ROMANSOHOLICZKI

Ale cóż poradzisz? Nic nie poradzisz...

Nie, Nora, to chyba Nora. Po co jej byłby wtedy drugi pesudonim? Poza tym kiedyś słyszałam coś o tym, jak to się stało, że w ogóle zaczeła pisać. Więc to się nie ima zmyślonego życiorysu właściwie.

Ja tez czytalam kilka ksiazki tego samego autora i odnioslam wrazenie ze to nie jego styl! Ja rozumeim ze oni tez sie rozwijaja i takie tam ale zeby az w takie skrajnosci czasami popadac?

to by była bardzo miła myśl

No ja nie wiem. A styl czasami potrafi się zmienić radykalnie. To zależy od stopnia rozwoju (level, hehehe), humoru, sytuacji pisarza. Dwie księżki jednego pisarza mogą się diematralnie różnić od siebie. No i nie wspominam tu jużo gniotach, które też się zdarzają nawet najlepszym.

Hmmm.... tak się zastanawiam, czy to nie jest bardzo bardzo obszerny off top??

Jadziu chyba masz rację

No, chyba tak. Ale super się gada.

przecież możecie dokończyć w pogaduchach

opatruję to pytajnikiem





czy coś takiego warto przeczytać???

czy u nas można by się pokusić na mniej amerykanizmu???

proszę!





<span style="font-style: italic">Jeszcze raz” jest opowieścią o narodzinach dojrzałej i młodzieńczej miłości, to historia romantycznych perypetii matki i córki. Anna to żywiołowa, bardzo atrakcyjna, czterdziestotrzyletnia tłumaczka. Samodzielnie wychowuje córkę, dziewiętnastoletnią Kasię. Co musi się stać, by Anna pomyślała: „Uwierzyłam w miłość, uwierzyłam w czułość, w spełnienie marzeń… Ja, kobieta po czterdziestce… Czy jestem aż tak naiwna?” Michał to bardzo przystojny, zamożny prawnik, zmęczony codziennymi kompromisami.

Oczarowany Anną dokłada wszelkich starań, by wspólne wakacje w Zakopanem stały się punktem zwrotnym w jej i jego życiu…

Kasia, śliczna, świeżo upieczona studentka psychologii jest zafascynowana zdrowym stylem życia. Biega, uprawia jogę, jest wegetarianką. Na imprezach bywa sporadycznie.

Jednak podczas jednej z nich poznaje chłopaka, który tak łatwo nie będzie chciał zniknąć z jej życia…

Paweł jest typowym luzakiem – imprezowiczem. Kocha życie, ładne dziewczyny, drogie samochody i dobrą zabawę.

Czy spędzenie dwóch tygodni nad pięknym, słonecznym Bałtykiem spowoduje, że oboje stwierdzą, iż spotkali swoją drugą połówkę jabłka?</span>

to na jej podstawie powstał ten film?

najwyraźniej

to wygląda na podwójne uderzenie, czyli razem z filmem rzucamy na rynek scenariusz w formie ciągłej.

Kawalera de Lagardere Paula Fevala polecam, możną kupić nowe wydanie



no i o ty chciałam- nie wiem ile wy miałyście w tych starych ale ja miałam koło 400 stron w Najpiękniejszych romansach z lat 90-tych i nowe wydanie ma dokładnie 430.



Kawaler ach, zaraz sobie zanurkuję na półkę

Zgodnie z obietnica:



Akcja dzieje się na początku XVIIIw. we Francji (głównie) Kawaler Lagardere jest znanym hulaka, mistrzem szpady. Wdaje sie w intryge w wyniku której staje się opiekunem córki zamordowanego księcia de Nevers; musi sie z nią przez lata ukrywać równocześnie szukając morderców przyjaciela by krwawo go pomścić. Po latach trafia z powrotem do Paryża by dokonać - pod przebraniem - zemsty na głównym sprawcy śmierci Księcia de Nevers - Filipie Gonzadze. Dużo pojedynków na szpady, intrygi, miłość.... Przyjemna lektura na zimowe wieczory.



Dodam że Francuzi mają sentyment do tej ksiązki i są przynajmniej 3 jej adaptacje filmowe. Ja widziałam dwie - z Jeanem Marais z lat 60 tych i z Danielem Auteuil całkiem współczesną.

ha, już kojarzę adaptację z auteuilem

właśnie nie widziałam niczego oprócz Marais na czym ubolewam i muszę szybko naprawić

należy jeszcze dodać że księżniczka dorósłszy nie chce słyszeć o żadnym zalotniku a opiekuna nie traktuje bynajmniej jak ojca ...

W filmie z Auteuilem jest to nieco zmienione. Cos ci Francuzi pruderyjni sie zrobili

i w dodatku tytuły są inne za każdym razem. ostatnia ekranizacja: interesujący typ w głównej roli nie?







ale i tak książka najlepsza co tu dużo mówić

to raczej nasi bardzo płodni tłumacze co rusz nadają tym filmom inne tytuły, w oryginale jest to zawsze Garbus

należy dodać jeszcze że kawaler był tym bardziej bohaterski że poświęcił całe życie na opiekę nad dzieckiem cudzym, faceta co to ani brat ani swat

oczywiście los mu to pięknie wynagrodził

hej, to w czym zaszła cenzura?

Też bardzo lubię <span style="font-style: italic">Kawalera de Lagardere</span>. Mam wersję z 1978 roku - 428 stron. Ze wstępu Popławskiej:

<span style="font-style: italic">Ponieważ oryginalny utwór Fevala liczy sobie tysiąc stron druku, z czego w obecnym opracowaniu usunięto partie nie wiążące się bezpośrednio z główną akcją powieści, tłumaczka pozwoliła sobie zmienić tytuł utworu, aby bardziej jeszcze wyeksponować postać fascynującego bohatera, którego nazwisko do dziś dnia pozostało symbolem rycerskości i odwagi.</span>



Doskonały przykład literatury z gatunku płaszcza i szpady - pojedynki, ucieczki, przebieranki, po prostu rewelacja.



Jeżeli chodzi o wersje filmowe, to widziałam trzy



1. <span style="font-style: italic">Garbus</span> z J. Marais i Bourvilem z 1960

2. <span style="font-style: italic">Na ostrzu szpady</span> z Auteuilem

3. <span style="font-style: italic">Lagardere</span> z Brunonem Wolkowitchem z 2003 (niedawno był w telewizji, leciał w niedzielę na jedynce, wprowadzono tu zmiany w zakończeniu, ale oglądało się nieźle)

Z 2 wyjątkami - ten którego zdjęcie zamieściłaś (zrobiłam szybki research) to Bruno Wolkowitch - nota bene z polskimi korzeniami grał w serialu Lagardere i wcześniej tez był jakich serial francuski pod tym samym tytułem, reszta - tak jak pisałam Garbus

Bo on wiedział, co to honor