Romans + kryminał, sensacja, thriller, mafia

[Księżycowa Kawa]

W moim przypadku od tego, co najpierw dopadnę

[klarek]

Biorąc pod uwagę gigantyczne kolejki w bibliotekach, pewnie u mnie będzie podobnie

[Księżycowa Kawa]

Akurat "Sprawa Niny Frank" nie została wznowiona, gdy dwie następne część to spotkało

[klarek]

Sprawa Niny Frank u mnie w bibliotekach jest nieosiągalna. W przypadku pozostałych książek Bondy jest nawet 12 osób w kolejce
Kurcze, chyba zainwestuję i kupię. Bo nie wiem czy się wściekać, że tak długo czekać czy odpuścić i żyć dalej

[Lucy]

Słyszeliście o tej nowej serii ? Jakoś przegapiłam

http://esensja.stopklatka.pl/esensjoped ... ektu=24683
http://esensja.stopklatka.pl/esensjoped ... ektu=24722

[ewajoanna23]

no cóż ostatnio mam straszne zaległości w śledzeniu nowości wydawniczych, ale to mnie zaciekawiło.
Trzeba przyjrzeć się temu bliżej

[Duzzz]

Kompletnie nic mi ta seria nie mówi

Bonda ma dwie serie: o Hubercie Meyerze i Saszy Załuskiej, więc chyba najlepiej w kolejności chronologicznej. Ma też jakieś opowiadania i nie powiązane rzeczy, ale te dwie serie stały się najpopularniejsze. Wg mnie Sasza wydaje się ciekawsza, ale to kwestia preferencji

Ja bym powiedziała, że na odwrót "Pochłaniacz" mam wrażenie, że powinien być znacznie skrócony Czekam na "Okularnika" w kolejce w biblio, mam nadzieję, że jest wart czekania

Duzzz, nigdzie nie napisałam, że mi się nie podoba. Wręcz przeciwnie. W sumie książka niezła objętościowo, a pracując zawodowo i domowo przeczytałam ją bardzo szybko. Ale masakrycznie nie lubię kiedy źli nie dostaną po głowie. Lubię bajki, ale niech do diabła kończą się właściwie. W sumie literacko wiele mogę znieść, prócz tematów, które porzucam nie dając im nawet szansy, ale pod warunkiem wyrównania krzywd i poniesienia kary. Bardzo smucą mnie książki w których złym dobrze się wiedzie. Nie umiem pogodzić się z czymś takim. I w życiu i w książkach. Brutalność nie stanowi problemu. Co innego nim jest. Za dobra książka jest, za realistyczna i zbyt prawdopodobnie opisuje co się wydarzyło.

Wybacz, zwracam honory
Sama nie wiem czemu odniosłam wrażenie, że byłaś na nie Jednak cieszę się, że miałam mylne wrażenie i jednak nie skreśliłaś Hewsona Może przyjdzie moment, że sięgniesz dalej po kolejne dochodzenie. Ma też inne książki poza tym cyklem, ale niestety nie miałam jeszcze czasu się im bliżej przyjrzeć i dowiedzieć się jakie zakończenie nas może tam spotkać.

Neuhausa "Przyjaciele po grób" są pierwszym tomem?

[klarek]

Pierwszym wydanym u nas. W sumie to drugi tom. Przymierzasz się?

[Duzzz]

Tak Ale na BBN sprawdzałam jaka jest kolejności i właśnie troszkę mnie to zmyliło ehhh.. chyba nie powinna mnie już dziwić ta 'moda' na wydawanie od drugiego tomu
No nic, w mojej biblio i tak nie ma tej części jest Śnieżka musi umrzeć, Zły wilk, Żywi i umarli Muszę więc rozejrzeć się w drugiej biblio

[Księżycowa Kawa]

Sprawa Niny Frank u mnie w bibliotekach jest nieosiągalna. W przypadku pozostałych książek Bondy jest nawet 12 osób w kolejce
Kurcze, chyba zainwestuję i kupię. Bo nie wiem czy się wściekać, że tak długo czekać czy odpuścić i żyć dalej

Nie wiem, czy akurat ta książka jest dostępna w księgarniach, bo mi jakoś nie rzuciła się w oczy, ale mam drugi tom, a trzeciego nie udało mi się wygrać.


Również mi ten cykl wcześniej nie rzucił się w oczy, ale kilka innych również.

