Nasz ulubiony motyw romansowy

[Fringilla]

Tu chodzi o rozłożenie akcentów (kurcze, czasem to przerażające, jak czytasz i widzisz po prostu ten wydawniczy pitch meeting

Rynek nie jest gotowy? Tym gorzej dla rynku
Chociaż osobiście uważam, że... mamy po prostu mizoginiczny wciąż rynek książkowy to przezabawne, jak pod rękę idą mizoginia i homofobia
Ale to oddzielna historia

No to przy okazji "jak dużo realu w realu"... tak się zastanawiam, czy wielbicielki mafijnych romansów stykają się / szukają kulturowo z opowieściami o mafii we wszelkich odmianach czy to raczej własnie totalna egzotyka oderwana od realu...

[Fringilla]

Pytanie mam:
motyw odkupienia swych win po poważnym wyskoku: fajna sprawa czy niefajna w fabule?

[tully]

Generalnie nie lubię... wydaje mi się ze jak się zdaży raz to nie ma gwarancji ze się nigdy nie powtorzy... szczególnie jeśli chodzi o relacje romantyczne... ostatnio miałam dawkę tego w My Rosy Life i mimo ze gość się naprawdę starał nie kupił mnie do końca.... ciagle widziałam go w tych złych scenach i co robił swojej wielkiej miłości.... to mogłoby funkcjonować jeśli relacji romantycznej wtedy nie było na przykład w Boys over Flowers....

[Księżycowa Kawa]

Z reguły nie przepadam, lecz trudno to uniknąć. Jak dobrze napisane, to jest do zniesienia, jak bardzo dobrze, bywa nawet interesujące. Niestety jednak pełno jest głupot, czyli mało wiarygodnych historii.

[Fringilla]

A, a z uwzględnieniem, czy to bohaterka czy bohaterka?

[tully]

jeśli już to tylko on... jestem bezwzględna co do własnej płci i dodatkowo to on powinien jednak za nią łazić nie odwrotnie....

[Księżycowa Kawa]

Nieważne, póki to jest wiarygodne. I jak dotąd, tylko jeden przypadek mnie zachwycił.

[Fringilla]

Mam przedziwne wrażenie, że na dłuższą metę ten motyw jest lubiany przez facetów...

[Fringilla]

Aktualnie mam mocną fazę na melancholijny angst
Już druga seria (i autorka) jakoś mi pasują w przeciągu ostatnich 2 miesięcy...
(w ogóle wróciłam do paranormali/fantastyki romansowej)

[cedar]

Mam wrażenie, że odkopuję przykurzone wątki.

Ostatnimi czasy odkryłam Ali Hazelwood i teraz czekam na każdą jej kolejną książkę. Kobieta podała mi na tacy coś, co nie wiedziałam, że jest skrojone dla mnie. A zatem kocham:
- slowburn
- grumpy sunshine
- a także to, że praca bohaterów zajmuje sporą część czasu w powieści.
Dwóch pierwszych nie muszę chyba objaśniać. Ale trzeci pozwólcie, że się rozpiszę. W romansach często denerwowało mnie, że bohaterka gdzieśtam pracuje i robi jakiś ważny projekt. Ale gdzie, w jakiej branży i co to za projekt to już autorka nie raczy napisać, bo pewnie jej się nie chciało wymyślać. Ali robi to inaczej - jej bohaterowie to naukowcy (choć widziałam już anglojęzyczną książkę coś z szachami) i fajnie było czytać, że poza zakochiwaniem się bohaterowie mają też jakieś życie, czymś konkretnym się zajmują, mają jakąś pasję, któraich nakręca. Ba! WIADOMO NAWET CO KONKRETNIE W DANYM PROJEKCIE ROBIĄ. Co to za projekt, co bada bohaterka, w czym grzebie bohater. MIODZIO! A wszystko z humorem i lekkością. Pokochałam za to Hazelwood i chyba skolekcjonuję jej książki, żeby móc czasem do niech wrócić. <3

[Kawka]

Chętnie bym się dowiedziała co to znaczy "grumpy sunshine", bo niby znaczenie pojedynczych słów rozumiem ale nie wiem co to oznacza w kontekście książki. "Slowburn" to jak mniemam, powolny rozwój relacji miłosnej. Ostatnio bardzo dużo jest angielskich zwrotów, któe dla mnie, mimo całkiem dobrej znajomości angielskiego, są zupełnie niezrozumiałe. Chyba się starzeję.

[cedar]

Ja się też starzeję i to na pełnym speedzie ale znam te określenia, bo rozmawiając z klientami mimowolnie się z nimi zapoznaję (uroki pracy w księgarni).
Grumpy sunshine to taki typ... jak go określić? Początkowo wydaje się skryty i trochę gburowaty (ale nie cham!), ale im dalej w las tym bardziej się okazuje, że to facet, do którego można się przytulić i jest tak naprawdę najkochańszy na świecie.

