ROMANSOHOLICZKI

jak poczytam, powiem słówko

Koniecznie chętnie poczytam twoje wrażenia

ach jak mi z wami dobrze

Pokonałam serię Guilty Laury Lee Guhrke i jestem lekko skołowana. Poza pierwszą częścią, wszystkie następne chyba mnie przerosły... Może napiszę parę słów w recenzjach, jak się otrząsnę.

Skończyłam:


From bed partners...
Two years ago, while on assignment for the Crown, darkly handsome Garrett Burke left Lady Ivy Wentworth sleeping naked in his bed as he went in search of the missing Martello diamonds. After apprehending the dastardly thief, he intended to spend the rest of his life in the arms of the auburn-haired beauty. But when the case came to a shocking and dangerous end, Garrett was certain he'd been betrayed...

To partners in crime
Ivy once loved Garrett with a virtuous heart, but these days she can barely stand him. Arriving at a deserted estate on a mysterious errand, she never expected to see him again, nor feel the same ecstasy she once did at his touch. Now, joined with him in the search for the legendary jewels, she is willing to risk everything. Everything, that is, except her heart...


I jestem rozczarowana i zła. Rozczarowana, bo lubię Ashworth, a ta książka jest tak niedorzeczna, nieciekawa emocjonalnie i w ogóle... bo ja wiem? Napisana na kolanie? Że aż nie mogę się nadziwić, ze to ciąg dalszy Winter Garden. Szkoda, bo temat był ciekawy i potencjał duży. Mogła wyjść z tego niebanalna historia o ciekawych ludziach z prawdziwymi problemami. A wyszło byle co, w którym ciężko było dobrnąć do końca...

Viperina napisał(a):

Viperina napisał(a):Zaczynam:


Jestem ciekawa, co będzie, bo opinie na temat książki są podzielone...

Przeczytałam, teraz jeszcze tylko muszę poddać się jakiejś kosztownej terapii i wszystko będzie dobrze...

No dopszzz... Z góry wiedziałam, że będzie dziwnie, bo sama historia zapowiadała się dość nietypowo. A mianowicie, rok 1801, on, Terence jakiś tam, czwarty hrabia czegoś tam, na oko, bo nie podano dokładnie, coś około trzydziestoletni. Ona Dawn Hutchinson (no proszę, jej nazwisko zapamiętałam, mimo że w całej powieści pojawiło się może ze trzy razy), służąca, szesnastoletnia, od czterech lat u niego na służbie, najpierw jako pomywaczka, we właściwym czasie powieści jako służąca.

On jest surowym panem, ostrym dla służby, głęboko przekonanym o swojej wyższości, bo szlachcic. Wymaga posłuszeństwa, poddaństwa i podległości. Ona jest posłuszna, cicha, grzeczna. Ale... umie czytać. I on ją na tym przyłapuje. Jest bardzo niezadowolony, bo ona mało, że kobieta, to jeszcze służąca. I czyta. Do tego przeczytała jego listy, a on oprócz, że hrabią, to jest jeszcze płatnym zabójcą na usługach księcia jakiegoś tam. Z przyczyn, które autorka usiłuje mocno nieporadnie zracjonalizować.

No i się zaczyna. On się nad nią zwyczajnie znęca. Bije, gwałci, torturuje. Niby, żeby ją ukarać, nauczyć posłuszeństwa, dać przykład pozostałej służbie. Ona ma szesnaście lat. On jest paskudnym, wstrętnym skoorwysynem od początku do końca powieści (przepraszam Moderację, jeśli uzna, że trzeba wulgaryzm wykasować, to niech wykasuje, ja nie umiem inaczej o tym bohaterze). Nawet na końcu powieści, który co do zasady ma być HEA, on ją bije, niby jest spójną postacią, bo nie zostaje przeczołgany i w ogóle. Ale zastanawiam się, jak komukolwiek ta pozycja mogła spodobać się w gatunku romans. Owszem, czytamy różne rzeczy, markiza de Sade na przykład, on to opisywał lepiej, sensowniej i prawie trzysta lat temu, więc naprawdę no.

Nie jestem w stanie zrozumieć, jak komukolwiek taka książka mogła podobać się jako historia o miłości. Historia o obsesji, chorej fiksacji, owszem, ale nie o miłości. Jestem mocno zdegustowana. Nie pamiętam romansu, w którym bohater tyle biłby bohaterkę.

