ROMANSOHOLICZKI

Jadzia napisał(a):To i ja się znowu do szczegółu przyczepię.

Powiedzcie, widział ktoś kiedyś błękitne źrenice? Albo szare? Albo jakiekolwiek inne niż czarne?

tylko że "źrenice" maja dwa znaczenia:
źrenica
1. «otwór w tęczówce oka, który reguluje dopływ światła do wnętrza oka»
2. «oczy lub wzrok»

To drugie znaczenie jest przestarzałe i bardziej literackie.....

A co to za książka? Łatwiej dyskutować znając kontekst.

Indiańska zdobycz Bronwyn Wiliams, Ameryka, poczatek XVIII wieku, indianie, te sprawy. I ciagle te źrenice, źrenice, strasznie mnie to razi. U Mickiewicza czy innego takie mogliby sobie spoglądać w źrenice i nic bym nie powiedziała, ale tutaj - spojrzał jej w oczy i zobaczył niepewność w jej szarych źrenicach. Litości!

fak - szare tęczówki byłyby lepsze

Albo jeszcze lepiej - zobaczył niepewność w jej szarych oczach i już, nie bawić się w spoglądanie i w źrenice

Jadzia napisał(a):Indiańska zdobycz Bronwyn Wiliams, Ameryka, poczatek XVIII wieku, indianie, te sprawy. I ciagle te źrenice, źrenice, strasznie mnie to razi. U Mickiewicza czy innego takie mogliby sobie spoglądać w źrenice i nic bym nie powiedziała, ale tutaj - spojrzał jej w oczy i zobaczył niepewność w jej szarych źrenicach. Litości!

Toż jak początek XVIII wieku, to jeszcze przed Mickiewiczem. Mogli sobie spoglądać w ócz źrenice jak najbardziej

Ale to nie tak konweeeencja!

Mnie to nie przeszkadzało

Złodziejka serc Long - jakaś szalona ilość wykrzykników jest w tej książce, co nie bardzo mi pasowało (niby to jedna z pierwszych książek Long, ale aż taka egzaltowana chyba nawet w początkach kariery nie była), no ale przypomniał mi się przypadek Żelaznej Róży Canham, gdzie tłumaczka nawciskała masę wykrzykników nieistniejących w oryginale... No i cóż? Okazuje się, że ta sama osoba tłumaczyła

Poza tym bohaterka ma rączki, paluszki, brr.

Aż strach pomyśleć co jeszcze może mieć malutkiego

Taaa, byle on nie miał zapewne...

(Aha, żeby nie było, to te wykrzykniki sprawdziłam w kilku miejscach i we wszystkich były inwencją tłumaczki )

Miałam napisać coś strasznie głupiego, ale że sesja dopiero się zaczyna, to się powstrzymałam. Za tydzień pewnie nawet bym się nie zastanowiła

A ja nie wiem nawet czy bym zauważyła te wykrzykniki...

A ładnie nas tak rozrywki pozbawiać, hę?

Może i ja bym nie zauważyła, gdybym nie wiedziała, że w ogóle może być taka różnica w interpunkcji. A u Canham odkryłam to przypadkiem przy okazji wybierania fragmentów do książkotestu.

Trochę nie wiem gdzie zapytać, więc pytam tutaj:
w Spotkaniu nad jeziorem po scenie na łyżwach pada informacja:
Jesteśmy jak Lady i Tramp ze 101 dalmatyńczyków
czy posiadaczka oryginału mogłaby sprawdzić, czy tak jest w oryginale. Czy to tylko głupota naszego tłumacza?

"We're Lady and the Tramp"

Tłumacz chciał zapewne objaśnić nieobeznanemu polskiemu czytelnikowi... i wtopił.

brawa dla tłumacza
dzięki, Agrest

Jak można zakochanego kundla pomylić z dalmatyńczykami

jak sobie przypominam to wspólne spagetti, to mam ochotę zadusić tłumacza... A może redaktora? Bo sama miałam takiego, który był mądrzejszy ode mnie - co oczywiście jest niemozliwe!

Przyznam, że mną trząchnęło jak przeczytałam

Scholastyka napisał(a): mam ochotę zadusić tłumacza... A może redaktora?

Nam najłatwiej obwiniać tłumacza, bo się lepiej rzuca w oczy, ale to prawda, że nie musi być odpowiedzialny za błędy w książce.
Niestety nie istnieje coś takiego jak spis błędów do danej książki z zaznaczeniem, kto ponosi winę za każdy z nich.

Przy niektórych harlequinach wygląda tak, jakby było kilku tłumaczy, którzy przełożyli po kawałku, a redaktora już wcale nie było. Za chaos i bełkot obwiniałabym tam jednak nieistniejącego redaktora.

klarek napisał(a):Przyznam, że mną trząchnęło jak przeczytałam

Nie dziwię się

Janka napisał(a):

Scholastyka napisał(a): mam ochotę zadusić tłumacza... A może redaktora?

Nam najłatwiej obwiniać tłumacza, bo się lepiej rzuca w oczy, ale to prawda, że nie musi być odpowiedzialny za błędy w książce.
Niestety nie istnieje coś takiego jak spis błędów do danej książki z zaznaczeniem, kto ponosi winę za każdy z nich.

Przy niektórych harlequinach wygląda tak, jakby było kilku tłumaczy, którzy przełożyli po kawałku, a redaktora już wcale nie było. Za chaos i bełkot obwiniałabym tam jednak nieistniejącego redaktora.

Janko dokładnie to samo myślałam , już jakiś czas temu, dlatego tak chętnie powtarzam sobie stare hq a nie te nowe. Pociesza mnie ,że za kilka miesięcy może się odważę na czytanie po niemiecku może będzie lepiej

Jeśli myślisz o harlequinach po niemiecku, to one są mniej więcej tak tłumaczone, jak po polsku. Są bardzo poskracane i mają obcięte epilogi lub większe końcówki. Wyjaśnień trzeba się samemu domyślać.
Powieści natomiast tłumaczone są najczęściej bardzo dobrze. I bardzo często mają śliczne okładki.

Dzięki Janko i na pewno nie brakuje, żadnych nie wydanych części w serii

Nie ma takiej gwarancji. Jeśli jakaś seria się słabo sprzedaje, to jest urywana.