[Kawka]

Dzięki za wyjaśnienie.

[Księżycowa Kawa]

I dobrze, że odkopujesz. Oby tak dalej.
Hazelwood było łatwo pisać o tym środowisku pracy, bo zna z własnego życia. Chociaż źle się wyraziłam, gdyż jeśli autorka coś zna, to nie znaczy, że potrafi to opisać. Pewnie pomogło jej, że wiedziała, o czym pisze.
Znasz „Kultiego” Mariany Zapaty? Spełnia Twoje warunki.

[cedar]

W ogóle nie znam Zapaty. Rozumiem, że mam się rozejrzeć? Zaraz jej poszukam. Dzięki za polecajkę

[izkaa12]

Grumpy sunshine to taki typ... jak go określić? Początkowo wydaje się skryty i trochę gburowaty (ale nie cham!), ale im dalej w las tym bardziej się okazuje, że to facet, do którego można się przytulić i jest tak naprawdę najkochańszy na świecie.

o kurczę to ja chyba źle ten motyw przez tyle czasu rozumiałam bo myślałam, że to chodzi o to, że on jest grumpy a ona sunshine, ale to chyba wynika z tego, że jak mi się ten motyw rzucał w oczy w jakiś zapowiedziach to był pisany z myślnikiem.

[cedar]

Mozliwe ze jest tez taka wersja. W sumie te panie, ktore sa laczone z bohaterami sa bardziej pozytywnie nastawione do zycia.

[kejti]

też nie znałam tego określenia, nawet mi się o uszy/oczy nie obił a co do slow burn to polecam Geissinger i jej cykl Slow-burn, można czytać poza kolejnością a Zapata to już w ogóle jest sloooow

[Fringilla]

Co zabawne to w sumie obie interpretacje mają sens, ale faktycznie ta właściwa motywowo to grumpy (vs) sunshine, czyli (zwykle) osobowość ciut asocjalna zostaje zderzona z uosobieniem tęczy i stada radosnych jednorożców (ok, ekstremum trochę
W efekcie grumpy ma nie miec problemu z dużymi dozami słońca i bardziej przychylnie patrzeć na świat
A sformułowanie ma źródło m.in. w popkulturowej postaci disnejowskiego krasnoludka Gburka (Grumpy) z Królewny Śnieżki (która to wszak rozśpiewanym promykiem słońca była i nawet ten nieznośny mizantrop się uśmiechał.
Inna popularna para źródłowa to Maruda i Smerfetka

[Księżycowa Kawa]

Mam wrażenie, że ten motyw staje się coraz bardziej popularny. Jestem za, jeśli jest dobrze przedstawiony.

W ogóle nie znam Zapaty. Rozumiem, że mam się rozejrzeć? Zaraz jej poszukam. Dzięki za polecajkę

Polecam. Jest duża szansa, że będziesz bardzo zadowolona.

[mdusia123]

No to ja też sobie odkopię ten temat, a co mi tam. Szczególnie, że ostatnio sporo wam tutaj na forum marudziłam .

Otóż doszłam niedawno do wniosku, że chyba jednak bardzo lubię różnego rodzaju intrygi polityczne, ale tylko pod warunkiem, że są one połączone z romantyczną fantastyką młodzieżową. Być może nawet część z was pamięta jak ogromny zachwyt wzbudziła we mnie swego czasu chociażby Porwana pieśniarka Danielle L. Jensen i jak ogromnie mi było przykro, gdy zorientowałam się, że ostatnie 40% tej książki to pojawiające się co pięć stron bezsensowne (przynajmniej moim zdaniem) zwroty akcji i dramy. Na całe szczęście w ostatnim czasie udało mi się trafić na więcej tego rodzaju książek, które z jednej strony były (lub są) mocno oparte na różnego rodzaju dworskich rozgrywkach, a z drugiej nie posiadały (lub wydają się nie posiadać) tego elementu dramogennego .

Drugim moim absolutnie ulubionym motywem są wszelkiego rodzaju retellingi. Uwspółcześnione wersje mitów, legend, baśni...przyjmę wszystko .

Niezmiernie fascynują mnie też najróżniejsze magiczne istoty: wiedźmy, trolle, wróżki, syreny, a nawet nieco już przykurzone wampiry i wilkołaki .

A skoro mowa o mitach...czy wspominałam wam kiedyś o tym, jak bardzo w ostatnim czasie pokochałam wszelkiego rodzaju mitologie ?

Bardzo podoba mi się też to, że w ostatnim czasie wychodzi u nas wiele tak zwanych comfort books i to chyba w każdym możliwym gatunku .