Książka na jesienne wieczory

[•Sol•]

co będę ściemniać
tylko zdaję sobie sprawę że pierwszy tom jest rozpędem - sama przy pierwszym czytaniu nie zachwyciłam się mocno, dopiero przy drugim było pełne łał
a pierwszy zyskuje przy kolejnym czytaniu teraz po już entym razie kocham go tak samo jak pozostałe. I co ważniejsze - seria ma tendencję zwyżkową

[Viperina]

Dopsz, to może halołynowo zahaczę, mam ochotę na jakiś paranormal

[•Sol•]

super czekam na Twoje wrażenia, mam nadzieję że mnie nie zmiażdżysz
ale to urban fantasy romans zaczyna się w okolicach 3 tomu, wcześniej iskrzy ale raczej bardziej akcja
jak chcesz romansu i spróbować Andrews to raczej idź w Na krawędzi.

[Viperina]

Ciebie? W życiu nie zmiażdżę Jak mi się nie spodoba, to po prostu odłożę. Na razie ciągle czytam Karen Rose i wygląda mi na to, że prostu dojadę ją do końca (zostały mi jeszcze trzy książki i czwarta, która jeszcze nie wyszła w ebooku, jeśli nie wyjdzie w ciągu najbliższego miesiąca, to po prostu kupię ją w wersji papierowej na Amazonie)...

[•Sol•]

jednak bardzo trzymam kciuki żeby się spodobało

Karen Rose też lubię z jakim natchnieniem czytałam Umieraj i Krzycz. Ach

[Viperina]

No właśnie tak sobie myślę, że jak dociągnę cykl do końca (16 książek w tej chwili jest dostępnych, z czego 15 w językach dla mnie zrozumiałych), to napiszę parę słów recenzji o cyklu en masse (napisałam jedną recenzję drugiego tomu, bo mnie zdenerwował niepomiernie). Ale generalnie pisarka zasługuje na bliższe poznanie, bo pisze dobrze, o ciekawych i prawdziwych ludziach, najczęściej z poważnymi traumami. Jest dość schematyczna momentami, ale mogę jej to darować Dla mnie to ona właśnie jest leitmotivem tej jesieni...

[Księżycowa Kawa]

Nie to, żeby specjalnie mnie to dziwiło, ale po raz kolejny moje plany czytelnicze się zmieniły i w efekcie jakoś nie mogę się zabrać za Frost ani za Clare. Przez chwilę wydawało mi się może uda ukończyć cykl Rock Chick Kristen Ashley, ale chyba nie…
Możliwe jednak, że uda się z polecankami, jeśli nic po drodze się nie pojawi.

[gosiurka]

Mi udało się połowę , zrealizować , zostało mi coś z twórczości Banach i Kwiat Muszkatałowca, nie wiem czy uda mi się do końca roku, wątpię, ale może w styczniu, na pewno niedługo.

[•Sol•]

niby na jesień miałam powtarzać lub czytać NA. W sumie nie wyszło z tego nic, chodziłam innymi drogami znaczy jakaś powtórka się trafiła ale motywem przewodnim nie była

[Fringilla]

Z okazji Andrzejek mi się przypomniało: o podgatunku z przepowiedniami różnymi i miłością z przeznaczenia
Przyznam, że zawsze słabo mi się ten motyw kojarzył - z wykluczeniem reinkarnacji - z różnych powodów trochę zapomnianych...

Ale z drugiej strony...
Mam wrażenie, że kiedyś trochę takich tytułów było, ale zaprawdę, nie pamiętam... Profetyczne sny wydawały się wątkiem popularnym...
Coś miga u Kresley Cole i Anne Bishop

[kejti]

ja w ogóle zapomniałam, że coś takiego jak Andrzejki istnieje a w książkach to już w ogóle nigdy nie występowało (w tych co czytałam), a mogłoby być fajne, nawet jakby było na jedną stronę

[Fringilla]

Element wróżb był serio niegdyś popularny mocno w polskiej literaturze tez popularnej
Ale jakoś umknęło...
A Andrzejki to był ostatni moment przedadwentowy na gry i zabawy

Co to znaczy "na jedna stronę"?

[kejti]

jakby np. lanie przez dziurke od klucza było opisane tylko na jednej stronie, to i tak byłoby fajnie o tym poczytać ale jeszcze się z tym nie spotkałam

[Fringilla]

Bardziej w stronę snów profetycznych

[Księżycowa Kawa]

„W moim śnie” Joanna Gajewczyk – tutaj sny odgrywają dużą rolę i ten wątek został ciekawie poprowadzony, aczkolwiek to nie ta pora roku. Historia ma niezły klimat; jest tajemniczo, szczególnie na początku, trochę jak z horroru, lecz później to jakoś się rozpływa i zanika. Mnie to nie przeszkadzało. Ponadto podobało mi, jak została opisana fascynacja pomiędzy bohaterami. I ogólnie jest dobrze.

[Fringilla]

Aaa... mój ulubiony sezon, bo też mi się jesienią jakoś najlepiej czyta rzeczy romansowe

Wpiszę tu na plus Contract Season - Cait Nair (romans hokeisty i muzyka country) jako moja pierwszą o tej porze roku "Jesienną Opowieść".
Tak na sucho to mamy tu wariacja z motywami udawany związek, pokomplikowana komunikacja i klasyczne ukryte uczucie.
I jest to queerowy romans (z konkretnymi scenami).

Dlaczego jesień?
Rzecz się po pierwsze dzieje na jesieni praktycznie (wprowadzenie letnie, epilog po-wiosenny) i czuć postępujący chłód w przestrzeni (w pozytywnym sensie).
Ale chodzi o klimat metaforycznie: jest wspomniany totalny slow-burn emocjonalny, dużo introspekcji i jesiennego zagubienia emocjonalnego, fabuła jest skupiona na lękach i tęsknotach, przy czym nie ma klisz (które lubię swoją drogą) - jesień tutaj to okres wspólnego wyciszenia wynikający z trybu pracy obu bohaterów (na ile to możliwe w obu branżach
nie ma klasycznego Święta Dziękczynienia i całej reszty hallowenowego zamieszania, chociaż dzieje się wiele i to jest mega fajne: jak stworzyć przestrzenie ciszy skupionej na emocjach w otoczeniu, hm, głośnym dosłownie i w przenośni (scena muzyczna Nashville, hokej na poziomie NHL).
W ogóle wiele się dzieje indywidualnie - bohaterowie są często rozdzieleni i mają czas na introspekcje, a zarazem spieranie się z własnymi demonami (no własnie, to nie jest mocny angst i walka, ale takie ciche trwanie w swych mocnych rozterkach i analizowaniu błędów).

Fajny wycinek z życia / slice of life z bardzo obiecującym HFN. W ogóle będę ten tytuł miała w najbliższym czasie na podorędziu, gdy będzie mowa, jak się robi przekonujące HFN i że nie, nie wszystkie watki i problemy muszą być rozwiązane w fabule.

To jest przezabawne, ale czytając klimatycznie miałam klimat Muminkowy (dylogia Tatuś Muminka i morze oraz Dolina Muminków w listopadzie
A fabularnie przypomina regencyjną Balogh
Ogólnie... To jest super odpowiednik historycznego narzeczeństwa aranżowanego z całym klimatem obostrzeń i reguł społecznie wymaganych...