Irytuje nas...

[Duzzz]

W angielskich też są błędy i literówki
Chciałoby się powiedzieć, że więcej w self-publishingu, ale nigdy chyba nie miałam gorzej zredagowanej książki niż A Notorious Countess Confesses Long, więc różnie to bywa.

Pewnie, że i tu czasem można takowe spotkać, ale jednak angielski jest mi mniej znanym językiem i łatwiej, takie rzeczy przeoczyć, na nich się nie skupiać. Stąd też tak bardzo mnie to nie irytuje.
Chociaż trafiła mi się jakaś książka i niestety po kilku stronach odłożyłam.

Duzzza, tyś mą siostrą!
Też ostatnio łapię się na tym, że więcej czytam w oryginale, bo nie mam cierpliwości do polskich wydań. A to kwiatki gramatyczne, stylistyczne, humor gdzieś ginie, coś nie tak przetłumaczą... Czasami mam wrażenie, że czytam dwie różnie książki Zastanawiam się, jak książka w oryginale mogła mi się tak podobać, a po polsku akcja traci tempo, bohaterowie irytują

Cieszę się, że nie jestem sama.

Mnie coś złego ostatnio po korciło i przysiadłam znowu do polskich wydań. Mam troszkę do wyczytania z biblio[terminy gonią], ale i swoich[na które nie mogłam się doczekać, a teraz jak już mam to leżą nietknięte].

Jak przez pierwsze kilka było dobrze tak potem nagle drastyczny spadek. To nawet widać na przykładzie wydawnictw. Sięgnęłam po Amber i już coś było nie tak miejscami, ale jednak nie tak bym na to zwróciła większą uwagę.
Potem był Harlequin/HarperCollins i tu już coś zaczęło mnie kuć w oczy. Drobne rzeczy pojawiły się na początku i na dłuższą metę mi nie przeszkadzały. Jedyne do czego mogę się tu przyczepić to dlaczego uparli się na wyraz zabawki w odniesieniu do ozdób choinkowych. Nie było ozdób choinkowych, bombek etc. tylko wieszanie na choinkę zabawek i przynoszenie pudeł z zabawkami... Zastanawia mnie taki dobór.
I przyszła pora na Muzę, a tu....

• końcówki
  

  "W czasie wakacji co roku w lipcu wyjeżdżała jako opiekunka na kolonie, żeby trochę dorobić, a w sierpniu urządzała generalne porządki i robiła przetwory."

  
  
• budowa zdań
  

  "Bałam się, że jeśli coś mi się stanie - bo przecież w życiu dzieje się zawsze wtedy, kiedy nie powinno - to ja nie będę mogła się z nikim skontaktować. "

  
  może to nie brzmi źle, ale mi brakuje tu czegoś np.
  

  "Bałam się, że jeśli coś mi się stanie - bo przecież w życiu dzieje się zawsze coś wtedy, kiedy nie powinno - to ja nie będę mogła się z nikim skontaktować. "

  
  Jednak i tak czegoś tu brak, jest źle dla mnie skontrowane można było łatwiej, przystępniej.
  
  kolejny przykład
  

  "Czasem wydawało mi się, że Werka wyszła za mąż nie z miłości do Rudego, lecz że pragnęła założyć rodzinę."

  
  Czy nie powinno być coś takiego co nie razi w oczy.
  "Czasem wydawało mi się, że Werka wyszła za mąż nie z miłości do Rudego, lecz z chęci założenia rodziny"/"Czasem wydawało mi się, że Werka wyszła za mąż nie z miłości do Rudego, lecz z chęci posiadania rodziny"
  
  dalej
  

  "Patrząc z perspektywy czasu, wyjątkowym chamstwem z Rudego i jego mamuśki francy strony było namówienie Weroniki, by sprzedała mieszkanie odziedziczone po rodzicach."