[Agrest]

Dobrnęłam w końcu w swej przygodzie z Lordem Peterem Wimsey'em do Gaudy Night i po pierwsze, Harriet jest wyjatkowo dobra jak na Mary Sue Po drugie uśmiałam się zdrowo, może przez brak morderstwa w tej części było najlżej i niektóre sceny i dialogi dokumentnie mnie rozbroiły. A może to kumulacja wątku romansowego sprawiła, że wyszedł na wierzch taki humor chase'owski (tzn. raczej humor Chase jest sayersowski w takim razie, no ale wiadomo o co chodzi )

A po trzecie, romansowo doskonałe Warto było czekać na taki cukierek (choć zaznaczyć muszę uczciwie, że nie czytałam całej serii, tylko poprzednie części z Harriet plus dwie książki z samym Peterem, do których akurat miałam dostęp).

[Agrest]

Przeczytałam Busman's Honeymoon, zakończyłam więc historię Harriet Vane i Petera Wimseya. Śmiesznie to zabrzmi, ale fascynuje mnie romansowość tych dwóch ostatnich części Nie jestem fanką kryminałów, kupiłam te książki dla romansu, bo taki miał cudny, ale jednak biorąc pod uwagę, że to są kryminały i to mocno posunięte w latach, mogło być różnie z tym romansem. Ale był cudny, oj był! (i pewnie się Sayers za to dostało od co niektórych ) Harriet powinna dostać jakąś nagrodę za najbardziej wiarygodną rozkminę strachu przed zaangażowaniem, a Peter - no Peter powinien znaleźć się w słowniku pod definicją 'jak on ją kochał'. Wystrzelili gdzieś tam w topkę moich ulubionych par Aż trochę słów mi brak

I koniec Busman's Honeymoon, choć romansowo piękny, chyba na zawsze wryje mi się w pamięć swoim kryminalnym smutkiem...

[szuwarek]

eeee zachęcasz romansem ( no bo jak on tak kochał... ) , ale ten kryminał byś może rozwinęła?

[Agrest]

Ogólnie czy w związku z tym co napisałam na końcu?

Oj kochał szuwarku, czekał na nią cierpliwie kilka lat

[szuwarek]

z końcówką...

ło matko, kilka lat?

[Agrest]

Ta końcówka, kilkadziesiąt ostatnich stron, to taki trochę twist na kryminale: dopowiedzenie co było potem, po rozwiązaniu zagadki? Peter Wimsey nie jest policjantem ani zawodowym detektywem, jest arystokratą, dla którego 'wtrącanie się' w zagadkowe sprawy jest nieprzymuszonym hobby. I na końcu tej książki mamy obraz tego, jak Peter zmaga się z konsekwencjami tego wtrącania się, czyli ze świadomością, że posłał kolejną osobę na śmierć (ta seria była pisana w latach 20 i 30, więc w Anglii za zabójstwo groziła wtedy kara śmierci). Oczywiście racjonalnie rzecz biorąc on wie, że nie dość że skazany jest winny, to jeszcze gdyby nie to wtrącanie się, to prawdopodobnie skazany zostałby ktoś niewinny, więc właściwie czyjeś życie zostało wręcz uratowane. A mimo to jest to dla niego trudne przeżycie.

Trudno mi to ująć w paru zdaniach, ale bardzo mocna była ta końcówka, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę, że to ostatnia powieść serii. Choć tak jak napisałam, pod kątem romansowym jest to piękne, bo choć Peter nie zaczyna tego wszystkiego przeżywać mniej, to po latach samotnego zmagania się z tymi sprawami, teraz po raz pierwszy ma oparcie w kimś innym - w Harriet. I to pokazuje ostatnia scena książki.


Tak, kilka lat - spotkali się w mocno traumatycznych dla Harriet okolicznościach, bo była oskarżona o zabicie swojego kochanka i jak wyżej, groził jej stryczek. Tu nastąpiło wtrącenie się Petera i Harriet została uratowana, ale potrzebowała trochę czasu na ochłonięcie i ogarnięcie swoich uczuć

(część, w której się poznali, wyszła zresztą po polsku, nazywa się Zjadliwa trucizna.

Młoda, pełna uroku kobieta przeżywa najtrudniejsze chwile w życiu. "Harriet Vane oskarżona o MORDERSTWO" - donoszą gazety... Czy lord Peter Wimsey potrafi uratować ją od śmierci? Fakty są niepodważalne, dowody niezbite. Bowiem jeśli nie ona, TO KTO?!

Pasjonująca zagadka kryminalna, uczucie, które minęło i to, które dopiero nadchodzi... w sfilmowanej niedawno powieści Dorothy L. Sayers "Zjadliwa Trucizna".)

[szuwarek]

ooooo , zachęcające...

trudno, przeżyję chyba nawet tego jej kochanka... tylko poszukać muszę.

