ROMANSOHOLICZKI

Przeczytałam niedawno, że nowa, 500-stronicowa książka Rowling została przetłumaczona na polski w trzy tygodnie...
Albo tłumaczka została wybrana pod kątem wyjątkowej prędkości pracy, albo strach czytać

Ja się chyba jednak boję Nawet zespół kilkuosobowy dłużej siedzi nad jednym tytułem, zatem jeden tłumacz w takim czasie...

Dać na pewno się da, tylko przy takim minimum czasowym i pewnie podobnie błyskawicznej redakcji i korekcie to czas na doszlifowanie chyba zerowy...

Ależ ja nie twierdzę, że się nie da Tylko jaki będzie efekt?

Pewnie siedziała po nocach w nocy umysł pracuje wolniej, więc pewnie efekty będzie widać

Agrest napisał(a):To ten sam, tylko bardziej grecka wersja zapisu. Może tłumacz w tej wersji go poznał

Otóż to. Każde imię, nazwisko męskie jak też wszystkie rzeczowniki rodzaju męskiego w mianowniku mają zakończenie -s.

Turnipsy? Turnipsy. Turnipsy!
Nie. Ciągle nie ma sensu nie tłumaczenie tego słowa

Skąd to?

Przeznaczenie Deveraux. W tłumaczeniu Wojciecha Usakiewicza. Jeszcze cos tam było innego po drodze, ale nie zapisałam sobie i teraz nie pamiętam.

Turnipsy Aczkolwiek sprawdziłam w słowniku i takie słowo istnieje - jednak zgadzam się, że nie powinno być użyte w tłumaczeniu.

Chociaż poza wkurzeniem można się pośmiać, ale jak widzę coś w rodzaju "jaka jest twoja trucizna?", to nawet śmieszne nie jest

a mnie wkurza tłumaczenie "breeches" jako bryczesy, kiedy autor/ka ma na myśli cullote czyli obcisłe spodnie do kolan

A tak dla odmiany (bo temat podobno jest też o perełkach ) to powiem, że czytałam dwie pierwsze części Pennyroal Green Long po polsku w tłumaczeniu Marii Górnej i były ładnie przetłumaczone (co do skrótów się nie wypowiadam). Czwartą część też po polsku, w innym tłumaczeniu i tu już mniej (widać to choćby w tłumaczeniu ballady o Colinie Eversea - pani Górna się postarała, a drugiej tłumaczce się nie chciało).

Agrest napisał(a):Turnipsy Aczkolwiek sprawdziłam w słowniku i takie słowo istnieje - jednak zgadzam się, że nie powinno być użyte w tłumaczeniu.

Chociaż poza wkurzeniem można się pośmiać, ale jak widzę coś w rodzaju "jaka jest twoja trucizna?", to nawet śmieszne nie jest

Może i istnieje, ale gdyby nie Jak poślubić markiza, gdzie się pierwszy raz z rzepą po ichniemu spotkałam, to w życiu bym nie odgadła o co chodzi.

Hm, a jak niby ta trucizna miałaby po angielsku być? Bo jakoś nie mogę tego przetłumaczyć wstecz, a większość jednak tego typu się da

What's your poison? - Co pijesz? (przy proponowaniu - zwykle - alkoholu)

Z takim wyrażeniem się jeszcze nie spotkałam. Ale faktycznie, śmiechu to nie wzbudza...

I tak wciąż nic nie rozbawiło mnie tak jak przełożenie Her favorite soap came on at one na Jej ulubione mydło przywożą o pierwszej., zamiast Jej ulubiony serial zaczynał się o pierwszej.

To z Kochanków i kłamców Joyce.

A trucizna z Oczarowanej Shalvis, ale tam w ogóle jest sporo kalek leksykalnych i składniowych.

Widać dla Prószyńskiego są książki drugiej kategorii

Agrest napisał(a):What's your poison? - Co pijesz? (przy proponowaniu - zwykle - alkoholu)

W prawdziwym życiu spotkałam się z pytaniem "Czym się chcesz truć?" przy proponowaniu alkoholu.
Nie mam pojęcia, czy to jest poprawne, ale zabrzmiało bardzo dobrze i wszyscy zrozumieli, o co chodzi.

To brzmi lepiej, niestety tłumaczenie książkowe było moim zdaniem po prostu złe.

Lepiej i faktycznie spotykane - import

Scholastyka napisał(a):a mnie wkurza tłumaczenie "breeches" jako bryczesy, kiedy autor/ka ma na myśli cullote czyli obcisłe spodnie do kolan

tak, tylko że u nas nazwa wypadła daaawno temu z obiegu, a bryczesy też zmieniły ciut swe znaczenie.

Np ja mam 2 pary bryczesów (o jazdy) i 2 pary "bryczesów" (do kolan, tuz za)

To i ja się znowu do szczegółu przyczepię.

Powiedzcie, widział ktoś kiedyś błękitne źrenice? Albo szare? Albo jakiekolwiek inne niż czarne?

Też nie lubię takich pomyłek.

To z gatunku "głupi błąd"

I to powtarzający się nie raz i nie dwa... Irytujące.

Od razu widać, z jaką uwagą i poświeceniem są redagowane książki. Bo to są błądki, które mogłaby wychwycić osoba redagująca książkę, jak już tłumaczowi się wymsknie.
Potem jest jeszcze korekta, ale nie jestem pewna, czy na tym etapie jeszcze może być coś wychwycone. Wydaje mi się, że nie, bo korektorzy muszą się skupić na zgodności tekstu podstawowego i tekstu przygotowanego do druku. Żadnych zmian nie wolno im wprowadzać. (Tak przynajmniej mówił mi ktoś, kto pracował jako korektor w Australii.)