ROMANSOHOLICZKI

tłumaczenie kiedyś, chociaż na oficjalne to bym nie liczyła

W tym roku miałam w planie wziąć się wreszcie za poważniejszą naukę angielskiego, ale póki co muszę poświecić uwagę ważniejszym sprawom. Jeżeli się w tej materii polepszy, spróbuję na ten angielski się gdzieś zapisać. Może za parę lat uda mi się coś małego przeczytać

Historia jest klasyczna. Otóż nasza bohaterka, 28-letnia Gabrielle, z wykształcenia archeolog, niestety bezrobotna i ze zszarganą w środowisku opinią (wskutek kradzieży znalezisk, których dopuszczał się jej chłopak, a o których ona nie wiedziała, skądinąd zerwała z nim natychmiast po tym, jak się dowiedziała o jego procederze) startuje na stanowisko recepcjonistki w topowej paryskiej kancelarii adwokackiej. Mimo że nie spełnia kryteriów, bo nie posiada wykształcenia prawniczego. Udaje się wystrojona (w okładkową czerwoną sukienkę w białe groszki) na rozmowę kwalifikacyjną, ale po drodze napotyka rannego gołębia. Ratuje go i zabiera do torebki. Gołąb wybrzmi oczywiście w kulminacyjnym momencie rozmowy, oblatując gabinet szefa i obsrywając jego szyty na miarę za 2000 euro garnitur. Szef wywala Gabrielle, ale Gabrielle dowiaduje się, że szef szuka także opiekunki do dzieci, ośmioletnich bliźniąt. Postanawia poprosić go o tę posadę i ją dostaje. Adrien, rzeczony szef, jeden z najlepszych w Paryżu adwokatów, potrzebuje bowiem na gwałt opiekunki do dzieci. 36-letni wdowiec, ojciec wspomnianych bliźniąt, z których jedno właśnie wychodzi z białaczki. Potem jest trochę klasycznie, trochę zabawnie, trochę wzruszająco. Jest bal maskowy z pierwszym zbliżeniem bohaterów (oboje postanawiają pozwolić sobie na szybki numerek z nieznajomym i tuż po następuje zonk, bo się rozpoznają), jest "ta druga", czy sucz spod ciemnej gwiazdy, niejaka Jane, 29-letnia adwokat z Ameryki i eks-kochanka Adriena, która stawia sobie za cel nie dopuścić do HEA bohaterów, nie, nie dlatego, że chce Adriena dla siebie, ale dlatego, żeby zrobić na złość. Jest eks-chłopak bohaterki, Martin, wplątany w mafijne długi, który w iście idiotyczny sposób usiłuje je spłacić, podejmując nieudaczną próbę kradzieży wazy Ming stanowiącej rodzinną pamiątkę Adriena. Są wreszcie i dzieci, wcale nie rozpuszczone, ale nieco zbuntowane przeciw restrykcyjnym środkom ostrożności (sterylne pomieszczenia w domu, śluzy i całkowity zakaz wychodzenia dla chorego na białaczkę chłopca). Jest parę jaskiniowych zachowań Adriena i parę głupich, ale w dobrej wierze poczynionych błędów Gabrielle. Czyta się to dobrze, z właściwą dawką emocji i humoru. Jak na tę kategorię, to naprawdę całkiem udana książka. 8/10.

Podeszłam do tej książki z początku jak pies do jeża. Martin i Jane? Serio? Nieudany złodziejaszek i zdzira? Big love? To się nie mogło udać. No nie mogłoby, gdyby bohaterowie nie przeszli przemiany. A przeszli. Oto parę miesięcy po tym, jak Gabrielle i Adrien oficjalnie związali się z sobą, Martin i Jane są kochankami. Bez uczuć, bez zobowiązań, ot fajny seks. Po którymś numerku na łonie natury Jane prowadzi samochód, jedzie brawurowo, bardzo niebezpiecznie i szybko, nie zwalnia mimo próśb Martina. I powoduje wypadek, w wyniku którego Martin traci nogę. Mijają trzy lata. Jane przyjeżdża do Paryża prowadzić wspólnie z Adrienem sprawę. Ma zostać miesiąc. Od czasu wypadku regularnie, co tydzień, pisywała do Martina, prosząc o wybaczenie. Martin nie wybaczył jej. Martin jest pełen gniewu, poczucia niesprawiedliwości, wściekły na cały świat. Paradoksalnie, wypadek zmienił jego życie na lepsze. Przestał pić, założył firmę informatyczną, która odniosła umiarkowany sukces, ćwiczy, zmężniał, zachowuje się wreszcie jak mężczyzna, a nie jak rozpuszczony szczeniak. Tu warto podkreślić, że wcześniejsze niedojrzałe zachowania Martina mają swoje źródło w dzieciństwie. Martin został bowiem odrzucony emocjonalnie przez rodziców. Po prostu nie kochali go. Jane też się zmieniła. Przestała sypiać z kim popadnie. W zasadzie w ogóle przestała z kimkolwiek sypiać. Przybrała parę kilogramów, co akurat wpłynęło korzystnie na jej wygląd. Jest spokojna, pełna wstydu, także wobec Adriena i Gabrielle, których związkowi próbowała kiedyś przeszkodzić. No i dalej jest tak: Martin domaga się od Jane, żeby w ramach ekspiacji świadczyła mu usługi seksualne. Jane się zgadza. Martin traktuje ją naprawdę paskudnie. Od początku do końca. W którymś momencie to już staje się nawet dość męczące, na tyle, że czytelnik z dużym sceptycyzmem podchodzi do możliwości HEA. Po miesiącu Jane wraca do USA, gdzie okazuje się, że jest w ciąży. Nie przyznaje się Martinowi. Martin dowiaduje się o tym na krótko przed rozwiązaniem, z telewizji relacjonującej głośny proces, w którym występuje Jane. Jedzie do USA, zabiera Jane do Francji, bo chce uznać dziecko, a nie ufa jej, że w USA procedura zostanie przeprowadzona z pełnym zabezpieczeniem jego praw. No i znowu traktuje ją paskudnie. Aż do końca. Przyznam szczerze, że trochę mnie ten Martin wymęczył. Z drugiej strony Jane za wszystko, co wyprawiała wcześniej, należała się krwawa łaźnia. Napisane było dobrze. Autorka umie pisać. Za całość jakieś 7/10.