Klasyka RKD w listopadzie 2020: UWODZICIEL BEZ SZANS — SARAH MACLEAN

przez **Nocny Anioł** » 16 listopada 2020, o 12:33

Ciesze się że wygrała książka na którą głosowałam. Przeczytałam i to było genialne, wszystko mi się podobało, kocham taki książki i poproszę o więcej. A co pytania nie lubię tych książek wypada, nie wypada, wole takie na luzie.

przez **kejti** » 16 listopada 2020, o 19:43

Fringilla napisał(a):
kejti napisał(a):Sceny seksu kartkowałam

Bo?

od prawie roku nudzę się czytając te sceny - jedno i to samo więc omijam, czytałam tylko dialog

Szczypto, niestety nie odpowiem na to pytanie, zbyt mało historyków przeczytałam

przez **Fringilla** » 16 listopada 2020, o 23:13

A, to rozumiem, zastanawiałam się , czy to ta konkretna opowieśc/autorka

przez **kahahaha** » 17 listopada 2020, o 15:08

kejti napisał(a):
Fringilla napisał(a):
kejti napisał(a):Sceny seksu kartkowałam

Bo?

od prawie roku nudzę się czytając te sceny - jedno i to samo więc omijam, czytałam tylko dialog

Szczypto, niestety nie odpowiem na to pytanie, zbyt mało historyków przeczytałam

prócz słów chyba nikt nic nowego nie jest w stanie wymyślić :evillaugh:

Ja lubię historyki w każdym wydaniu :mrgreen:

przez **Szczypta_Kasi** » 17 listopada 2020, o 15:14

Ja w zasadzie też. I raczej wolę te lekkie niż ciężkie. jednak denerwuje mnie w niektórych zbyt uwspółcześnione podejście do niektórych spraw.

przez **Ewa-j166** » 18 listopada 2020, o 01:16

Szczypta_Kasi napisał(a):A ja rzucę takim pytaniem ogólnym.
Wolice w historykach takie dość swobodne zachowania bohaterów jak w "Uwodzicielu bez szans", czy bardziej formalne i oddające nasze wyobrażania o epoce?
U których autorek zauważacie takie rozluźnienie obyczajowe, a u których trzymanie się realiów?
Jak dla mnie na przykład u Balogh bohaterowie są bardziej formalni. Za to Quick i MacLean zaliczam do tych luźniejszych.
Mam problem do zakwalifikowania Kleypas.

Hmm... po głębszym zastanowieniu, myślę, że subtelność gra dużą rolę w mieszaniu realiów. Jeśli jest to rażące, to mnie irytuje i raczej dalej nie sięgam. Jeśli jednak nie jest to naginające realia aż trzeszczy, to przełknę.
Najmniej kłuje mnie opis seksu, jaki jest każdy wie, a ta zbytnia wstydliwość potrafi być bardziej drażniąca. Ten temat istnieje od czasu istnienia człowieka, więc sztuczne tabu nie ma dla mnie sensu chyba, że ma pokazać jak ludzie byli wtedy niedoinformowani. Oczywiście smak odgrywa wielką rolę, wulgarność również do mnie nie przemawia.
Co do autorek - mam słabą pamięć, wybaczcie (potrafię dwa razy czytać tę samą książkę i dopiero na koniec się ogarnąć, więc musiałabym prześledzić listę na GR by podać konkrety

). Tak z marszu to Anne Stuart ma dobry smak w tych sprawach jak dla mnie

przez **Fringilla** » 18 listopada 2020, o 02:29

Szczypta_Kasi napisał(a):A ja rzucę takim pytaniem ogólnym.
Wolice w historykach takie dość swobodne zachowania bohaterów jak w "Uwodzicielu bez szans", czy bardziej formalne i oddające nasze wyobrażania o epoce?
U których autorek zauważacie takie rozluźnienie obyczajowe, a u których trzymanie się realiów?
Jak dla mnie na przykład u Balogh bohaterowie są bardziej formalni. Za to Quick i MacLean zaliczam do tych luźniejszych.
Mam problem do zakwalifikowania Kleypas.