  
  
  Czy nie powinno być, żeby to miło sens
  "Patrząc z perspektywy czasu, wyjątkowym chamstwem ze strony Rudego i jego mamuśki francy było namówienie Weroniki, by sprzedała mieszkanie odziedziczone po rodzicach."
• do tego w pewnym momencie czytałam jednak to jednak tamo jednak siamto

To tylko kilka przykładów z pierwszych stron, nie chce mi się dalej zagłębiać. Jeszcze jakieś na pewno były interpunkcyjne kwiatki, ale na razie na to siły nie mam by szukać.
Sama historia może nie byłaby zła, bo ma przebłyski, ale dobija mnie wykonanie, nie myślę o historii, a o błędach. Gdzie się podziała redakcja i korekta, przecież to dałoby się jakoś wyprostować. A może ja się niepotrzebnie czepiam

[Janka]

A mnie irytuje styl harlequinowy w powieściach.
Chodzi mi np. o coś takiego:
Wersja A: "Podszedł do lodówki i ją otworzył. Wyjął z niej butelkę piwa, a następnie zamknął lodówkę. Wziął do ręki otwieracz, zdjął kapsel, wrzucił go do kosza i przyłożył butelkę do ust."
Wersja B: "Wyjął z lodówki piwo i wypił."
Wersja C: "Napił się zimnego piwa."
Wersja D: " " - A kogo obchodzi, czego się napił?

Wersja A jest niestety czystym grafomaństwem. I boli mnie kora, jak widzę takie opisy w książkach udających prawdziwe powieści. Są one pustą i nic nie wartą zapchajdziurą. Panie pseudopisarki nie mają nic do powiedzenia, a stron trzeba natrzaskać, to wciskają takie nędzne teksty. A to jest oburzające. Powinny być z takiej powieści wycięte wszystkie niepotrzebne słowa i zdania, a powieść przerobiona na krótkie opowiadanko.
Wieszcz marzył, żeby literatura trafiła pod strzechy i się spełniło. Mamy harlequiny. Teraz czytać może nawet ktoś, kto gdyby nie przeczytał, że bohater zamknął lodówkę, to nie mógłby się skupić na dalszej treści, w strachu, że jednak nadal jest otwarta.
W harlequinach nauczyłam się nie marudzić. Mówię sobie, że nie jestem targetem. Nie dla mnie są one napisane i czytam na własną odpowiedzialność. Tylko że harlequiny rządzą się innymi prawami. Niska jakość stała się ich cechą. Powieści nie mają prawa być takie. Jeszcze większe rozciągnięcie harlequina, który sam z definicji już jest byle czym nadmuchany, po to, zeby wyszła cała powieść, to jakaś paranoja, z którą nigdy się nie pogodzę.
Dlatego nie lubię wydawnictwa Mira, bo oni ten paskudny proceder stworzyli.

Jak pierwszy raz napotkałam w harlequinie coś takiego: "Podszedł do drzwi, położył rękę na klamce, nacisnął ją, otworzył drzwi i wyszedł z pokoju", to o mało co, a by mi się coś stało we wnętrzu. Coś, z czym lekarze mieliby dużo roboty. Potem się oswoiłam. Ale mogę to tolerować wyłącznie w harlequinach.
Ponieważ czytam wolno i lubię się delektować słowami, zdaniami, wyrażeniami, to wersję A traktuję jak kradzież mojego czasu. Najchętniej podawałabym wydawnictwa za to do sądu.

[Księżycowa Kawa]

Zgadzam się z tym – te błędy są wkurzające. Jeszcze wydawnictwo Lucky ma co najmniej kilka pozycji, jakby się obywało bez korekty. Przyznam, że ostatnia pozycja przyjemnie pod tym względem mnie zaskoczyła.

[Duzzz]

Ostatnio jak myślałam o błędach w harleqinowych to zdałam sobie sprawę, że prawie nic od nich w ostatnich dwóch latach nie kupiłam. Kupuję jedynie Palmer, ale ostatnio to też głównie e-booki. Nie pamiętam co poza tym mogłam kupić

Ceny książek lecą do góry, a tym samym chyba powinnyśmy dostawać coś dobrze napisanego, chociaż z dobrą korektą, a tu takie paszki

[Janka]

Mam troszkę lepiej, że kupuję książki po niemiecku. Niemiecka dokładność, czasem uznawana za wadę, dobrze się sprawdza przy produkcji Mercedesów i wydawaniu książek.
Błędów jest bardzo mało, prawie wcale.

Najczęściej chyba spotykam nieprawidłową zamianę dopełniacza na biernik, co można poznać po brakującej jednej literce i co pozornie wygląda jakby się ta literka tylko zgubiła przez pomyłkę. To jest błąd, który bardzo dużo Niemców robi też w mowie, dlatego nie każdy czytelnik nawet go wyłapie. A że w ogóle panuje tendencja do zaniku dopełniacza, to za kilkadziesiąt lat może się okazać, że uznano to za poprawne, a książki staną się w międzyczasie bezbłędne.

