ROMANSOHOLICZKI

Szkoda że rozdzielają sie z ukochanymi
A obawiam się że porównanie do Kisiel może być ślepą uliczką ona pisze współcześnie i na paranormalnie i komedia omyłek

No własnie taką komedie omyłek miałam na myśli.

W takim razie chyba muszę spróbować
A HEA jest?

No nie do końca. Poboczni tak maja HEA, a co do głównych bohaterek to jest to skonstruowane jakby autorka miała zamiar jeszcze coś o nich napisać.

Miałam ochotę kupić W służbie miłości ale skoro to komedia omyłek to chyba poczekam na bibliotekę.
Kiedyś zaczęłam czytać Ekstrakt z kwiatu orchidei ale jakoś nie przypadł mi do gustu

Też mi nie podeszła, nudna była, przeczytałam, ale nad W służbie miłości chyba się zastanowię

Nudno nie jest. Cały czas się coś dzieje, akcja nie zwalnia ani na chwilę. Przy końcu wręcz męczy od nadmiaru wydarzeń.

ale skoro nie ma HEA dla głównych to chyba też poczekam aż autorka się zdecyduje na kontynuację. Romans musi mieć HEA

Happy End jest, ale taki bardzo otwarty na dalsze przygody

nie wiedziałam gdzie a dużo wyjaśnia
https://www.youtube.com/watch?v=zGl_UXc9HIE

Taka zbroja warzyła od 80 do 100 kg + rycerz , bardzo współczuje koniom.

A ja podziwiam też rycerzy, jaką oni musieli mieć się żeby w tym walczyć, albo upał jak się to żelastwo nagrzało, a mróz brrr

a jak tu romans prowadzić - zanim sie rozebrał, spocony , zmęczony

No, ale chyba giermków od rozbierania mieli

Tylko większość autorek zdaje się być nieświadoma tego faktu albo pomijać milczeniem. I zdaje się, że wtedy trochę inaczej podchodziło się do kwestii czystości.

mycie szkodziło a na oddanie tego co pysk pochłonął pewnie jakąś klapkę w w zbroi mieli albo co...

Księżycowa Kawa napisał(a):Tylko większość autorek zdaje się być nieświadoma tego faktu albo pomijać milczeniem. I zdaje się, że wtedy trochę inaczej podchodziło się do kwestii czystości.

A która z kobiet by chciała czytać romans o niemyjącym się, śmierdzącym potem rycerzu.
Tak samo pomijana jest kwestia gładkości nóg u bohaterek.

Co racja, to racja. Za duża ilość faktów może być przytłaczająca.

A przepraszam bohaterki mają zawsze gładkie nogi

Źle się wyraziłam. Tak, mają zawsze gładkie nogi i pachy. No i zgrabne kostki.

Tylko ze magicznie linieją nie muszą nic ku tej gładkości robić co jest zwyczajnie wkurzajaco niesprawiedliwe:P

Bardzo niesprawiedliwe, nie wiem dlaczego my tak nie mamy

też tego kompletnie nie rozumiem
cofnęła się ewolucja czy jak?

Chyba, w tym przypadku w odwrotną stronę idzie

Przeczytałam:



To była moja pierwsza Duran, raczej pewniak, bo bardzo wszędzie chwalona książka. Przyznam, że było to co najmniej drugie moje podejście pod tę książkę. Tym razem udane. Początek dość niemrawy, przyznam, w ogóle cała część, której akcja dzieje się w Indiach, niespecjalnie mnie porwała, dużo zdarzeń, mnogość miejsc i bohaterów, dialogi przeplatane wstawkami w urdu, czytało się to dość ciężko. I połapać się w tym, co się w zasadzie wydarzyło, nie było łatwo. Za to przeniesienie akcji do Anglii! Strzał w dziesiątkę! Nie mogłam się oderwać. Dwójka głównych bohaterów fajna, choć pokazana mało wyraziście, moim zdaniem. W zasadzie bardziej domyślamy się ich emocji i motywów niż są one nam podane. Co może być plusem, wszak czytelnik nie jest idiotą i może nawet powinien sam się zamyślić nad tym, co czyta. Czarne charaktery nieco zbyt jednowymiarowe, ale za to nie ma problemu z ich nielubieniem.

Na pewno pociągnę autorkę, bo debiutancka powieść do tego zachęca.

Jakieś 7/10.