ROMANSOHOLICZKI

Zadziorne love story bestsellerowej autorki „Gracza” i serii MMA Fighter. Nietypowa relacja między terapeutką małżeńską i cynicznym prawnikiem rozwodowym.

Emerie Rose poznaje Drew Jaggera w nietypowych okolicznościach. Bierze go za przestępcę, który włamał się do jej biura. Okazuje się jednak, że przystojniak jest właścicielem lokalu, a Emerie została oszukana przez człowieka, który wynajął go jej bezprawnie.

Po kilku godzinach spędzonych na posterunku Drew lituje się nad dziewczyną i składa ofertę nie do odrzucenia. W zamian za pomoc w biurze pozwala jej zostać w lokalu, dopóki nie znajdzie własnego. Terapeutka małżeńska i cyniczny prawnik rozwodowy zostają skazani na pracę obok siebie.

Pełna temperamentu Emerie powinna być wdzięczna i nie komentować pracy Andrew. Nie może się jednak powstrzymać. Para wdaje się w potyczki słowne i dokucza sobie na każdym kroku. Z każdym dniem przyciąganie między nimi jest coraz większe.

Rany jak ja szybko przeczytałam tą książkę. Była na legimi, załadowałam z myślą “zobaczę jak tam początek i wrócę do tego co mam w papierku” i zanim się obejrzałam siedziałam i czytałam do oporu a dzisiaj skończyłam. Było normalnie, to przede wszystkim. Żadnych dramatów, traum wielkich, seksu i tekstów i podtekstów było sporo, ale one wszystkie były napisane ze smakiem i mnie się tam podobało

Drew i Emerie spotykają się w niecodziennych okolicznościach. Ona została oszukana, on jej pomaga, po jakimś czasie zaczynają pracować bardzo blisko siebie. To tak w skrócie. W sensie fizycznym także mocno zbliżają się do siebie i oczywiście jak to zwykle bywa, ich relacja zmienia się w coś więcej.

Bohaterka urzekła mnie swoim ciepłem, dobrem. Jest optymistką, psychologiem dla par, które chcą ratować swój związek. Bohater za to pomaga się ludziom rozwieść

Jest cyniczny, pesymistyczny, a jego sukowata (matko, jakbym mogła, to bym ją udusiła) była żona utrudnia mu kontakty z synem. Ma problemy z zaufaniem, ale odkąd spotkał Emerie, zaczął znowu wierzyć w dobre zakończenia i to, że nie wszystkie związki się rozpadają.

Czyta się szybko, bohater wbrew pozorom nie jest zwykłym dupkiem, który rucha wszystko co się rusza. Bohaterkę, mimo lekkiej naiwności trudno nie lubić. Mocnym atutem książki jest mocna, wyczuwalna chemia między Emerie i Drew. Jest bardzo pikantnie, ale nie wulgarnie. No i to co lubię najbardziej, czyli przekomarzania się bohaterów. Autorka wykreowała naprawdę bardzo fajną relację między nimi. Drew w fajny sposób troszczy się o Emerie. Zaspokajają się nie tylko fizycznie, ale rozumieją i dbają o inne swoje potrzeby

Ich relacja na początku bardziej przypomina przyjaźń i płynnie przechodzi w coś więcej. Obyło się też bez zbędnych dramatów na końcu. Wprawdzie lubię jak bohater coś schrzani, a potem się czołga, ale tutaj było to mega delikatne i przypadło mi do gustu. Pasowało do bohatera.

Czytać dziewczyny!

Naprawdę można się przy tym odprężyć, niezbyt dużo myśleć, a przy okazji odpocząć, a książka nie jest wcale głupia i oparta tylko na “jednym”

Fajny, gorący romans. Tylko i aż tyle.

Myślę, że po tych wszystkich ostatnich “cudach”, które czytałam mogę z czystym sumieniem dać 8/10.

jestem w trakcie więc dołożę niebawem swoje trzy grosze :hyhy:

Dołóż

Książka naprawdę pozytywnie mnie zaskoczyła. Bardzo fajny romans, seksu też nie miałam dosyć (i tych scen też nie było niewiadomo ile). Na pewno coś jeszcze autorki przeczytam

Muszę w końcu sobie kupić tę książkę, bo wszędzie mi się rzuca w oczy :hihi:

Kupuj

myślę, że nie będziesz żałować

erotyzmu sporo ale scena naprawdę w dobrym momencie, wyczuła autorka kiedy

koło połowy, więc nawet patrząc na książkę objętościowo to też tak ok.
Ale tą Alexę to mam ochotę udusić :zalamka:

Karino, będziesz lubiła, mówię Ci :hyhy:

A kysz, kusiciele. Muszę wytrzymać do wypłaty :too_sad:

(albo do środy, jak już będę wiedziała co z imprezą urodzinową mojego dziecka :evillaugh:

)

Sol weź, przecież ta Alexa to sucz nad sucze. Serio, zgrzytałam zębami jak czytałam co wyprawia. Najgorsze, że są tacy ludzie na świecie i nie uświadczysz ich tylko w fikcji literackiej :disgust:

Karina trzymam kciuki, żebyś szybko mogła "Egomaniaca" kupić

Karino już niedługo

i też trzymam kciuki

Ancymonku wiem! Ale co za małpa no... Ulżyło mi tylko że nie właziła między Drew a Emerie.
Ale Drew zazdrosny był bosko

Bezczelnie dokleje się ze swoją opinią do recenzji Ancymonka. A co

Egomaniac to z pozoru kolejny erotyk o megaprzystojnym ale durnym facecie i lalce która wzdycha do jego mięśni. Z pozoru, bo faktycznie to naprawdę dobry romans.
Rozwijający się w dobrym tempie, z motywem kto się czubi ten się lubi, rewelacyjną chemią między bohaterami i sporą szczyptą erotyki.
Owszem, podtekstów i tekstów jest tu masa, ale do konkretnego tete a tete dochodzi około połowy powieści, więc na moje to tak akurat

Do tego momentu jest też bardziej zabawnie i lekko, druga część jest poważniejsza. Okazuje się że Drew ma przeszłość i problematyczną pijawkę. Nie jest to żaden trójkąt miłosny, ale pewna kobieta mocno miesza. Nie między Emerie i Drew ale w życiu Drew komplikując mu je.

Sam Drew jest egocentrykiem i zarozumialcem, ale ma w sobie coś słodkiego. Jest facetem świadomym własnych zalet, ale dostrzegającym też innych ludzi. Ma lekko skrzywione spojrzenie na kobiety, ale Emerie pięknie go prostuje

Sama Emerie to postać wykreowana rewelacyjnie. Niby same zalety ale jednak nie Mary Sue. Popełnia błędy i miewa nierozsądne posunięcia. I można by myśleć że nie uczy się na błędach, ale... Nie, nie oskarżajmy jej o to

To była świetna lektura. Uśmiałam się. Wzruszyłam. Dostałam wypieków. Jestem usatysfakcjonowana

Świetna recenzja! nic dodać, nic ująć

Jedno co mi nie pasowało w tej książce - to okładka. Trochę się tym wizerunkiem zasugerowałam i potem byłam .... mile zaskoczona

Sol podpisuje się pod tym co napisałaś rękami i nogami. Nic, tylko czytać

Ayek, a wiesz że coś w tym jest? Ja zwykle nie patrzę aż tak na okładki, ale tutaj też się spodziewałam kolejnej książki, gdzie tylko seks będzie i seks i seks i praktycznie nic więcej, a tutaj miła niespodzianka

mnie jeszcze zmylilo wydawnictwo. Kobiece na ogół wydaje właśnie takie rąbanki a tu się popisali. Jest erotycznie i to solidnie ale nie tylko. I nie o sam seks chodzi.
a okładka sugeruje mocno co jest w srodku i myli

Okładka w ogóle brzydko wychodzi na zdjęciach. Musiałam zakładkę z kotem mu w strategiczne miejsce wsadzić, bo wyglądał jak dziwny Ken :evillaugh:

Dorzucę swoją opinię, gdyż odgórny padł nakaz :shades:

Akcja "Egomaniaca" rozpoczyna się, gdy Drew Jagger - prawnik zajmujący się rozwodami - nakrywa w swoim biurze dziką lokatorkę. Ku jego zdumieniu kobieta chce wezwać policję i zastrasza go chwytami Krav Magi. W międzyczasie spada jej spódnica.
Okazuje się, że Emerie została oszukana i straciła oszczędności życia na wynajęcie gabinetu należącego już do Drew. Mężczyźnie robi się jej żal i proponuje współdzielenie przestrzeni. Emerie, która jest terapeutką małżeńską, dostanie w jego biurze swój gabinet w zamian za zastępowanie jego przebywającej na urlopie zdrowotnym asystentki.
Oczywiście fakt, że obydwoje stoją po różnych stronach barykady jest dla Drew powodem do nieustannych kpin i docinków w kierunku kobiety. Emerie jednak nie pozostaje mu dłużna.