Trochę inaczej przedstawia się sprawa niemieckich harlequinów. Czasem przetłumaczone są językiem prawniczym, widocznie dorabia sobie tłumacz, na co dzień pracujący w sądownictwie. To jest dziwne w czytaniu, ale można się przyzwyczaić. Dużo gorsze jest klecenie staszliwie karkołomnych zdań złożonych, w których też w sumie wiadomo, co tłumacz miał na myśli, ale i tak boli przy czytaniu.

Trzymając filiżankę w ręce, w której miał kawę, podszedł do drzwi i zamknął je kopnięciem, które były pomalowane na niebiesko, a potem usiadł na kanapie i wziął gazetę do ręki, na której leżało dużo poduszek. - To nie cytat. Sama byłam teraz twórcza.

[Dorotka]

A nie wydaje wam się, że ostatnio zapanowała swoista moda na sceny z wymiotującą bohaterką i bohatersko jej asystującym ukochanym? Mam wrażenie, że nie ma książki bez takiej sceny, gdy ona rzyga z głową w muszli klozetowej [ach, jakie to romantyczne ], a on klęczy obok i trzyma ją za włosy. Często jest dalszy ciąg, kiedy to ona siedzi potem ledwo żywa na podłodze w kibelku, a on obok niej i tuli ją do siebie kompletnie nie zważając na to, że ona śmierdzi wymiocinami i że ma nimi ubrudzone ubranie. Dla mnie jest to wręcz odpychające i sama natychmiast odczuwam nudności.

[Księżycowa Kawa]

Niekiedy dla odmiany bywa odwrotnie Faktycznie jakby ostatnio tego było więcej, ale jakoś pomijałam wzrokiem…

[Janka]

Dorotko, to jest chyba efekt większego rzucania się w oczy rzeczy, o których się myśli.
Albo zbieg okoliczności, że akurat ostatnio przypadkiem trafiałaś na książki z taką sceną.
To na pewno nie jest nowa moda. Podobne sceny występują do lat, np. w harlequinach.
Typowa wersja harlequinowa: jak już dziewczyna sobie porzyga, to idą się puknąć.

[•Sol•]

rzyganie jako afrodyzjak?
No zarąbiście

[Papaveryna]

Typowa wersja harlequinowa: jak już dziewczyna sobie porzyga, to idą się puknąć.

Dobrze chociaż, że nie w odwrotnej kolejności

Oj, bo to taki zabieg, który ma na celu ukazanie, jak jemu musi na niej mocno zależeć! Że nawet taka śmierdząca rzygami, z resztkami pawia na ubraniu, nie wywołuje odruchu wymiotnego, a wręcz budzi w nim instynkt opiekuńczy Jeśli jego uczucie to przetrwa już nic nie będzie w stanie go zniszczyć

[Dorotka]

Nie, no nie mogę, okropne jesteście.

[Janka]

Oj, bo to taki zabieg, który ma na celu ukazanie, jak jemu musi na niej mocno zależeć!

Bez żadnych wątpliwości, właśnie o to chodzi autorkom.

nawet taka śmierdząca rzygami, z resztkami pawia na ubraniu,

Ależ skąd! Bohaterki książek zawsze wymiotują celnie, nigdy się przy tym niczym nie obsmarują, a natychmiast po skończeniu są powabne i z całą pewnością pachną czymś wspaniałym, kojarzącym się z erotyzmem.

[Papaveryna]

Kurczę, nie mam pojęcia, co pachnącego erotyzmem trzeba zjeść, żeby po tym jeszcze tak sprawnie i czysto wymiotnąć

[Janka]

A to jest bardzo dobre pytanie.
Byłby z tego świetny temat na rozprawę naukową z literatury: "co zjadły bohaterki przed wymiotowaniem".

[Dorotka]

O nie, nie, Janko, nie masz racji, ostatnio czytałam [tylko jak zwykle nie pamiętam w której książce to było], że ona rzygała i do klopa i na boki, tak że upaprała się nieco, a on i tak ją do siebie przygarnął, choć ona go ostrzegała, że jest brudna i zalatuje jej z ust pawiem. Tylko w czym to, kurcze, było?

