ROMANSOHOLICZKI

Jakich motywów romansoholiczki nie cierpicie? Jakie rozwiązania fabularne sprawiają, że omijacie jakąś książkę szerokim łukiem?

Ja NIENAWIDZĘ motywu udawania przez bohaterów kogoś innego, podszywania się pod inną osobę.

W ogóle nie lubię, gdy w książce/filmie/serialu przychodzi ta niezręczna chwila i jakiś wielki sekret (np. wychodzi na jaw, że główna bohaterka, licealistka, zamiast chodzić do biblioteki, bo przecież rodzice chcą, aby została prawnikiem, a nie zajmowała się pierdołami, po kryjomu chodziła na zajęcia ze śpiewu, ale to bardziej motyw filmów familijnych, a nie książek) wychodzi na jaw, jest wielka afera, ale na końcu oczywiście wszyscy się rzewnie godzą. Nie lubię niezręcznych sytuacji i tych momentów, gdy sekret zostaje ujawniony. Wiem, jestem dziwnym człowiekiem.

nie jesteś dziwna, ja też tego nie lubię ale bardziej jeśli jedna połówka ma sekret i go ukrywa bo myśli że nigdy nie wyjdzie na jaw a ja przez ten cały czas czuje w brzuchu spięcie jeśli bohaterów lubię...

bardzo nie lubię:

- motywu dziennikarstwa, telewizji, aktorów, piosenkarzy - denerwuje mnie że zawsze ktoś użyje coś przeciwko nim a na końcu tego żałuje i się płaszczy...

- choroby i zbliżającej się śmierci, nawet jeśli ta osoba cudem na końcu wyzdrowiała, za dużo w tym bólu

- gdy książka/historia zaczyna się od słów "opowiem wam moją historię", nie lubię jak jest opowiadana wstecz

to chyba tyle

Motyw choroby jest zdecydowanie zbyt dołujący, jak na romans.

Tak na szybko to nie lubię:
- romansów biurowych,
- gdy ona jest w ciąży z innym,
- gdy jest mnóstwo wątków pobocznych,
- szejków,
- książąt z wydumanych państewek,
- polityków, córek polityków, ich ochroniarzy itp...
- pierdołowatych bohaterek, które bezradnie patrzą jak im inne panny sprzątają faceta sprzed nosa,
- historii, które opierają się głównie na łóżkowych akrobacjach
- jak któryś z głównych bohaterów umiera.

Dorotka napisał(a): - historii, które opierają się głównie na łóżkowych akrobacjach

Oj tak. Czemu autorki erotyków nie dodają do swoich książek chociaż szczątkowej fabuły i jakichkolwiek poza łóżkowych interakcji pomiędzy głównymi bohaterami?

mdusia123 napisał(a):Motyw choroby jest zdecydowanie zbyt dołujący, jak na romans.

za dużo w życiu smutku aby jeszcze się tym dołować

też nie lubię Dorotko jak ona jest w ciąży z innym i szejków przestałam lubić jak się nasłuchałam o nich w prawdziwym życiu
- książąt z wydumanych państewek,
- polityków, córek polityków, ich ochroniarzy itp...



- historii, które opierają się głównie na łóżkowych akrobacjach - też już tym

Nie lubię głupich bohaterów. Erotyki to też nie moja bajka. A już erotyk z bohaterami-kretynami to combo zabójcze .

W jedynym erotyku, który przeczytałam, bohaterka raz, że straciła dziewictwo na trzy raty (w końcu lekarz chirurgicznie usunął jej błonę), to jeszcze po jednej z nieudanych prób czuła ból i mocno krwawiła. Co zrobiła ta mistrzyni intelektu? Poszła na koncert. A co zrobiła, gdy krwotok się wzmógł? Powiedziała, że to po prostu okres. O tym, że zgodziła się wyjść za mąż za faceta, którego ledwie poznała (i on ją chyba literalnie zgwałcił, już nie pamiętam, wyparłam tę książkę z pamięci), ja już nawet nie mówię. To już "50 twarzy Grey'a" miało w sobie więcej logiki.

