ROMANSOHOLICZKI

FAJERWERKI Judith McNaught to już klasyka (Kurcze! Kto wymyśla te polskie tytuły?? Ten za nic nie pasuje...) Od napisania książki minęło 20 lat, od mojego pierwszego spotkania zaledwie 2. Nie wiem co jest w tej książce, że mnie tak do siebie przyciąga..czytałam ją teraz z piąty raz i cóż rzec, wciąż jest na topie! kocham miłością wielką i niezmienną, za każdym razem coraz bardziej... o! Cole myślę, że to on, że przez niego!

W sumie intryga jest dość prosta… a wszystko pięknie opiera się na tej prostocie…
Jest sobie Diana Foster, którą rzucił nic niewart pajac Dan Penworth, i jest sobie Cole Harrison, facet, który jest genialnym finansistą, ale który ma opinię twardego przeciwnika, zimnego mężczyzny i w ogóle - raczej nikt go nie lubi. Cole pilnie musi się ożenić, bo jego jedyny bliski krewny wymusza na nim założenie rodziny, w przeciwnym razie przepisze swoje akcje, notabene, które zdobył dzięki inwestycjom Cole’a, na mniej chlubną gałąź swej rodziny... Calvin, cioteczny wuj wierzy, że tylko dzieci Cole'a mogą zapewnić jemu, Cal'owi nieśmiertelność, a że choruję łatwo mu manipulować ciotecznym siostrzeńcem...
I tak...przypadek..ona i on spotykają się na jednym balu - balu Białej Orchidei, ona stoi samotnie na balkonie i on do niej podchodzi... i mógłby być szok, że podchodzi, ale nic bardziej mylnego, bo Cole znał Dianę, a że minęło jakieś 15 lat od ich ostatniego spotkania, cóż...
…zawsze się bardzo lubili, umieli ze sobą rozmawiać - byli prawdziwymi przyjaciółmi! ba! ona się w nim kochała, on nie miał o tym zielonego pojęcia... I nie miał znaczenia, że Diana była panienką z dobrego domu, a Cole tylko przerzucał siano w stajni przyjaciół rodziny Fosterów.
I jest ten '96 rok poprzedniego stulecia i spotykają się znowu...
Pod wpływem impulsu Cole niecnie zdecyduje się wykorzystać Dianę do swoich planów, bo on potrzebuję żony, a ona mężczyzny, który zmieni jej wizerunek porzuconej kobiety, kobiety, która nie żyje zgodnie z ideałem promowanym swoim nazwiskiem, w swoim piśmie.
I ślub prawie pewny, bo Cole ma niezłego gadanego, a szampan potrafi rozluźnić każdego, o czym Cole ma pewność, więc wlewa w Dianę kieliszek za kieliszkiem

I nic już o treści nie rzeknę, nie ma potrzeby..

co kocham w tej książce?
na początek relacje rodzinne! Diana i jej druga rodzina i, och! wzruszają mnie bardzo..ona i Corey - cudowne siostry, choć nie łączy ich ani kropli krwi... przyszywana matka i dziadkowie i kolejny raz mam przyjemne dreszcze ..
potem to co łączy Dianę i Cole, gdy ona jest nastolatką..taki zalążek tego co będzie się działo za 15 lat..
a jak już w końcu, po latach się zeszli.. cóż...brzuch z wrażenia mnie boli, bo wszystko wydaje mi się takie autentyczne ..WIERZĘ IM! Nic tam nie jest udawane.
Cole

Kto jeszcze nie czytał "Fajerwerk" polecam bardzo.. Nie jest to taki typowy romans, mało w nim namiętności, ale relacje między bohaterami...cóż rzecz - to naprawdę robi wrażenie... Diana i Cole - nie można ich nie lubić, bo nie robią nic takiego, co może zdenerwować, wręcz przeciwnie...
Pewnym wstępem do „Fajerwerk” jest krótkie opowiadanie pani McNaught „Zlecenie” wydane u nas w antologii „Dary losu”, które opowiada historię Corey i Spenca słodkie to było i aż dziwni, że Spence miał żal do Cole'a za ślub z Dianą, skoro sam niezły łobuz był
Jednak uczciwie przyznaje, w kwestii „Zlecenia” nie jestem obiektywna, bo mam naprawdę mega sentyment do bohaterów, więc akceptuję to co McNaught wymyśliła z Corey i Spencerem...

Zgadzam się z każdym słowem. Fajerwerki są wyjątkowe

o tak wyjątkowe!
ta lekkość.. i te postacie... kocham bardzo!

Ja też do tej książki wracam co jakiś czas

Chyba to jedna z dwóch książek autorki, których jeszcze nie czytałam. Nie wiem dlaczego. Musze nadrobić.

ja ze swojej strony bardzo, ale naprawdę bardzo polecam Fajerwerki jeśli czytałaś Raj to obie książki cechuje podobne przedstawienie postaci.. Cole jest podobny do Matt'a, a i Diana ma coś z Meredith ale chyba jednak bohaterkę Fajerwerk bardziej lubię

jest coś w książkach McNaught, że mimo pewnego niedoszlifowania, ciągnie do niech jak diabli
na przykład, ja choć złoszczę się na bohaterów Podwójną miarą czy też Triumf miłości to i tak nie mogę powiedzieć, że były to złe książki, bo każdą przeżywałam bardzo

Raj znam. Lubię. Ale i tak moja ukochana jest "Doskonałość"

o tak pan Benedict moja pierwsza McNaught
jednak później jak już Raj poznałam to było po zawodach ta historia mnie rozbroiła a Matt? stał się ideałem
i Cole to ta sama bajka
tak, bo ja jak typowa baba zakochana w romansach, oceniam książkę przez pryzmat pana, który odgrywa rolę pierwszoplanową