To też trudne pytanie o tyle, że ja choćby jako czytelniczka rozróżniam "styl zapożyczony z literatury ówczesnej" (od Austen, Bronte), styl powiesci historycznej w danym okresie (casus Ivanhoe albo: jak bardzo opieramy się na wspomnieniach wnuków o dziadkach :hyhy:

oraz całą rozpiętość prób mi współczesnych co do fikcji historycznej: od zabiegów niemal archeologicznych po "historyczność/fantastyka jako sztafaż i/lub pretekst" (i tak, tu mi się romans historyczny mieści w 90%) :lol:

Wychodząc z takiego założenia, stawiam na to, co mne faktycznie ruszyło w opowieści.
Kurcze, nie potrafię w tym momencie podać przykładu romansu po polsku (poszukam). Ale filmowo - np. Enola Holmes (są tam elementy gry z realiami historycznymi, które serio mocno mnie wpieniły

Ewa-j166 - a czytałaś Stuart A Rose at Midnight lub To Love a Dark Lord?

przez **Ewa-j166** » 18 listopada 2020, o 04:03

Mam poczucie, że tak, ale muszę się upewnić - w ciągu dnia to zrobię

na pewno zamierzam przeczytać Consumed by fire

przez **Księżycowa Kawa** » 18 listopada 2020, o 14:22

Wszystko zależy od historii, czy to pasuje do całości.

przez **montgomerry** » 18 listopada 2020, o 16:10

Szczypta_Kasi napisał(a):Ja w zasadzie też. I raczej wolę te lekkie niż ciężkie. jednak denerwuje mnie w niektórych zbyt uwspółcześnione podejście do niektórych spraw.

Mam to samo.
Po drugie nie lubię, jak ktoś na siłę próbuje być w zgodzie z faktami historycznymi i fatalnie mu to wychodzi. Albo odwrotnie - niby historyczna, a można fabułę osadzić współcześnie.
Lubię Quinn właśnie za powściągliwość.

przez **Fringilla** » 18 listopada 2020, o 19:29

No na koniec zawsze chodzi o to, jak dobrze się czytało, czyli czy nasza ówczesna potrzeba czytelnicza (mniej lub bardziej świadoma) została zaspokojona ^_^

przez **kahahaha** » 19 listopada 2020, o 11:52

Ale to pokazuje jak ciężko napisać dobrą książkę :-D

przez **montgomerry** » 19 listopada 2020, o 12:31

Fringilla napisał(a):No na koniec zawsze chodzi o to, jak dobrze się czytało, czyli czy nasza ówczesna potrzeba czytelnicza (mniej lub bardziej świadoma) została zaspokojona

i w tym tkwi sedno sprawy

przez **Fringilla** » 19 listopada 2020, o 17:50

Dobra książka to jedno, ale teraz to sztuka, aby trafiła w odpowiednim momencie do odpowiedniego czytelnika :niepewny:

przez **Ewa-j166** » 20 listopada 2020, o 00:24

Fringillia - dopiero odpisuję w temacie Anne Stuart (nie sądziłam, że coś mi wyskoczy na tyle, że na czas nie odpowiem), a dodatkowo nadal nie jestem pewna

myślę, że przeczytam bo jeśli je czytałam to było na tyle dawno, że nie pamiętam dokładnie a większość z tego rodzaju książek ma podobny schemat to sprawia, że muszę do nich wrócić by mieć pewność

przez **Fringilla** » 20 listopada 2020, o 01:44

Spokojnie, nie ma pośpiechu ^_^

jestem po prostu ciekawa, czy akurat te jej historyczne znasz, bo to dla mnie ważne w gatunku przykłady na radzenie sobie z realiami historycznymi i wymaganiami

Ale o tym faktycznie w stosownym temacie.

przez **izkaa12** » 24 listopada 2020, o 12:53

Szczypta_Kasi napisał(a):A ja rzucę takim pytaniem ogólnym.
Wolice w historykach takie dość swobodne zachowania bohaterów jak w "Uwodzicielu bez szans", czy bardziej formalne i oddające nasze wyobrażania o epoce?

ojj jak mnie to denerwowało, psuło mi całe wyobrażenie o czasach w jakich działa się ta historia. Zdecydowanie wolę gdy bohaterowie zachowują konwenanse, później fajnie jest obserwować ich rozluźniające się relacje

przez **Szczypta_Kasi** » 27 listopada 2020, o 12:35

O właśnie, z czasem wzajemne relacje bohaterów mogą się jak najbardziej zmieniać. Ale pewne zasady wychowania w danej epoce powinny obowiązywać. W wielu historykach autorki zwracają uwagę na to, że pannie nie wolno rozmawiać z mężczyzną, któremu nie została wcześniej oficjalnie przedstawiona.

przez **Fringilla** » 27 listopada 2020, o 13:59

A co, jeśli cała opowiesc opiera się na ich naruszaniu zamierzenie?