A najgorsze jest to, że w niektórych przypadkach owe erotyki są po prostu obrzydliwie wulgarne, a przecież seks można naprawdę pięknie opisać. Nie razi mnie dosadność, tylko to, że są takie prymitywnie "techniczne", że już bardziej podnieci mnie instrukcja obsługi pilarki spalinowej niż owe dzieło.

Gdybym miała wybierać pomiędzy scenami erotycznymi, które są przesłodzone i pełne patosu, a takimi, które przypominają "pornosa w wersji papierowej", zdecydowanie wybieram lukier i patos .

Ja kiedyś myslałam, że motywy, które mnie irytują, niejako wymrą (popularne w romansach z lat np. 70. czy jeszcze 80.).
Ale jak czytam niektóre - niestety szczególnie polskie - wspólczesne twory, to jednak odkrywam całek pokłady motywów zawiązujących fabułę, które są totalnie nie moje
I tak, to często z gatunku "erotyków".

Przy tym szejkowe serie to jest dobrze przemyslany często pikuś.

mdusia123 napisał(a):Nie lubię niezręcznych sytuacji i tych momentów, gdy sekret zostaje ujawniony.

To ma w niemieckim ładne krótkie okreslenie Fremdscham

mdusia123 napisał(a):Nie lubię głupich bohaterów. Erotyki to też nie moja bajka. A już erotyk z bohaterami-kretynami to combo zabójcze .

W jedynym erotyku, który przeczytałam, bohaterka raz, że straciła dziewictwo na trzy raty (w końcu lekarz chirurgicznie usunął jej błonę), to jeszcze po jednej z nieudanych prób czuła ból i mocno krwawiła. Co zrobiła ta mistrzyni intelektu? Poszła na koncert. A co zrobiła, gdy krwotok się wzmógł? Powiedziała, że to po prostu okres. O tym, że zgodziła się wyjść za mąż za faceta, którego ledwie poznała (i on ją chyba literalnie zgwałcił, już nie pamiętam, wyparłam tę książkę z pamięci), ja już nawet nie mówię. To już "50 twarzy Grey'a" miało w sobie więcej logiki.

o raju, to straszne!! co to za tytuł????

Dorotka napisał(a):A najgorsze jest to, że w niektórych przypadkach owe erotyki są po prostu obrzydliwie wulgarne, a przecież seks można naprawdę pięknie opisać. Nie razi mnie dosadność, tylko to, że są takie prymitywnie "techniczne", że już bardziej podnieci mnie instrukcja obsługi pilarki spalinowej niż owe dzieło.

mnie chyba też

dzięki Frin, poznałam kolejne słówko niemiecki

kejti napisał(a):o raju, to straszne!! co to za tytuł????

"Na szczycie" K.N. Haner

ahhh słyszałam, że Haner jest ciężka i ją omijam

Autentycznie uważam, że "Kriszczan" i "Ana" byli lepsi od tego...czegoś.

ja Greya uwielbiałam, pamiętam jak czytałam na starym HTC, potem dostałam na urodziny wszystkie części i chociaż druga jeszcze wtedy była okej to trzecią ledwo przeczytałam - dodam że wtedy były początku erotyków, to było coś nowego i byłam zachwycona. Po chyba dwóch latach spróbowałam pierwszą część i rzuciłam po jednym rozdziale, jak to się wszystko potrafi zmienić

Grey w porównaniu z historią Haner na serio nie jest, aż taki tragiczny.

W romansach historycznych nie znoszę:


- gdy ona jest najpierw albo w trakcie jego kochanką (przed ślubem)
- gdy jedno z bohaterów jest "wyjęte z pod prawa" (piraci, rozbójnicy i inni przestępcy)
- nie przepadam gdy romans jest o pokłóconych małżonkach, są sepearacji, albo żyją własnym życiem czyli razem, ale jednak osobno
- księżniczek i książąt z wymyślonych państewek
- za bardzo wyzwolonych bohaterek (szczególnie Amerykanek, drażni mnie to, przykład Lilian Bowmann z Jesiennego zauroczenia Kleypas)

jeszcze pomyślę, bo coś mało mi przyszło do głowy

- ona jest starsza od niego;
- YA i NA;
- rozwiązłość (zmiany partnerów, orgie, wielokąty);
- obiboki, libertyni i fircyki w romansach historycznych (sprawdzić, czy aby nie Anne Stuart...);
- seks między bohaterami od pierwszych stron.