[Janka]

Dorotko, ja się źle wyraziłam. Miałam na myśli tylko bohaterki harlequinów. One zaraz po wymiotowaniu są silne i zdrowe oraz zdolne do przeżycia piętnastu orgazmów.

[Papaveryna]

W książkach, gdzie mi się takie momenty trafiały, bohaterki zazwyczaj nic nie jadły za to piły dużo różnych, kolorowych rzeczy. Może to te alkoholowe opary podczas opróżniania żołądka tak oszukują zmysły panów Bohaterki pewnie specjalnie nic nie konsumują, bo już wcześniej mają wszystko rozplanowane. W sensie ładne i pachnące zwymiotowanie, następnie wzbudzenie w obiekcie opiekuńczych uczuć oraz zaciągnięcie go do łózka w kolejnym etapie

Plus 50 punktów dla Very za rozwiązanie zagadki Chociaż teraz Dorotka podważyła trochę moją hipotezę

(wiem, że to chyba jest off, ale taki bardzo twórczy )

[Księżycowa Kawa]

Albo zbieg okoliczności, że akurat ostatnio przypadkiem trafiałaś na książki z taką sceną.

Zdarza mi się raz na jakiś czas trafiać cyklami na pewne wątki i raz chcąc przed tym uciec, wzięłam się za romans – i wiecie co? Tam też to było

[Lilia ❀]

tak w nawiązaniu do rozmowy
http://www.mtv.com/news/2068933/unattra ... _s.fb_main

[Duzzz]

A nie wydaje wam się, że ostatnio zapanowała swoista moda na sceny z wymiotującą bohaterką i bohatersko jej asystującym ukochanym? Mam wrażenie, że nie ma książki bez takiej sceny, gdy ona rzyga z głową w muszli klozetowej [ach, jakie to romantyczne ], a on klęczy obok i trzyma ją za włosy. Często jest dalszy ciąg, kiedy to ona siedzi potem ledwo żywa na podłodze w kibelku, a on obok niej i tuli ją do siebie kompletnie nie zważając na to, że ona śmierdzi wymiocinami i że ma nimi ubrudzone ubranie. Dla mnie jest to wręcz odpychające i sama natychmiast odczuwam nudności.

Jakby na zamówienie trafiłam ostatnio rzygającą bohaterkę i chodź bohater niezbyt dobrze to znosił to jednak jakoś coś go do niej ciągnęło

[•Sol•]

weźcie, jakoś nie miałam tej wątpliwej przyjemności czytania o rzygach bohaterki już dawno, nawet bardzo dawno, ale żeby to nie była klątwa, że teraz zacznę książkę i będzie jak na zawołanie...
To raczej mało nastrojowe

[Janka]

Oczywiście znowu to miałam. Dziś w nocy.
Narzygała, a chwilę później bohater zaniósł ją, biedną, do łóżka, żeby odpoczęła. Rozebral ją, żeby się nie przemęczyła za bardzo, gdyby sama musiała się rozbierać, a jak już była rozebrana, to ją przeleciał.
Dziewczyna nic nie jadła od doby, padała ze zmęczenia na nos, bo była w ciąży i w ogóle była skonana całą sytuacją, ale zamiast ją nakarmić albo chociaż dać się jej wyspać, on musiał jej udowodnić, że nie może się jej oprzeć, nawet jak jest zarzygana.
Brawa dla autorek harlequinowych za taki dowód miłości.

[Duzzz]

OMG!

A nie wiem czy znacie/pamiętacie, ale był film Kocurek czy coś w tym stylu, gdzie koleś dostawał fortunę jeśli został ostatnim kawalerem. Jeden z jego kumpli

Spoiler:

uprawiał seks z dziewczyną, która akurat wymiotowała przez okno w samochodzie

Może przez to mają takie obsesje na punkcie wymiotowania bohaterek

[Janka]

Bardzo mnie zaciekawiłaś.
Posiadam ten film w swoich zbiorach dvd, może sobie puszczę i sprawdzę, czy było śmiesznie czy strasznie.

[Duzzz]

Dla mnie to facepalm
Jak będziesz oglądać to jest to ten blondasek w akcji
http://1.fwcdn.pl/ph/11/24/11124/329811.1.jpg