A na serio: to znowu chyba kwestia bardziej samego warsztatu: konsekwencji, jeśli chodzi o reguły świata, w którym się osadza swoją opowieść.
Np. czy ma to byc wierność wizji znanej nam z Austen czy może właśnie jej łamanie ponieważ autorka
a) w oparciu o inne źródła zmienia punkt postrzegania (Austen była powieściopisarką, nie historyczką/archistka/badaczką wiernie wedle własnych standardów odwzorującą ówczesną rzeczywistość)
b) autorka podejmuje świadomą próbę zmiany (np. ponieważ ma wiedzę retroaktywną, rzuca cień epoki wiktoriańskiej na regencyjny obraz - nadaje inny kontekst i patrzy na epokę już pod kątem przyszłej zmiany - i ją opisuje, wiedząc, w jakim kierunku zajdzie).

PS Znowu: romans historyczny zawsze mocno idzie w stronę fantastyki

Ale rozumiem, że to mega irytuje, gdy autorka próbuje przekonać nas, że jest wierna pewnej konkretnej wizji, a potem w narracji narusza niezdarnie jej podstawowe wręcz zasady ^_^

przez **Księżycowa Kawa** » 28 listopada 2020, o 20:40

Świadomie jak James, to mi nie przeszkadza, wręcz bawi. Gdy jest w tym pomysł, czemu nie. Tyle że sporo autorek nie wie, co robi i wychodzi nie wiadomo co.

Szczypta_Kasi napisał(a):Ale pewne zasady wychowania w danej epoce powinny obowiązywać. W wielu historykach autorki zwracają uwagę na to, że pannie nie wolno rozmawiać z mężczyzną, któremu nie została wcześniej oficjalnie przedstawiona.

Rzecz w tym, że co chwila o tym autorka przypomina, a potem to sama olewa. Nie przeszkadzałoby mi to tak bardzo, gdyby pominęła to stwierdzenie, gdyby go tak eksponowała.

przez **Szczypta_Kasi** » 29 listopada 2020, o 12:36

No właśnie nie ma problemu, gdy autorka należycie przygotuje się do tematu. Tak właśnie chyba jest u Kleyps. Zachowania u niej bywają bardzo frywolne niekiedy, ale widać u Lisy warsztat, przemyślenie kontekstu historycznego. Nie raz w posłowie tłumaczy się z pewnych rozbieżności historycznych. Widać, że się przygotowała do tego co pisała.
A czasem znów mamy historię ze współczesnymi obyczajami, współczesnym słownictwem, za to w kostiumach z epoki. A autorki wiedze o czasach które opisują czerpią jedynie z innych historyków, które wcześniej przeczytały.
Takich książek zdecydowanie nie biorę. Ale takie na maksa ugrzecznione, to też nie do końca, to co lubię. Ja chyba oscyluję gdzieś na pograniczu.

przez **Fringilla** » 29 listopada 2020, o 17:20

A autorki wiedze o czasach które opisują czerpią jedynie z innych historyków, które wcześniej przeczytały.

To ma w sumie fajny potencjał - takie romansowe multiversum

Ale to wtedy znowu: to już pod fantastykę

Dla mnie to kluczowa różnica między chocby Balogh a Stuart.

przez **Karina32** » 10 grudnia 2020, o 15:50

Trochę z opóźnieniem, ale i ja przeczytałam

Jak dla mnie książka była świetną rozrywką. Było lekko i zabawnie, momentami trochę bardziej poważnie.
Bardzo podobały mi się dialogi i niejednokrotnie wybuchałam śmiechem. Fajnie rozwijała się relacja bohaterów, chociaż była ona dość szybka. Sophie nie jest zahukaną panienką, która boi się wszystkich i wszystkiego i nie pozostaje dłużna Kingowi za jego przytyki. Podobało mi się też to, jak dzięki niemu się zmienia, uświadamia sobie swoją wartość. Również King przechodzi przemianę. Chociaż tutaj pojawia się minus tej historii - za dużo było trochę narzekania i tekstów w stylu "nie zasługuje na ciebie", "nie jestem dla ciebie wystarczająco dobry" itp. Mogło być tego mnie, bo pod koniec miałam już tego przesyt.

Sceny erotyczne były smaczne, całkiem gorące i dobrze napisane. Jest ich według mnie w sam raz, nie za dużo, ani nie za mało.

Wszyscy bohaterowie są ciekawi, chyba nie ma nikogo, kto byłby bezbarwny i nieciekawy. Nawet doktor, który leczył Sophie dodaje całej książce smaczku

Autorka ma całkiem przyjemne pióro i jeśli uda mi się trafić gdzieś na pozostałe książki z tej serii, to pewnie po nie sięgnę

przez **Szczypta_Kasi** » 11 grudnia 2020, o 18:56

Doktor to mój faworyt, ale ja mam słabość do takich drugoplanowych bohaterów.

Klasyka RKD w listopadzie 2020: UWODZICIEL BEZ SZANS — SARAH MACLEAN

Oceniamy!

Kto przegląda forum