ROMANSOHOLICZKI

Mogłabym napisać, że było przewidywalnie. Schematycznie. Słodko aż do bólu zębów.
Tylko po co? Po co skoro ta lektura to była sama przyjemność

Bajka o tym jak gdzieś nie tak dawno temu, w wielkiej podupadającej willi żył sobie Smok, którego uratowała mała Wiedźma, trafiła prosto do mojego serca.
Z pewnością w dużej mierze stało się tak za sprawą bohaterów. Groźnego, ale poranionego Smoka Graysona, w którym można się zakochać bez pamięci i przebiegłej ale słodkiej Wiedźmy Kiry. Która jest tak urocza, że nie da się nie darzyć jej ogromem sympatii.
Ale ci bohaterowie to nie są same zalety. Mają też wady, mają swoje problemy, które czynią je ludźmi a nie tylko postaciami z książki.
Czasem nie radzą sobie z problemami i upadają, ale mają cudownych przyjaciół i siebie nawzajem by się z tych kolan podnieść i iść dalej. Przyjaciół, których też nie sposób nie lubić od pierwszego spotkania.

Są też postacie negatywne i jak to u Sheridan – jak ma być zły to jest po całości. Normalnie by mi przeszkadzało, ta czarnobiałość bohaterów, ale tu kupuję wszystko.

Zdecydowanie zauroczył mnie też sposób w jaki bohaterowie zaczęli swoją relację i jak darli koty niemal do ostatniej chwili. Obawiałam się szczerze mówiąc tej książki, bo myślałam, że Kira przybędzie do miasta, gdzie będzie pariasem, a on będzie się nad nią znęcał. Nic bardziej mylnego, od pierwszego spojrzenia Kiry na Graya wiadomo, że będą dla siebie ratunkiem.
Początkowo miał być układ biznesowy, miało być prosto i łatwo, ale wiadomo jak kończą się takie założenia
Cieszę się, że droga do ich miłości była tak… Żywiołowa. Bo mimo dramatów jakie ich spotykały, mimo, że na książce się spłakałam to i się uśmiałam.
Bitwa na przejrzałe morele to jest coś czego się łatwo nie zapomina

Lubię takie książki, zwłaszcza, tak jak ta, obdarzone pięknym epilogiem, który zamyka całość i nie ma się nawet okruszka niedosytu.

Księżniczki i Królewicze, idźcie sobie do lamusa, teraz czas na bajkę o Smoku i Wiedźmie

Ha! A mówiłam, mówiłam

mówiłaś, prawda
ale początek był taki, że sceptycyzm sięgał zenitu dobrze, że jednak szybko się wyjaśnia że nie będzie dręczenia bohaterki pomiataniem i upadlaniem

no i Grayson
rety jak on musiał słodko wyglądać w oknie z tymi skrzydłami

Sol zaciekawiłaś mnie i to bardzo


Muszę nadrobić te autorkę. Czytałam tylko jedną jej książkę ale bardzo mi się podobała, a widzę że teraz dużo jej dzieł wydają

Ancymonku musisz
to będzie naprawdę coś dla Cię. I jest epilog. Taki jaki lubimy

No właśnie ta wzmianka o epilogu mnie zachęcała również

A bohater to chociaż trochę sfiniowaty?

początkowo wręcz bardzo
chociaż bohaterka nie mop, więc Grayson musi się gimnastykować by jej dokuczyć ale skądś się ksywa 'Smok' wzięła

No to nic mi innego nie pozostawało tylko się za to wziąć

i to czym prędzej
ale Ci zazdroszczę chciałabym móc jeszcze raz tak pierwszy raz to przeczytać

Przeczytalam i o jeju - jakie to fajne było

Zarówno Kiro jak i Greyson byli cudni, no i Smok był totalnie śfiniowaty pod mój gust

no i epilog..czemu wszystkie książki nie mają takich epilogów?

wiedziałam, że tak będzie
akuratni są i w ogóle cała ich miłość taka słodka

prawda?
mogłyby mieć wtedy satysfakcja jest pełna