Ostatnio wszelkie śfinie unikam jak mogę, a tu to pewnie umierałabym po kawałku czytając to. Nic nie napisałaś, jaki był jej stosunek do niego. Tylko nie mów,że go kochała .

Dżizas, sama przyjemność Widocznie ci, którym się podobała ta książka, kierują się jakąś nikomu nieznaną definicją romantycznego traktowania bohaterki

Mam nadzieję, że nigdy na to nie trafię Dzięki Vip za przestrogę

I to ma być romans , raczej poradnik dla damskiego boksera....mam nadzieję, ze nie wydadzą tego w Polsce

o rany, straszna rzecz....jakiś sadyzm dosłownie...

No i się zaczyna. On się nad nią zwyczajnie znęca. Bije, gwałci, torturuje. Niby, żeby ją ukarać, nauczyć posłuszeństwa, dać przykład pozostałej służbie. Ona ma szesnaście lat. On jest paskudnym, wstrętnym skoorwysynem od początku do końca powieści (przepraszam Moderację, jeśli uzna, że trzeba wulgaryzm wykasować, to niech wykasuje, ja nie umiem inaczej o tym bohaterze). Nawet na końcu powieści, który co do zasady ma być HEA, on ją bije, niby jest spójną postacią, bo nie zostaje przeczołgany i w ogóle. Ale zastanawiam się, jak komukolwiek ta pozycja mogła spodobać się w gatunku romans. Owszem, czytamy różne rzeczy, markiza de Sade na przykład, on to opisywał lepiej, sensowniej i prawie trzysta lat temu, więc naprawdę no.

Wiesz, co. Zszokowałaś mnie. Oszczędziłaś mi traumy. Dosłownie.

ło borze liściasty i jeżu kolczasty
do momentu jest ciekawie ale jak przeczytałam o tych gwałtach i innych atrakcjach... Nie no masakra. To jakaś romansowa kara chyba. I to ludzie czytają tak?
Rety...

Ale z drugiej strony: hrabia-zabójca Może warto się skusić?

No właśnie - ona. Ona trzyma tę powieść (choć niestety jej nie ratuje). W końcowym momencie, kiedy książę z niedowierzaniem pyta bohatera, jak może wybierać ją, zwykłą służącą, ona odpowiada, że zawsze chciała, żeby on wybrał siebie. Chyba autorce chodziło o to, że ona miała mu pomóc stać się dobrym człowiekiem, ale ponieważ w końcówce on i tak (mimo że wybrał ją) związuje jej ręce, to uważam, że to historia chorego związku, bez szans na uzdrowienie.

Po tym, co piszesz, to trudno nawet jakiegoś zamysłu się tu doszukiwać. Czy intencji autorki.

może autorka się Greya naczytała i innych mu podobnych?

Viperina napisał(a):No właśnie - ona. Ona trzyma tę powieść (choć niestety jej nie ratuje). W końcowym momencie, kiedy książę z niedowierzaniem pyta bohatera, jak może wybierać ją, zwykłą służącą, ona odpowiada, że zawsze chciała, żeby on wybrał siebie. Chyba autorce chodziło o to, że ona miała mu pomóc stać się dobrym człowiekiem, ale ponieważ w końcówce on i tak (mimo że wybrał ją) związuje jej ręce, to uważam, że to historia chorego związku, bez szans na uzdrowienie.

rany, czyli nawet końcówka opływa w sadyzm...

No właśnie! Nie bardzo rozumiem jakie przesłanie niesie za sobą ta historia
Pewnie na końcu w ramach hea bohater śpiewał do bohaterki "Będę prał cię... w aucie..."

oj Papo.
dzięki za ostrzeżenie Vip.

Very
raczej w karocy, biorąc pod uwagę czasy

Się by nie rymowała karoca

A ciekawe jak bohaterka na to wszystko reagowała, a zwłaszcza pod koniec jak on nadal wywijał łapami. Broniła się jakoś, czy taka mopiara z niej była

coś za coś

skoro ona taka edukowana powinna gonić dziada. A skoro nie goniła to może była zachwycona. Może Vip nam powie

Mówisz, że ona z kolei do niego "Katuj! Tratuj! Ja przebaczę wszystko ci jak bratu!"?
No mam nadzieję, że powie nam Vip jutro

Papaveryna napisał(a):Pewnie na końcu w ramach hea bohater śpiewał do bohaterki "Będę prał cię... w aucie..."

Oplułam monitor