[Agrest]

Z tym kochankiem to ciekawa historia, bo jest to swego rodzaju literacka zemsta... Sayers również miała kochanka - żyła bez ślubu z mężczyzną, który deklarował niechęć do małżeństwa i brak szczególnego szacunku do kryminałów. Potem ożenił się z inną pisarką kryminałów

A Sayers stworzyła postać Harriet, autorki kryminałów, oskarżonej o zabójstwo mężczyzny, z którym żyła bez ślubu, i którego śmierć ostatecznie prowadzi ją w ramionach arystokratycznego geniusza Petera, który 'jak on ją kochał'

Nie da się więc ukryć, że Harriet jest w pewnym stopniu Marysujką

[szuwarek]

no i dobrze, że go uśmierciła.. nawet jeśli literacko.

nie mam tego w żadnej bibliotece w okolicy.

[Agrest]

Szkoda Ale może kiedys jeszcze na to trafisz

[szuwarek]

Uparta jestem. Teraz sprawdzę jeszcze w Książnicy.

[Liberty]

Uparta jestem. Teraz sprawdzę jeszcze w Książnicy.

Powodzenia. Strasznie trudno znaleźć Sayers po polsku. Malutkie, niszowe wydania. Mogliby w końcu wydać ją w całości i porządnie.

[Księżycowa Kawa]

A zatem nic dziwnego, że w ogóle o tym nie słyszałam.

[Janka]

Przeczytałam niedawno serię Jennifer Apodaca o Samancie Shaw.
Główna bohaterka prowadzi biuro matrymonialne, a poza godzinami pracy rozwiązuje zagadki kryminalne. Spotyka się z prywatnym detektywem, który wcześniej był policjantem, ale z powodu kontuzji musiał zmienić pracę. Samantha mieszka ze swoim dziadkiem, a z mamą ma nieco luźniejsze stosunki.
A teraz czytam serię Heather Webber o Lucy Valentine. I w związku z tym naszła mnie pewna refleksja: pisarki mają bardzo trudną pracę, bo muszą wymyślać te swoje super ciekawe i niepowtarzalne historie, a to wcale nie jest łatwe. Ale na szczęście im się udaje zachować oryginalność:
Główna bohaterka serii Webber prowadzi biuro matrymonialne, a poza godzinami pracy rozwiązuje zagadki kryminalne. Spotyka się z prywatnym detektywem, który wcześniej był strażakiem, ale z powodu choroby musiał zmienić pracę. Samantha mieszka ze swoją babcią, a z mamą ma nieco luźniejsze stosunki.
Fajnie, co nie?

[Viperina]

Jako że mam właśnie fazę na kryminały, to zaczęłam nową (dla mnie) autorkę, Kendrę Elliot:



Eleven years ago, the Co-Ed Slayer murdered nine female college students on the Oregon State University campus. Lacey Campbell barely survived his attack, but he killed her best friend, Suzanne, whose body was never found.

Now a forensic odontologist analyzing teeth and bones for the state medical examiner, Lacey is devastated when she identifies Suzanne’s remains at a crime scene. She finds comfort in the arms of ex-cop Jack Harper, and sparks fly between them even as a new reign of terror begins. Someone is killing the witnesses who sent the Co-ed Slayer to prison a decade ago. All the evidence points to the Co-ed Slayer as the culprit, only he’s long since dead. So who’s the new killer? And is Lacey next in line to die?

Golden Heart finalist Kendra Elliot unites in-depth forensic knowledge with a passion for thrillers. Set amid the snowy backdrop of Oregon, Hidden creates spine-tingling chills.

No i jakby tu rzec... Nieźle, ale bez szału. W zasadzie znacznie ciekawiej, przynajmniej przez jakiś czas, na niwie sensacyjnej, niż na romansowej. Bo romansowo jest w zasadzie nudno. Bohaterowie są nudni, on jest do zerzygania przystojny, bogaty, opiekuńczy i zaborczy. Ona jest do zerzygania śliczna, rozchwytywana i do tego mega profesjonalna. Zapowiadało się ciekawie (że będą iskry lecieć), a potem zrobiło się tak ciut jakby budyniowato. Nie kupuję też jej relacji z eks-kochankiem, który stał się następnie jej najlepszym przyjacielem, całkowicie aseksualnie i platonicznie (no niby on by reflektował, ale w zasadzie, jakby ona nie chciała, to on chętnie pozostanie w roli starszego brata).

Kryminalnie jest na początku ciekawie, a potem robi się bardzo przewidywalnie. Jest jeden, słownie jeden, zaskakujący moment, ale potem rozwiązanie postawionej w nim zagadki też jest oczywiste. Niby wszystko jest OK w tej książce i potencjał drzemiący obiecująco, ale ogólne wrażenie na jakieś 5/10.

Jednym słowem, wyłącznie dla fanek gatunku.