do Kae, by zawrzeć polityczne małżeństwo z księciem korony Raodenem. Sądząc z korespondencji, jaką prowadzili, mogła spodziewać się również, że odnajdzie miłość. Dowiaduje się jednak, że Raoden nie żyje, a ona jest uważana za wdowę po nim..
Zarówno Teod, jak i Arelon znajdują się pod presją zagrożenia jako ostatnie pozostałe bastiony sprzeciwiające się imperialnym zakusom fanatyków religijnych z Fjordell. Sarene postanawia wykorzystać jak najlepiej swoją smutną sytuację i użyć wpływów, aby ukrócić machinacje Hrathena, fjordelskiego kapłana, który przybył do Arelonu, w celu nawrócenia go i podporządkowania swemu panu i swemu bogu.
Ani Sarene, ani Hrathen nie podejrzewali nawet prawdy o zniknięciu księcia Raodena, który padł ofiarą dziwnej choroby, uderzającej upadłych bogów Elantris, i został zamknięty w mrocznym mieście. Jego próby uratowania nędzników zamkniętych wraz z nim rozpoczęło serię zdarzeń, które przyniosą nadzieję Arelonowi i być może nawet odkryją sekret samego Elantris.
[opisy
http://fantasybook.idl.pl/ ]