Zdecydowanie łatwiej pisze mi się o książkach, które zalazły mi za skórę. Kiedy trzeba coś pochwalić zazwyczaj tracę impet

Autorka stworzyła świetną relację między bohaterami. Lubię motyw od przyjaźni do miłości, kiedy jest on sensownie poprowadzony. Bohaterowie toczą ze sobą dyskusje, przekomarzają się. Mamy do czynienia z narracją pierwszoosobową z perspektywy Drew, jak i Emerie. Daje to nam wgląd w myśli ich obojga.
Mamy także odrobinę dramatozy za sprawą byłej żony Drew.

Drew wypisuje na drzwiach Emerie sprośne hasła i chlasta językiem bez ograniczeń. Jeśli kogoś denerwuje słowo 'fiut', to występuje ono w tej książce nie raz i nie dwa. Ja pękałam ze śmiechu przy większości tekstów Drew. Jest on na swój sposób uroczy, a momentami wychodzi z niego fajny zazdrośnik.
Emerie to pozytywnie nastawiona do świata romantyczka, ale potrafi pokazać pazurki i bronić swojego stanowiska.
Na plus zaliczam brak ciągnących się kilometrami scen seksu. W sumie więcej było gadania o nim niż samego seksu. Do pierwszej sceny dochodzi mniej więcej w połowie książki. Tak tylko mówię, jakby się ktoś obawiał, że od pierwszej do ostatniej strony już z siebie nie schodzą.
Pod koniec nieco mnie męczyły teksty w stylu: 'chcę być w tobie', 'muszę być w tobie'. Aż zaczął mi się przypominać taki jeden horror, w którym oprawca nosił skóry własnych ofiar. Na szczęście Drew nie ukazuje nam swojego mrocznego oblicza.
Tak już mam z romansami, że dużo bardziej podobają mi się zaloty i przekomarzanki. A kiedy przychodzi do scen łóżkowych trochę tracę zainteresowanie. Jednak "Egomaniac" utrzymał moją uwagę do końca. Dzięki dużej ilości dialogów, braku dłużyzn i sporej dawce humoru naprawdę rozerwałam się przy tej książce!

no trochę sporo było tego bycia w niej, bycia na niej i za nią ale ogólnie książka super

i z Twoją recenzją Very, też muszę się zgodzić

czy chcę wiedzieć gdzie mu wsadziłaś zakładkę z kotem? :evillaugh:

Mnie się podobało, ale ja w ogóle lubię ten tandem. Oczywiście, będę się czepiać paru oczywistych błędów w tłumaczeniu (nie, nie w korekcie czy redakcji, ale właśnie w tłumaczeniu, chodzi o błędy terminologiczne i logiczne), tego, że końcówka jest cywilistycznie niemożliwa, a w każdym razie nie z takim przebiegiem, ale poza tym to mi się podobało. Przede wszystkim bohater był mega fajnym człowiekiem i zasłużył na to, żeby mieć HEA po całości. Bohaterka też zresztą jest fajna.

Właśnie przeczytałam i wielkie dzięki za polecenie :love:

Coś mnie powstrzymywało przed kupnem ,tylko nie wiem co :yeahrite:

Drew ,to taki mój ideał książkowy (w życiu nie mam szans takiego spotkać :ermm:

) Przystojny ,inteligentny i z poczuciem humoru.
Bardzo mi się podobały potyczki słowne między głównymi bohaterami :bigeyes:

a seks normalnie :happy1:

Spoiler:

Emerie ,też jest postacią wzbudzającą pozytywne emocje.
Jednym słowem, wszystko mi tam grało i jestem niesamowicie zadowolona,że zakupiłam książkę.

Super Dziewczyny, że Wam się podobało :wesoły:

Ja byłam mega pozytywnie zaskoczona, bo nic tej autorki wcześniej nie czytałam.

Lucy Drew był cudny :bigeyes:

a to jak walczył o syna też mi się mega podobało. Te ich rozmowy i słowne potyczki były też takie, jakie bardzo lubię. Emerie też mi się bardzo spodobała jako bohaterka, ale ja nie mam pojęcia co ona w tym swoim sąsiedzie widziała. Matko jedyna, jak on miał na imię? Powinni mu dać "Pierdoła", albo "Pies ogrodnika" :roll: