@lc:
Odkad przeczytalam pierwsza moja ksiazke new adult a bylo to hopeless wiedzialam ze to bedzie dla mnie studnia z ktorej bede czerpac zyciodajna wode dla ciala i duszy. Druga ksiazka Morze spokoju utwierdzilo mnie w tym przekonaniu a potem nastapilo morze miernoty i zaczelam sie zastanawiac czy nie zrobilam sobie niepotrzebnej nadzieji... Szukalam wiec i szukalam majac nadzieje ze przeczytam jeszcze cos tak pieknego co mnie poruszy do glebi. Nie zrozumcie mnie zle bylo kilka ciekawych pozycji ktore mnie nie rozczarowaly jednak zrozumialam ze New Adult samo w sobie nie gwarantuje jakosci, mimo ze cechy charakterystczne to cos co kocham w romansach. Jest wiec przezycie ktore zmienia sposob postrzegania swiata, zazwyczaj zamyka bohaterke w sztucznie wzniesionym murze nie pozwalajac sie do niej nikomu zblizyc. Jest wyobcowanie bohatera przez co jego samotnosc jeszcze bardziej burzy moje emocje i w koncu jest milosc ktora burzy mury, zazwyczaj powolna i trudna. W koncu wpadla mi do reki ksiazka ktora juz dawno mialam na liscie i ktora przez tytul juz sugerowala ze bedziemy mieli powtorke Pulapki Uczuc Hoover z Wilem i Layken. Sama Hoover nie byla taka zla ale byly elemnety ktore mnie denerwowaly zwlaszcza kompletnie idiotyczne zachowanie Willa, jego niekonsekwencja i miotanie sie. Cherry znacznie lepiej sobie z tym poradzila, ale to co w tej ksiazce przede wszystkim cenie to listy od zmarlej siostry. Nie jest to pierwszy przypadek gdy ukochana osoba zostawia po sobie listy ktore powinny zostac otwarte w odpowiednim momencie lub co jakis czas. Chociazby PS Kocham Cie Ahern, tylko wlasnie pani Ahern zrobila to pretensjonalne i kompletnie pozbawione uczuc i pomyslow. To co zrobila Cherry to wulkan emocji, to bylo autentyczne i prawie kazy list zostawial po sobie jakas zadre w moich uczuciach. Fajnym pomyslem byly listy do osob trzecich: pierwszej milosci, malzonka czy przyjaciela, na niektorych nie dalam rady nie plakac. Ta powiesc dla mnie to taki template gatunku. Jesli chcesz napisac dobre New Adult zrob to tak jak pani Brittainy. Jest tam wszystko z gatunku, ogromna trauma, trudna zakazana milosc, wyobcowanie glownej bohaterki, wspaniale uczucie ktore daje wiare ze czas nie zawsze moze zabic milosc. Czytajac ta ksiazke myslalam sobie kibicowalam Cherryl, prosze utrzymaj ten poziom, nie zepsuj tej cudownej, cieplej i kochanej ksiazki i tak sie stalo, nie wiem czy to wymodlilam czy geniusz autorki wystarczyl ale udalo sie. Ksiazka jest przemyslana caloscia napisana bez slabych punktow dokladnie tak jak powinna wygladac kazda ksiazka New Adult.
chociaż dla mnie to całość była za bardzo cukierkowa 
i daleko mu do 
Tak czy owak, w „Art & soul” pod tym względem jest lepiej i tę pozycję już można wyróżnić 