Nie lubię:

-śmierci, pogrzebów, żałoby, rozpaczania
-Choroby... choć czasem jeśli okaże się uleczalna to nawet że może być
-miłości tak wielkiej, że trzeba o niej pisać, i pisać, i jeszcze trochę pisać, a fabuła w międzyczasie nie idzie do przodu
-motywów, które toczka w toczkę ściągnięte są z innych książek.

ja jeszcze nie lubię spotkania po latach, druga szansa

Tego też nie lubię

Nie cierpię spotkań po latach, brzydkich kaczątek albo ma kogoś trafić od pierwszego wejrzenia, albo wcale. Nierobów i bohaterów bez wyrazu, nawróconych rozpustników.

Wielu rzeczy nie lubię ale tak na szybko:

1. Samców alfa, zwłaszcza tych w stylu Palmer, co to zawsze mają rację, a kobieta to tylko dla ozdoby ma być (według nich), zazwyczaj są to typowe śfinie. A jak bohaterka jest w dodatku mopem, to mnie coś trafia (np. taka "Lilia wśród cierni" Penny Jordan zostawiła trwały ślad na mojej psychice ).

2. Jak bohaterowie zamiast normalnie sobie wyjaśnić nieporozumienia, to uciekają (zazwyczaj bohaterki) albo strzelają focha z profilem (zazwyczaj bohaterowie) i wszystko komplikują.

3. Polityków, dyplomatów itp. Nudy.

4. Królów, książąt i księżniczek z wymyślonych królestw, a w szczególności szejków o mentalności bardziej europejskiej niż ma rodowity, etniczny Europejczyk.

5. Typowo amerykańskich sportów, o których przeciętny Europejczyk nie ma pojęcia (baseball - nudne opisy gry), ale też upierdliwych miar (np. stopy, funty, mile itp. zawsze robię wtedy przerwę i przeliczam ile to jest na "normalną" miarę).

6. Średniowiecza, zazwyczaj męscy bohaterowie są tak bucowaci, że mi się nie chce tego czytać.

7. Wielkiej, dozgonnej miłości od pierwszego wejrzenia.

8. Jak jest za dużo złych emocji między bohaterami, tzn, kłócą się, biją, godzą i tak w kółko.

9. Obecności kochanek i dzieci z nieprawego łoża, które zazwyczaj napłodził średniowieczny samiec alfa (patrz punkt 1).

10. Że bohaterka zawsze ma orgazm życia z bohaterem, nawet jeśli to jest jej pierwszy raz (tu trzeba uczciwie wspomnieć, że Palmer wybija się na tym tle pozytywnie, bo zdarzają jej się bohaterowie niestandardowi pod tym względem )

11. Jak bohaterowie sami nie wiedzą czego chcą i mają rozterki "z dupy".

12. Jak bohater jest starym ramolem (w porównaniu do niej), a bohaterka jest mocno nieletnia (tak na świeżo mi przyszło do głowy po lekturze "Groty" Teresy Medeiros).

13. Nie przepadam też za wątkami paranormalnymi, choć bywa, że zdarzają się bardzo dobre książki z tymi motywami.


Paradoksalnie, większość z tych motywów, jeśli występuje w meksykańskiej telenoweli, zupełnie mi nie przeszkadza.

Ja też chyba nie zdzierżyłabym polityków w romansie. Tym bardziej, że w życiu codziennym polityka mnie zwyczajnie nudzi, więc staram się jej unikać jak mogę.

Różnica wieku generalnie mi nie przeszkadza (nie myślę o niej w czasie czytania), ale fakt, że szesnastoletnia debiutantka i trzydziestopięcioletni arystokrata hulaka to nieco niepokojące połączenie.

Za to okazuje się, że nie lubię westernów .

ja też nie lubię westernów ale za to o rancho z chęcią poczytam

Kawka część z tego co nie lubisz, akurat mi pasuje